Thai Culture Shock! Day 2After slee

Thai Culture Shock! Day 2
After sleeping on what was possibly the hardest mattress I have ever felt, I wasn’t feeling that refreshed. Most of the people in my dorm were still asleep and those that weren’t had already left. I grabbed my things together and went to the bathroom for a shower.
There are two bathrooms on every floor in NapPark – one for the boys and one for the girls. Luckily for me the male bathroom was right outside my door. In the bathrooms there are only two showers that are behind some glass with frosting covering the vital areas. I’m not exactly a prudish person so didn’t mind but I’m not sure how the others felt about them. During my shower the glass had obviously become steamed up from the hot water but I heard the bathroom door open and could see the shadow of somebody walking in. I didn’t think anything of it until I could see somebody looking in at me in the shower through a gap in the glass next to the door. After yelling at whoever it was they ran out of the bathroom pretty fast. I didn’t manage to see who it was so couldn’t tell the staff, but I wasn’t best impressed!
After my perverted shower experience I had some breakfast (Muesli, banana and yoghurt with a cup of tea for 80 baht – bargain) with the people in my dorm and then donned some appropriate clothes to go to the temples in. In a lot of the temples and religious areas in Thailand I’ve been told you have to have your ankles and elbows covered by clothes in order to enter.
Appropriately dressed we made our way to the taxi boat a little north of Khao San Road. Instead of walking through the actual pier we walked around the back and over a small boardwalk. We didn’t do it intentionally, but by doing so we didn’t have to pay to get on board the boat!
When the boat arrived at the pier I asked the person I was with if they were joking when they said we were getting on it. People were literally crammed on to the boat with any rules of personal space being well and truly ignored. I know I sound like a snob, but I’ve never had to experience something like this before (and yes I’ve been on the tube in London!). The ride to where we were going didn’t take too long – 5 minutes at the most, but I’ve never been yelled at so much in such a short space of time. The people in charge of getting people on to the boat kept shouting for everybody to go further in to the boat but didn’t quite grasp the fact it was impossible to move, never mind get further in!
We jumped off at ‘The Chang Pier’ and made our way to the reclining Buddha. On the way to the Buddha we passed so many small market stalls with the most random objects for sale on them. Obviously with my current money situation I didn’t buy anything but there were some funky pieces of jewellery there.
Upon arrival to the reclining Buddha I couldn’t quite believe what I was seeing. Obviously I’d only been in Thailand for a few hours so hadn’t seen much of it yet, but I still couldn’t believe the complete contrast between the poor and rich there. Outside of the walls to the Buddha were people sleeping on the floor with a discarded bag wrapped around them for a blanket, but inside the walls were lavish golden objects dotted around the place, mosaics on the walls and other quite obviously expensive objects. I know I have no rights to judge another culture, but I still couldn’t quite believe what I was seeing.
After getting over the initial shock, we took off our shoes and took a walk around the Buddha. I was immensely impressed with the sheer size of the thing. A lot of time and effort had gone in to making both the Buddha and the room that it was in. The walls, ceilings and even floors had been covered in intricate and colourful designs that must have taken forever to create. As we were walking around the Buddha the sun shone through one of the open windows hit the Buddha which reflected a golden light that lit up the room – it was truly spectacular! Standing there stunned looking at this goliath of a statue I didn’t notice my friends shouting me from the other side of the room. They already had their shoes back on and wanted to move to the next area.
The next stop on the list for today was ‘Wat Arun’ – a temple on the other side of the river. There’s a taxi boat very close to the reclining Buddha that takes you over the river for 3 Baht so we headed in that direction. The trip across the river is literally a few seconds long but it beats walking to the bridge in the Thai heat!
You’re able to climb to the top of Wat Arun but you have to buy a ticket if you want to go up. I can’t remember off the top of my head how much it was but it was around 150 Baht. We each bought a ticket but as we got closer I wished I hadn’t. It’s very deceiving how steep the building actually is. When we were standing at the bottom of the stairs I took one look up towards the top and I kid you not when I say they were almost vertical. There were small children running up and down them but here I was with beads of sweat running off my forehead just thinking about it. I got photos of the others walking up the stairs first and then plucked up the courage to face my fear of heights and walk up them myself.
I’m glad I did actually go up – the views from the top are pretty spectacular. The sun was still quite high in the sky when we were at the top but I’d like to climb it at night time or at sunset (if that’s possible) to see the surrounding areas lit up.
Getting down from the top of Wat Arun was just as much fun as getting to the top. Again there were small children running up and down the steps next to me as I was climbing down but they would occasionally bump in to me as they were passing. I swear I have never had violent thoughts towards minors before but if any of them bumped in to me one more time I was going to throw them off of the top. The children knew what they were doing to me as once I was at the bottom they were standing and laughing at me (and that’s the reason why I’ll never have kids. Children are evil).
Hungry from my adventure to the top of the world’s tallest building we stopped off at a street vendor close to the Chang Pier. We all ordered a plate of Pad Thai each and I have honestly never had such a tasty meal in my life. I’ve paid silly amounts of money for food in restaurants around the world but this 70p dish was phenomenal.
