Sometimes I felt like I was living

Sometimes I felt like I was living in the movie Groundhog Day, but backstage at the Tony Awards. Every night the same show, with the words, “Wait, can I do that one more time,” coming from my daughter’s mouth as she pleaded for another do over. I was constantly working as the head of a million different departments. Set Design, Costumes, Music, Lighting, Directing... and then, of course, I was also the audience. You see, my daughter was a five-year-old ham who loved to dance, sing, act and perform something on a nightly basis in our living room.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บางครั้งผมรู้สึกเหมือนผมคืออยู่ ในภาพยนตร์ Groundhog Day แต่หลังเวที รางวัลโทนี่ ทุกคืนเหมือนกันแสดง คำว่า "รอ ฉันมากกว่าหนึ่งครั้ง มาจากปากลูกสาวของฉันเป็นเธอวิงวอนให้อีกทำไปได้ ผมอยู่ตลอดเวลาทำงานเป็นหัวหน้าของแผนกต่าง ๆ ล้าน ตั้งค่าออกแบบ เครื่องแต่งกาย เพลง แสงสว่าง ผู้กำกับ...แล้ว แน่นอน ฉันยังกลุ่มเป้าหมาย คุณเห็น ลูก แฮมห้าปีที่รักการเต้น ร้องเพลง การทำหน้าที่ และทำบางสิ่งบางอย่างในแต่ละคืนในห้องนั่งเล่นของเรา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บางครั้งฉันรู้สึกเหมือนฉันอาศัยอยู่ในหนังวัน Groundhog แต่เวทีที่ได้รับรางวัลโทนี่ ทุกคืนการแสดงเดียวกันกับคำว่า "รอฉันสามารถทำเช่นนั้นได้อีกครั้งหนึ่ง" มาจากปากลูกสาวของฉันเป็นของเธออ้อนวอนอีกไม่มากกว่า ผมกำลังทำงานอย่างต่อเนื่องในฐานะหัวหน้าของล้านหน่วยงานต่างๆ ตั้งค่าการออกแบบเครื่องแต่งกาย, ฟังเพลง, โคมไฟ, ผู้กำกับ ... แล้วแน่นอนผมยังผู้ชม คุณจะเห็นลูกสาวของฉันคือแฮมห้าปีที่รักการเต้น, ร้องเพลง, ทำหน้าที่และดำเนินการบางอย่างในทุกคืนในห้องนั่งเล่นของเรา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บางครั้งผมรู้สึกเหมือนอยู่ในหนังวันวาเลนไทน์ แต่หลังเวทีที่โทนี่ได้รับรางวัล ทุกๆคืน รายการเดียวกัน ด้วยคำว่า " เดี๋ยวฉันจะทำมันอีกครั้ง " ออกมาจากปากลูกสาวของฉันที่เธออ้อนวอนให้คนอื่นทำมากกว่า ผมจะทำงานเป็นหัวเป็นล้านๆแผนก การออกแบบฉาก เครื่องแต่งกาย ดนตรี แสง กำกับ . . . . . . . และ แน่นอน ผมก็เป็นผู้ชม คุณเห็นลูกสาวผมเป็นห้าแฮมที่รักการเต้น ร้องเพลง แสดงและดำเนินการบางอย่างบนพื้นฐานประจำวัน ในห้องนั่งเล่นของเรา