Since PG12 was the most effective i

Since PG12 was the most effective in solubilizing P from FePO4, spent media from PG12 was added to 0.2-strength HNS containing low P (1 mg L−1) and no Fe, with and without 0.2 g of FePO4 to grow tomato for 7 d. The root and shoot biomass in PG12 treatment were 2.3–4.0 fold (0.04–0.07 g per plant) higher than that in the control and PchA mutant ( Fig. 3A). The increased tomato biomass was probably associated with increased P and Fe uptake in the plant. The shoots and roots with PG12 treatment had 1.5–2.7 fold higher P concentration (7.46–11.6 mg g−1) than that in the control and 1.3–1.7 fold higher than that of the mutant PchA ( Fig. 3B). The Fe concentrations in tomato plant also increased 10-fold (10.8 mg kg−1) in the shoots and 2-fold (270 mg kg−1) in the roots with PG12 treatment compared to PchA mutant ( Fig. 3C).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตั้งแต่ ที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดใน solubilizing P จาก FePO4 PG12 ใช้สื่อจาก PG12 ถูก HNS แรง 0.2 ประกอบด้วย P ต่ำ (1 mg L−1) และเฟไม่ มี และไม่ มีการปลูกมะเขือเทศสำหรับ 7 d FePO4 0.2 กรัม ชีวมวลรากและยิงใน PG12 รักษาถูกพับ 2.3-4.0 (0.04-0.07 กรัมต่อพืช) สูงกว่าในการควบคุมและการกลายพันธุ์ PchA (รูปที่ 3A) ชีวมวลเพิ่มมะเขือเทศอาจจะเกี่ยวข้องกับการดูดซึมเพิ่มขึ้น P และ Fe ในพืชได้ หน่อและรากรักษา PG12 ได้ 1.5-2.7 พับ P เข้มข้นสูง (7.46 – 11.6 มิลลิกรัม g−1) กว่าที่ ในการควบคุม และ 1.3 – 1.7 พับสูงกว่าของ mutant PchA (รูปที่ 3B) ความเข้มข้นของ Fe ในมะเขือเทศโรงงานเพิ่มขึ้น 10-fold (10.8 mg kg−1) ในหน่อไม้ และ 2-fold (270 มก. kg−1) ในรากรักษา PG12 เมื่อเทียบกับการกลายพันธุ์ PchA (มะเดื่อ 3C)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตั้งแต่ PG12 เป็นที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดในการละลาย P จาก FePO4 ใช้เวลาสื่อจาก PG12 ถูกบันทึกอยู่ใน HNS 0.2 ความแข็งแรงที่มีต่ำ P (L-1 1 มิลลิกรัม) และไม่มีเฟมีและไม่มี 0.2 กรัม FePO4 การปลูกมะเขือเทศสำหรับ 7 วัน . รากและยิงชีวมวลในการรักษา PG12 เป็น 2.3-4.0 เท่า (0.04-0.07 กรัมต่อต้น) สูงกว่าในการควบคุมและการกลายพันธุ์ PCHA (รูป. 3A) ชีวมวลมะเขือเทศเพิ่มขึ้นก็อาจจะเกี่ยวข้องกับ P เพิ่มขึ้นและเฟดูดซึมในโรงงาน หน่อและรากกับการรักษา PG12 มี 1.5-2.7 เท่าสูงกว่าความเข้มข้น P (7.46-11.6 มิลลิกรัม G-1) กว่านั้นในการควบคุมและ 1.3-1.7 เท่าสูงกว่าที่กลายพันธุ์ PCHA (รูป. 3B) ความเข้มข้นในเฟมะเขือเทศยังเพิ่มขึ้น 10 เท่า (10.8 มิลลิกรัมต่อกิโลกรัม-1) ในหน่อและ 2 เท่า (270 มิลลิกรัมต่อกิโลกรัม-1) ในรากกับการรักษา PG12 เมื่อเทียบกับ PCHA กลายพันธุ์ (รูป. 3C)