Ok, this may sound materialistic, b

Ok, this may sound materialistic, but my most valued posetion is my phone. Not because of the price or how hightech it is or anything like that. It's because it carries my life with it. I just left for college this year, and where I go is in the middle of no where, it's an hour and a half to get home, seven hours from my boyfriend, five hours from my brother, and who knows how far it is from all my old friends? So my phone is basically the only way I have to keep in touch with them where ever and when ever, it has all their pictures, and it has all the music that reminds me of them. And it reminds me that my parents arn't that far away after all.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตกลง นี้อาจเสียงเป็นรูปธรรม แต่ฉัน posetion มูลค่ามากที่สุดคือ โทรศัพท์ของฉัน ไม่ใช่เป็น เพราะราคา หรือ hightech มี หรืออะไรอย่างนั้น เนื่องจากการจะดำเนินชีวิตกับมันได้ ฉันเหลือเพียงสำหรับวิทยาลัยปีนี้ และฉันไป เป็นกลางไม่ เป็นชั่วโมงครึ่งจะได้รับบ้าน เจ็ดชั่วโมงจากแฟนของฉัน ห้าชั่วโมงจากน้อง และใครรู้ไหนมันมาจากเพื่อนเก่าทั้งหมด ดังนั้นโทรศัพท์ของฉันเป็นพื้นทางเดียวที่ฉันมีให้กับพวกเขาที่เคย และเมื่อเคย มีรูปภาพทั้งหมด และมีเพลงนึกถึงของพวกเขา และทำให้นึกว่า พ่อไม่ได้ที่อยู่ห่างไกลจาก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตกลงนี้อาจจะฟังดูเป็นรูปธรรม แต่ posetion มีมูลค่ามากที่สุดของฉันคือโทรศัพท์ของฉัน ไม่ใช่เพราะราคาหรือวิธีไฮเทคมันเป็นหรืออะไรอย่างนั้น ก็เพราะจะดำเนินชีวิตของฉันกับมัน ฉันเพียงแค่ปล่อยสำหรับวิทยาลัยในปีนี้และที่ผมไปอยู่ตรงกลางของที่ไม่มีมันเป็นชั่วโมงครึ่งจะได้รับบ้านเจ็ดชั่วโมงจากแฟนของฉันห้าชั่วโมงจากพี่ชายของฉันและผู้ที่รู้ว่าไกลมันก็มาจาก เพื่อนเก่าของฉัน? ดังนั้นโทรศัพท์ของฉันเป็นพื้นวิธีเดียวที่ฉันจะต้องเก็บในการติดต่อกับพวกเขาที่เคยและเมื่อเคยมีภาพของพวกเขาทั้งหมดและจะมีทุกเพลงที่ทำให้ผมนึกถึงพวกเขา และมันก็ทำให้ผมนึกถึงว่าพ่อแม่ของฉัน arn't ที่ห่างไกลออกไปหลังจากทั้งหมด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โอเค มันอาจจะฟังดู วัตถุนิยม แต่ posetion ที่มีมูลค่ามากที่สุดคือ โทรศัพท์ของฉัน ไม่ใช่เพราะราคาหรือวิธีไฮเทคมันเป็นหรืออะไรอย่างนั้น เพราะมันมีชีวิตของฉันด้วย ผมเพิ่งออกจากวิทยาลัยในปีนี้ และที่ฉันไปอยู่ที่ใด ก็ชั่วโมงครึ่ง กลับบ้าน เจ็ดชั่วโมงจากแฟน ห้าชั่วโมงจากพี่ชายของฉันแล้วใครจะไปรู้ว่ามันไกลจากเพื่อนๆเก่า ดังนั้นมือถือของฉันเป็นเพียงทางเดียวที่ฉันจะต้องติดต่อกับเขาที่ไหน และเมื่อเคย มันมีรูปของพวกเขาทั้งหมด และมีเพลงที่ทำให้ผมนึกถึงมัน และมันทำให้ผมนึกขึ้นได้ว่า พ่อแม่ ARN ไม่ได้ห่างเลย