We spent a lot of time talking and exchanging stories but without realising it the sun had started to set. After noticing the time we jumped back on a taxi boat back up to Tha Prachan Nuea Pier which was close to our hostel. We relaxed in the common room for a while and got to know a few other travellers. I met an Italian girl who was travelling on her own so offered for her to come out to dinner with us later that night. We weren’t going to any place special – just a small restaurant that was up the road from the hostel but it was still nice. Again we all exchanged stories while having a few beers before going back to the hostel. Day two in Thailand was certainly looking better than day 1! No natural disasters, no con artists, no losing valuable luggage – my luck was finally starting to turn around!

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ไทยวัฒนธรรมช็อก วันที่ 2หลังจากนอนในสิ่งอาจนอนที่ยากที่สุดที่ฉันเคยรู้สึก ฉันไม่ได้รู้สึกสดชื่นนั่น ส่วนใหญ่ของคนในหอพักของฉันถูกยังคงหลับ และผู้ที่ไม่มีเหลือแล้ว คว้าสิ่งของฉันร่วมกัน และไปห้องน้ำสำหรับอาบน้ำมีสองห้องน้ำทุกชั้นในแน็พพาร์ค – สำหรับเด็กผู้ชายและสำหรับผู้หญิง โชคดีสำหรับฉัน ห้องน้ำชายเป็นขวาด้านนอกประตูของฉัน ในห้องน้ำ มีห้องอาบน้ำเฉพาะสองที่หลังบางแก้วกับ frosting ครอบคลุมพื้นที่สำคัญ ฉันไม่ว่าเป็น prudish คนดังนั้นไม่ทราบ แต่ผมไม่แน่ใจว่าคนอื่น ๆ รู้สึกว่าเกี่ยวกับพวกเขา ในระหว่างการอาบน้ำของฉัน แก้วได้ชัดกลายเป็นนึ่งขึ้นจากน้ำร้อน แต่ฉันเปิดประตูห้องน้ำได้ยิน และได้เห็นเงาของคนเดิน ฉันไม่คิดว่า อะไรของมันจนกว่าจะได้เห็นใครสักคนที่มองในทีห้องผ่านช่องว่างในแก้วข้างประตู หลังจากตะโกนที่ใครก็ตามมันก็จะวิ่งออกจากห้องน้ำอย่างรวดเร็วสวย ฉันไม่ได้จัดการหาที่มันจึงไม่สามารถแจ้งพนักงาน แต่ไม่ค่อยประทับใจที่สุดหลังจากประสบการณ์น้ำ perverted ฉันได้อาหารเช้าบาง (มูสลี่ กล้วย และโยเกิร์ต ด้วยถ้วยชา 80 บาท – ต่อรอง) กับคนในหอพักของฉันแล้ว donned บางเสื้อผ้าที่เหมาะสมไปวัดใน ในวัดและพื้นที่ทางศาสนาในประเทศไทย ฉันได้แล้วบอกว่า คุณต้องมีของเท้าและข้อที่ครอบคลุม โดยเสื้อผ้าป้อนแต่งตัวอย่างเหมาะสมเราได้ไปเรือของเราเล็กน้อยจากถนนข้าวสาร แทนที่จะเดินผ่านท่าเรือจริง เราเดิน รอบ ๆ ด้านหลัง และทางเดินริมทะเลขนาดเล็ก เราไม่ได้ทำโดยตั้งใจ แต่ ด้วยการทำให้เราไม่ต้องจ่ายค่ารับบนเรือเมื่อเรือมาถึงท่าเรือ ถามบุคคลผมด้วยถ้าพวกเขาถูกหยอกล้อเมื่อพวกเขากล่าวว่า เราได้รับมัน คนถูกเอี้ยดไปเรือกับพื้นที่ส่วนบุคคลดี และความสุขละเว้นกฎใด ๆ อย่างแท้จริง ฉันรู้ฉันเสียงเหมือน snob แต่ฉันไม่เคยต้องการอะไรเช่นนี้มาก่อน (และใช่ฉันได้รับบนรถไฟใต้ดินในลอนดอน) นั่งเพื่อที่เราจะไม่ใช้เวลานานเกินไป– 5 นาทีที่สุด แต่ฉันได้ไม่ได้ yelled มากในพื้นที่ดังกล่าวระยะเวลาที่ คนชอบรับคนไปเรือเก็บตะโกนให้ไปเพิ่มเติมในเรือทุกท่าน แต่ค่อนข้างไม่เข้าใจก็ไปย้าย never mind จะเพิ่มเติมในความเป็นจริงเราไปปิดท่า' เดอะช้าง' และทำทางการโพธิ์ ก็พระพุทธเจ้า เราผ่านร้านตลาดเล็กมากกับวัตถุสุดสุ่มขายนั้น เห็นได้ชัดกับสถานการณ์เงินปัจจุบันของฉันไม่ได้ซื้ออะไรแต่ มีบางชิ้นที่ดีของอัญมณีมีเมื่อมาถึงวิหารพระ ผมไม่ค่อนข้างเชื่อว่าสิ่งที่ฉันได้เห็น ชัดผมเพียงเคยในประเทศไทยกี่ชั่วโมงเพื่อไม่ได้เห็นมากของมันยัง แต่ยังไม่เชื่อว่าความคมชัดสมบูรณ์ระหว่างคนจนและคนรวยมี นอกกำแพงเพื่อพระพุทธเจ้ามีคนนอนบนพื้นถุงถูกละทิ้งรอบ ๆ พวกเขาสำหรับเป็น แต่ภายในผนังมีวัตถุทองแห่งทั่วสถาน