He packed a small bag and took a la

He packed a small bag and took a last look round, not wanting to leave the safe routines of his house. Then he whistled for the dog and stepped out the front door into the midday heat.
He was taking the dog to the Veterinary hospital while he was away. Edward did not like staying there, and when they arrived, he began to make little moaning noises and would not get out of the car. Macon had to pull him all the way into the building.
The girl behind the desk asked for Macon’s name and gave him a printed form and a pencil. Edward was now standing on his back legs and holding on to Macon’s leg.
‘Leary. Leary.’ The girl pulled a card out of a box, frowning. ‘Whoa,’ she said. ‘Is that Edward? On Rayford Road?’
‘That’s right.’
‘We can’t accept him. Says here he bit an attendant. Says, “Bit Barry in the ankle, do not re-admit.”’
‘Well, they should have.’
‘Look,’ Macon said. ‘I’ m on my way to the airport, right this minute. I’ve got a plane to catch.’
But the girl was not interested in Macon’s problems, and he went back to the car with Edward. What now? He didn’t think his sister would want Edward either, and he certainly wasn’t going to ask Sarah for help.
He drove toward home, wondering if he could leave Edward in the house the way he left the car, with plenty of food and water. Then across the street he saw a sign: MEOW-BOW ANIMAL HOSPITAL. He braked, and made a left turn into the entrance.
Behind the desk in the waiting room stood a thin young woman, with frizzy black hair that came down to her shoulders like a small tent. ‘Hi there,’ she said to Macon.
Macon said, ‘Do you take dogs? I need to leave Edward somewhere for a week.’
She leaned over the desk to look at Edward. Her eyes were very small, like little brown buttons, and her face was sharp and colorless. Edward looked up at her cheerfully.
‘You need to have a reservation in the summer,’ she said.
‘please,’ Macon said. ‘I have to catch a plane in a hour, and I don’t have anybody to look after him. I’m desperate.’
She seemed surprised. ‘Can’t you leave him with your wife?’
‘If I could do that,’ he said, ‘why would I be standing here?’
‘Oh,’ she said. ‘You’re not married?’
‘Well, I am, but she’s… living somewhere else.’
‘Oh.’ She came out from behind the desk. She was wearing very short red shorts; her legs were like sticks. ‘I’ m divorced myself,’ she said. ‘ I know what you’ re going through.’
‘The place I usually take him,’ Macon said, ‘won’t take him again. They say he bit an attendant.’
‘Edward? Do you bite?’ the woman said. ‘How could you do such a thing?’ Edward looked up at her happily, and put his ears back, inviting a par. She bent and stroked his head.
Macon realized he should not have mentioned the biting, but the woman didn’t seem to mind.
‘So will you keep him?’ he asked.
‘Oh, I guess,’ she said. ‘If you’re desperate.’
She gave Macon some forms to fill in. ‘I’ll most likely see you again when you come to pick him up,’ she said. ‘My name’s Muriel. Muriel Pritchett.’

