To establish whether human-to-human

To establish whether human-to-human transmission of influenza A H5N1 occurred in the healthcare setting in Vietnam, we conducted a cross-sectional seroprevalence survey among hospital employees exposed to 4 confirmed and 1 probable H5N1 case-patients or their clinical specimens. Eighty-three (95.4%) of 87 eligible employees completed a questionnaire and provided a serum sample, which was tested for antibodies to influenza A H5N1. Ninety-five percent reported exposure to >1 H5N1 case-patients; 59 (72.0%) reported symptoms, and 2 (2.4%) fulfilled the definition for a possible H5N1 secondary case-patient. No study participants had detectable antibodies to influenza A H5N1. The data suggest that the H5N1 viruses responsible for human cases in Vietnam in January 2004 are not readily transmitted from person to person. However, influenza viruses are genetically variable, and transmissibility is difficult to predict. Therefore, persons providing care for H5N1 patients should continue to take measures to protect themselves.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สร้างว่า ส่งมนุษย์มนุษย์ไข้หวัดใหญ่ A H5N1 เกิดการดูแลสุขภาพในเวียดนาม เราทำการเหลว seroprevalence สำรวจระหว่างพนักงานโรงพยาบาลตาก 4 ยืนยัน และ 1 น่าเป็น H5N1 กรณีผู้ป่วย หรือไว้เป็นตัวอย่างของทางคลินิก เอ้สาม (95.4%) พนักงาน 87 สิทธิสมบูรณ์แบบสอบถาม และให้ตัวอย่างซีรั่ม ซึ่งได้รับการทดสอบสำหรับแอนตี้กับไข้หวัดใหญ่ A H5N1 ร้อยละ 90 5 รายงานสัมผัส > 1 H5N1 กรณีผู้ป่วย 59 (72.0) รายงานอาการ และ 2 (2.4%) ปฏิบัติตามข้อกำหนดสำหรับเป็น H5N1 รองกรณีผู้ป่วย อาสาไม่ได้แอนตี้อาสากับไข้หวัดใหญ่ A H5N1 ข้อมูลแนะนำว่า ไวรัส H5N1 ที่รับผิดชอบกรณีมนุษย์ในเวียดนามใน 2547 มกราคมไม่พร้อมส่งจากคนสู่คน อย่างไรก็ตาม ไวรัสไข้หวัดใหญ่คือตัวแปรแปลงพันธุกรรม และการส่งผ่านของยากที่จะทำนาย ดังนั้น ท่านที่ให้การดูแลผู้ป่วย H5N1 จะยังคงใช้มาตรการในการป้องกันตนเอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เพื่อสร้างไม่ว่าจะเป็นมนุษย์สู่มนุษย์ส่งของไข้หวัดใหญ่สายพันธุ์ H5N1 ที่เกิดขึ้นในการตั้งค่าการดูแลสุขภาพในเวียดนามเราดำเนินการสำรวจความชุกตัดขวางในหมู่พนักงานโรงพยาบาล 4 สัมผัสกับการยืนยันและ 1 น่าจะเป็นกรณีที่ผู้ป่วยไข้หวัดนก H5N1 หรือตัวอย่างที่คลินิกของพวกเขา แปดสิบสาม (95.4%) ของพนักงานที่มีสิทธิ์ 87 เสร็จสิ้นการตอบแบบสอบถามและให้ตัวอย่างซีรั่มซึ่งได้รับการทดสอบการตรวจหาแอนติบอดีไข้หวัดใหญ่สายพันธุ์ H5N1 ร้อยละเก้าสิบห้ารายงานการสัมผัสกับ> 1 กรณีผู้ป่วยไข้หวัดนก H5N1; 59 (72.0%) รายงานอาการและ 2 (2.4%) ปฏิบัติตามคำนิยามสำหรับรองที่เป็นไปได้ H5N1 กรณีผู้ป่วย ไม่เข้าร่วมการศึกษามีการตรวจพบแอนติบอดีไข้หวัดใหญ่สายพันธุ์ H5N1 ข้อมูลที่แสดงให้เห็นว่าไวรัส H5N1 ความรับผิดชอบสำหรับกรณีของมนุษย์ในเวียดนามในมกราคม 2004 จะไม่ส่งได้อย่างง่ายดายจากคนสู่คน แต่ไวรัสไข้หวัดใหญ่เป็นตัวแปรทางพันธุกรรมและ transmissibility เป็นเรื่องยากที่จะคาดการณ์ ดังนั้นบุคคลที่ให้การดูแลผู้ป่วยไข้หวัดนก H5N1 ควรจะยังคงใช้มาตรการในการป้องกันตัวเอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สร้างไม่ว่ามนุษย์ส่งมนุษย์ไข้หวัดใหญ่ไข้หวัดนกที่เกิดขึ้นในการตั้งค่าการดูแลสุขภาพในเวียดนาม เราได้ทำการสำรวจแบบภาคตัดขวาง seroprevalence ในหมู่พนักงานของโรงพยาบาลตาก ยืนยันว่า กรณีดังกล่าวน่าจะเป็น 4 1 ผู้ป่วยหรือคลินิกตัวอย่าง แปดสิบสาม ( ก่อกลายพันธุ์ % ) ของพนักงานที่มีสิทธิ์ 87 แล้วเสร็จแบบสอบถามและให้เลือดตัวอย่างซึ่งการทดสอบแอนติบอดีไข้หวัดใหญ่ไข้หวัดนก . เก้าสิบห้าเปอร์เซ็นต์ รายงานข่าวสาร > 1 กรณีไข้หวัดนก H5N1 ผู้ป่วย ; 59 ( ร้อยละ 72.0 ) รายงานอาการและ 2 ( 2.4% ) ตามคำนิยามของผู้ป่วยไข้หวัดนก กรณีรองที่สุด ไม่มีผู้เข้าร่วมศึกษาได้ตรวจพบแอนติบอดีไข้หวัดใหญ่ไข้หวัดนก .ข้อมูลแนะนำว่าไวรัสไข้หวัดนก H5N1 รับผิดชอบในกรณีของมนุษย์ในประเทศเวียดนามในเดือนมกราคม 2004 ไม่พร้อมติดต่อจากคนสู่คน อย่างไรก็ตาม ไวรัสไข้หวัดใหญ่มีตัวแปรทางพันธุกรรมและการส่งผ่านเป็นเรื่องยากที่จะคาดเดาได้ ดังนั้น ผู้ที่ให้การดูแลผู้ป่วยไข้หวัดนกควรที่จะใช้มาตรการเพื่อปกป้องตัวเอง