พระราชวังบนผนังและวัตถุอื่น ๆ ราคาแพงค่อนข้างชัด ฉันรู้ว่า ฉันไม่มีสิทธิไปตัดสินวัฒนธรรมอื่น แต่ผมยังไม่ค่อนข้างเชื่อว่าสิ่งที่ฉันได้เห็นหลังจากได้รับมากกว่าการช็อกครั้งแรก เราออกรองเท้าของเรา แล้วพากันเดินรอบ ๆ พระ ผมประทับใจกับความกว้างใหญ่ของสิ่งอย่างกว้างขวาง เวลาและความพยายามก็หายไปในการทำพระและห้องพักที่ ผนัง เพดาน และพื้นได้มีการครอบคลุมในการออกแบบที่ซับซ้อน และมีสีสันที่ต้องได้มาตลอดเพื่อสร้าง ขณะที่เรากำลังเดินรอบพระอาทิตย์ shone ผ่านหนึ่งตีเปิดพระซึ่งสะท้อนแสงทองที่สว่างสะอาด – ก็งดงามอย่างแท้จริง มียืนตกตะลึงไปมองโกลิของรูปปั้นนี้ผมไม่ได้สังเกตเพื่อนตะโกนผมจากอีกด้านหนึ่งของห้อง พวกเขาได้มีรองเท้าของพวกเขากลับมา และต้องการย้ายไปยังพื้นที่ถัดไปหยุดถัดไปในรายการสำหรับวันนี้คือ "วัดอรุณ" – วัดในด้านอื่น ๆ ของแม่น้ำ มีเรือเป็นพระนอนที่นำคุณผ่านแม่น้ำ 3 บาทดังนั้นเรามุ่งหน้าไปในทิศทางที่ สะดวก การเดินทางข้ามแม่น้ำจะยาวอย่างแท้จริงไม่กี่วินาที แต่จะเต้นเดินไปสะพานความร้อนไทยคุณสามารถที่จะปีนไปด้านบนของวัดอรุณ แต่คุณจะต้องซื้อตั๋วถ้าคุณต้องการขึ้นไป ผมลืมปิดด้านบนของวิธีของฉันใหญ่มากก็ แต่ก็ประมาณ 150 บาท เราละซื้อตั๋ว ได้ ตามที่เราได้ใกล้ชิด ฉันปรารถนาฉันไม่ได้ มันเป็น deceiving มากว่าสูงชันอาคารจริง เมื่อเราก็ยืนอยู่ที่ด้านล่างของบันได ผมเอาลักษณะหนึ่งขึ้นไปทางด้านบน และผมเด็กคุณไม่เมื่อฉันพูดพวกเขาดิ่ง มีเด็กเล็กที่ทำขึ้นให้ แต่ที่นี่ผม มีเม็ดเหงื่อที่ทำงานปิดหน้าผากของฉันเพียงแค่คิดเกี่ยวกับมัน มีภาพคนเดินขึ้นบันไดแรกแล้ว ควักค่าความกล้าที่จะเผชิญกับความกลัวของฉันของความสูง และเดินขึ้นไปเองดีใจฉันไม่จริงขึ้นไป – มุมมองจากด้านบนสวยงดงาม ดวงอาทิตย์นั้นยังค่อนข้างสูงในท้องฟ้าเมื่อเราอยู่ในด้านบน แต่อยากจะปีนมัน ในเวลากลางคืน หรือพระอาทิตย์ตกดิน (ถ้าที่เป็นไปได้) เพื่อดูโทรทัศน์รับการลงจากด้านบนของวัดอรุณก็สนุกเพียงมากเป็นการเดินทางไปด้านบน อีก มีเด็กเล็กที่ทำขึ้นตอนติดฉันฉันถูกปีนลง แต่พวกเขาจะบางครั้งชนในฉันเป็นพวกเขาได้ช่วย สาบานผมไม่เคยมีความคิดที่รุนแรงต่อเด็กเล็กก่อนแต่ถ้าใด ๆ ของพวกเขาชนในกับผมอีกครั้งผมไปโยนออกจากด้านบน เด็ก ๆ รู้ว่าพวกเขาได้ทำอะไรกับผมเมื่อผมด้าน ยืน และหัวเราะที่ผม (และนั่นคือเหตุผลที่ทำไมฉันจะไม่ให้เด็ก เด็กได้ความชั่วร้าย)หิวจากการผจญภัยของฉันไปด้านบนของอาคารสูงที่สุดในโลกที่เราหยุดปิดที่ขายของข้างถนนใกล้กับท่าช้าง เราสั่งผัดไทยแต่ละจาน และฉันสุจริตอย่างไม่เคยมีอาหารอร่อยในชีวิต ฉันได้จ่ายเงินโง่สำหรับอาหารในร้านอาหารทั่วโลก แต่จานนี้ 70p เป็นปรากฏการณ์เราใช้เวลาพูดคุย และแลกเปลี่ยนเรื่องราว ได้ โดยเหยื่อจะ อาทิตย์ได้เริ่มต้นการตั้งค่า หลังจากสังเกตเห็นเวลา เราไปกลับมาเรือไปถึงท่าเรือเหนือประจันต์ซึ่งอยู่ใกล้ที่พักของเรา เราผ่อนคลายในห้องพักทั่วไปหนึ่ง และได้รู้จักนักท่องเที่ยวไม่กี่อื่น ๆ ผมได้พบกับสาวอิตาลีซึ่งได้เดินทางของตนเองเพื่อ ให้เธอออกไปดินเนอร์กับเราคืนในภายหลัง เราไม่ได้ไปสถานที่พิเศษใด ๆ – เพียงภัตตาคารขนาดเล็กที่มีค่าจากพักก็ ถูกยังดี อีกเราเรื่องราวแลกเปลี่ยนทั้งหมดในขณะที่มีเบียร์กี่ก่อนที่จะกลับไปพัก วันที่สองในประเทศไทยถูกมองแน่นอนดีกว่าวันที่ 1 ไม่มีภัยธรรมชาติ ศิลปินไม่คอน กระเป๋ามีคุณค่าไม่แพ้ – โชคของฉันสุดท้ายเริ่มต้นเยอะ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วัฒนธรรมไทยช็อก! วันที่ 2
หลังจากที่หลับอยู่บนสิ่งที่อาจจะเป็นที่นอนที่ยากที่สุดที่ผมมีความรู้สึกที่เคยผมไม่ได้รู้สึกว่าสดชื่น ส่วนใหญ่ของคนในหอพักของฉันก็ยังคงนอนหลับอยู่และผู้ที่ไม่ได้มีเหลืออยู่แล้ว ผมคว้าสิ่งที่ฉันร่วมกันและเดินไปที่ห้องน้ำเพื่ออาบ.