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เขาบรรจุถุงเล็ก และเอาสุดท้ายดูกลม ไม่อยากออกจากงานประจำเซฟเฮาส์ของเขา แล้วเขา whistled สำหรับสุนัข และก้าวออกจากประตูด้านหน้าเข้าสู่ความร้อนตอนกลางวันเขาถูกนำสุนัขโรงพยาบาลสัตวเก็บ เอ็ดเวิร์ดไม่ต้องการมีอยู่ และเมื่อพวกเขามาถึง เขาเริ่มทำเสียง moaning น้อย และจะไม่ได้รับประโยชน์จากรถยนต์ มาคอนจะดึงเขาทางเข้าอาคารได้สาวหลังโต๊ะขอของมาคอนชื่อ และให้เขาแบบพิมพ์และดินสอ เอ็ดเวิร์ดถูกตอนนี้ยืนบนขาหลัง และถือครองเพื่อมาคอนของขา' รี่ส์เดนิส รี่ส์เดนิส ' สาวดึงบัตรออกจากเครื่อง frowning "โอ้โฮ เธอกล่าว ' เอ็ดเวิร์ดว่าเป็น บนถนน Rayford ?''ถูกต้อง'' เราไม่ยอมรับเขาได้ ว่า นี่เขาบิตข้า กล่าวว่า, "บิต Barry ในข้อเท้า ไม่ใหม่ยอมรับ"''ดี พวกเขาควรได้'มาคอน 'ดู กล่าวว่า 'ฉัน' m เพื่อสนามบิน ขวานาทีนี้ ได้บินไปจับ 'แต่หญิงสาวไม่สนใจในปัญหาของมาคอน และเขาก็กลับไปรถกับเอ็ดเวิร์ด อะไรขณะนี้ เขาไม่คิดว่า น้องจะต้องเอ็ดเวิร์ดอย่างใดอย่างหนึ่ง และแน่นอนไม่ได้ไปขอความช่วยเหลือจากซาร่าห์ เขาขับรถไปทางบ้าน สงสัยว่า ถ้า เขาสามารถทำให้เอ็ดเวิร์ดในบ้านแบบที่เขาออกจากรถ มีอาหารและน้ำ แล้วข้ามถนน เห็นเครื่องหมาย: โรงพยาบาลสัตว์ MEOW-โบว์ เขา braked และทำการเลี้ยวซ้ายเข้าทางเข้าBehind the desk in the waiting room stood a thin young woman, with frizzy black hair that came down to her shoulders like a small tent. ‘Hi there,’ she said to Macon.Macon said, ‘Do you take dogs? I need to leave Edward somewhere for a week.’She leaned over the desk to look at Edward. Her eyes were very small, like little brown buttons, and her face was sharp and colorless. Edward looked up at her cheerfully.‘You need to have a reservation in the summer,’ she said.‘please,’ Macon said. ‘I have to catch a plane in a hour, and I don’t have anybody to look after him. I’m desperate.’She seemed surprised. ‘Can’t you leave him with your wife?’‘If I could do that,’ he said, ‘why would I be standing here?’‘Oh,’ she said. ‘You’re not married?’‘Well, I am, but she’s… living somewhere else.’‘Oh.’ She came out from behind the desk. She was wearing very short red shorts; her legs were like sticks. ‘I’ m divorced myself,’ she said. ‘ I know what you’ re going through.’‘The place I usually take him,’ Macon said, ‘won’t take him again. They say he bit an attendant.’‘Edward? Do you bite?’ the woman said. ‘How could you do such a thing?’ Edward looked up at her happily, and put his ears back, inviting a par. She bent and stroked his head.Macon realized he should not have mentioned the biting, but the woman didn’t seem to mind.‘So will you keep him?’ he asked.
‘Oh, I guess,’ she said. ‘If you’re desperate.’
She gave Macon some forms to fill in. ‘I’ll most likely see you again when you come to pick him up,’ she said. ‘My name’s Muriel. Muriel Pritchett.’

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เขาบรรจุถุงขนาดเล็กและใช้เวลาดูรอบที่ผ่านมาไม่อยากที่จะออกจากการปฏิบัติที่ปลอดภัยของบ้านของเขา จากนั้นเขาก็ผิวปากสำหรับสุนัขและก้าวออกมาจากประตูหน้าเป็นความร้อนเที่ยงวัน.
เขาได้รับการสุนัขไปที่โรงพยาบาลสัตวแพทย์ในขณะที่เขาออกไป เอ็ดเวิร์ดไม่ชอบอยู่ที่นั่นและเมื่อพวกเขามาถึงเขาเริ่มที่จะทำเสียงครางเล็ก ๆ น้อย ๆ และจะไม่ได้รับออกมาจากรถ Macon มีการดึงเขาเข้าไปในอาคาร.
สาวโต๊ะหลังถามชื่อของเมคอนและทำให้เขาเป็นรูปแบบที่พิมพ์และดินสอ เอ็ดเวิร์ดตอนนี้ยืนอยู่บนขาหลังของเขาและการถือครองเพื่อขา Macon.
'แลร์รี่ส์ แลร์รี่ส์. หญิงสาวดึงบัตรออกมาจากกล่องมุ่ย 'โอ้' เธอกล่าวว่า 'นั่นคือเอ็ดเวิร์ด? บนถนน Rayford?
'' ที่เหมาะสม.
'' เราไม่สามารถยอมรับในตัวเขา กล่าวว่านี่เขาบิตผู้ดูแล กล่าวว่า "แบร์รี่บิตในข้อเท้าไม่ยอมรับอีกครั้ง."
'' ดีที่พวกเขาควรจะมี.
'' ดู 'เมคอนกล่าวว่า 'ฉันในทางของฉันไปยังสนามบินขวานาทีนี้ ฉันมีเครื่องบินที่จะจับ.
แต่ผู้หญิงคนนั้นไม่ได้สนใจในปัญหาของเมคอนและเขาก็เดินกลับไปที่รถกับเอ็ดเวิร์ด ตอนนี้คืออะไร? เขาไม่คิดว่าน้องสาวของเขาจะต้องการเอ็ดเวิร์ดอย่างใดอย่างหนึ่งและเขาแน่นอนไม่ได้ไปถามซาร่าห์เพื่อขอความช่วยเหลือ.
