ComparisonsThere was a significant

Comparisons
There was a significant and positive relationship between
the intensity of pain and the level of anxiety before the
intervention (r = 0.387, P < 0.001). The same pattern
was reported after the intervention at end of the 15-min
recovery period from initial ambulation, T1 (r = 0.616,
P < 0.001); 6 h after the intervention; T2 (r = 0.512,
P < 0.001); and 12 h after the intervention, T3
(r = 0.565, P < 0.001) (Figs 1,2).
The intensity of pain and level of anxiety before the
intervention in both groups ranged from 5 to 10, and
from 3 to 7, respectively. The groups were not significantly
different regarding pain and anxiety levels before
the intervention (Table 2). The intensity of pain in both
groups was severe before the intervention because the
patients experienced pain resulting from returning to bed
after ambulation.
Therefore, the pain score in both groups prior to the
intervention was the same. The intensity of pain remained
severe in the control group after 15 min of recovery from
ambulation, but became mild in the experimental group.
At the end of the 15-min recovery period, the severity
of pain and the level of anxiety in the experimental
group were lower, ranging from 2 to 7 (Mean = 4.12,
SD = 1.83) and 3 to 7 (Mean = 5.77, SD = 0.94),
respectively. After the intervention, the participants in
the experimental group had less pain and anxiety at the
end of the recovery period than those in the control group
(t = -4.68, P value = 0.004) (Table 3).
The experimental group patients experienced less
pain and anxiety in comparison with the patients in the
control group after the intervention. The difference of
pain score between the groups was statistically significant
T1 (t = -4.68, P = 0.004); T2 (t = -9.56, P = 0.001);
T3 (t = -14.14, P = 0.001). The difference of anxiety
score between the groups was significant statistically
T1 (t = -6.33, P = 0.001); T2 (t = -9.04, P = 0.044);
T3 (t = -12.40, P = 0.000).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เปรียบเทียบมีความสัมพันธ์ใน ทางบวกอย่างมีนัยสำคัญระหว่างความรุนแรงของอาการปวดและระดับของความวิตกกังวลก่อนการการแทรกแซง (r = 0.387, P < 0.001) รูปแบบเดียวกันรายงานหลังการแทรกแซงที่สุด 15 นาทีระยะจากเริ่ม ambulation, T1 (r = 0.616P < 0.001); h 6 หลังจากแทรกแซง T2 (r = 0.512P < 0.001); และ h 12 หลังจากแทรกแซง T3(r = 0.565, P < 0.001) (มะเดื่อ 1, 2)ความรุนแรงของอาการปวดและระดับของความวิตกกังวลก่อนการแทรกแซงในกลุ่มทั้งสองอยู่ในช่วงจาก 5 10 และ3 กับ 7 ตามลำดับ กลุ่มไม่มีนัยสำคัญต่าง ๆ เกี่ยวกับระดับความเจ็บปวดและความวิตกกังวลก่อนแทรกแซง (ตารางที่ 2) ความรุนแรงของความเจ็บปวดทั้งกลุ่มรุนแรงก่อนที่จะแทรกแซงเนื่องจากการผู้ป่วยที่มีประสบการณ์อาการปวดเกิดจากความนอนหลังจาก ambulationดังนั้น คะแนนความเจ็บปวดในกลุ่มทั้งสองก่อนแทรกแซงได้เหมือนกัน ความรุนแรงของอาการปวดยังคงอยู่รุนแรงในกลุ่มควบคุมหลัง 