มีสองห้องน้ำบนชั้นใน NapPark ทุก - หนึ่งสำหรับเด็กและสำหรับสาว ๆ โชคดีสำหรับผมที่ห้องน้ำชายเป็นด้านนอกประตูของฉัน ในห้องน้ำมีเพียงสองห้องอาบน้ำที่มีอยู่หลังกระจกบางคนที่มีเปลือกน้ำฅาครอบคลุมพื้นที่สำคัญ ผมไม่ได้ว่าเป็นคนที่เคร่งครัดเพื่อไม่ทราบ แต่ผมไม่แน่ใจว่าคนอื่นรู้สึกเกี่ยวกับพวกเขา ในระหว่างที่อาบน้ำและกระจกของฉันได้กลายเป็นที่เห็นได้ชัดนึ่งขึ้นมาจากน้ำร้อน แต่ฉันได้ยินเสียงประตูห้องน้ำเปิดและสามารถมองเห็นเงาของใครบางคนที่เดินอยู่ใน. ผมไม่ได้คิดอะไรของมันจนกว่าฉันจะได้เห็นใครบางคนที่กำลังมองหาในการมาที่ผมใน อาบน้ำผ่านช่องว่างในแก้วที่อยู่ติดกับประตู หลังจากที่ตะโกนที่ใครก็ตามที่มันเป็นพวกเขาวิ่งออกมาจากห้องน้ำอย่างรวดเร็ว ฉันไม่ได้จัดการเพื่อดูว่าใครก็เป็นดังนั้นไม่สามารถบอกพนักงาน แต่ผมก็ไม่ได้ดีที่สุดประทับใจ!
หลังจากประสบการณ์ที่อาบน้ำและนิสัยของฉันฉันมีบางอาหารเช้า (มูสลี่, กล้วยและโยเกิร์ตกับถ้วยชา 80 บาท - การต่อรองราคา) กับคนที่อยู่ในหอพักของฉันแล้วสวมเสื้อผ้าที่เหมาะสมบางอย่างที่จะไปที่วัดใน. ในจำนวนมากของวัดและพื้นที่ทางศาสนาในประเทศไทยที่ผมได้รับการบอกคุณต้องมีข้อเท้าและข้อศอกของคุณปกคลุมด้วยเสื้อผ้าในการสั่งซื้อ เพื่อป้อน.
เหมาะสมแต่งตัวที่เราทำทางของเราไปยังเรือแท็กซี่เหนือเล็ก ๆ น้อย ๆ ของถนนข้าวสาร แทนที่จะเดินผ่านท่าเรือที่เกิดขึ้นจริงที่เราเดินไปรอบ ๆ ด้านหลังและเหนือทางเดินเล็ก ๆ เราไม่ได้ทำมันจงใจ แต่การทำเช่นนั้นเราไม่ได้มีการจ่ายเงินที่จะได้รับบนกระดานเรือ!
เมื่อเรือมาถึงที่ท่าเรือผมถามคนที่ผมอยู่กับว่าพวกเขากำลังล้อเล่นเมื่อพวกเขากล่าวว่าเราได้รับ กับมัน ผู้คนหนาตาอักษรบนเรือกับกฎระเบียบใด ๆ ของพื้นที่ส่วนบุคคลเป็นอย่างดีและไม่สนใจอย่างแท้จริง ฉันรู้ว่าฉันเสียงเหมือนคนเห่อ แต่ฉันไม่เคยมีประสบการณ์หลาย ๆ อย่างเช่นนี้มาก่อน (และใช่ฉันได้รับในหลอดในลอนดอน!) นั่งไปยังที่ที่เรากำลังจะใช้เวลาไม่นานเกินไป - 5 นาทีในที่สุด แต่ผมไม่เคยได้รับการตะโกนใส่มากดังกล่าวในระยะเวลาสั้น ๆ คนที่อยู่ในค่าใช้จ่ายในการรับคนที่อยู่บนเรือยังคงตะโกนสำหรับทุกคนที่จะไปเพิ่มเติมในเรือ แต่ไม่ได้ค่อนข้างเข้าใจความเป็นจริงมันเป็นไปไม่ได้ที่จะย้ายที่ไม่เคยได้รับทราบต่อไปใน!
