After some time passed, he produced

After some time passed, he produced a jade slip, and looked down at it with a serious expression. Having confirmed his current location, he let out a sigh. He turned toward the direction of the Violet Fate Sect and gave a deep bow.

He held the bow for the space of several breaths. When he looked back up, the confusion in his eyes was gone, replaced instead with determination.

“I spent roughly ten comfortable years in the Violet Fate Sect,” he murmured quietly. “I’ve almost forgotten what it’s like to live life as a lone Rogue Cultivator.” He waved his right hand, causing a violet-colored seed to fly out and burrow into the ground. Suddenly, the dirt heaved, and a mass of thick vines flew up to circle around Meng Hao.

He sat down cross-legged in their midst. Eyes glittering, he passed his will into the vines, and they surged forward, carrying him toward the Black Lands.

He closed his eyes as he traveled as quickly as possible away from the Southern Domain. He would not allow any delays. However, his Cultivation base was unstable at the moment, and he had been seriously injured. His life force and longevity had been restored somewhat by the scale-feather. However, what remained was still less than a sixty year cycle.

Unless it were absolutely necessary, Meng Hao had no desire to waste or consume it.

“I’ll be in the Black Lands soon; once I’m there, I can find a suitable place to treat my injuries…. It’s impossible to say for sure how long it will be before people from the Ji Clan come looking for me to kill me.” His expression was calm as he traveled along, sitting cross-legged atop the vines. He permitted them to move forward at the fastest speed possible, which allowed him to spend some time tending to his wounds.

He slapped his bag of holding to produce the copper mirror. He glanced at it for a moment, then put it back.

“As soon as I reached Core Formation,” he thought, “I got the feeling that all I had to do was calm myself and cast my sense into the mirror. With that, I would be able to awaken the spirit within…. Unfortunately, the circumstances were far too dire at the time.” He wasn’t sure what would happen when the spirit within the item emerged. Now, his mind was not at peace, so it wasn’t the best time to attempt to communicate with it; he would wait until after he was fully healed.

Next, he produced Ji Hongdong’s bag of holding. The first thing he noticed was a magical sealing mark on its surface. It wouldn’t be easy to open. After a moment’s consideration, he put it back. With the flick of a hand, he next produced a small bell.

This bell was the magical item Ji Hongdong had used. Meng Hao examined it for a moment, then closed his eyes and focused on dealing with his injuries.

As of dusk of the following day, he had encountered nothing startling or dangerous. Meng Hao’s vines carried him into the Black Lands, which was an easily identifiable area. The ground here was black, as were most of the plants that grew in the area.

