Childhood days, I sat and observedA

Childhood days, I sat and observed
A relationship between a woman and man
These 2 people were my mom and dad
The fuel from which my fury began

In our house, my mom had no name
She was either “woman”, “bitch” or “hoe”
She was disrespected, abused and hurt
I lived in a home of woe

My mom couldn’t speak, unless she asked
She was a slave to a heartless man
He always hunted her down like animal
When she gathered courage and ran

Now I’m older, I’ve experienced life more
And I see there is too much of this
It’s unequal, unfair, degrading and wrong
And it shouldn’t even exist

But then I look back and see I lived it myself
When I let you walk all over me
You bruised me, used me, down right abused me
And I was too blind to see

I had walked in my mom’s footsteps
But I realized and had broken free
I just wish that others could do the same
To gain courage and flee

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วันเด็กของฉันนั่งและสังเกตเห็น
ความสัมพันธ์ระหว่างชายและหญิง
2 คนนี้เป็นแม่และพ่อของฉัน
เชื้อเพลิงจากการที่ความพิโรธของเราเริ่มต้น

ในบ้านเราแม่ของฉันไม่มีชื่อ
เธอเป็นทั้ง "ผู้หญิง", "เลว" หรือ " จอบ "
เธอถูก disrespected ถูกทารุณกรรมและทำร้าย
ฉันอาศัยอยู่ในบ้านของความฉิบหาย

แม่ของฉันไม่สามารถพูดเว้นแต่เธอถาม
เธอเป็นทาสให้เป็นคนใจร้าย
เขามักจะตามล่าเธอลงเหมือนสัตว์
เมื่อเธอรวบรวมความกล้าหาญและวิ่ง

ตอนนี้ฉัน ' m เก่าผมเคยมีประสบการณ์ชีวิตมากขึ้น
และผมก็เห็นว่ามีมากเกินไปของนี้
มันไม่เท่ากันที่ไม่เป็นธรรมและไม่ถูกต้องย่อยสลาย
และก็ไม่ควรได้อยู่

แต่แล้วผมมองย้อนกลับไปและดูผมอยู่มันเอง
เมื่อฉันปล่อยให้คุณเดินทั้งหมด มากกว่าฉัน
คุณช้ำผมใช้ผมลงขวาทำร้ายฉัน
และฉันเป็นคนตาบอดเกินไปที่จะมองเห็น

ฉันได้เดินเข้ามาในรอยเท้าแม่ของฉัน
แต่ฉันตระหนักและเสียฟรี
ผมแค่หวังว่าคนอื่น ๆ จะทำเช่นเดียวกัน
เพื่อให้ได้รับความกล้าหาญและหนีไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตอนเด็กๆ ผมนั่งสังเกตความสัมพันธ์ระหว่างผู้หญิงและผู้ชายทั้ง 2 คน แม่กับพ่อเชื้อเพลิงซึ่งความโกรธของฉันเริ่มในบ้านเรา แม่ของฉันไม่มีชื่อเธอให้ " ผู้หญิง " , " บ้า " หรือ " จอบ "เธอถูกดูหมิ่น ถูกทารุณกรรม และเจ็บฉันอาศัยอยู่ในบ้านของความฉิบหายแม่พูดไม่ได้ ถ้าเธอถามนางเคยเป็นทาสผู้ชายไร้หัวใจเขาจะตามล่าเธอ เหมือนสัตว์เมื่อเธอรวบรวมความกล้า และ รันตอนนี้ฉันโตขึ้น ฉันได้ประสบการณ์ชีวิตมากขึ้นและผมเห็นมีมากเกินไปนี้มันไม่เท่ากัน ไม่ยุติธรรม ซึ่งผิดและมันไม่ควรมีอยู่แต่พอผมมองกลับไปและเห็นฉันอยู่ได้ด้วยตัวเองเมื่อฉันปล่อยให้คุณเดินทั่วฉันคุณทำร้ายฉัน ใช้ฉัน ลงถูกข่มเหงฉันและฉันก็เหมือนคนตาบอดฉันเดินตามรอยเท้าแม่แต่ฉันตระหนักและยังเสียฟรีฉันหวังแค่ว่าคนอื่นจะทำเหมือนกันที่จะได้รับความกล้าหาญและหนี