เขาขับรถไปยังบ้านสงสัยว่าเขาจะออกจากเอ็ดเวิร์ดในบ้านวิธีที่เขาซ้ายรถที่มีความอุดมสมบูรณ์ของอาหาร และน้ำ จากนั้นข้ามถนนเขาเห็นสัญญาณ: MEOW-BOW โรงพยาบาลสัตว์ เขาเบรกและทำให้เลี้ยวซ้ายเข้าสู่ทางเข้า.
ด้านหลังโต๊ะทำงานในห้องรอยืนหญิงสาวบางที่มีผมสีดำหยิกที่มาลงไปที่ไหล่ของเธอเช่นเต็นท์ขนาดเล็ก 'สวัสดี' เธอกล่าวกับ Macon.
เมคอนกล่าวว่า 'คุณใช้สุนัข? ผมจำเป็นต้องออกจากเอ็ดเวิร์ดที่ใดที่หนึ่งเป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์.
เธอโน้มตัวไปข้างโต๊ะทำงานไปดูที่เอ็ดเวิร์ด ดวงตาของเธอมีขนาดเล็กมากเช่นปุ่มสีน้ำตาลเล็ก ๆ น้อย ๆ และใบหน้าของเธอเป็นที่คมชัดและไม่มีสี เอ็ดเวิร์ดมองมาที่เธอมีความสุข.
'คุณจะต้องมีการจองห้องพักในช่วงฤดูร้อนที่' เธอกล่าว.
'โปรด' เมคอนกล่าวว่า 'ฉันจะต้องจับเครื่องบินในชั่วโมงและฉันไม่ได้มีใครที่จะมองตามหลังเขา ฉันหมดหวัง.
'เธอดูเหมือนประหลาดใจ 'คุณไม่สามารถปล่อยให้เขาอยู่กับภรรยาของคุณ?'
'ถ้าฉันจะทำอย่างนั้น "เขากล่าวว่า" เหตุผลที่ผมจะยืนอยู่ที่นี่?'
'โอ้' เธอกล่าวว่า 'คุณไม่ได้แต่งงาน?'
'ดีฉัน แต่เธอ ... ที่อาศัยอยู่ที่อื่น.'
'โอ้. เธอออกมาจากโต๊ะทำงานที่อยู่เบื้องหลัง เธอได้รับการสวมกางเกงขาสั้นสีแดงสั้นมาก ขาของเธอเป็นเหมือนไม้ 'ฉันหย่าตัวเอง "เธอกล่าวว่า "ผมรู้ว่าสิ่งที่คุณกำลังจะผ่าน.
'' สถานที่ที่ผมมักจะใช้เวลาเขาว่า 'เมคอนกล่าวว่าจะไม่ใช้เขาอีกครั้ง พวกเขาบอกว่าเขาบิตผู้ดูแล.
'' เอ็ดเวิร์ด? คุณกัด? ผู้หญิงคนดังกล่าว 'วิธีที่คุณสามารถทำสิ่งนั้น? เอ็ดเวิร์ดมองมาที่เธออย่างมีความสุขและใส่หูของเขากลับมาเชิญที่ตราไว้หุ้น เธอก้มและลูบหัวของเขา.
Macon ตระหนักว่าเขาไม่ควรได้กล่าวกัด แต่ผู้หญิงคนนั้นไม่ได้ดูเหมือนจะใจ.
'ดังนั้นคุณจะให้เขา? เขาถาม.
'โอ้ฉันคิดว่า' เธอกล่าวว่า "ถ้าคุณหมดหวัง.
เธอให้ Macon บางรูปแบบในการกรอก. ฉันจะมีโอกาสมากที่สุดพบคุณอีกครั้งเมื่อคุณมาถึงเลือกเขาขึ้น" เธอกล่าว 'ผมชื่อมิวเรียล มิวเรียลทท์.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เขาบรรจุถุงขนาดเล็กและเอารอบล่าสุดดู ไม่อยากจะออกจากการปฏิบัติที่ปลอดภัยของบ้านเขา แล้วเขาก็ผิวปากสำหรับสุนัข และก้าวออกจากประตูด้านหน้าเข้าไปในความร้อนเที่ยงวัน .
เขาพาสุนัขไปโรงพยาบาลสัตว์ ขณะที่เขาไม่อยู่ เอ็ดเวิร์ด ไม่ได้อยากอยู่ และเมื่อพวกเขามาถึง เขาเริ่มให้น้อยครางเสียงดังและไม่ยอมออกจากรถแมคอนต้องดึงเขาเข้าไปในอาคาร
สาวหลังเคาน์เตอร์ถามชื่อ แมคอน และให้พิมพ์แบบฟอร์มและดินสอ เอ็ดเวิร์ดตอนนี้ยืนขาหลังของเขาและจับขามากง .
