found that younger consumers were m

found that younger consumers were more socially conscious, while the
effect of their education level was not clear, and income was of no relevance.
Dickson (2001) found that age, income, and employment status
was not discriminating between socially conscious consumers who attach
a lot of importance to no-sweat labels on apparel and those consumers who
do not. Although in the same study it was stated that no-sweat buyers were
more often female, most studies concluded that ethical buying behavior
was not influenced by gender (e.g., MORI 2000; Sikula and Costa
1994; Tsalikis and Ortiz-Buonafina 1990). In his extensive literature
review, Roberts (1995) found that people who did not buy from businesses
that discriminated against minority groups or women were mainly women
with a median age of 47 and slightly lower incomes but concluded that
demographics were not very significant in identifying the socially responsible
consumer. Other studies concluded that the ethical consumer was a
person with a relatively high income, education, and social status (Carrigan
and Attalla 2001; Maignan and Ferrell 2001; Roberts 1996).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พบว่า ผู้บริโภคอายุเพิ่มมากขึ้นสติสังคม ในขณะผลของระดับการศึกษาไม่ชัดเจน และรายได้มีความเกี่ยวข้องไม่ดิกสัน (2001) พบสถานะอายุ รายได้ และงานที่ถูกเหยียดพวกผิวระหว่างผู้บริโภคที่ใส่ใจสังคมที่แนบมากไม่มีเหงื่อป้ายชื่อบนเครื่องนุ่งห่มและผู้บริโภคที่สำคัญที่ไม่ แม้ว่าในการศึกษาเดียวกัน มันได้ระบุว่า ผู้ซื้อไม่มีเหงื่อได้เพศหญิงมากขึ้น ส่วนใหญ่ศึกษาสรุปซื้อที่จริยธรรมไม่ได้รับตามเพศ (เช่น โมริ 2000 Sikula และคอสตาปี 1994 Tsalikis และพล.ต. Buonafina 1990) ในวรรณคดีของเขาอย่างละเอียดตรวจทาน โรเบิตส์ (1995) พบว่ากลุ่มคนที่ไม่ได้ซื้อจากธุรกิจที่ discriminated กับกลุ่มชนกลุ่มน้อย หรือผู้หญิงส่วนใหญ่เป็นผู้หญิงอายุมัธยฐาน 47 และเล็กน้อย รายได้ต่ำแต่สรุปที่ข้อมูลประชากรไม่มากอย่างมีนัยสำคัญในการระบุความรับผิดชอบสังคมผู้บริโภค อื่น ๆ การศึกษาสรุปว่า ผู้บริโภคจริยธรรมคือการผู้ มีรายได้ค่อนข้างสูง ศึกษา และสถานะทางสังคม (CarriganAttalla- 2001 Maignan และ Ferrell 2001 โรเบิตส์ 1996)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พบว่าผู้บริโภคที่มีอายุน้อยกว่าได้มากขึ้นจิตสำนึกต่อสังคมในขณะที่ผลกระทบของระดับการศึกษาของพวกเขาก็ไม่ชัดเจนและรายได้ที่เกี่ยวข้องไม่มี.
ดิกสัน (2001)
พบว่าอายุรายได้และสถานะการจ้างงานที่ไม่ได้แบ่งแยกระหว่างผู้บริโภคที่ใส่ใจสังคมที่แนบจำนวนมากที่มีความสำคัญกับป้ายไม่มีเหงื่อบนเครื่องแต่งกายและผู้บริโภคผู้ที่ทำไม่ได้ แม้ว่าในการศึกษาเดียวกันมันก็ระบุไว้ว่าผู้ซื้อไม่มีเหงื่อเป็นเพศหญิงมากขึ้นมักจะการศึกษาส่วนใหญ่ได้ข้อสรุปว่าพฤติกรรมการซื้อจริยธรรมไม่ได้รับอิทธิพลตามเพศ(เช่น MORI 2000 Sikula และคอสตา1994; Tsalikis และออร์ติซ-Buonafina 1990) ในวรรณคดีของเขากว้างขวางทบทวนโรเบิร์ต (1995) พบว่าคนที่ไม่ได้ซื้อจากธุรกิจที่เลือกปฏิบัติกับกลุ่มชนกลุ่มน้อยหรือผู้หญิงส่วนใหญ่เป็นผู้หญิงด้วยอายุเฉลี่ย 47 และรายได้ลดลงเล็กน้อย แต่สรุปได้ว่ากลุ่มผู้เข้าชมไม่ได้มีความสำคัญมากในการระบุความรับผิดชอบต่อสังคมของผู้บริโภค การศึกษาอื่น ๆ ได้ข้อสรุปว่าผู้บริโภคมีจริยธรรมเป็นคนที่มีรายได้ค่อนข้างสูงการศึกษาและสถานะทางสังคม(Carrigan และแอตตาลา 2001; Maignan และเฟอร์เรลล์ 2001 โรเบิร์ต 1996)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พบว่า ผู้บริโภคที่น้องมีจิตสำนึกสังคมมากขึ้น ในขณะที่ผลของระดับการศึกษาของพวกเขาได้ชัดเจน และรายได้ ไม่มีความเกี่ยวข้อง
ดิกสัน ( 2001 ) พบว่า อายุ รายได้ และสถานภาพการจ้างงานไม่ยาก

ระหว่างจิตสำนึกสังคมผู้บริโภคที่แนบมากให้ความสำคัญกับเหงื่อไม่มีป้ายชื่อบนเครื่องแต่งกายและ บรรดาผู้บริโภคที่
ไม่ถึงแม้ว่าในการศึกษาเดียวกันก็ระบุว่า ผู้ซื้อไม่มีเหงื่อถูก
หญิงบ่อยๆ การศึกษาส่วนใหญ่พบว่า จริยธรรม พฤติกรรมการซื้อ
ถูกเพศ ( เช่น โมริ ปี 2000 sikula และ Costa
1994 ; tsalikis และออทิซ n buonafina 1990 ) ในการทบทวนวรรณกรรม
ที่กว้างขวางของเขา โรเบิร์ต ( 2538 ) พบว่า ผู้ที่ไม่ได้ซื้อจากธุรกิจ
ที่ว่า discriminated ต่อชนกลุ่มน้อยหรือผู้หญิงส่วนใหญ่เป็นผู้หญิง
ด้วยอายุเฉลี่ย 47 และรายได้ลดลงเล็กน้อยแต่สรุปว่า
ประชากรไม่สําคัญมากในการระบุผู้บริโภครับผิดชอบ
สังคม การศึกษาอื่น ๆพบว่า ผู้บริโภคจริยธรรมเป็น
คนค่อนข้างสูง รายได้ การศึกษา และฐานะทางสังคม (
attalla คาร์ริแกนและ 2001maignan แฟร์ริลและโรเบิร์ต 2001 ; 1996 )