This was the reason it was called the Black Lands.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หลังจากเวลาผ่านไป เขาผลิตใบหยก และมองลงไปที่มันกับนิพจน์ที่ร้ายแรง มียืนยันตำแหน่งของเขา เขาให้ออกด้วย[ เขาหันไปทางทิศทางนิกายชะตากรรมสีม่วง และโบว์ลึกให้เขาจัดโบว์สำหรับพื้นที่ของลมหายใจหลาย เมื่อเขากลับมองขึ้น ความสับสนในสายตาของเขาก็หายไป แทนที่แทน ด้วยความมุ่งมั่นเขา "ผมใช้เวลาประมาณสิบปีที่สะดวกสบายในนิกายชะตากรรมสีม่วง murmured เงียบ ๆ "เกือบลืมการใช้ชีวิตเป็นเกษตรกรปลอมแบบโดด ๆ มันเป็น" เขาโบกมือขวา ก่อให้เกิดเมล็ดพันธุ์สีม่วงการบินออก และมุดลงในดิน ทันใดนั้น สิ่งสกปรก heaved และมวลของเถาวัลย์หนาบินถึงวงกลมรอบเฮาเมงเขานั่งไขว่ห้างในท่ามกลางของพวกเขา ดวงตาแวววาว เขาผ่านพระองค์เข้าสู่เถา และพวกเขาเพิ่มไปข้างหน้า แบกเขาไปยังดินแดนสีดำเขาปิดตาของเขาขณะที่เขาเดินทางได้อย่างรวดเร็วจากโดเมนที่ภาคใต้ เขาจะไม่อนุญาตให้ล่าช้าใด ๆ อย่างไรก็ตาม ฐานการเพาะปลูกของเขาเป็นไม่เสถียรในขณะนี้ และเขาอย่างจริงจังเจ็บ พลังชีวิตและอายุยืนของเขาได้รับการบูรณะบ้าง โดยสเกลขนนก อย่างไรก็ตาม อะไรยังคงได้กว่ารอบหกสิบปีถ้าเป็นอย่างที่จำเป็น เฮาเมงไม่เคยอยากเสีย หรือกินมัน"ฉันจะไปในดินแดนสีดำเร็ว เมื่อมี ฉันสามารถหาเหมาะในการรักษาอาการบาดเจ็บของฉัน... สามารถทำได้จะบอกว่า ระยะมันจะก่อนคนจากกองทัพจิมาหาฉันฆ่าฉัน" นิพจน์ของเขาคือความสงบขณะที่เขาเดินทางไปตาม นั่งไขว่ห้างบนยอดเถา เขาได้รับอนุญาตให้ย้ายไปที่ความเร็วสูงสุดที่เป็นไปได้ ซึ่งอนุญาตให้เขาใช้เวลาพุ่งไปบาดแผลของเขาเขาตบกระเป๋าถือผลิตกระจกทองแดงของเขา เขา glanced ที่มันสำหรับสักครู่ แล้วนำกลับ"ทันทีที่ผมมาถึงก่อหลัก เขาคิดว่า "ผมรู้สึกว่า สิ่งที่ผมทำคือสงบเอง และโยนความรู้สึกของฉันในกระจก กับที่ ฉันจะสามารถปลุกจิตวิญญาณภายใน... อับ สถานการณ์ได้เลวร้ายเกินไปในเวลา" เขาไม่แน่ใจว่าอะไรจะเกิดขึ้นเมื่อเกิดจิตวิญญาณภายในรายการ ตอนนี้ จิตท่านไม่สงบ ดังนั้นมันไม่ได้เวลาที่ดีสุดเพื่อพยายามที่จะสื่อสาร ด้วย เขาจะรอจนกว่าหลังจากที่เขาหายไปอย่างสมบูรณ์ถัดไป เขาผลิตถุงจิ Hongdong โฮลดิ้ง สิ่งแรกที่เขาพบคือ เครื่องหมายขลังผนึกบนพื้นผิวของมัน มันจะไม่เป็นที่เปิดง่าย หลังจากการพิจารณาทันที เขาใส่มันกลับ สะบัดมือ เขาถัดไปผลิตระฆังเล็กระฆังนี้คือ สินค้าขลังใช้จิ Hongdong เฮา เมงตรวจสอบช่วง ปิดตาของเขา และมุ่งเน้นในการจัดการกับอาการบาดเจ็บของเขาณ ยามค่ำของวันต่อไปนี้ เขาได้พบอะไรที่น่าประทับใจ หรือเป็นอันตราย เมงเฮาเถานำเขาเข้าสู่ดินแดนสีดำ ซึ่งเป็นพื้นที่สามารถระบุได้อย่างง่ายดาย พื้นดินที่นี่เป็นสีดำ เช่นส่วนของพืชที่เติบโตในพื้นที่นี่คือเหตุผลที่มันถูกเรียกว่าดินแดนสีดำ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หลังจากเวลาผ่านไปเขาผลิตใบหยกและมองลงไปที่มันด้วยสีหน้าจริงจัง