Falling off a Bridge and Into Love.

Falling off a Bridge and Into Love.
He was not dumb. He didn’t need Sano to tell him that if he wanted to try and buy her freedom from the red light district, he would have to pay a hefty cost. He didn’t need Sano to tell him that if he chose not to pay for her freedom, he would have to grow accustomed to her pleasuring other men.

Yet, at the same time, he needed every bit of those words.

When he had pulled himself from the riverbank that day, it hadn’t been hard to make the decision to cut it off. To start a new life. But the one thing that he thought of as he walked away from everything—well, the one person—was that little maiko.



Yet, Harada’s words had still rang true until the end, and just as he stepped toward the exit of the village, those thoughts firmly in mind and with the resolve that he couldn’t deal with loving her, or whatever it was that he felt… He turned. He wasn’t sure of why he did, but he did, and God, if he was glad for it in the end.


He turned and she was right there. She was right there, looking dead at him in surprise, as if she couldn’t believe that he’d cut his hair. And the only thing that he could manage to do, stupidly, was produce that little red comb that he’d bought in Osaka as a souvenir. Fingers trembled while he placed it in her hands, and he moved to turn away. To just get rid of this ridiculous ache that had settled in his entire being at the sight of her, and yet, more than anything, this was what he wanted. He wanted to see her one more time. To… To…


"Kosuzu…" Ah, damn… The way she looked up at him in genuine surprise, as if she was amazed that he had remembered her name… She smiled at him now, and that was when Ryunosuke realized that, no, he could not leave. Not until he told her how he felt.


It was with a heavy heart that he lowered his head, allowing the bitter words to spill free, “I’m leaving here… I don’t know where to go or what to do, but I’m going to start a new life for myself… And more than anything I know to do, I wanted to tell you that I… Hmph… I think that I really do love y—”


And she cuts him off, just quick enough, with a hard slap that sends him stumbling back in surprise. A glance at her reveals that, like the first time she’d ever smacked him, she was crying. And this time, he didn’t know why. He hadn’t said anything wrong this time, had he?


The way her words come now is much like they’d sounded in her first day of anger with him over casually remarking about her job. And that… That had not been a good day. “You can’t start to tell a girl that you love her and just make to leave a second later, Ryunosuke!”


…Oh.


"But—" He started, and she cut him off again with a swift, "Don’t!"


So he tried again, this time more determined to spill his words fully. To let her know that he had every intention of coming back for her. To let her know that he cared—damn if he shouldn’t, but he did, and that was the worst of it because it was just like Sano said. She was a girl who serviced men constantly. He was a fool to fall in love with a girl like that, but dammit all to hell and back if he was going to leave without telling her. “But I’m—”


"I said don’t!"


"I’m in love with you, dammit!" Amber eyes narrow in vicious defense of his words, silently daring her to be angry at him for confessing how he felt. And yet… For what he expected, she surprised him. Instead, she simply stood rooted in place, tears pouring down her cheeks nonstop by this point, and a glance at where her eyes were tracking told him that she was looking at the little comb he’d bought her. It… Almost looked as if she felt scolded, and that was probably the case because Ryunosuke never had cussed around her that often. Never at her, especially.


"I fell off of a bridge." She looked at him, slightly puzzled by his sudden words. He almost grinned. Almost. But the reminder that he had brushed with death one time too many was swift in his mind, and he only kept a frown in place. "I fell off a bridge and decided that I was going to leave, because I can’t really stay here. I don’t want to… Now, anyways, but I wanted to say goodbye to you. To leave you with a memory of me. But I wanted to tell you, even more than any of this, that I want to come back for you. Because… Like I said, I’m in love with you."


It was there that he actually shut up, and he notices that her tears have dried just the slightest. Yet her cheeks are still damp and coated, so a hand reached up to thumb those tears away once more. “I’m sor—”


"Don’t."


So he didn’t. Instead, though, he tilted down, fingers gently pulling her chin up so his lips could brush against her own. He stays that way for a moment, too terrified to do anything further, but then it all settles in—he very well may not see this girl again. He loves this girl. He cares for her. Hell, he actually wouldn’t mind marrying her and starting a family with her in the future, if he ever did get the chance to come back. Once that all settles in, though, he kisses her hard. Lips pressing roughly against hers, holding her too him in a possessive stance that still, somehow, is more gentle than he’s ever been with anyone in the world. And she lets him hold her that way, too. She does not complain.


He drew away a second later, cheeks flushed at the realization of the idiotic thing that he’s done, and God help him for the look on her face. She looked, more than anything, to be happier than anyone in the world, and yet the agony of his departure was all too evident in her eyes.


