The therapy of pericardial effusion

The therapy of pericardial effusion should be targeted at the aetiology as much as possible.37–41 In ∼60% of cases, the effusion is associated with a known disease,18 and the essential treatment is that of the underlying disease. When pericardial effusion is associated with pericarditis, management should follow that of pericarditis.30,37

Nevertheless, when diagnosis is still unclear or idiopathic, and inflammatory markers are elevated, a trial of aspirin or a non-steroidal anti-inflammatory drug (NSAID) can be prescribed also to evaluate the response (Table 6). A viral or idiopathic form is often responsive to such empiric therapy. For the management of recurrent inflammatory cases, the first step is considering the combination of aspirin or a NSAID plus colchicine,42 while corticosteroids at low to moderate doses may be considered for specific indications (i.e. systemic inflammatory diseases and pregnancy),43 and in case of intolerance, contraindications, or failure of aspirin/NSAID; other therapies are based on less solid evidence: less toxic and less expensive drugs (e.g. azathioprine or methotrexate) should be preferred, tailoring the therapy for the individual patient and the physician experience

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การรักษาด้วยการไหลของเยื่อควรจะกำหนดเป้าหมายที่สาเหตุมากที่สุดเท่าที่ possible.37-41 ใน ~60% ของกรณีการไหลมีความเกี่ยวข้องกับโรคที่รู้จักกัน, 18 และการรักษาที่สำคัญคือเรื่องของโรค เมื่อไหลเยื่อมีความเกี่ยวข้องกับเยื่อหุ้มหัวใจอักเสบ, การจัดการควรเป็นไปตามที่ pericarditis.30,37 แต่เมื่อการวินิจฉัยยังไม่ชัดเจนหรือไม่ทราบสาเหตุและอักเสบมีสูงทดลองของยาแอสไพรินหรือไม่ steroidal ยาต้านการอักเสบ (NSAID) สามารถกำหนดนอกจากนี้ยังมีการประเมินการตอบสนอง (ตารางที่ 6) รูปแบบไวรัสหรือไม่ทราบสาเหตุมักจะมีการตอบสนองต่อการรักษาด้วยการสังเกตุดังกล่าว สำหรับการจัดการกรณีการอักเสบที่เกิดขึ้นอีกขั้นตอนแรกคือการพิจารณาการรวมกันของยาแอสไพรินหรือ NSAID บวก colchicine 42 ในขณะที่ corticosteroids ที่ต่ำถึงปานกลางปริมาณที่อาจได้รับการพิจารณาสำหรับตัวชี้วัดที่เฉพาะเจาะจง (เช่นโรคอักเสบของระบบและการตั้งครรภ์) 43 และในกรณีที่ ของการแพ้ห้ามหรือความล้มเหลวของแอสไพริน / NSAID; การรักษาอื่น ๆ จะขึ้นอยู่กับหลักฐานที่มั่นคงน้อย: ยาเสพติดที่เป็นพิษน้อยลงและราคาไม่แพง (เช่น azathioprine หรือ methotrexate) ควรจะต้องการตัดเย็บรักษาสำหรับผู้ป่วยแต่ละรายและประสบการณ์แพทย์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การรักษาของ pericardial พริ้มเพราควรมีเป้าหมายในการศึกษาที่เกี่ยวกับสาเหตุมากที่สุด 37 – 41 ใน∼ 60% ของกรณี พริ้มเพราเกี่ยวข้องกับรู้จักโรค , 18 และการรักษาจำเป็น คือเรื่องของโรค . เมื่อ pericardial พริ้มเพราเกี่ยวข้องกับเพริคาได การจัดการควรเป็นไปตามที่เพริคาได . 30,37

อย่างไรก็ตามเมื่อการวินิจฉัยยังไม่ชัดเจนหรือโรคทางพันธุกรรม และการอักเสบ เครื่องหมาย จะ สูง ทดลองใช้ยาแอสไพริน หรือยาต้านการอักเสบที่ไม่ใช่สเตียรอยด์ ( บอกว่า ) สามารถกำหนด เพื่อประเมินการตอบสนอง ( ตารางที่ 6 ) รูปแบบของไวรัสหรือสาเหตุมักจะตอบสนองเชิงประจักษ์ เช่น การรักษา สำหรับการจัดการกรณีอักเสบเกิดขึ้นอีกขั้นตอนแรกคือการพิจารณาการรวมกันของแอสไพริน หรือใช้ พลัส บอกว่า อายุ 42 ปี ขณะที่ปริมาณต่ำถึงปานกลาง corticosteroids อาจจะพิจารณาสำหรับบ่งเฉพาะ ( เช่น การอักเสบทั่วร่างกายโรคและการตั้งครรภ์ ) , 43 และในกรณีของการแพ้ ข้อห้าม หรือความล้มเหลวของแอสไพริน / บอกว่า ; การบำบัดอื่น ๆบนพื้นฐานของหลักฐานที่น้อยกว่าที่เป็นพิษ น้อยลง และแพงน้อยกว่ายา ( Eจีซาไธโอพรีนหรือเมโธเทรกเซท ) ควรจะที่ต้องการสำหรับการรักษาสำหรับผู้ป่วยแต่ละคน และพบแพทย์