เรากระโดดลงมาที่ระดับ 'ท่าเรือช้าง และวิธีการทำของเราเพื่อพระพุทธไสยาสน์ เกี่ยวกับวิธีการที่จะพระพุทธเจ้าเราผ่านร้านค้าในตลาดขนาดเล็กจำนวนมากที่มีวัตถุสุ่มมากที่สุดสำหรับการขายกับพวกเขา เห็นได้ชัดว่ากับสถานการณ์เงินปัจจุบันของฉันฉันไม่ได้ซื้ออะไร แต่มีบางชิ้นที่ขี้ขลาดของเครื่องเพชรพลอยมี.
เมื่อมาถึงเพื่อพระพุทธไสยาสน์ฉันไม่สามารถค่อนข้างเชื่อในสิ่งที่ผมเห็น เห็นได้ชัดว่าผมจะได้รับการเดียวในประเทศไทยไม่กี่ชั่วโมงเพื่อไม่เคยเห็นมากของมัน แต่ผมก็ยังไม่อยากจะเชื่อความคมชัดสมบูรณ์ระหว่างคนจนและอุดมไปด้วยมี ด้านนอกของผนังเพื่อพระพุทธเจ้าเป็นคนนอนหลับอยู่บนพื้นด้วยถุงทิ้งห่อรอบตัวพวกเขาสำหรับผ้าห่ม แต่ภายในผนังเป็นวัตถุสีทองฟุ่มเฟือยจุดรอบสถานที่โมเสสบนผนังและวัตถุอื่น ๆ ที่ค่อนข้างมีราคาแพงอย่างเห็นได้ชัด ฉันรู้ว่าฉันไม่มีสิทธิที่จะตัดสินวัฒนธรรมอื่น แต่ฉันยังคงไม่มากเชื่อในสิ่งที่ผมเห็น.
หลังจากที่ได้รับในช่วงช็อตเริ่มต้นเราถอดรองเท้าของเราและเอาเดินไปรอบ ๆ พระพุทธเจ้า ผมรู้สึกประทับใจอย่างมากกับขนาดที่แท้จริงของสิ่งที่ จำนวนมากเวลาและความพยายามที่ได้ไปในที่จะทำให้ทั้งพระพุทธรูปและห้องว่ามันอยู่ใน. ผนังเพดานและแม้กระทั่งชั้นได้รับการกล่าวถึงในการออกแบบที่ซับซ้อนและมีสีสันที่จะต้องมีการดำเนินการตลอดไปเพื่อสร้าง ขณะที่เรากำลังเดินไปรอบ ๆ พระพุทธรูปดวงอาทิตย์ส่องแสงผ่านทางหนึ่งของหน้าต่างที่เปิดตีพระพุทธรูปซึ่งสะท้อนให้เห็นแสงสีทองที่สว่างขึ้นห้องพัก - มันเป็นที่น่าตื่นเต้นอย่างแท้จริง! ยืนตะลึงมองไปที่ร่างกายใหญ่โตของรูปปั้นนี้ฉันไม่ได้สังเกตเห็นเพื่อนของฉันตะโกนฉันจากด้านอื่น ๆ ของห้องพัก พวกเขาแล้วมีรองเท้าของพวกเขากลับมาและต้องการที่จะย้ายไปยังพื้นที่ถัดไป.
หยุดถัดไปในรายการสำหรับวันนี้คือ 'วัดอรุณ' - วัดในด้านอื่น ๆ ของแม่น้ำ มีเรือรถแท็กซี่ที่ใกล้เคียงกับพระนอนที่จะพาคุณข้ามแม่น้ำ 3 บาทดังนั้นเราจึงมุ่งหน้าไปในทิศทางที่ การเดินทางข้ามแม่น้ำเป็นอักษรไม่กี่วินาทีที่ยาวนาน แต่มันเต้นเดินไปที่สะพานในความร้อนไทย!
คุณสามารถที่จะปีนขึ้นไปด้านบนของวัดอรุณ แต่คุณจะต้องซื้อตั๋วถ้าคุณต้องการที่จะขึ้นไป ผมจำไม่ได้ปิดด้านบนของหัวของฉันเท่าไหร่มันก็เป็น แต่มันก็ประมาณ 150 บาท เราแต่ละคนซื้อตั๋ว แต่ที่เราได้ใกล้ชิดฉันทีฉันไม่ได้ มันง่ายมากที่หลอกว่าอาคารที่สูงชันเป็นจริง เมื่อเรากำลังยืนอยู่ที่ด้านล่างของบันไดที่ผมเอาหนึ่งมองขึ้นไปทางด้านบนและฉันเด็กคุณไม่ได้เมื่อฉันบอกว่าพวกเขาเป็นแนวตั้งเกือบ มีเด็กเล็ก ๆ วิ่งขึ้นและลงพวกเขา แต่ที่นี่ผมก็อยู่กับลูกปัดของเหงื่อที่ออกจากหน้าผากของฉันเพียงแค่ความคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ ผมได้รับรูปถ่ายของคนอื่น ๆ เดินขึ้นบันไดก่อนแล้วจึงดึงความกล้าที่จะเผชิญหน้ากับความกลัวของฉันความสูงและเดินขึ้นพวกเขาเอง.