She says nothing. He, himself, stays quiet. And then he turns away, stepping forward. Her hand catches his sleeve, and a small glance over his shoulder shows him how she’s looking at him. Disappointed is hardly the word. Angry, or hurt, even, don’t seem to fill in the words he’s looking for.


"I’ll come back."


And then he pulls himself away, refusing that single glance back that he knew he ought to give her. And he walks away.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ล้ม ปิดสะพาน และ เป็นความรัก
เขาไม่ใบ้ เขาไม่ได้ต้องการซาโนะจะบอกเขาว่า ถ้าเขาต้องการลอง และซื้อของเธอเป็นอิสระจากย่านแสงสีแดง เขาจะต้องจ่ายต้นทุนย่อม เขาไม่ได้ต้องการซาโนะจะบอกเขาว่า ถ้าท่านไม่ต้องจ่ายสำหรับเสรีภาพของเธอ เขาจะต้องเติบโตคุ้นเคยกับคนอื่น ๆ เธอ pleasuring

ยัง พร้อมกัน เขาจำทุกบิตของคำเหล่านั้น

เมื่อเขาได้ดึงตัวจากฝั่งแม่น้ำวันนั้น จะไม่ได้รับยากที่จะตัดสินใจตัดออก การเริ่มต้นชีวิตใหม่ แต่สิ่งหนึ่งที่เขาคิดว่า เป็นเขาเดินดี – ดี บุคคลหนึ่ง — มี maiko ที่น้อย


ยัง Harada ของคำมียังรังจริง จนจบ และเพียงเท่าที่เขาก้าวไปสู่ทางออกของหมู่บ้าน เหล่านั้นคิด ในใจอย่างมั่นคง และแก้ไขที่เขาไม่สามารถจัดการกับรักเธอ หรืออะไรก็ว่า เขารู้สึกว่า ... เขาเปิด เขาไม่แน่ใจว่าทำไมเขาไม่ได้ แต่เขาไม่ได้ และพระเจ้า ถ้าเขายินดีไปในสุด


เขาเปิด และเธอมีสิทธิ์ เธอถูกขวา มองศพที่เขาในความประหลาดใจ ว่าเธอไม่เชื่อว่า เขาจะตัดผมของเขา และเป็นสิ่งเดียวที่เขาสามารถจัดการทำ stupidly ผลิตหวีที่แดงเล็กน้อยที่เขาได้ซื้อมาในโอซาก้าเป็นของระลึก นิ้ว trembled ใน ขณะที่เขาอยู่ในมือของเธอ เขาย้ายสะบัด แมะเพียงปวดนี้ไร้สาระที่มีตัดสินในของเขาทั้งที่สายตาของเธอ ยัง มากกว่า สิ่งนี้เป็นสิ่งที่เขาต้องการ เขาอยากเห็นเธออีกครั้ง ถึง ไป...


"Kosuzu..." อา ไอ้... วิธีเธอมองขึ้นเขาในแปลกใจแท้ ว่าเธอประหลาดใจที่เขาได้จดจำชื่อของเธอ... เธอยิ้มที่เขาตอนนี้ และที่ถูกเมื่อ Ryunosuke ตระหนักว่า ไม่ ไม่สามารถปล่อย ไม่จนกว่าเขาบอกเธอ ว่าเขารู้สึก


ก็ ด้วยหัวใจหนักว่า เขาลดลงศีรษะ ให้คำขมหกฟรี "ออกที่นี่... ไม่ทราบว่าจะไปหรือจะทำอย่างไร แต่ฉันจะเริ่มต้นชีวิตใหม่สำหรับตัวเอง... และมากกว่าอะไรรู้ไม่ ฉันอยากจะบอกคุณว่าฉัน... Hmph ... ผมคิดว่า ผมรัก y — "


และเธอตัดเขา อย่างรวดเร็วเพียงพอ มีเปอร์สยากที่ส่งเขาสะดุดในความประหลาดใจ เธอเปิดเผยว่า เหมือนครั้งแรกที่เธอได้เคย smacked เขา เธอได้ร้องไห้ และเวลานี้ ไม่ทราบสาเหตุ ไม่ได้พูดอะไรผิดเวลานี้ มีเขา?


