Table 1 lists the results from the

Table 1 lists the results from the analysis of fat from the measurements of melt rate at 27±1 oC. It was observed that the volume of perilla oil increased of the samples, providing greater resistance to ice cream melting compared to the control (without perilla oil). The Melting rate of T4 (source of fat butter:perilla oil (25:75)) minimum, which shows that the dissolution rate of ice cream high. Compared with the T1 (control source of fat (butter 100%)) (0.9963, 0.9965 respectively) showed the melting rate may not depending on the type of fat. Incorporation of fat from butter and perilla oil into the formulations caused statistically non significant (p

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Table 1 lists the results from the analysis of fat from the measurements of melt rate at 27±1 oC. It was observed that the volume of perilla oil increased of the samples, providing greater resistance to ice cream melting compared to the control (without perilla oil). The Melting rate of T4 (source of fat butter:perilla oil (25:75)) minimum, which shows that the dissolution rate of ice cream high. Compared with the T1 (control source of fat (butter 100%)) (0.9963, 0.9965 respectively) showed the melting rate may not depending on the type of fat. Incorporation of fat from butter and perilla oil into the formulations caused statistically non significant (p<0.05) differences in melting rate. Some studies measured melt rate of ice cream by physical methods (Guinard et al., 1997; Li et al., 1997; Roland et al., 1999). Some of these found increased fat content to delay melting (Roland et al., 1999). Contrary to that, Li et al. (1997) found a slower melt rate at lower fat contents (between 10% fat and 4% fat, no added bodying agents). However, all physical methods involved measuring drip through a mesh. Since there were differences in viscosity of the melted ice creams, between different fat and sugar levels this can very likely have influenced measurement of melt rate (Michael et al., 2005). According to Cruz et al. (2009), the melting time of ice cream is related to its stability after overrun and indicates the extent of the stabilization and partial coalescence of fat. Furthermore, an increase in coalesced fat provides greater resistance to flow of the liquid phase resulting in slower melting (Muse & Hartel, 2004)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตารางที่ 1 แสดงผลที่ได้จากการวิเคราะห์ของไขมันจากการวัดอัตราการละลายที่ 27 ± 1 องศาเซลเซียส มันถูกตั้งข้อสังเกตว่าปริมาณของน้ำมันงาที่เพิ่มขึ้นของกลุ่มตัวอย่างให้ความต้านทานมากขึ้นในการละลายไอศครีมเมื่อเทียบกับการควบคุม (ไม่รวมน้ำมันงา) อัตราการละลายของ T4 (แหล่งที่มาของเนยไขมัน: น้ำมันงา (25:75)) ขั้นต่ำซึ่งแสดงให้เห็นว่าอัตราการสลายตัวของไอศครีมสูง เมื่อเทียบกับ T1 (ที่มาการควบคุมของไขมัน (เนย 100%)) (0.9963, 0.9965 ตามลำดับ) แสดงให้เห็นว่าอัตราการละลายอาจจะไม่ขึ้นอยู่กับชนิดของไขมัน รวมตัวกันของไขมันจากเนยและน้ำมันงาลงไปในสูตรที่เกิดไม่ใช่นัยสำคัญทางสถิติ (p <0.05) ความแตกต่างในอัตราการละลาย บางการศึกษาวัดอัตราการละลายของไอศครีมโดยวิธีทางกายภาพ (Guinard et al, 1997;. Li et al, 1997;.. โรลันด์, et al, 1999) บางส่วนของเหล่านี้พบเพิ่มขึ้นปริมาณไขมันที่จะชะลอการละลาย (Roland et al., 1999) ตรงกันข้ามกับที่หลี่และคณะ (1997) พบว่ามีอัตราการละลายช้ากว่าที่ปริมาณไขมันต่ำ (ระหว่างไขมัน 10% และ 4% ไขมัน, ไม่มีการเพิ่มตัวแทน bodying) แต่ทุกวิธีทางกายภาพที่เกี่ยวข้องกับการวัดหยดผ่านตาข่าย เนื่องจากมีความแตกต่างกันในความหนืดของไอศครีมละลายไขมันระหว่างที่แตกต่างกันและระดับน้ำตาลในนี้มีโอกาสมากที่สามารถมีอิทธิพลต่อการวัดอัตราการละลาย (ไมเคิล et al., 2005) ตามที่ครูซและคณะ (2009), เวลาการละลายของไอศครีมที่มีความเกี่ยวข้องกับความมั่นคงของตนหลังจากที่การใช้จ่ายเกินและแสดงขอบเขตของการรักษาเสถียรภาพและการเชื่อมต่อกันบางส่วนของไขมัน นอกจากนี้การเพิ่มขึ้นของไขมันคงตัวมีความต้านทานมากขึ้นในการไหลของของเหลวที่มีผลในการละลายช้า (Muse & Hartel, 2004)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตารางที่ 1 แสดงผลจากการวิเคราะห์ของไขมันจากการวัดละลายเท่ากันที่ 27 ± 1 องศาเซลเซียส พบว่าปริมาณของน้ำมันที่ใช้ที่เพิ่มขึ้นของตัวอย่างที่ให้ความต้านทานสูงกว่าไอศกรีมละลายเมื่อเทียบกับการควบคุม ( ไม่ใช้น้ำมัน ) โดยอัตราการละลายของ T4 ( แหล่งของไขมัน น้ำมัน เนย : ชิโสะ ( 25:75 ) น้อยที่สุด ซึ่งพบว่าอัตราการละลายของน้ำแข็งครีมสูงเมื่อเทียบกับ T1 ( ควบคุมแหล่งที่มาของไขมัน ( เนย 100 % ) ) ( 0.9963 การศึก , ตามลำดับ ) พบว่าอัตราการละลายจะขึ้นอยู่กับชนิดของไขมัน การรวมตัวของไขมันจากเนยและน้ำมัน Perilla เป็นสูตรทำให้ไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( P < 0.05 ) ความแตกต่างในอัตราการละลาย . การศึกษาบางวัดมีอัตราการหลอมของไอศกรีมโดยวิธีการทางกายภาพ ( กีเนิร์ด et al . , 1997 ; Li et al . ,1997 ; Roland et al . , 1999 ) บางส่วนของเหล่านี้พบว่าเพิ่มปริมาณไขมันที่จะหน่วงเวลาการหลอม ( Roland et al . , 1999 ) ขัดกับ , Li et al . ( 2540 ) พบว่าอัตราที่ช้าลงละลายลดไขมันเนื้อหา ( ระหว่าง 10% และไขมัน 4 % ไขมัน ไม่เติม อ.จ. ) อย่างไรก็ตาม วิธีการทางกายภาพทั้งหมดที่เกี่ยวข้องกับการวัดหยดผ่านตาข่าย เนื่องจากมีความแตกต่างในค่าความหนืดของละลายน้ำแข็งครีมระหว่างไขมันและน้ำตาลในระดับที่แตกต่างกัน นี้สามารถมากมีอิทธิพลต่อการวัดละลายเท่ากัน ( ไมเคิล et al . , 2005 ) ตามครูซ et al . ( 2009 ) , ละลายเวลาของไอศครีมจะเกี่ยวข้องกับความมั่นคง หลังบุกรุกและแสดงขอบเขตของการรวมตัวและบางส่วนของไขมัน นอกจากนี้การเพิ่มขึ้นของไขมันรวมตัวกันมีความต้านทานการไหลของเฟสของเหลวมากขึ้นส่งผลให้ละลายช้า ( Muse & hartel , 2004 )