15 นาทีของการฟื้นตัวจากambulation แต่ก็ไม่รุนแรงในกลุ่มทดลองในตอนท้ายของรอบระยะเวลาการกู้ 15 นาที ความรุนแรงอาการปวดและระดับของความวิตกกังวลในการทดลองกลุ่มคนที่ต่ำ ตั้งแต่ 2 ถึง 7 (หมายถึง = 4.12SD = 1.83) และ 3-7 (หมายถึง = 5.77, SD = 0.94),ตามลำดับ หลังจากแทรกแซง ผู้เรียนในกลุ่มทดลองมีอาการปวดน้อยลงและความวิตกกังวลในการจุดสิ้นสุดของรอบระยะเวลาการกู้คืนในกลุ่มควบคุม(t =-4.68 ค่า P = 0.004) (ตาราง 3)ผู้ป่วยกลุ่มทดลองมีประสบการณ์น้อยความเจ็บปวดและความวิตกกังวลเมื่อเปรียบเทียบกับผู้ป่วยในการกลุ่มควบคุมหลังการแทรกแซง ความแตกต่างของคะแนนความเจ็บปวดระหว่างกลุ่มได้อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติT1 (t =-4.68, P = 0.004); T2 (t =-9.56, P = 0.001);T3 (t =-14.14, P = 0.001) ความแตกต่างของความวิตกกังวลคะแนนระหว่างกลุ่มได้อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติT1 (t =-6.33, P = 0.001); T2 (t =-9.04, P = 0.044);T3 (t =-12.40, P = 0.000)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การเปรียบเทียบ
มีความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญและบวกระหว่าง
ความรุนแรงของความเจ็บปวดและระดับของความวิตกกังวลก่อนที่จะมี
การแทรกแซง (r = 0.387, p <0.001) รูปแบบเดียวกัน
มีรายงานว่าหลังจากที่การแทรกแซงในตอนท้ายของ 15 นาที
ระยะเวลาการกู้คืนจากลุกเริ่มต้น T1 (r = 0.616,
p <0.001); 6 ชั่วโมงหลังจากการแทรกแซง; T2 (r = 0.512,
p <0.001); และ 12 ชั่วโมงหลังจากการแทรกแซง, T3
(r = 0.565, p <0.001) (มะเดื่อ 1,2).
ความรุนแรงของความเจ็บปวดและระดับของความวิตกกังวลก่อนที่จะ
แทรกแซงในทั้งสองกลุ่มอยู่ในช่วง 5-10 และ
3-7, ตามลำดับ กลุ่มที่ไม่ได้มีความหมาย
ที่แตกต่างกันเกี่ยวกับระดับความเจ็บปวดและความวิตกกังวลก่อนที่จะ
แทรกแซง (ตารางที่ 2) ความรุนแรงของอาการปวดในทั้งสอง
กลุ่มอย่างรุนแรงก่อนที่จะแทรกแซงเพราะ
ผู้ป่วยที่มีประสบการณ์ความเจ็บปวดที่เกิดจากการกลับมาที่เตียง
หลังจากที่ลุก.
ดังนั้นคะแนนความเจ็บปวดในทั้งสองกลุ่มก่อนที่จะมี
การแทรกแซงได้เหมือนกัน ความรุนแรงของอาการปวดยังคง
รุนแรงในกลุ่มควบคุมหลังจาก 15 นาทีของการกู้คืนจากการ
ลุก แต่กลายเป็นอ่อนในกลุ่มทดลอง.
ในตอนท้ายของระยะเวลากู้ 15 นาที, ความรุนแรง
ของความเจ็บปวดและระดับของความวิตกกังวลในการทดลอง
กลุ่ม ต่ำตั้งแต่ 2-7 (ค่าเฉลี่ย = 4.12,
SD = 1.83) และ 3-7 (Mean = 5.77, SD = 0.94)
ตามลำดับ หลังจากการแทรกแซงของผู้เข้าร่วมใน
กลุ่มทดลองมีความเจ็บปวดน้อยลงและความวิตกกังวลที่
สิ้นสุดระยะเวลาการกู้คืนกว่าผู้ที่อยู่ในกลุ่มควบคุม
(t = -4.68 ค่า P = 0.004) (ตารางที่ 3).
ผู้ป่วยกลุ่มทดลองที่มีประสบการณ์น้อย
ความเจ็บปวดและความวิตกกังวลในการเปรียบเทียบกับผู้ป่วยใน
กลุ่มควบคุมหลังจากการแทรกแซง ความแตกต่างของ
คะแนนความเจ็บปวดระหว่างกลุ่มที่เป็นนัยสำคัญทางสถิติ
T1 (t = -4.68, P = 0.004); T2 (t = -9.56, P = 0.001);
T3 (t = -14.14, P = 0.001) ความแตกต่างของความวิตกกังวล
คะแนนระหว่างกลุ่มอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ
T1 (t = -6.33, P = 0.001); T2 (t = -9.04, P = 0.044);
T3 (t = -12.40, P = 0.000)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การเปรียบเทียบ