ฉันดีใจที่ฉันไม่จริงขึ้นไป - มุมมองจากด้านบนมีความสวยงดงาม ดวงอาทิตย์ยังคงค่อนข้างสูงในท้องฟ้าเมื่อเราอยู่ที่ด้านบน แต่ฉันต้องการที่จะปีนขึ้นไปในเวลากลางคืนหรือที่พระอาทิตย์ตกดิน (ถ้าที่เป็นไปได้) เพื่อดูพื้นที่โดยรอบสว่างขึ้น.
เดินทางลงมาจากด้านบนของวัดอรุณ ก็สนุกเพียงเท่าที่ได้รับไปด้านบน อีกครั้งมีเด็กเล็ก ๆ วิ่งขึ้นวิ่งลงตามขั้นตอนต่อไปให้ฉันเป็นฉันกำลังปีนลง แต่พวกเขามักจะชนกับผมในขณะที่พวกเขากำลังเดินผ่าน ฉันสาบานฉันไม่เคยมีความคิดรุนแรงต่อผู้เยาว์ก่อน แต่ถ้าใด ๆ ของพวกเขาในชนกับผมอีกครั้งหนึ่งผมจะโยนพวกเขาออกจากด้านบน เด็กรู้ว่าสิ่งที่พวกเขาทำกับผมเป็นครั้งที่ผมอยู่ที่ด้านล่างที่พวกเขากำลังยืนอยู่และหัวเราะเยาะฉัน (และนั่นคือเหตุผลว่าทำไมฉันไม่เคยจะมีเด็ก. เด็กเป็นความชั่วร้าย).
หิวจากการผจญภัยของฉันไปที่ด้านบนของ อาคารที่สูงที่สุดในโลกที่เราหยุดลงที่ถนนขายใกล้กับท่าเรือช้าง เราทุกคนได้รับคำสั่งจานผัดไทยแต่ละคนและฉันได้ตรงไปตรงมาไม่เคยมีเช่นอาหารอร่อยในชีวิตของฉัน ผมได้จ่ายเงินจำนวนเงินที่โง่ของเงินสำหรับอาหารในร้านอาหารทั่วโลก แต่จาน 70P นี้เป็นปรากฎการณ์.
เราใช้เวลามากเวลาพูดคุยและแลกเปลี่ยนเรื่องราว แต่ไม่ทราบว่าดวงอาทิตย์ได้เริ่มต้นที่จะตั้ง หลังจากสังเกตเห็นเวลาที่เราเพิ่มขึ้นกลับมาอยู่บนเรือรถแท็กซี่กลับไปที่ท่าพระจันทร์เหนือท่าเรือซึ่งใกล้กับที่พักของเรา เราผ่อนคลายในห้องร่วมกันในขณะที่และได้รู้จักกับเพื่อน ๆ ไม่กี่ ผมได้พบกับหญิงสาวอิตาลีที่กำลังเดินทางของเธอเองที่นำเสนอเพื่อให้เธอออกมารับประทานอาหารค่ำกับเราในคืนนั้น เราไม่ได้ไปสถานที่พิเศษใด ๆ - เพียงแค่ร้านอาหารเล็ก ๆ ที่ได้รับการขึ้นถนนจากที่พัก แต่มันก็ยังดี อีกครั้งที่เราทุกคนแลกเปลี่ยนเรื่องราวในขณะที่มีไม่กี่เบียร์ก่อนที่จะกลับไปที่หอพัก วันที่สองในประเทศไทยได้อย่างแน่นอนดูดีขึ้นกว่าวันที่ 1! ไม่มีภัยธรรมชาติไม่มีศิลปินไม่มีการสูญเสียกระเป๋าเดินทางที่มีคุณค่า - โชคดีของผมในที่สุดก็เริ่มที่จะหันไปรอบ ๆ !

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ช็อกวัฒนธรรมไทย วันที่ 2
หลังจากที่นอนในสิ่งที่อาจจะยากที่สุด ที่นอนที่ฉันเคยรู้สึก ฉันก็รู้สึกไม่ค่อยสดชื่น คนส่วนใหญ่ในหอพักของฉันยังหลับอยู่และผู้ที่ไม่ได้ออกไปแล้ว ผมคว้าทุกอย่างเข้าด้วยกัน แล้วเข้าห้องน้ำอาบน้ำ
มีสองห้องน้ำทุกชั้น ใน nappark –หนึ่งชายและหนึ่งสำหรับสาวๆโชคดีที่ห้องน้ำชายอยู่ข้างนอกประตู ห้องน้ำมีฝักบัวที่มีเพียงสองหลังบางแก้วชาเย็น ครอบคลุมพื้นที่สำคัญ จริงๆแล้ว ผมไม่ได้เป็นคนที่เจ้าระเบียบเกินไปจึงไม่ได้ว่าอะไร แต่ผมไม่แน่ใจว่าคนอื่นรู้สึกเกี่ยวกับพวกเขาระหว่างอาบน้ำกระจกมีแน่นอนกลายเป็นซาลาเปาขึ้นจากน้ำร้อน แต่ผมได้ยินเสียงประตูห้องน้ำเปิด และอาจเห็นเงาใครบางคนเดินเข้ามา ผมไม่ได้ว่าอะไร จนกระทั่งผมได้เจอใครบางคนมองฉันในฝักบัวผ่านช่องกระจกหน้าประตู หลังจากที่ตะโกนใส่ใคร มันก็จะวิ่งออกจากห้องน้ำอย่างรวดเร็วฉันไม่เคยเห็นใครก็ไม่ได้บอกพนักงาน แต่ผมไม่ประทับใจที่สุด
หลังจากอาบน้ำประสบการณ์ผมทานข้าวเช้าเลย ( กล้วยและโยเกิร์ตพร้อมดื่มชา 80 บาท ( ต่อรอง muesli ) กับประชาชนในหอพัก และสวมเสื้อผ้าที่เหมาะสมไปที่วัดใน .มากในวัดและพื้นที่ทางศาสนาในไทย ผมเคยบอกแล้วว่าต้องมีข้อเท้า และข้อศอก คลุมด้วยเสื้อผ้าเพื่อที่จะระบุ .