ตามคำของเธอมาเดี๋ยวนี้ถูกมากเหมือนมีแต่เพียงแห่งในวันแรกของเธอโกรธกับเขาผ่านลวก ๆ remarking เกี่ยวกับงานของเธอ และที่... ที่ไม่ได้วันดี "คุณไม่สามารถเริ่มบอกผู้หญิงว่า คุณรักเธอ และเพียงให้ปล่อยตัวที่สองภายหลัง Ryunosuke"


…โอ้


" แต่คือ" เขาเริ่ม และเธอตัดเขาอีกกับสวิฟท์ "อย่า"


เพื่อเขาพยายามอีกครั้ง เวลานี้ขึ้นกำหนดหกคำของเขาทั้งหมด ให้เธอรู้ว่า เขามีความตั้งใจมากลับมาเพื่อเธอ ให้เธอรู้ว่า เขาดูแล — ไอ้ถ้าเขาไม่ ควร แต่เขาไม่ได้ และที่เป็นร้ายมันก็เหมือนกับซาโนะกล่าวว่า เธอเป็นผู้หญิงที่บริการคนตลอดเวลา เขาหลอกให้ตกหลุมรักกับผู้หญิงเช่นนั้น แต่กับ ไปนรกและกลับทั้งหมดถ้าเขากำลังจะออกโดยไม่บอกเธอ " แต่ฉัน — "


"ผมพูดไม่! "


"ฉันรักคุณ กับ" ตาเหลืองแคบในคำพูดของเขา อย่าอันเธอจะโกรธที่เขาสำหรับเขารู้สึกอย่างไรก็ตามการทายาป้องกัน และยัง... สำหรับสิ่งที่เขาคาด เธอประหลาดใจเขา แทน เธอเพียงแค่ยืน rooted ใน น้ำตาเทลงแก้มเธอ nonstop โดยจุดนี้ และได้ติดตามตาของเธอที่บอกว่า เธอถูกมองที่หวีเล็ก ๆ ที่เขาได้ซื้อมาเธอ มัน... เกือบมองว่าเธอรู้สึกบ ๆ และที่คนคง เพราะ Ryunosuke ไม่มี cussed รอบของเธอที่มักจะ ไม่เคยที่เธอ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง


"ฉันล้มออกจากสะพาน"เธอมองที่เขา เล็กน้อยพิศวงตามคำของเขาทันที เขาเกือบจะ grinned เกือบ แต่จดหมายที่เขามีงานกับความตายหนึ่งครั้งเกินไปมากคือ swift ในจิตใจของเขา และเขาเก็บไว้เฉพาะหน้านิ่วใน "ฉันก้มปิดสะพาน และตัดสินใจว่า ผมไปปล่อย เพราะฉันไม่สามารถจริง ๆ อยู่ที่นี่ ฉันไม่ต้องการ... ตอนนี้ หรือ แต่อยากจะบอกลาคุณ จะทำให้คุณ มีความทรงจำของฉัน แต่อยากจะบอกคุณ ยิ่งกว่านี้ ที่ต้องการกลับมาให้คุณ เนื่องจาก... เช่นฉันว่า ฉันรักคุณ"


มันเป็นมีที่เขาปิดจริงค่า และเขาสังเกตพบว่า ว่า น้ำตาของเธอได้แห้งเพียงน้อย ยัง แก้มของเธอจะยังบันทอน และเคลือบ ดังนั้นมือถึงถึงนิ้วหัวแม่มือที่น้ำตาไปอีกครั้ง "ฉันสอ — "


"ไม่"


ดังนั้นเขาไม่ แทน แม้ว่า เขายืดลง นิ้วมือที่ดึงคางเธอขึ้นเบา ๆ เพื่อให้ริมฝีปากของเขาสามารถแปรงกับตนเอง เขายังคงวิธีช่วง คนกลัวเกินไปจะทำอะไรต่อไป แต่แล้ว ทั้งหมดชำระใน — เขาดีอาจไม่เห็นผู้หญิงคนนี้อีก รักเธอคนนี้ เขาใส่ใจสำหรับเธอ Hell เขาจริงจะไม่คิดแต่งเธอ และเริ่มต้นครอบครัวกับเธอในอนาคต ถ้าเขาเคยได้รับโอกาสที่จะกลับมา ครั้งที่ทั้งหมดชำระใน แม้ว่า เขาจูบเธออย่างหนัก ริมฝีปากกดหยาบ ๆ กับเธอ จับเธอในท่าทางข้างหวงที่ยังคง อย่างใด เขาจะนุ่มนวลกว่าที่เขาเคย มีใครในโลก และเธอช่วยให้เขาค้างเธอวิธี เกินไป เธอไม่บ่น


