The STEC isolates were serogroup no

The STEC isolates were serogroup non-O157; as
described in Table 1, two of them were O18, others were
non-typeable and the rest represented O8, O44, O57w,
O79 and O128. According to the biochemical variety of
the strains, the results of subtyping with PFGE
demonstrated differences in the pattern profiles of the
ten isolates (Fig. 1). Moreover, all of them were different
from the control E. coli strains. PFGE produced 10–15
fragments ranging in size from approximately 50 to
500 kb; with the only exception for strain ARG 20 that
had a mucoid colony and was partly degraded (Fig. 1).
Two other STEC strains expressed enterohemolysin
that is relatively higher than the percentage obtained
with the other 39 isolates. Enterohemolysin was
characterized by the production of small zones of
hemolysis after 24 h incubation on blood agar containing
washed erythrocytes. Schmidt et al. (1994) found an
association between enterohemolysin production and
the presence of large 60 Mda plasmids in STEC O157.
The results of our 10 STEC strains revealed a large
plasmid in nine of them and seven of them also
contained several smaller plasmids (Fig. 2). Moreover,
60% of the non-STEC strains had 60 Mda plasmids and
30% of them did not have plasmids (data not shown).
In strain ATCC43895(O157:H7) the toxin-encoding
genes (stx) are located on lysogenic lambdoid doublestranded
DNA phages, which are not only passive
vectors for the dissemination of stx, but are genetic
entities where the characteristics of the phage itself
influence toxin production and thus virulence of the host
bacteria (Wagner et al., 1999). In the 10 STEC isolates
we investigated the location of stx in lambdoid phages
induced by mitomycin C. Four isolates produced lysis
plaques when exposed to 4 mg of the inducer. However,
stx1 phages were not detected by hybridization with the
stx1 probe, indicating that stx1 is encoded in the genome, in plasmids or in non-inducible phages. On the
contrary, two tested isolates hybridized with the stx2
probe. Strains ARG 4627 and ARG 4823 produced
small plaques similar to the ATCC reference strain and
almost 100% of the plaques were from stx2 phages.
Isolates ARG 4827 and ARG 4828 gave diffuse plaques
bigger than the reference strain and were negative in the
hybridization assay (Table 2).

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

STEC เชื้อถูก serogroup O157 ที่ไม่; เป็นที่อธิบายไว้ในตารางที่ 1 สองของพวกเขาเป็น O18, คนอื่น ๆ ที่ไม่ typeable และส่วนที่เหลือเป็นตัวแทน O8, O44, O57w, O79 และ O128 ตามที่หลากหลายทางชีวเคมีของสายพันธุ์ผลของการ subtyping กับ PFGE แสดงให้เห็นถึงความแตกต่างในรูปแบบของสิบไอโซเลท (รูปที่ 1). นอกจากนี้ทั้งหมดของพวกเขามีความแตกต่างจากการควบคุมของอีโคไลสายพันธุ์ PFGE ผลิต 10-15 ชิ้นส่วนขนาดตั้งแต่ประมาณที่จะ 50 500 กิโลไบต์; มีข้อยกเว้นเฉพาะสำหรับสายพันธุ์หาเรื่อง 20 ที่มีอาณานิคม mucoid และเป็นส่วนหนึ่งที่เสื่อมโทรม (รูปที่ 1).. สองสายพันธุ์อื่น ๆ STEC แสดง enterohemolysin ที่ค่อนข้างสูงกว่าร้อยละที่ได้รับกับคนอื่นอีก 39 สายพันธุ์ Enterohemolysin ได้โดดเด่นด้วยการผลิตของโซนเล็กๆ ของhemolysis หลังจากบ่ม 24 ชั่วโมงในอาหารเลี้ยงเชื้อในเลือดที่มีเม็ดเลือดแดงล้าง ชมิดท์, et al (1994) พบว่ามีความสัมพันธ์ระหว่างการผลิตenterohemolysin และการปรากฏตัวของขนาดใหญ่60 พลาสมิด Mda ใน STEC O157 ได้. ผลของสายพันธุ์ 10 STEC ของเราเผยให้เห็นขนาดใหญ่พลาสมิดในเก้าของพวกเขาเจ็ดของพวกเขายังมีพลาสมิดเล็กๆ (รูปที่. 2) . นอกจากนี้60% ของสายพันธุ์ที่ไม่ STEC มี 60 พลาสมิด Mda และ30% ของพวกเขาไม่ได้มีพลาสมิด (ไม่ได้แสดงข้อมูล). ในสายพันธุ์ ATCC43895 (O157: H7) พิษเข้ารหัสยีน(stx) ตั้งอยู่บน lysogenic lambdoid doublestranded phages ดีเอ็นเอซึ่งไม่เพียง แต่เรื่อย ๆเวกเตอร์สำหรับการเผยแพร่ stx แต่มีพันธุกรรมหน่วยงานที่ลักษณะของฟาจของตัวเองที่มีอิทธิพลต่อการผลิตสารพิษและทำให้ความรุนแรงของโฮสต์แบคทีเรีย(แว็กเนอร์ et al., 1999) ในช่วง 10 STEC แยกเราตรวจสอบสถานที่ตั้งของstx ใน phages lambdoid เกิดจาก mitomycin ซีสี่แยกสลายผลิตโล่เมื่อสัมผัสกับ4 มิลลิกรัม inducer อย่างไรก็ตามphages stx1 ไม่ได้ถูกตรวจพบโดยการผสมข้ามพันธุ์กับการสอบสวนstx1 แสดงให้เห็นว่า stx1 มีการเข้ารหัสในจีโนมในพลาสมิดหรือ phages ที่ไม่ inducible ในทางตรงกันข้ามสองสายพันธุ์ทดสอบไฮบริดที่มี Stx2 สอบสวน สายพันธุ์หาเรื่อง 4627 และหาเรื่อง 4823 ผลิตโล่ขนาดเล็กคล้ายกับสายพันธุ์อ้างอิงATCC และเกือบ100% ของโล่มาจาก phages Stx2. แยกหาเรื่อง 4827 และหาเรื่อง 4828 ให้โล่กระจายขนาดใหญ่กว่าสายพันธุ์อ้างอิงและเป็นลบในการทดสอบพันธุ์(ตารางที่ 2)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ที่ 37 ไอโซเลทซีโรกรุ๊ป non-o157 ;
อธิบายไว้ในตารางที่ 1 , 2 ของพวกเขา o18 คนอื่น
ไม่ typeable และส่วนที่เหลือแสดง o8 o44 o57w
, , , o79 และ o128 . ตามความหลากหลายทางชีวเคมีของ
สายพันธุ์ ผล subtyping กับ PFGE
แสดงความแตกต่างในรูปแบบโปรไฟล์ของ
10 สายพันธุ์ ( รูปที่ 1 ) และทั้งหมดของพวกเขาแตกต่างจากการควบคุม
Eโคไลสายพันธุ์ PFGE ผลิต 10 – 15
เศษขนาดตั้งแต่ 50