แต่งตัวให้เหมาะสมที่เราทำทางของเราไปยังรถแท็กซี่เรือเหนือเล็กน้อยของถนนข้าวสาร แทนการเดินผ่านจริง ท่าเรือ เราเดินรอบหลังผ่านทางเดินขนาดเล็ก เราไม่ได้ทำโดยตั้งใจแต่ทำแบบนี้ก็ไม่ต้องจ่ายที่จะได้รับบนกระดานเรือ
เมื่อเรือมาถึงที่ท่าเรือ ผมถามคนที่ผมอยู่ด้วย ถ้าพวกเขาเล่นเมื่อพวกเขากล่าวว่าเราได้รับมัน คนถูกหมายหนาตาบนเรือด้วยกฎใด ๆของพื้นที่ส่วนบุคคลดี และสนใจอย่างแท้จริง ฉันรู้ว่าฉันดูเหมือนคนเสแสร้ง ,แต่ฉันไม่เคยมีประสบการณ์แบบนี้มาก่อน ( และใช่ฉันได้รับบนหลอดในลอนดอน ! ที่ ไปที่ จะไม่ใช้เวลานานเกินไปสำหรับ 5 นาทีที่มากที่สุด แต่ผมไม่เคยตะคอกใส่มากเช่นในพื้นที่สั้นของเวลาคนในค่าใช้จ่ายของผู้คนบนเรือเอาแต่ตะโกนให้ทุกคนที่จะไปต่อในเรือ แต่ไม่ได้ค่อนข้างเข้าใจความเป็นจริงมันเป็นไปไม่ได้ที่จะย้าย ไม่เป็นไรขอเพิ่มเติม !
เรากระโดดลงใน ' ' ช้าง ท่าเรือและทำทางของเราไปยังพระนอน ในทางพุทธ เราผ่านร้านตลาดขนาดเล็กมากกับสุ่มวัตถุมากที่สุดสำหรับการขายบนพวกเขาเห็นได้ชัดว่า สถานการณ์การเงินในปัจจุบันของผม ผมไม่ได้ซื้ออะไรเลย แต่ก็มีชิ้นส่วนของเครื่องประดับมี .
เมื่อมาถึงพระนอนไม่ค่อยจะเชื่อในสิ่งที่ผมเห็น แน่นอนฉันต้องการจะอยู่ในไทยประมาณ 2-3 ชั่วโมงก็ไม่เห็นเท่าไหร่ แต่ผมก็ยังไม่เชื่อว่า ความคมชัดที่สมบูรณ์ระหว่างคนจนและคนรวยมีด้านนอกของผนัง พระพุทธเจ้าเป็นคนที่นอนบนพื้นด้วยการทิ้งถุงห่อรอบ ๆพวกเขาสำหรับผ้าห่ม แต่ภายในผนังเป็นวัตถุสีทองหรูหราจุดรอบ ๆ สถานที่ , โมเสคบนผนังและวัตถุอื่น ๆค่อนข้างแพง อย่างเห็นได้ชัด ผมรู้ว่า ผมไม่มีสิทธิไปตัดสินวัฒนธรรมอื่น แต่ฉันก็ยังไม่อยากจะเชื่อสิ่งที่ผมเห็น .
หลังจากที่ได้รับมากกว่าช็อกครั้งแรก เราเอารองเท้าของเรา และพาเดินรอบพระ ฉันกำลังอย่างมหาศาล ประทับใจกับอิดขนาดของสิ่ง มากของเวลาและความพยายามได้หายไปในการทั้งพระพุทธเจ้า และห้องนั้นอยู่ ผนังเพดานและพื้นถูกคลุมไว้ในที่ซับซ้อนและการออกแบบที่มีสีสันที่ต้องถ่ายตลอดการสร้างขณะที่เรากำลังเดินรอบพระอาทิตย์ส่องผ่านทางหน้าต่างเปิดตีพระพุทธเจ้าซึ่งสะท้อนสีทองของแสงที่สว่างขึ้นในห้อง – มันงดงามจริงๆ ยืนตะลึงมองยักษ์ของรูปปั้น ผมไม่ได้สังเกตเห็นเพื่อนตะโกนมาจากอีกฟากของห้อง พวกเขามีรองเท้าของพวกเขากลับมา และต้องการที่จะย้ายไปยังพื้นที่ถัดไป .
