Previous research (Soeters and van

Previous research (Soeters and van Western, 1996) has grouped methods for landslide susceptibility and
hazard assessment into inventory, heuristic, statistical and deterministic approaches. Fabbri et al. (2003)
and Coe et al. (2004) indicated that topography was the dominant control in determining location of
landslide occurrence. The effect of slope on landslides was documented by Dai and Lee (2002) and Lee and
Min (2001). They reported slope steepness has the most influence on shallow landslide likelihood, followed
by soil texture and soil types that mantle the slope. Vegetation on the slope is critical because bare slopes
are especially vulnerable to erosion and mass wasting, but slopes with lush, healthy vegetation are far more
resistant (Larsen and Sanchez, 1998). In addition, land cover can be classified into five classes: (a) forested
land; (b) shrub land; (c) grass land; (d) pasture and cropland; (e) developed land and road corridors (Larsen
and Sanchez, 1998), which describe a continuum of increasing susceptibility (e.g., from zero to one) to
landslides.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผลงานวิจัย (Soeters และ van ตะวันตก 1996) มีการจัดกลุ่มวิธีการไวต่อแผ่นดินถล่ม และการประเมินอันตรายในสินค้าคงคลัง แนวทางพฤติกรรม สถิติ และ deterministic Fabbri et al. (2003)และ Coe et al. (2004) ระบุว่า ลักษณะภูมิประเทศเป็นตัวควบคุมหลักในการกำหนดตำแหน่งของเกิดแผ่นดินถล่ม ผลของความชันตรงในแผ่นดินถล่มเป็นรับรอง โดยไดและลี (2002) และลี และนาที (2001) พวกเขารายงานความสูงลาดชันมีอิทธิพลมากที่สุดในโอกาสถล่มทลายตื้น ตามโดยดิน เนื้อดินและชนิดเสื้อคลุมนั้นลาดชัน พืชทางลาดที่มีความสำคัญเพราะเปลือยลาดจะเสี่ยงต่อการพังทลาย และเสียจำนวนมาก แต่ลาดกับพรรณไม้เขียวชอุ่ม เพื่อสุขภาพมีมากขึ้นทน (เสนและซานเชซ 1998) นอกจากนี้ ปกคลุมดินสามารถจำแนกเป็นห้าชั้น: ป่าไม้ (a) ที่ดิน (ข) ไม้พุ่มที่ดิน (ค) หญ้าที่ดิน ทุ่งหญ้า (d) และ cropland (จ) พัฒนาที่ดินและถนนทางเดิน (เสนและซาน เชซ 1998), ซึ่งอธิบายต่อเนื่องเพิ่มความอ่อนแอ (เช่น จากศูนย์หนึ่ง) เพื่อแผ่นดินถล่ม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

งานวิจัยก่อนหน้า (Soeters และรถตู้ของเวสเทิร์, 1996) ได้มีการจัดกลุ่มวิธีการสำหรับความไวต่อการเกิดดินถล่มและ
การประเมินอันตรายในสินค้าคงคลัง, การแก้ปัญหา, สถิติและวิธีการที่กำหนด Fabbri et al, (2003)
และโคย์, et al (2004) ชี้ให้เห็นว่าสภาพภูมิประเทศเป็นที่โดดเด่นในการควบคุมการกำหนดสถานที่ตั้งของ
ดินถล่มที่เกิดขึ้น ผลกระทบของความลาดชันบนแผ่นดินถล่มได้รับการรับรองโดย Dai และลี (2002) และลี
มิน (2001) พวกเขาได้รายงานความลาดชันสูงชันมีอิทธิพลมากที่สุดในโอกาสถล่มตื้นตาม
โดยเนื้อดินและดินประเภทที่เสื้อคลุมลาดชัน พืชผักบนทางลาดเป็นสิ่งสำคัญเพราะเนินเขาเปลือย
โดยเฉพาะอย่างยิ่งความเสี่ยงที่จะกัดเซาะและการสูญเสียมวล แต่ลาดด้วยแมกไม้นานาพันธุ์พืชเพื่อสุขภาพที่อยู่ห่างไกลมากขึ้น
ทน (เสนและซานเชซ, 1998) นอกจากนี้สิ่งปกคลุมดินสามารถแบ่งได้เป็นห้าชั้นเรียน (ก) ป่า
ที่ดิน (ข) ที่ดินไม้พุ่ม; (ค) ทุ่งหญ้า; (ง) ทุ่งหญ้าและ cropland; (จ) การพัฒนาที่ดินและถนนทางเดิน (เสน
และซานเชซ, 1998) ซึ่งอธิบายความต่อเนื่องของการเพิ่มความไว (เช่นจากศูนย์ถึงหนึ่ง) เพื่อ
แผ่นดินถล่ม