บางครั้ง มีข้อยกเว้นสำหรับสายพันธุ์ไม่ดี 20
มีอาณานิคมน้ำลายและบางส่วนสลาย ( รูปที่ 1 )
2 สายพันธุ์อื่น ๆ แสดง enterohemolysin
STEC ที่ค่อนข้างสูงกว่าร้อยละได้รับ
กับอีก 39 ไอโซเลต enterohemolysin คือ
ลักษณะการผลิตของโซนเล็กๆ
หลังจาก 24 ชั่วโมง บ่มเพาะเม็ดเลือดวุ้นที่มี
ล้างเม็ดเลือดแดง . ชมิดท์ et al . ( 1994 ) พบมีความสัมพันธ์ระหว่างการผลิตและ enterohemolysin

มีขนาดใหญ่ 60 ( STEC ) ในการเป็นสมาชิก .
ผลเชื้อ STEC 10 พบพลาสมิดขนาดใหญ่
ในเก้าของพวกเขา และเจ็ดของพวกเขายัง
มีพลาสมิดเล็กหลาย ๆ ( รูปที่ 2 ) โดย
60% ของ STEC สายพันธุ์ไม่ 60 )
2 และ 30% ของพวกเขาไม่ได้มีพลาสมิด ( ข้อมูลไม่แสดง ) .
ใน atcc43895 สายพันธุ์ ( เป็นสมาชิก )
) สารพิษการเข้ารหัสยีน ( STX ) ตั้งอยู่บน lambdoid ไลโซจีนิก doublestranded
ดีเอ็นเอของฟาจ ซึ่งไม่ใช่เฉพาะเวกเตอร์เรื่อยๆ
สำหรับเผยแพร่ ของสื่อ แต่เป็นหน่วยงานที่มีลักษณะพันธุกรรม

ว่าตัวเองมีอิทธิพลต่อการผลิตสารพิษ ดังนั้นความรุนแรงของเจ้าภาพ
แบคทีเรีย ( Wagner et al . , 1999 ) ใน 10 ไอโซเลท
STEC เราสืบสวนเกี่ยวกับสถานที่ใน lambdoid จ
, C 4 ไอโซเลตที่ผลิตโดยการสลาย
โล่เมื่อถูก 4 มิลลิกรัมของเอนไซม์ . อย่างไรก็ตาม ,
stx1 จไม่พบ โดยทำ
stx1 สอบสวน ระบุว่า stx1 จะถูกเข้ารหัสในโนมในพลาสมิดหรือไม่ inducible จ . ในทางตรงกันข้ามสองทดสอบสายพันธุ์
,
) กับ stx2 การสอบสวน สายพันธุ์ไม่ดีและ 4627 arg 4823 ผลิต
โล่ขนาดเล็กคล้ายกับสายพันธุ์และเชื้ออ้างอิง
เกือบ 100% ของโล่จาก stx2 จ .
ไอโซเลทและ 4828 ให้กระจาย 4827 arg arg โล่
ใหญ่กว่าอ้างอิงเมื่อยและเป็นลบใน
( assay ( ตารางที่ 2 )