'leary . ข้อมูลทั้งหมดเกี่ยวกับ ' สาวดึงไพ่ออกมาจากกล่อง มุ่ย ' ว้าว ' เธอพูด ' คือ เอ็ดเวิร์ด บนถนนเรเฟิร์ด ? ' '

ที่พูดถูก เราไม่สามารถยอมรับเขาได้ในนี้บอกว่าเขาค่อนข้างเป็นผู้ดูแล กล่าวว่า " บิต แบรี่ ในข้อเท้า ไม่แวะรับ " '
'well พวกเขาควรมี '
' นี่เธอ แมคอน กล่าว ' ฉัน ' m ระหว่างทางไปสนามบิน นาทีนี้ ฉันต้องไปให้ทันเครื่องบิน '
แต่หญิงสาวไม่ได้สนใจตัวเลขของปัญหา เขาเดินกลับไปที่รถ กับ เอ็ดเวิร์ด ตอนนี้อะไร ? เขาไม่คิดว่าน้องสาวจะต้องการเอ็ดเวิร์ดด้วยและเขาก็ไม่ได้ไปถามซาร่าช่วย
เขาขับรถต่อบ้าน สงสัยว่าเขาจะทิ้งเอ็ดเวิร์ดในบ้านวิธีที่เขาทิ้งรถกับความอุดมสมบูรณ์ของอาหารและน้ำ แล้วข้ามถนนเขาเห็นป้าย : meow-bow โรงพยาบาลสัตว์ เขาเหยียบเบรค และเลี้ยวซ้ายเข้าชม
หลังโต๊ะทำงานในห้องรอยืนผู้หญิงผอมผมสีดำหยิกที่ลงมาถึงไหล่ของเธอเหมือนเต็นท์ขนาดเล็ก ' สวัสดี ' เธอพูดกับ แมคอน .
แมคอน บอกว่า คุณพาสุนัข ฉันต้องทิ้งเอ็ดเวิร์ดซักสัปดาห์ '
เธอโน้มตัวข้ามโต๊ะเพื่อดูเอ็ดเวิร์ด ตาของเธอมีขนาดเล็กมาก เช่น ปุ่มเล็ก ๆสีน้ำตาลและใบหน้าคม และไม่มีสี เอ็ดเวิร์ดมองเธออย่างร่าเริง
' คุณจะต้องมีการจองใน ฤดูร้อน เธอกล่าวว่า '
'please ' แมคอนกล่าว ' ผมต้องจับเครื่องบินในชั่วโมงและฉันไม่มีใครดูแลเขา ฉันหมดหวัง '
เธอดูประหลาดใจ ' คุณไม่สามารถปล่อยให้เขา กับภรรยาของคุณ '
ถ้าฉันทำแบบนั้น , ' เขากล่าวว่า ' ทำไมฉันต้องมายืนอยู่ที่นี่ '
' โอ ' เธอพูด ' คุณยังไม่ได้แต่งงานใช่มั้ย ? '
'well , ผมเองแต่เธอ . . . อยู่ที่อื่น . '
' โอ ' เธอออกมาจากหลังโต๊ะ เธอใส่สั้นมาก สีแดง กางเกงขาสั้น ขาของเธอก็เหมือนกิ่งไม้ ' ฉัน ' หย่าเอง ' เธอพูด ฉันรู้ว่าสิ่งที่คุณกำลังจะผ่าน '
' ที่ผมมักจะพาเขา แมคอน บอกว่า จะไม่รับเขาอีก พวกเขาบอกว่า เขาไปเป็นผู้ช่วย '
'edward ? คุณกัด ? ' ผู้หญิงพูด' ทำไมคุณทำแบบนี้ ? ' เอ็ดเวิร์ดเงยหน้ามองเธออย่างมีความสุข และใส่หูของเขากลับชวนเสมอ เธอก้มลงลูบหัวของเขา
มากงตระหนักว่าเขาไม่ควรพูดเสียดสี แต่ผู้หญิงที่ดูเหมือนไม่รังเกียจ
'so คุณจะให้เขา " เขาถาม
โอ. . ฉันคิดว่า , ' เธอกล่าว ' ถ้าคุณกำลังหมดหวัง '
เธอให้ตัวเลขบางแบบฟอร์มที่กรอก .ผมน่าจะเจอคุณอีกครั้งเมื่อคุณกลับมารับเขา , ' เธอกล่าว ' ฉันชื่อมิวเรียล มิวเรียล พริตเชตต์ '