หลังจากได้รับการยืนยันตำแหน่งปัจจุบันของเขาให้ออกถอนหายใจ เขาหันไปทางทิศทางของสีม่วงโชคชะตานิกายและให้โค้งคำนับ. เขาถือคันธนูสำหรับพื้นที่หลายลมหายใจ เมื่อเขาหันกลับไปมองถึงความสับสนในสายตาของเขาก็หายไปแทนที่ด้วยความมุ่งมั่น. "ผมใช้เวลาประมาณสิบปีที่สะดวกสบายในสีม่วงโชคชะตานิกาย" เขาบ่นอยู่อย่างเงียบ ๆ "ผมเคยเกือบจะลืมสิ่งที่มันต้องการที่จะใช้ชีวิตเป็นคนเดียวที่รู้ก Cultivator." เขาโบกมือขวาของเขาก่อให้เกิดเมล็ดสีม่วงสีที่จะบินออกมาและขุดลงไปในดิน ทันใดนั้นสิ่งสกปรกน่ะและมวลของเถาวัลย์หนาบินถึงวงกลมรอบเม้งเฮา. เขานั่งลงไขว่ห้างในท่ามกลางของพวกเขา ดวงตาแวววาวเขาผ่านความประสงค์ของเขาเข้าไปในองุ่นและพวกเขาพุ่งแบกเขาไปยังดินแดนสีดำ. เขาปิดตาของเขาในขณะที่เขาเดินทางไปให้เร็วที่สุดเท่าที่เป็นไปได้อยู่ห่างจากทางตอนใต้ของโดเมน เขาจะไม่ยอมให้ความล่าช้าใด ๆ อย่างไรก็ตามฐานการเพาะปลูกของเขาคือความไม่แน่นอนในขณะนี้และเขาได้รับบาดเจ็บสาหัส พลังชีวิตและยืนยาวของเขาได้รับการบูรณะบ้างโดยขนาดขนนก . แต่สิ่งที่ยังคงอยู่ก็ยังคงน้อยกว่ารอบหกสิบปีเว้นแต่เป็นกรณีที่มีความจำเป็นอย่างยิ่งที่เม้งเฮามีความปรารถนาที่จะเสียหรือกินมันไม่มี. "ผมจะอยู่ในดินแดนสีดำเร็ว ๆ นี้; ครั้งหนึ่งฉันมีฉันสามารถหาสถานที่ที่เหมาะสมในการรักษาอาการบาดเจ็บของฉัน ... มันเป็นไปไม่ได้ที่จะพูดได้ว่านานแค่ไหนก็จะเป็นก่อนที่คนที่มาจากตระกูลจีมาหาฉันจะฆ่าฉัน. "การแสดงออกของเขาคือความสงบในขณะที่เขาเดินทางไปพร้อมนั่งไขว่ห้างอยู่บนเถา เขาได้รับอนุญาตให้พวกเขาก้าวไปข้างหน้าด้วยความเร็วที่เร็วที่สุดซึ่งได้รับอนุญาตให้เขาใช้เวลาบางส่วนพุ่งไปบาดแผลของเขา. เขาตบกระเป๋าของเขาในการถือครองในการผลิตกระจกทองแดง เขาเหลือบมองไปที่มันสักครู่แล้วนำมันกลับมา. "ทันทีที่ฉันไปถึงแกนกลางการพัฒนา" เขาคิดว่า "ผมมีความรู้สึกว่าสิ่งที่ผมต้องทำคือความสงบตัวเองและโยนความรู้สึกของฉันเข้าไปในกระจก กับที่ผมจะสามารถปลุกจิตวิญญาณภายใน ... แต่น่าเสียดายที่สถานการณ์เลวร้ายอยู่ไกลเกินไปในเวลา. "เขาไม่แน่ใจว่าสิ่งที่จะเกิดขึ้นเมื่อจิตวิญญาณภายในรายการโผล่ออกมา ตอนนี้จิตใจของเขาไม่ได้อยู่ที่ความสงบสุขดังนั้นมันก็ไม่ใช่เวลาที่ดีที่สุดที่จะพยายามที่จะสื่อสารกับมัน เขาจะรอจนกว่าหลังจากที่เขาได้รับการเยียวยาอย่างเต็มที่. ถัดไปเขาผลิตถุง Ji Hongdong การถือหุ้น สิ่งแรกที่เขาสังเกตเห็นเป็นเครื่องหมายการปิดผนึกที่มีมนต์ขลังบนพื้นผิว มันจะไม่ง่ายต่อการเปิด หลังจากพิจารณาช่วงเวลาที่เขานำมันกลับมา กับสะบัดของมือเขาต่อไปผลิตระฆังขนาดเล็ก. เบลล์นี่เป็นรายการที่มีมนต์ขลัง Ji Hongdong ได้ใช้ เม้งเฮาตรวจสอบมันสักครู่แล้วปิดตาของเขาและมุ่งเน้นไปที่การจัดการกับการบาดเจ็บของเขา. ณ ค่ำของวันรุ่งขึ้นเขาได้พบอะไรที่น่าตกใจหรือเป็นอันตราย เถาเม้งเฮาส์พาเขาเข้าไปในดินแดนสีดำซึ่งเป็นพื้นที่ที่สามารถระบุตัวได้อย่างง่ายดาย