เขาวาดไปสองหลัง แก้มล้างข้อมูลที่รับรู้ในสิ่งที่ idiotic ที่เขาทำ และพระเจ้าช่วยเขาในลักษณะที่ปรากฏบนใบหน้าของเธอ เธอ มอง มากกว่าสิ่งใด จะมีความสุขกว่าใครในโลก และความทุกข์ของเขาออกมาทั้งหมดเกินไปเห็นได้ชัดในสายตาของเธอ


เธอกล่าวว่า ไม่ เขา ตัวเอง อยู่เงียบสงบ แล้ว เขาขจัด ก้าวไปข้างหน้า มือของเธอจับแขนของเขา และรวดเร็วขนาดเล็กบ่าของเขาแสดงเขาว่าเธอจะมองที่เขา ผิดหวังเป็นคำไม่ โกรธ หรือบาดเจ็บ แม้ ไม่ดูเหมือนในคำที่เขากำลังมองหา


"ฉันจะกลับมา"


แล้ว เขาดึงตัวเอง รวดเร็วที่เดียวกลับปฏิเสธว่า เขารู้ว่า ควรจะให้เธอ และเดินออกไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ล้มปิดสะพานและกลายเป็นความรัก
เขาไม่ได้โง่ เขาไม่จำเป็นต้อง Sano ที่จะบอกเขาว่าถ้าเขาอยากจะลองและซื้ออิสรภาพของเธอจากย่านแสงสีแดงที่เขาจะต้องจ่ายค่าใช้จ่ายหนัก เขาไม่จำเป็นต้อง Sano ที่จะบอกเขาว่าถ้าเขาเลือกที่จะไม่จ่ายสำหรับเสรีภาพของเธอเขาจะต้องมีการเติบโตที่คุ้นเคยกับ pleasuring ผู้ชายคนอื่น ๆ ของเธอแต่ในเวลาเดียวกันเขาต้องการบิตของคำเหล่านั้นทุกเมื่อที่เขามี ดึงตัวเองออกจากฝั่งในวันนั้นมันไม่ได้รับยากที่จะทำให้การตัดสินใจที่จะตัดมันออก ที่จะเริ่มต้นชีวิตใหม่ แต่สิ่งหนึ่งที่เขาคิดว่าในขณะที่เขาเดินออกมาจากทุกอย่างดีคนหนึ่งก็คือการที่ไมโกะน้อยแต่คำฮาราดะได้ยังคงดังขึ้นจริงจนกว่าจะเสร็จสิ้นและเช่นเดียวกับที่เขาก้าวไปสู่ทางออกของหมู่บ้าน ความคิดเหล่านั้นอย่างมั่นคงในจิตใจและมีการแก้ปัญหาที่เขาไม่สามารถจัดการกับความรักของเธอหรือสิ่งที่มันเป็นว่าเขารู้สึก ... เขาหัน เขาเป็นคนที่ไม่แน่ใจว่าทำไมเขาถึงทำ แต่เขาและพระเจ้าว่าเขาดีใจที่ในที่สุดเขาหันและเธอก็อยู่ที่นั่น เธอเป็นคนที่มีสิทธิ์ที่กำลังมองหาที่ตายแล้วที่เขาอยู่ในความประหลาดใจราวกับว่าเธอไม่อยากจะเชื่อว่าเขาต้องการตัดผมของเขา และสิ่งเดียวที่เขาจะได้จัดการที่จะทำโง่เป็นผลิตที่หวีสีแดงเล็ก ๆ ที่เขาต้องการซื้อในโอซากาเป็นของที่ระลึก มือสั่นในขณะที่เขาวางไว้ในมือของเธอและเขาได้ย้ายไปเปิดออกไป เพียงแค่กำจัดอาการปวดไร้สาระนี้ที่ได้ตั้งรกรากอยู่ในความเป็นทั้งหมดของเขาที่สายตาของเธอและยังมากกว่าสิ่งนี้เป็นสิ่งที่เขาต้องการ เขาอยากจะเห็นเธออีกครั้งหนึ่ง ถึง ... ถึง ... "Kosuzu ... " อาแช่ง ... วิธีที่เธอเงยหน้าขึ้นมองเขาในความประหลาดใจของแท้ราวกับว่าเธอก็ต้องประหลาดใจที่เขาจำชื่อของเธอ ... เธอยิ้มให้เขาในขณะนี้และที่ Ryunosuke เมื่อตระหนักว่าไม่มี เขาไม่สามารถออกจาก ไม่ได้จนกว่าเขาบอกเธอว่าเขารู้สึกมันเป็นด้วยหัวใจหนักที่เขาลดลงหัวของเขาช่วยให้คำขมสาดฟรี "ฉันออกจากที่นี่ ... ผมไม่ทราบว่าจะไปหรือสิ่งที่จะทำ แต่ ฉันจะเริ่มต้นชีวิตใหม่สำหรับตัวเอง ... และมากขึ้นกว่าสิ่งที่ฉันรู้ว่าจะทำอย่างไรผมอยากจะบอกคุณว่าฉัน ... ฮื่ม ... ผมคิดว่าผมทำรัก y-" และเธอตัดเขาออกเพียงอย่างรวดเร็วพอ ด้วยตบหนักที่ส่งเขากลับสะดุดในความประหลาดใจ ทันทีที่เธอแสดงให้เห็นว่าเหมือนครั้งแรกที่เธอเคยตบเขาเธอก็ร้องไห้ และในครั้งนี้เขาไม่ได้รู้ว่าทำไม เขาไม่ได้พูดอะไรที่ไม่ถูกต้องในเวลานี้เขามี? วิธีคำพูดของเธอมาตอนนี้เป็นเหมือนพวกเขาต้องการฟังในวันแรกของเธอของความโกรธกับเขาผ่านทางการตั้งข้อสังเกตเกี่ยวกับงานของเธอ และที่ ... ที่ไม่เคยเป็นวันที่ดี "คุณไม่สามารถเริ่มต้นที่จะบอกผู้หญิงที่คุณรักเธอและเพียงให้ออกจากที่สองต่อมา Ryunosuke" โอ้ ... "แต่" เขาเริ่มต้นและเธอตัดเขาออกอย่างรวดเร็วอีกครั้งกับ "อย่า " ดังนั้นเขาจึงพยายามอีกครั้งคราวนี้มุ่งมั่นมากขึ้นในการรั่วไหลของคำพูดของเขาอย่างเต็มที่ ที่จะบอกให้เธอรู้ว่าเขามีความตั้งใจที่จะกลับมาของเธอทุก ที่จะบอกให้เธอรู้ว่าเขาดูแล-แช่งถ้าเขาไม่ควร แต่ที่เขาทำและที่เลวร้ายที่สุดของมันเพราะมันก็เหมือนกับ Sano กล่าวว่า เธอเป็นผู้หญิงที่ผู้ชายบริการอย่างต่อเนื่อง เขาเป็นคนโง่ที่จะตกหลุมรักกับหญิงสาวที่ชอบ แต่ Dammit ทั้งหมดไปนรกและกลับมาว่าเขากำลังจะออกไปโดยไม่บอกเธอ "แต่ตาบ" "ผมบอกว่าทำไม่ได้" "ผมอยู่ในความรักกับคุณบ้าเอ้ย!" ตาสีเหลืองอำพัน จำกัด ในการป้องกันหินของคำพูดของเขาเงียบกล้าหาญของเธอที่จะโกรธที่เขาสารภาพว่าเขารู้สึกอย่างไร และยัง ... สำหรับสิ่งที่เขาคาดว่าเธอทำให้เขาประหลาดใจ แทนเธอก็ยืนอยู่ฝังในสถานที่น้ำตาไหลลงแก้มของเธอดุ๊กดิ๊กโดยจุดนี้และทันทีที่ดวงตาของเธอที่ได้รับการติดตามบอกเขาว่าเธอกำลังมองไปที่หวีเล็ก ๆ น้อย ๆ เขาต้องการซื้อของเธอ มัน ... เกือบดูราวกับว่าเธอรู้สึกดุและที่อาจจะเป็นเพราะกรณี Ryunosuke ไม่เคยสบถรอบตัวเธอที่มักจะ ไม่เคยไปที่เธอโดยเฉพาะอย่างยิ่ง"ผมลดลงออกจากสะพาน." เธอมองไปที่เขางงงวยเล็กน้อยโดยคำฉับพลันของเขา เขาเกือบจะยิ้ม เกือบจะ แต่เตือนว่าเขาได้แปรงกับเวลาการตายของหนึ่งมากเกินไปได้อย่างรวดเร็วในใจของเขาและเขาเท่านั้นที่เก็บไว้นิ่วในสถานที่ "ฉันก้มลงมาจากสะพานและตัดสินใจว่าฉันกำลังจะออกไปเพราะฉันไม่สามารถจริงๆอยู่ที่นี่. ฉันไม่ต้องการที่จะ ... ตอนนี้ anyways แต่ผมอยากจะบอกลาคุณ. เพื่อทำให้คุณมีหน่วยความจำ ของฉัน. แต่ผมอยากจะบอกคุณมากขึ้นกว่าที่ใด ๆ นี้ที่ฉันต้องการที่จะกลับมาสำหรับคุณ. เพราะ ... เช่นเดียวกับฉันกล่าวว่าฉันอยู่ในความรักกับคุณ. " มันเป็นที่ที่เขาปิดจริงขึ้น และเขาก็สังเกตเห็นว่าน้ำตาของเธอแห้งได้เพียงน้อยนิด แต่แก้มของเธอยังคงชื้นและเคลือบเพื่อให้มือขึ้นไปถึงนิ้วหัวแม่มือน้ำตาเหล่านั้นออกไปอีกครั้ง "ฉัน sor" "ไม่." ดังนั้นเขาไม่ได้ แต่แม้ว่าเขาเอียงลงนิ้วเบา ๆ ดึงคางของเธอขึ้นเพื่อให้ริมฝีปากของเขาสามารถแปรงกับเธอเอง เขาคงมีวิธีการที่สำหรับช่วงเวลาที่กลัวเกินไปที่จะทำอะไรต่อไป แต่แล้วมันทั้งหมด settles ในเขาเป็นอย่างดีอาจไม่เห็นผู้หญิงคนนี้อีกครั้ง เขารักผู้หญิงคนนี้ เขาเป็นห่วงเธอ นรกจริง ๆ แล้วเขาจะไม่แต่งงานกับใจของเธอและเริ่มต้นครอบครัวกับเธอในอนาคตถ้าเขาเคยได้รับโอกาสที่จะกลับมา หลังจากที่ทั้งหมด settles ในแม้ว่าเขาจูบเธออย่างหนัก ริมฝีปากกด ๆ กับเธอถือของเธอเกินไปเขาในท่าทางที่ยังคงแสดงความเป็นเจ้าของอย่างใดมีความอ่อนโยนมากขึ้นกว่าที่เขาเคยรับกับทุกคนในโลก และเธอก็ปล่อยให้เขาถือของเธอวิธีการที่เกินไป เธอไม่ได้บ่นเขาดึงไปเป็นครั้งที่สองต่อมาล้างแก้มที่สำนึกของสิ่งที่งี่เง่าที่เขาทำและพระเจ้าช่วยให้เขาสำหรับการมองบนใบหน้าของเธอ เธอมองมากขึ้นกว่าสิ่งใดที่จะมีความสุขกว่าใครในโลกและยังความเจ็บปวดของเขาออกเดินทางเป็นสิ่งที่เห็นได้ชัดเกินไปในสายตาของเธอเธอบอกว่าไม่มีอะไร เขาเองยังคงเงียบสงบ และแล้วเขาก็หันไปก้าวไปข้างหน้า มือของเธอจับแขนของเขาและรวดเร็วขนาดเล็กข้ามไหล่ของเขาเขาแสดงให้เห็นว่าเธอกำลังมองมาที่เขา แทบจะไม่ผิดหวังคำว่า โกรธหรือทำร้ายแม้ดูเหมือนจะไม่กรอกข้อมูลในคำที่เขากำลังมองหา"ฉันจะกลับมา." และแล้วเขาก็ดึงตัวเองออกมาปฏิเสธทันทีเดียวที่กลับมาว่าเขารู้ว่าเขาควรจะให้เธอ และเขาก็เดินออกไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตกจากสะพาน และในความรัก .
เขาไม่ได้โง่ เขาไม่ได้ต้องการให้ซาโนะ บอกเขาว่าถ้าเขาอยากจะลองซื้อเสรีภาพของเธอจากย่านโคมแดง เขาจะต้องจ่ายหนัก เขาไม่ได้ต้องการให้ซาโนะ บอกเขาว่า ถ้าเขาเลือกที่จะไม่จ่ายค่าอิสรภาพของเธอ เขาจะต้องคุ้นเคยกับแม่ไปพูดอะไรกับชายอื่น

