clinical heterogeneity of Schizophr

clinical heterogeneity of Schizophrenia
The clinical heterogeneity of schizophrenia has been a subject of debate since the earliest modern descriptions. Kraepelin’s seminal distinction between Dementia Praecox and Manic-Depressive Illness was accompanied by his subsuming several heterogeneous conditions under the rubric of Dementia Praecox. These included catatonia, paranoia, hebephrenia, etc. However, it is sometimes forgotten that Kraepelin himself described up to 10 subtypes of Dementia Praecox in his influential textbook. Bleuler, working simultaneously with Kraepelin, posited that the psychotic disorders were a “Group of Schizophrenias.”25 Furthermore, his distinction between fundamental and accessory symptoms gave primacy to negative symptom–like clinical features as being more specific to schizophrenia. Much of the debate about the classification of schizophrenia since then has been a footnote to these 2 viewpoints. Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, Third Edition (DSM-3) carried over previous concepts about more distinct psychotic syndromes into the paranoid, catatonic, disorganized, and residual subtypes. Several decades of work have resulted in little empirical support for the validity, reliability, or longitudinal stability of these constructs, and there has been decreased usage of them in the research literature.26 This has led to their elimination in DSM-5.27 Meanwhile, clinicians and researchers have continued to document and attempt to explain the clinical heterogeneity of schizophrenia, with the development of numerous symptom rating scales and factor analytic and other studies attempting to validate symptom dimensions.28 While such studies have presented numerous models of psychopathology, the general distinctness of positive and negative symptoms has been generally upheld, while disorganization has variably been conceptualized as independent or subsumed into the negative factor.28 More recently, the cognitive deficits prominently observed in the illness29 have been emphasized as contributing to psychosocial dysfunction30 and while associated with negative symptoms, might be a partially etiologically distinct feature of the illness.31
Molecular genetic studies of clinical variation among schizophrenia cases have built on family studies, which have

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