ถัดไปหยุดในรายการสำหรับวันนี้คือ " วัดอรุณ ' –วัดในด้านอื่น ๆของแม่น้ำ มีแท็กซี่เรืออยู่ใกล้กับพระพุทธไสยาสน์ที่พาคุณข้ามแม่น้ำ 3 บาท ดังนั้นเราจึงมุ่งหน้าไปในทิศทางนั้น การเดินทางข้ามแม่น้ำเป็นอักษรเพียงไม่กี่วินาที นาน แต่มันก็ยังดีกว่าเดินไปสะพานความร้อน ไทย
คุณสามารถที่จะปีนขึ้นไปด้านบนของวัดอรุณแต่คุณต้องซื้อตั๋วถ้าคุณต้องการที่จะไปขึ้น ผมจำไม่ได้ว่าปิดด้านบนของหัวของฉันว่ามันเท่าไหร่ แต่มันอยู่ที่ประมาณ 150 บาท เราซื้อตั๋ว แต่ที่เราได้ใกล้ชิดฉันหวังว่าไม่ . มันเป็นหลอกลวงมากว่าชันอาคารจริงๆเมื่อเรายืนอยู่ที่ด้านล่างของบันได ผมเหลือบมองขึ้นไปด้านบนและฉันไม่ได้ล้อเล่นเมื่อฉันกล่าวว่าพวกเขาเกือบจะเป็นแนวตั้ง มีเด็กๆ ตัวเล็กๆ วิ่งขึ้นวิ่งลงเขา แต่ฉันกับเม็ดเหงื่อไหลจากหน้าผากของฉันคิดเกี่ยวกับมันผมมีภาพถ่ายของผู้อื่นเดินขึ้นบันไดก่อนแล้วดึงความกล้าที่จะเผชิญกับความกลัวของความสูงและเดินขึ้นเขาเอง
ฉันดีใจที่ฉันไม่จริงขึ้นไป ( มุมมองจากด้านบนก็สวย ดวงอาทิตย์ยังค่อนข้างสูงในท้องฟ้า เมื่อเราอยู่ด้านบน แต่ผมต้องการที่จะปีนมันตอนกลางคืนหรือตอนพระอาทิตย์ตก ( ถ้าเป็นไปได้ ) เพื่อดูพื้นที่รอบๆจ้า
.ลงจากยอดวัดอรุณคือความสนุกเพียงเท่าที่รับไปด้านบน อีกครั้ง มีเด็กเล็ก ๆวิ่งขึ้นและลง ขั้นตอนต่อไปให้ฉันขณะที่ฉันกำลังปีนลง แต่พวกเขาจะพบในบางครั้งฉันเป็นพวกเขาผ่าน ผมสาบานได้ ผมไม่เคยมีความคิดที่รุนแรงต่อผู้เยาว์ก่อน แต่ถ้าใด ๆของพวกเขา ชนให้ผมอีกผมจะโยนพวกเขาออกจากด้านบนเด็กรู้ว่าพวกเขาทำอะไรกับฉันเมื่อฉันได้รับที่ด้านล่างที่พวกเขายืนอยู่ และหัวเราะเยาะฉัน ( และนั่นคือเหตุผลที่ว่าทำไมผมจะไม่เคยมีเด็ก เด็กปีศาจ ) .
หิวจากการผจญภัยของฉันไปด้านบนอาคารที่สูงที่สุดของโลกเราหยุดปิดที่ริมถนนใกล้ชาง ท่าเรือเราสั่งจานผัดไทยแต่ละและฉันสุจริตไม่เคยมีเช่นอาหารที่แสนอร่อย ในชีวิตของฉัน ฉันจ่ายเงินค่าโง่ของเงินสำหรับอาหารในร้านอาหารของโรงแรมทั่วโลก แต่จานนี้เป็นปรากฎการณ์ 70p .
เราใช้จ่ายมากเวลาพูดคุยแลกเปลี่ยนเรื่องราวต่างๆ แต่กว่าจะรู้ตัวดวงอาทิตย์ได้เริ่มต้นการตั้งค่าหลังจากสังเกตเห็นเวลาเรากระโดดกลับมาบนเรือแท็กซี่กลับไปที่ท่าพระจันทร์เหนือท่าเรือซึ่งอยู่ใกล้กับที่พักของเรา เราผ่อนคลายในห้องพักกันสักพัก ได้รู้จักการเดินทางอื่น ๆไม่กี่ ฉันเจอผู้หญิงอิตาเลี่ยน ที่เดินทางเอง เพื่อเสนอให้หล่อนออกมาดินเนอร์กับเราในคืนนั้นเราไม่ได้ไปสถานที่พิเศษ–แค่ร้านอาหารเล็กๆที่ขึ้นถนนจากที่พัก แต่ก็ยังสวย อีกครั้งเราแลกเปลี่ยนเรื่องราวในขณะที่มีเพียงไม่กี่เบียร์ก่อนที่จะกลับไปที่โรงแรม วันที่สองในไทยแน่นอน ดูดีขึ้นกว่าวันที่ 1 ไม่มีภัยธรรมชาติ ไม่มีศิลปิน con ไม่สูญเสียคุณค่าที่เก็บ–โชคของฉันก็เริ่มที่จะหันไปรอบ ๆ !