It is subjective,isn't it? Let's ma

It is subjective,isn't it? Let's make your own definition of poetry. through these poems.
If I read a book and it makes my whole body so cold no fire can ever warm me, I know that it is poetry. If I feel physically as if the top of my head were taken off, I know that it's poetry.
As imagination bodies forth The forms of things unknown, the poet's pen Turns them shapes and gives to airy nothing a local habitation and a name.
Poetry is the spontaneous over flow of powerful feelings.....emotion recollected in tranquility.
I have always maintained that the writer's task has nothing to do with mystery of magic, and that the poet's,at least,must be a personal effort for the benefit of all. The closest thing to poetry is a loaf of bread or a ceramic dish or a piece of wood lovingly carved,even if by clumsy hands.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ก็ตามอัตวิสัย ไม่มัน ลองทำของคำจำกัดความของบทกวี ผ่านบทกวีเหล่านี้
ถ้าฉันอ่านหนังสือ และทำให้ร่างกายของฉันทั้งหมดเพื่อให้เย็น ไฟไม่เคยสามารถอบอุ่นฉัน ฉันรู้ว่า มันเป็นบทกวี ถ้าฉันรู้สึกร่างกายส่วนบนของหัวของฉันถูกเอาออก ฉันรู้ว่า มันเป็นบทกวี
ตามจินตนาการ bodies ออกแบบสิ่งที่ไม่รู้จัก ปากกาของกวีเปลี่ยนรูปร่าง และให้อากาศถ่ายเทไม่ habitation ที่เฉพาะและชื่อ
บทกวีเป็นที่อยู่เหนือกระแสของความรู้สึกมีประสิทธิภาพ... recollected ในความเงียบสงบอารมณ์
ผมได้รักษาเสมอว่า งานของผู้เขียนไม่มีกับความลึกลับของมนต์ และว่า กวีของ น้อย ต้องพยายามส่วนบุคคลเพื่อประโยชน์ทั้งหมด สิ่งใกล้เคียงที่สุดกับบทกวีเป็นก้อนขนมปัง หรือจานเซรามิก หรือชิ้นส่วนของไม้แกะสลัก รักแม้ ด้วยมือป้ำ ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มันเป็นอัตนัยไม่ได้หรือไม่ ขอให้คำนิยามของตัวเองของบทกวี ผ่านบทกวีเหล่านี้
ถ้าผมอ่านหนังสือและมันทำให้ร่างกายของฉันเพื่อให้เย็นไฟไม่เคยสามารถอุ่นฉันฉันรู้ว่ามันเป็นบทกวี ถ้าผมรู้สึกว่าร่างกายราวกับว่าด้านบนของหัวของฉันถูกนำตัวออกฉันรู้ว่ามันเป็นบทกวี
ในฐานะที่เป็นหน่วยงานที่จินตนาการออกมาในรูปแบบของสิ่งที่ไม่รู้จักปากกาของกวีเปิดพวกเขารูปร่างและให้ความโปร่งไม่มีอะไรเป็นที่อยู่ในท้องถิ่นและชื่อ
บทกวี เป็นธรรมชาติกว่าการไหลของความรู้สึกที่มีประสิทธิภาพ ..... อารมณ์ลืมในความเงียบสงบ
ที่ฉันยังคงอยู่เสมอว่างานของนักเขียนมีอะไรจะทำอย่างไรกับความลึกลับของมายากลและที่กวีอย่างน้อยจะต้องเป็นความพยายามส่วนบุคคลสำหรับ ประโยชน์ของทุก สิ่งที่ใกล้กับบทกวีเป็นขนมปังหรืออาหารจานเซรามิกหรือชิ้นส่วนของไม้แกะสลักด้วยความรักแม้ด้วยมือเงอะงะ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มันเป็นอัตนัย ใช่ไหม ? ขอให้คำนิยามของตัวเองของบทกวี ด้วยบทกวีเหล่านี้ .
ถ้าฉันอ่านหนังสือและมันทำให้ร่างกายฉันเย็นชาไม่มีไฟเคยอบอุ่น ผมรู้ว่ามันเป็นบทกวี ถ้าฉันสึกทางกาย ถ้าด้านบนของหัวของฉันถูกถอดออก ผมรู้ว่ามันเป็นบทกวี
เป็นจินตนาการร่างออกมา รูปแบบของสิ่งต่าง ๆ ที่ไม่รู้จักปากกาของกวีเปลี่ยนพวกเขารูปร่าง และให้โปร่งไม่มีอะไรอยู่อาศัยในท้องถิ่น และชื่อ
บทกวีคือธรรมชาติมากกว่าการไหลของพลังความรู้สึก . . . . . เปลี่ยนอารมณ์สงบ .
ผมไว้เสมอว่า งานของผู้เขียนไม่เกี่ยวข้องกับความลึกลับของเวทมนตร์ และกวี อย่างน้อย ต้อง เป็นความพยายามส่วนตัวเพื่อประโยชน์ของทุกคนใกล้เคียงกับบทกวีเป็นขนมปังหรือจานเซรามิกหรือไม้ ไม้สักแกะสลัก แม้ว่ามือซุ่มซ่าม