heterogeneity ทางคลินิกของโรคจิตเภทHeterogeneity ทางคลินิกของโรคจิตเภทได้รับหัวข้อของการอภิปรายตั้งแต่คำอธิบายแรกสุดทันสมัย พร้อมกับของ Kraepelin บรรลุแตก Praecox ภาวะสมองเสื่อมและเจ็บป่วย Manic-Depressive เขา subsuming หลาย heterogeneous เงื่อนไขภายใต้การ rubric Praecox ภาวะสมองเสื่อม เหล่านี้รวม catatonia หวาดระแวง hebephrenia ฯลฯ อย่างไรก็ตาม มันเป็นบางครั้งลืมว่า Kraepelin เองอธิบายถึง 10 ประเภทย่อยของภาวะสมองเสื่อม Praecox ในตำราของเขามีอิทธิพล Bleuler ทำงานพร้อมกันกับ Kraepelin ดังนั้นที่ ผิดปกติโรคจิตถูก "กลุ่มของ Schizophrenias กัน" นอกจากนี้ 25 เขาแตกอาการพื้นฐาน และอุปกรณ์เสริมให้ primacy แง่ทางคลินิกเช่นอาการลบเป็นโรคจิตเภท ของการอภิปรายเกี่ยวกับการจำแนกประเภทของโรคจิตเภทตั้งแต่นั้นเชิงอรรถเพื่อมุมมองเหล่านี้ 2 ได้ การวินิจฉัย และสถิติคู่มือความผิด ปกติทางจิต รุ่นที่สาม (DSM-3) มาจากแนวคิดก่อนหน้านี้เกี่ยวกับอาการโรคจิตแตกต่างกันในชนิดย่อยหวาดระแวง catatonic สับสน และตกค้าง ทำให้งานเชิงประจักษ์สนับสนุนความถูกต้อง ความน่าเชื่อถือ หรือเสถียรภาพระยะยาวของโครงสร้างเหล่านี้ และมีการใช้งานที่ลดลงของพวกเขาใน literature.26 วิจัยที่นำไปกำจัดของพวกเขาใน DSM-5.27 ในขณะเดียวกัน แพทย์และนักวิจัยที่มีต่อการจัดทำเอกสาร และพยายามที่จะอธิบาย heterogeneity ทางคลินิกของโรคจิตเภท การพัฒนาแบบประเมินอาการและปัจจัยวิเคราะห์ และศึกษาความพยายามที่จะตรวจสอบอาการ dimensions.28 ในขณะที่การศึกษาดังกล่าวมีมากมาย นำเสนอหลายรุ่น psychopathology, distinctness ทั่วไปของอาการบวก และลบได้รับโดยทั่วไปยึดถือ ขณะ disorganization ได้รับเชิญการเป็นอิสระ หรือ subsumed เป็น factor.28 เป็นค่าลบเมื่อเร็ว ๆ นี้ มีการขาดดุลทางปัญญาที่ชัดเจนพบว่า ใน illness29 ที่เน้นเป็นที่เอื้อต่อ การ dysfunction30 จิตวิทยาสังคม และใน ขณะที่เกี่ยวข้องกับอาการเชิงลบ อาจจะเป็นคุณลักษณะที่แตกต่างบางส่วน etiologically ของ illness.31 มีเมฆการศึกษาทางพันธุกรรมระดับโมเลกุลของการเปลี่ยนแปลงทางคลินิกในโรคจิตเภทกรณีได้สร้างบนครอบครัวศึกษา ซึ่งมี

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความหลากหลายทางคลินิกของโรคจิตเภท
เซลล์สืบพันธุ์ทางคลินิกของโรคจิตเภทได้รับเรื่องของการอภิปรายตั้งแต่รายละเอียดที่ทันสมัยที่เก่าแก่ที่สุด ความแตกต่างน้ำเชื้อ Kraepelin ระหว่างภาวะสมองเสื่อม praecox และการเจ็บป่วยซึมเศร้า manic มาพร้อมกับ subsuming เงื่อนไขที่แตกต่างกันของเขาหลายภายใต้ตัวหนังสือของภาวะสมองเสื่อม praecox เหล่านี้รวมถึงพิกซี่หวาดระแวง hebephrenia เป็นต้น แต่บางครั้งก็ลืมไปว่าตัวเอง Kraepelin อธิบายถึง 10 ชนิดย่อยของภาวะสมองเสื่อม praecox ในตำราที่มีอิทธิพลของเขา Bleuler ทำงานพร้อมกันกับ Kraepelin, posited ว่าความผิดปกติทางจิตเป็น "กลุ่ม Schizophrenias." 25 นอกจากนี้ความแตกต่างของเขาระหว่างอาการพื้นฐานและเสริมให้เป็นอันดับหนึ่งให้กับลักษณะทางคลินิกอาการเหมือนเชิงลบเป็นที่เฉพาะเจาะจงมากขึ้นในผู้ป่วยโรคจิตเภท มากของการอภิปรายเกี่ยวกับการจำแนกประเภทของโรคจิตเภทตั้งแต่นั้นได้รับเชิงอรรถทั้ง 2 มุมมอง คู่มือการวินิจฉัยและสถิติของการผิดปกติทางจิตฉบับที่สาม (DSM-3) ดำเนินการไปก่อนหน้านี้แนวความคิดเกี่ยวกับอาการทางจิตที่แตกต่างกันมากยิ่งขึ้นในหวาดระแวงไม่สามารถเคลื่อนไหวได้ไม่เป็นระเบียบและที่เหลือเชื้อ หลายทศวรรษที่ผ่านมาของการทำงานที่มีผลในเชิงประจักษ์สนับสนุนน้อยสำหรับความถูกต้องน่าเชื่อถือหรือความมั่นคงยาวของโครงสร้างเหล่านี้และได้มีการลดลงการใช้งานของพวกเขาในการวิจัย