พื้นดินที่นี่เป็นสีดำเป็นส่วนใหญ่ของพืชที่ปลูกในพื้นที่. นี่คือเหตุผลที่มันถูกเรียกว่าดินแดนสีดำ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หลังจากเวลาผ่านไป เขาผลิตหยกลื่น และก้มลงมองมันด้วยสีหน้าเคร่งเครียด มีการยืนยันตำแหน่งปัจจุบันของเขา เขาถอนหายใจ . เขาหันไปทางทิศทางของโชคชะตาฟ้าและม่วงให้โค้งลึกเขาถือคันธนูสำหรับพื้นที่ของหลายๆ เมื่อเขาเงยหน้าขึ้นมา ความสับสนในดวงตาของเขาหายไป ถูกแทนที่แทนด้วยความมุ่งมั่น" ผมใช้เวลาในม่วงชะตากรรมพรรคปีสบายประมาณ 10 " เขาพึมพำเบาๆ " ฉันเกือบจะลืมไปแล้วว่ามันต้องการที่จะใช้ชีวิตอยู่อย่างโดดเดี่ยวหัวไม้มี . " เขาโบกมือมือขวาของเขา ทำให้เม็ดสีสีม่วงบินออกและขุดลงไปในพื้นดิน ทันใดนั้น ดิน ยาว และ มวลเถาวัลย์หนา บินไปที่วงกลมรอบ เมิ่งฮ่าวเขานั่งไขว้ขา ในท่ามกลางของพวกเขา ดวงตาวาววับ เขาผ่านของเขาจะเป็นเถาองุ่น และพุ่งไปข้างหน้า แบกเขาไปทางแผ่นดินสีดำเขาหลับตาลงในขณะที่เขาเดินทางไปให้เร็วที่สุดเท่าที่เป็นไปได้ห่างจากโดเมนที่ภาคใต้ เขาจะไม่อนุญาตให้มีความล่าช้า อย่างไรก็ตาม ฐานการเพาะปลูกของเขาไม่เสถียรในขณะนี้และเขาได้รับบาดเจ็บสาหัส บังคับชีวิตยืนยาวและได้รับการบูรณะบ้างโดยชั่งขนนก อย่างไรก็ตาม สิ่งที่ยังคงยังไม่ถึงหกสิบปีรอบถ้ามันไม่จำเป็น เม็ง หาวก็ไม่ปรารถนาที่จะทิ้งหรือกินมัน" ผมจะอยู่ในดินแดนสีดำทันที เมื่อฉันไปที่นั่น ฉันสามารถหาสถานที่ที่เหมาะสมเพื่อรักษาอาการบาดเจ็บ . . . . . . . มันเป็นไปไม่ได้ที่จะพูดได้ว่าต้องใช้เวลาอีกนานแค่ไหน ก่อนที่ผู้คนจากจีตระกูลมาหาฉัน เพื่อจะฆ่าฉัน . " เขาทำสีหน้าสงบในขณะที่เขาเดินทางไปด้วย แพนงเชิงบนเถา เขาอนุญาตให้พวกเขาที่จะย้ายไปข้างหน้าด้วยความเร็วที่เร็วที่สุดที่เป็นไปได้ ซึ่งอนุญาตให้เขาใช้เวลาดูแลบาดแผลของเขาเขาตบหน้าของเขาถือถุงของการผลิตทองแดง กระจก เขาชายตามองมันสักครู่ แล้วใส่มันกลับ" ทันทีที่ผมถึงการพัฒนาหลัก " เขาคิดว่า " ฉันรู้สึกว่าฉันต้องสงบตัวเองและโยนความรู้สึกเข้าไปในกระจก ด้วยที่ผมจะสามารถปลุกจิตวิญญาณภายใน . . . . . . . แต่สถานการณ์มันเลวร้ายเกินไปในเวลา . " เขาไม่แน่ใจว่าสิ่งที่จะเกิดขึ้นเมื่อจิตวิญญาณภายในสินค้าเกิดขึ้น ตอนนี้ จิตใจไม่สงบ ดังนั้นมันไม่ได้เป็นเวลาที่ดีที่สุดเพื่อพยายามจะสื่อสารกับมัน เขาจะรอจนกว่าเค้าจะหายแล้ว .ต่อไป เค้าผลิตของจี hongdong กระเป๋าถือ สิ่งแรกที่เขาเห็นคือเวทมนตร์ปิดผนึกเครื่องหมายบนพื้นผิวของมัน มันไม่ง่ายที่จะเปิด หลังจากช่วงเวลาของการพิจารณาให้เขาใส่มันกลับ กับสะบัดของมือ เขาต่อไปผลิตระฆังขนาดเล็กระฆังนี้ขลังรายการ จี hongdong ได้ใช้ เมิ่งเฮ่าตรวจดูสักครู่ แล้วหลับตาลง และเน้นการจัดการกับการบาดเจ็บในตอนค่ำของวันต่อมา เขาได้พบอะไรที่น่าตกใจ หรืออันตราย เหม็ง เฮาเถาอุ้มเขาเข้าไปในดินแดนสีดำ ซึ่งเป็นบริเวณที่สามารถระบุตัวได้อย่างง่ายดาย ดินที่นี่เป็นดำ เป็นพืชที่ปลูกในพื้นที่นั่นคือเหตุผลที่ทำให้มันถูกเรียกว่าดินแดนสีดำ