แต่ในเวลาเดียวกัน เขาต้องการทุกบิตของคำเหล่านั้น

เมื่อเขาได้ดึงเขาจากริมตลิ่ง วันนั้น มันไม่ได้ยากที่จะตัดสินใจที่จะตัดมันออก เพื่อเริ่มต้นชีวิตใหม่ แต่สิ่งหนึ่งที่เขาคิดว่าเป็นเขาเดินห่างจากทุกอย่างดี คนที่เป็นน้อยไมโกะ .



แต่ฮาราดะก็ยังรังจริงจนจบ และเมื่อเขาก้าวสู่ทางออกของหมู่บ้านความคิดเหล่านั้นอย่างแน่นหนาในจิตใจและความตั้งใจที่เขาจัดการไม่ได้ รัก เธอ หรืออะไรก็ตามที่เขารู้สึก . . . . . . . เขาเปลี่ยน เขาก็แน่ใจว่าทำไมเขาไม่ได้ แต่เขาก็ทำ และพระเจ้า ถ้าเขาดีใจที่ในที่สุด


เขาหันกลับมา เธออยู่ตรงนั้น เธออยู่ตรงนั้น มองศพที่เขาประหลาดใจ ถ้าเธอไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเขาจะตัดผมและสิ่งเดียวที่เขาสามารถจัดการทำโง่ๆ เป็นผลิตผลที่แดงเล็กน้อย หวีที่เขาซื้อในโอซาก้า เป็นที่ระลึก มือสั่นในขณะที่เขาวางไว้ในมือของเธอและเขาได้ย้ายไปเปิดไป เพื่อกำจัดอาการปวดไร้สาระที่ได้ตัดสินในการทั้งหมดของเขาในสายตาของเธอ และยังมากกว่าอะไรทั้งนั้น นี่เป็นสิ่งที่เขาต้องการ เขาอยากจะเจอเธออีก. . . . . . . . . . . .

" โค ซุ . . . . . . . " อ๊ะ บ้าจริง . . . . . . . วิธีที่เธอมองเขาในแท้อย่างประหลาดใจ ถ้าเธอประหลาดใจที่เขายังจำชื่อของเธอ . . . เธอยิ้มให้เขา และนั่นคือตอนที่ เรียวโนะสุเกะ ตระหนัก ว่า ไม่ เขาจะไม่ปล่อยให้ ไม่ จนกว่าเขาจะบอกเธอ ว่าเขารู้สึกยังไง


มันก็ลำบากใจที่เขาลง หัวของเขาให้คำขมหกฟรี" ฉันจะไปจากที่นี่ . . . . . . . ไม่รู้ว่าต้องไปที่ไหน หรือทำอะไร แต่ผมกำลังจะเริ่มต้นชีวิตใหม่สำหรับตัวเอง . . . . . . และมากกว่าอะไรที่ผมรู้ ผมอยากจะบอกคุณว่าผม . . . . . . . . . . . . . . . ฉันคิดว่าฉันชอบ Y "

เธอตัดเขาออกไป ก็เร็วพอ กับแรงตบที่ส่งเขาสะดุดกลับแปลกใจ ทันทีที่เธอพบว่าเหมือนครั้งแรก เธอจะตบเขาเธอกำลังร้องไห้ และคราวนี้ เขาไม่รู้ว่าทำไม เขาไม่ได้พูดอะไรผิด เวลานี้เขา ?


คำพูดของเธอตอนนี้เหมือนเค้าจะฟังในวันแรกของเธอโกรธกับเขาก็นับเรื่องงานของเธอ และนั่น . . . มันไม่ได้เป็นวันที่ดี " คุณไม่สามารถเริ่มที่จะบอกคนที่คุณรักเค้า และก็ให้ทิ้งที่สองต่อมา เรียวโนะสึเกะ ! ! "


. . . . . . . โอ้


" แต่ . . " เขาเริ่ม เธอตัดเขาออกอีกครั้งด้วยความรวดเร็ว อย่า !


เขาพยายามอีกครั้ง คราวนี้คิดว่าจะพูดคำพูดของเขาอย่างเต็มที่ ให้เธอรู้ว่า เขามีความตั้งใจที่จะกลับมาให้เธอ ให้เธอรู้ว่าเขาแคร์เลย ถ้าเขาไม่ แต่เขาไม่ได้ และที่แย่ที่สุด เพราะมันเหมือนซาโนะพูด เธอเป็นผู้หญิงที่ บริการผู้ชายตลอดเวลาเขาโง่ที่ไปหลงรักกับผู้หญิงแบบนั้น แต่บ้าทั้งหมดไปยังนรกและกลับ ถ้าเขาไปโดยไม่บอกเธอ " แต่ผมก็ "


" ฉันบอกว่า ไม่ ! "