literature.26 นี้ได้นำไปสู่การกำจัดของพวกเขาใน DSM-5.27 ในขณะที่แพทย์ และนักวิจัยที่มีอย่างต่อเนื่องไปยังเอกสารและความพยายามที่จะอธิบายถึงความแตกต่างทางคลินิกของโรคจิตเภทกับการพัฒนาของหลายเครื่องชั่งน้ำหนักคะแนนอาการและปัจจัยวิเคราะห์และการศึกษาอื่น ๆ พยายามที่จะตรวจสอบ dimensions.28 อาการในขณะที่การศึกษาดังกล่าวได้นำเสนอหลายรูปแบบของจิตที่แตกต่างทั่วไป อาการบวกและลบได้รับการยึดถือโดยทั่วไปในขณะที่ได้รับความระส่ำระสายแตกแนวความคิดที่เป็นอิสระหรือวิทย factor.28 เชิงลบมากขึ้นเมื่อเร็ว ๆ นี้ขาดดุลองค์สังเกตเห็นอย่างเด่นชัดใน illness29 ที่ได้รับการเน้นย้ำเป็นที่เอื้อต่อการ dysfunction30 จิตสังคมและในขณะที่เกี่ยวข้องกับเชิงลบ อาการอาจจะมีคุณสมบัติที่แตกต่างกันบางส่วน etiologically ของ illness.31
ศึกษาอณูพันธุศาสตร์ของการเปลี่ยนแปลงทางคลินิกในหมู่กรณีโรคจิตเภทได้สร้างครอบครัวเกี่ยวกับการศึกษาที่มี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความหลากหลายทางคลินิกของโรคจิตเภทมีความหลากหลายทางคลินิกของโรคจิตเภทได้รับเรื่องของการอภิปรายตั้งแต่เร็วทันสมัยคำอธิบาย kraepelin ก็สร้างความแตกต่างระหว่างสมองเสื่อมและโรคซึมเศร้า manic praecox เจ็บป่วยพร้อมกับของเขา subsuming หลายที่แตกต่างกันภายใต้เงื่อนไขรูบริกของภาวะสมองเสื่อม praecox . ได้แก่ เร่าร้อนใจหวาดระแวง hebephrenia ฯลฯ อย่างไรก็ตาม บางครั้งก็ลืมไปว่า kraepelin ตัวเองอธิบายถึง 10 ชนิดย่อยของภาวะสมองเสื่อม praecox ในตำราที่มีอิทธิพลของเขา bleuler ทำงานพร้อมกันกับ kraepelin posited ว่า , ความผิดปกติทางจิต คือ " กลุ่ม schizophrenias " 25 นอกจากนี้ของเขา ความแตกต่างระหว่างพื้นฐานและอุปกรณ์เสริมให้กับอาการและอาการทางลบๆ เช่นลักษณะทางคลินิกเป็นมากขึ้นโดยเฉพาะโรคจิตเภท มากของการอภิปรายเกี่ยวกับการแบ่งประเภทของโรคจิตเภทตั้งแต่นั้นได้รับการเชิงอรรถเหล่านี้ 2 มุมมอง . Ѓ , รุ่นที่สาม ( dsm-3 ) การดำเนินการแนวคิดก่อนหน้านี้เกี่ยวกับอาการทางจิตที่แตกต่างกันเป็นคนขี้ระแวง เคลื่อนไหวไม่ได้ ไม่มีระเบียบ และชนิดย่อยที่เหลือ . หลายทศวรรษของการทำงานมีผลเชิงประจักษ์สนับสนุนน้อยสำหรับความถูกต้อง ความน่าเชื่อถือ หรือความยาวของโครงสร้างเหล่านี้ และมีการลดการใช้งานของพวกเขาใน literature.26 งานวิจัยนี้ได้นำไปสู่การตัดของพวกเขาใน dsm-5.27 โดยแพทย์และนักวิจัยมีต่อเอกสารและพยายามที่จะอธิบายถึงความหลากหลายทางคลินิกของโรคจิตเภท , กับ การพัฒนาแบบวัดระดับอาการมากมาย และปัจจัยเชิงวิเคราะห์และการศึกษาอื่น ๆพยายามที่จะตรวจสอบ dimensions.28 อาการในขณะที่การศึกษาดังกล่าวได้นำเสนอหลายรูปแบบของจิต , ความชัดเจนทั่วไปของการบวกและลบอาการที่ได้รับโดยทั่วไปยึดถือ ในขณะที่ความระส่ำระสายมีตัวแปรถูก conceptualized เป็นฉัน ndependent หรือวิทยเข้าไปลบ factor.28 มากขึ้นเมื่อเร็ว ๆนี้เกิดพุทธิปัญญา เด่นที่พบใน illness29 ได้เน้นที่เอื้อต่อ dysfunction30 จิตและในขณะที่เกี่ยวข้องกับอาการที่เป็นลบ อาจจะมีบางส่วนที่แตกต่างกัน คุณลักษณะของ illness.31 etiologicallyการศึกษาอณูพันธุศาสตร์การเปลี่ยนแปลงทางคลินิกของโรคจิตเภทมีกรณีสร้างครอบครัวศึกษา ซึ่งมี