A black hole is a region of spaceti

A black hole is a region of spacetime exhibiting such strong gravitational effects that nothing—not even particles and electromagnetic radiation such as light—can escape from inside it.[1] The theory of general relativity predicts that a sufficiently compact mass can deform spacetime to form a black hole.[2][3] The boundary of the region from which no escape is possible is called the event horizon. Although crossing the event horizon has enormous effect on the fate of the object crossing it, it appears to have no locally detectable features. In many ways a black hole acts like an ideal black body, as it reflects no light.[4][5] Moreover, quantum field theory in curved spacetime predicts that event horizons emit Hawking radiation, with the same spectrum as a black body of a temperature inversely proportional to its mass. This temperature is on the order of billionths of a kelvin for black holes of stellar mass, making it essentially impossible to observe.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หลุมดำคือ บริเวณของกาลอวกาศแสดงผลแรงโน้มถ่วงดังกล่าวแข็งแรงว่าไม่มีอะไร — ไม่แม้แต่อนุภาคและรังสีแม่เหล็กไฟฟ้าเช่นแสง — สามารถหนีจากภายในมัน [1]ทฤษฎีสัมพัทธภาพทั่วไปทำนายว่า มวลขนาดเล็กเพียงพอสามารถบิดกาลอวกาศแบบหลุมดำ [2] [3] เขตภูมิภาคที่หนีไม่ได้จะเรียกว่าขอบฟ้าเหตุการณ์ ข้ามขอบฟ้าเหตุการณ์ มีผลมหาศาลในชะตากรรมของวัตถุข้ามมัน มันดูเหมือนจะมีคุณลักษณะตรวจจับได้ในท้องถิ่นไม่ ในหลายๆ หลุมดำทำหน้าที่เหมือนตัวดำรูปร่างในอุดมคติ เป็นมันสะท้อนแสงไม่ [4] [5] นอกจากนี้ ทฤษฎีสนามควอนตัมในกาลอวกาศโค้งมพัทธทำนายว่า ขอบฟ้าเหตุการณ์ปล่อยรังสีเฟนฮอว์คิง กับสเปกตรัมเดียวกันเป็นตัวสีดำของอุณหภูมิเป็นสัดส่วนตรงกันข้ามกับมวลของ อุณหภูมินี้ว่า billionths ของเคลวินสำหรับหลุมดำของดาวฤกษ์มวล ทำให้ไม่เป็นที่สังเกต

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หลุมดำเป็นพื้นที่ของกาลอวกาศการแสดงผลกระทบของแรงโน้มถ่วงเช่นที่แข็งแกร่งที่อนุภาคไม่มีอะไรไม่ได้และคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้าเช่นแสงสามารถหนีออกมาจากข้างใน. [1] ทฤษฎีสัมพัทธภาพทั่วไปคาดการณ์ว่ามวลขนาดกะทัดรัดพอสามารถทำให้เสียโฉมกาลอวกาศที่จะสร้างหลุมดำ. [2] [3] ขอบเขตของภูมิภาคจากการที่ไม่มีการหลบหนีเป็นไปได้ที่จะเรียกว่าขอบฟ้าเหตุการณ์ แม้ว่าข้ามขอบฟ้าเหตุการณ์มีผลกระทบอย่างใหญ่หลวงต่อชะตากรรมของวัตถุข้ามมันดูเหมือนว่ามันจะมีคุณสมบัติที่ไม่มีการตรวจพบในประเทศ ในหลาย ๆ สีดำหลุมทำหน้าที่เหมือนตัวสีดำเหมาะเป็นมันสะท้อนแสงไม่มี. [4] [5] นอกจากนี้ทฤษฎีสนามควอนตัมในกาลอวกาศโค้งคาดการณ์ว่าเหตุการณ์อันไกลโพ้นปล่อยรังสีฮอว์คิงกับคลื่นความถี่เดียวกับร่างกายสีดำของอุณหภูมิแปรผกผันกับมวลของมัน อุณหภูมินี้เป็นคำสั่งของพันล้านของเคลวินสำหรับหลุมดำที่มีมวลเป็นตัวเอกที่ทำให้มันเป็นไปไม่ได้ที่เป็นหลักในการสังเกต

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หลุมดำคือขอบเขตของกาลเทศะจัดแสดงแข็งแรงเช่นแรงโน้มถ่วงผลที่ไม่มีอะไรแม้แต่อนุภาคและคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้า เช่น แสงสามารถหนีจากภายใน [ 1 ] ทฤษฎีสัมพัทธภาพทั่วไปทำนายมวลที่กระชับเพียงพอสามารถบิดกาลอวกาศแบบหลุมดำ [ 2 ] [ 3 ] ขอบเขตของภูมิภาค จากที่หนีไม่ได้ เรียกว่า ขอบฟ้าเหตุการณ์ . แม้ว่าข้ามขอบฟ้า เหตุการณ์มีผลกระทบอย่างมหาศาลต่อชะตากรรมของวัตถุข้าม มันดูเหมือนจะไม่มีคุณสมบัติในประเทศได้ ในหลายวิธี หลุมดำเหมือนร่างกายสีดำเหมาะ มันสะท้อนให้เห็นถึงไม่มีแสง [ 4 ] [ 5 ] และทฤษฎีควอนตัมในกาลอวกาศโค้งคาดการณ์ว่าขอบฟ้าเหตุการณ์ปล่อยฮอว์คิงรังสีที่มีคลื่นความถี่เดียวกับร่างสีดำของอุณหภูมิแปรผกผันกับมวลของ อุณหภูมินี้อยู่ในคำสั่งของพันล้านของเคลวิน สำหรับหลุมดำของดาวฤกษ์มวล เป็นหลัก ทำให้มันเป็นไปไม่ได้ที่จะสังเกต