Principal components were retained

Principal components were retained if their eigenvalues were greater than 1.0, a threshold that is commonly used as a cut-off to identify meaningful patterns. The resulting components were interpreted based on the variables with loadings above 0.3.Moreover, the Kaiser–Meyer– Olkin criterion was used as a measure of variable (component) inter-correlation and used as an indicator of internal consistency, which is an important attribute of an index that intends to measure a single underlying concept (in this case successful aging).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ส่วนประกอบหลักถูกเก็บไว้ของเวกเตอร์ได้มากกว่า 1.0 ขีดจำกัดที่ใช้ทั่วไปเป็นการตัดเพื่อระบุรูปแบบที่มีความหมาย ส่วนประกอบได้ถูกตีความตามตัวแปรด้วย loadings เหนือ 0.3.Moreover นิคม – Meyer – Olkin เกณฑ์ที่ใช้วัดความสัมพันธ์ระหว่างตัวแปร (ส่วนประกอบ) และใช้เป็นตัวบ่งชี้ภายในสอดคล้องกัน ซึ่งเป็นคุณลักษณะสำคัญของดัชนีที่ต้องวัดแนวคิดต้นแบบเดี่ยว (อายุประสบความสำเร็จในกรณีนี้)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

องค์ประกอบหลักถูกเก็บไว้ถ้าค่าลักษณะเฉพาะของพวกเขามากกว่า 1.0 เกณฑ์ที่ใช้กันทั่วไปว่าเป็นตัดการระบุรูปแบบที่มีความหมาย ส่วนประกอบที่เกิดถูกตีความขึ้นอยู่กับตัวแปรที่มีภาระดังกล่าวข้างต้น 0.3.Moreover เกณฑ์ไกเซอร์ Meyer- Olkin ถูกนำมาใช้เป็นตัวชี้วัดของตัวแปร (Component) ความสัมพันธ์ระหว่างกันและนำมาใช้เป็นตัวบ่งชี้ของความมั่นคงภายในซึ่งเป็นคุณลักษณะที่สำคัญ ของดัชนีที่มุ่งมั่นที่จะวัดแนวคิดพื้นฐานเดียว (ในกรณีนี้ริ้วรอยที่ประสบความสำเร็จ)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ส่วนประกอบหลักคือ สะสม ถ้าค่าของพวกเขามากกว่า 1.0 , เกณฑ์ที่ใช้กันทั่วไปเป็นตัดเพื่อระบุรูปแบบมีความหมาย ผลส่วนประกอบถูกตีความตามการวิเคราะห์ภาระ 0.3.moreover ข้างต้น ,เกณฑ์ไกเซอร์–เมเยอร์– olkin ถูกใช้เป็นตัวชี้วัดของตัวแปร ( ส่วนประกอบ ) อินเตอร์ ) และใช้เป็นตัวบ่งชี้ของความสอดคล้องภายใน ซึ่งเป็นคุณลักษณะสำคัญของดัชนีวัดเดียวที่เน้นแนวคิดพื้นฐาน ( ในกรณีที่ผู้สูงอายุที่ประสบความสำเร็จนี้ )