และความสัมพันธ์ที่ดีระหว่างความเข้มของความเจ็บปวดและระดับความวิตกกังวลก่อน
การแทรกแซง ( r = 0.387 , p < 0.001 )
รูปแบบเดียวกันมีรายงานว่า หลังจากที่การแทรกแซงในตอนท้ายของ 15 นาที
ระยะเวลากู้คืนจากเริ่มต้นป่วย , T1 ( r = 2
6 H ; P < 0.001 ) หลังการทดลอง ; T2 ( r = 0.512 เรียง
, P < 0.001 ) และ 12 ชั่วโมง หลังจากที่การแทรกแซง , T3
( r = 0.565 , p < 0.001 ) ( มะเดื่อ 1 , 2 ) .
ความรุนแรงของความเจ็บปวดและระดับความวิตกกังวลก่อนการทดลองทั้งสองกลุ่ม
อยู่ระหว่าง 5 ถึง 10
3 และ 7 ตามลำดับ กลุ่มทดลองมี
ที่แตกต่างกันเกี่ยวกับความเจ็บปวดและระดับความวิตกกังวลก่อน
การแทรกแซง ( ตารางที่ 2 ) ความรุนแรงของความเจ็บปวดในทั้งสองกลุ่มก่อนการทดลองรุนแรง

เพราะผู้ป่วยที่มีอาการปวดที่เกิดจากการกลับไปที่เตียงหลังจากป่วย
.
ดังนั้นความเจ็บปวดคะแนนทั้งสองกลุ่มก่อน
การแทรกแซงได้เหมือนกัน ความรุนแรงของความเจ็บปวดยังคง
รุนแรงในกลุ่มควบคุมหลังจาก 15 นาทีของการกู้คืนจาก
ป่วย แต่ก็ไม่รุนแรง ในกลุ่มทดลอง
ที่จุดสิ้นสุดของระยะเวลาการกู้ 15 นาที ความรุนแรง
ความเจ็บปวดและระดับความวิตกกังวลในกลุ่ม
ลดลงตั้งแต่ 2 ถึง 7 ( ค่าเฉลี่ย = 4.12 ,
SD = 1.83 ) และ 3 กับ 7 ( ค่าเฉลี่ย = 4.87 , SD = 0.94 ) ,
) หลังกิจกรรมแทรกแซง ผู้เรียนในกลุ่มทดลองมีความเจ็บปวดน้อยลง

และความวิตกกังวลที่สิ้นสุดระยะเวลากู้คืนกลุ่ม
( t = - 4.68 , p value = 0.004 )
( ตารางที่ 3 )ผู้ป่วยกลุ่มทดลองประสบการณ์ความเจ็บปวดน้อยลง
และความวิตกกังวลในการเปรียบเทียบกับผู้ป่วย ในกลุ่มควบคุม หลังการทดลอง
. ความแตกต่างของคะแนนระหว่างกลุ่มความเจ็บปวด

T1 อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( t = - 4.68 , p = 0.004 ) ; T2 ( t = -9.56 , p = 0.001 ) ; T3
( t = -14.14 , p = 0.001 ) ความแตกต่างของคะแนนความวิตกกังวล
ระหว่างกลุ่มอย่างมีนัยสำคัญ
( t = -6.33 T1 ,P = 0.001 ) ; T2 ( t = -9.04 , p = 0.044 ) ; T3
( t = -12.40 , p = 0.000 )