" ผมตกหลุมรักคุณ บ้าจริง ! " ดวงตาสีอำพันที่แคบในการป้องกันตัวของคำพูดของเขาอย่างกล้าหาญ เธอโกรธที่เขาสารภาพว่าเขารู้สึกยังไง แต่ . . . . . . . สิ่งที่เขาคาดหวัง เธอแปลกใจที่เขา แทนเธอเพียงแค่ยืนนิ่งที่เดิม น้ำตาของเธอไหลลงมาที่แก้มไม่หยุดหย่อน โดยจุดนี้และมองที่ตาของเธอติดตามบอกเขาว่า เธอกำลังมองหวีน้อยเขาจะซื้อให้เธอ มัน . . . . . . . เกือบเหมือนรู้สึกดุ และอาจเป็นคดี เพราะ เรียวโนะสุเกะไม่เคยด่ารอบเธอบ่อยๆ ไม่มีทางที่เธอ โดยเฉพาะ


" ฉันตกจากสะพาน" เธอมองเขาอย่างงงงวยเล็กน้อยจากคำพูดกะทันหันของเขา เขาเกือบจะเลยด้วย เกือบ แต่เตือนว่าเขาได้แปรงกับความตายหนึ่งครั้งมากเกินไปอย่างรวดเร็วในจิตใจของเขา และเขาก็ขมวดคิ้วในสถานที่ " . ฉันตกจากสะพาน และตัดสินใจว่า ฉันกำลังจะกลับ เพราะผมไม่สามารถอยู่ที่นี่ได้ ฉันไม่อยาก . . . . . . . ตอนนี้ แต่ฉันต้องการจะบอกลาเธอเพื่อให้คุณมีความทรงจำของฉัน แต่ฉันต้องการจะบอกคุณมากขึ้นกว่าใด ๆ นี้ ว่า ผมต้องการที่จะกลับไปหาเธอ เพราะ . . . . . . . อย่างที่ผมบอก ผมรักคุณ "


มันมีว่า จริงๆ แล้ว เขาเงียบ และเขาสังเกตเห็นว่าน้ำตาของเธอแห้งเพียงนิดเดียว ยังแก้มของเธอจะยังคงชื้นและเคลือบ ดังนั้นมือถึงถึงง่ายๆน้ำตาออกไปอีกครั้ง " ขอโทษ "

" อย่า"

เขาไม่ได้แทน แม้ว่า เขาเอียงลง นิ้วค่อย ๆ ดึงคางขึ้นเพื่อให้ริมฝีปากของเขาได้แปรงกับเธอเอง เขาอยู่แบบนั้นสักพัก กลัวเกินไปที่จะทำอะไรต่อ แต่แล้วมัน settles ในเขาได้เป็นอย่างดีอาจจะไม่เจอผู้หญิงคนนี้อีก เขารักผู้หญิงคนนี้ เขาเป็นห่วงเธอ นรก จริงๆ แล้ว เขาจะไม่แต่งงานกับเธอ และเริ่มสร้างครอบครัวกับเธอในอนาคตถ้าเขาเคยได้มีโอกาสที่จะกลับมา เมื่อทั้งหมดที่ settles ใน แม้ว่า เขาจูบเธออย่างหนัก ริมฝีปากกดประมาณสู้กับเธอ เธอกอดด้วยเขาในท่าทางที่ยังหวง กลับอ่อนโยนมากกว่าที่เขาเคยมีใครในโลกนี้ และที่เธอยอมให้เขาอุ้มเธอแบบนั้นเหมือนกัน เธอไม่บ่น


เขาดึงออกไป วินาทีต่อมาแก้มสวยที่ก่อให้เกิดสิ่งงี่เง่าที่เขาทำ และพระเจ้าช่วยให้เขาได้มองหน้าของเธอ เธอดู มากกว่าสิ่งอื่นใด ที่จะมีความสุข มากกว่าใครในโลกนี้ และยัง ความทรมานของการเดินทางของเขาทั้งหมดก็เห็นได้ชัดในสายตาของเธอ . . . . .


เธอบอกว่าไม่มีอะไร เขายังคงเงียบ แล้วเขาก็หันหลังจากไป ก้าวไปข้างหน้า มือของเธอจับแขนของเขาและรวดเร็วขนาดเล็กบนไหล่ของเขาเขาแสดงให้เห็นวิธีที่เธอมองเขา ผิดหวังแทบจะไม่เป็นคำ โกรธหรือเจ็บ แม้ดูเหมือนจะไม่กรอกคำที่เขากำลังตามหา


" ฉันจะกลับมา "


แล้วเค้าเอาตัวเองไปปฏิเสธว่าเดียวเหลือบมองกลับไปที่เขารู้ว่าเขาควรจะให้เธอได้ และเขาก็เดินจากไป