Nitrogenous waste excretion in aqua

Nitrogenous waste excretion in aquatic species is accomplished
largely at the gills. Because these species have very large
convective water volume requirements in order to extract oxygen
(owing to the low concentration of oxygen in water relative to air),
aquatic species are typically ‘hyperventilated’ with respect to waste
gases such as CO2 and NH3. Thus, in many cases no additional
ventilatory energy needs to be invested by water breathers to
effectively excrete nitrogenous waste to the water, beyond that used
to take up oxygen from the water. This concept was developed early
in the literature. When coupled with another early (but largely
incorrect) notion that molecules like NH3 and urea readily passed
through the lipid portion of the plasma membrane, initial views of
excretion of nitrogenous waste in aquatic organisms held it to be a
largely passive process. [As ammonia can exist as a dissolved
ammonia gas (NH3) and the ammonium ion (NH4
+), this review
will use the convention of the term ‘ammonia’ when the chemical
is not specified, and either the chemical symbols or ‘ammonia gas’
or ‘ammonium ion’ when the chemical form is to be specified.]
Early research also focused on the ionic form of ammonia, i.e. the
ammonium ion, examining the possibility that it could be a
surrogate substrate for transporters viewed as dealing primarily
with hydrogen, potassium or sodium ions, representing an
alternative or parallel pathway for ammonia excretion. Indeed, for
many years much experimentation and debate, regarding the fish
gill in particular, centered on which was more important, NH3 or
NH4
+ excretion. Since most fish were not thought to excrete very
much waste as urea, very little research into urea transport was
undertaken; one notable exception was research to understand how
urea was retained by elasmobranch kidneys and gills in the face of
the massive outwardly directed gradient (e.g. ~400mmoll–1 as a
typical value).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Nitrogenous waste excretion in aquatic species is accomplishedlargely at the gills. Because these species have very largeconvective water volume requirements in order to extract oxygen(owing to the low concentration of oxygen in water relative to air),aquatic species are typically ‘hyperventilated’ with respect to wastegases such as CO2 and NH3. Thus, in many cases no additionalventilatory energy needs to be invested by water breathers toeffectively excrete nitrogenous waste to the water, beyond that usedto take up oxygen from the water. This concept was developed earlyin the literature. When coupled with another early (but largelyincorrect) notion that molecules like NH3 and urea readily passedthrough the lipid portion of the plasma membrane, initial views ofexcretion of nitrogenous waste in aquatic organisms held it to be alargely passive process. [As ammonia can exist as a dissolvedammonia gas (NH3) and the ammonium ion (NH4+), this reviewwill use the convention of the term ‘ammonia’ when the chemicalis not specified, and either the chemical symbols or ‘ammonia gas’or ‘ammonium ion’ when the chemical form is to be specified.]Early research also focused on the ionic form of ammonia, i.e. theammonium ion, examining the possibility that it could be asurrogate substrate for transporters viewed as dealing primarilywith hydrogen, potassium or sodium ions, representing anเส้นทางสำรอง หรือแบบขนานสำหรับการขับถ่ายแอมโมเนีย แน่นอน สำหรับหลายปีมากทดลองและอภิปราย เกี่ยวกับปลากิลล์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเน้นที่สำคัญ NH3 หรือNH4+ ขับถ่าย เนื่องจากปลาส่วนใหญ่ไม่ได้คิดว่า ในการขับถ่ายมากมีการวิจัยน้อยมากในการขนส่งยูเรียมากเสียเป็นยูเรียดำเนินการ ข้อยกเว้นหนึ่งที่โดดเด่นคือ วิจัยเพื่อเข้าใจวิธียูเรียถูกเก็บไว้ โดยไต elasmobranch และเหงือกใน face ของไล่ระดับตรงที่ขนาดใหญ่ภายนอก (เช่น ~ 400mmoll – 1 เป็นการค่าปกติ)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การขับถ่ายของเสียไนโตรเจนในสิ่งมีชีวิตจะประสบความสำเร็จ
ส่วนใหญ่ที่เหงือก เพราะสายพันธุ์นี้มีขนาดใหญ่มาก
ความต้องการปริมาณน้ำไหลเวียนในการสั่งซื้อที่จะดึงออกซิเจน
(เนื่องจากความเข้มข้นต่ำของออกซิเจนในน้ำเมื่อเทียบกับอากาศ),
สิ่งมีชีวิตมักจะ 'hyperventilated' เกี่ยวกับการเสีย
เช่นก๊าซ CO2 และ NH3 ดังนั้นในหลายกรณีไม่มีเพิ่มเติม
พลังงานช่วยหายใจจะต้องมีการลงทุนโดยชิพน้ำ
ได้อย่างมีประสิทธิภาพขับถ่ายของเสียออกไนโตรเจนลงไปในน้ำเกินกว่าที่ใช้
จะใช้ออกซิเจนจากน้ำ แนวคิดนี้ได้รับการพัฒนาในช่วงต้น
ในวรรณคดี เมื่อคู่กับอีกต้น ( แต่ส่วนใหญ่
ไม่ถูกต้อง) ความคิดที่ว่าโมเลกุลเช่น NH3 และยูเรียผ่านไปได้อย่างง่ายดาย
ผ่านทางส่วนไขมันของเยื่อหุ้มพลาสม่า, มุมมองเริ่มต้นของ
การขับถ่ายของเสียไนโตรเจนในสิ่งมีชีวิตที่จัดขึ้นว่ามันจะเป็น
กระบวนการเรื่อย ๆ ส่วนใหญ่ [แอมโมเนียสามารถอยู่เป็นละลาย
ก๊าซแอมโมเนีย (NH3) และแอมโมเนียมไอออน (NH4
+), การตรวจสอบนี้
จะใช้การประชุมของแอมโมเนีย 'ระยะเมื่อสารเคมีที่
ไม่ได้ระบุและทั้งสัญลักษณ์ทางเคมีหรือ' ก๊าซแอมโมเนีย '
หรือ' แอมโมเนียมไอออน 'เมื่อฟอร์มสารเคมีเป็นต้องระบุ.]
การวิจัยในช่วงต้นยังมุ่งเน้นไปที่รูปแบบอิออนของแอมโมเนียคือ
แอมโมเนียมไอออนตรวจสอบความเป็นไปได้ว่ามันอาจจะเป็น
สารตั้งต้นตัวแทนขนส่งมองว่าเป็นธุรกิจส่วนใหญ่
ที่มีไฮโดรเจน โพแทสเซียมโซเดียมไอออนหรือคิดเป็น
ทางเดินทางเลือกหรือแบบคู่ขนานสำหรับการขับถ่ายแอมโมเนีย อันที่จริงสำหรับ
หลายปีมากทดลองและการอภิปรายเกี่ยวกับปลา
เหงือกโดยเฉพาะอย่างยิ่งเป็นศูนย์กลางในการซึ่งได้รับความสำคัญมากขึ้น NH3 หรือ
NH4
+ ขับถ่าย เนื่องจากปลาส่วนใหญ่ไม่ได้คิดว่าการขับถ่ายมาก
เสียมากเป็นยูเรียวิจัยน้อย ๆ ในการขนส่งยูเรียได้รับการ
ดำเนินการ; ข้อยกเว้นที่น่าสังเกตคือการวิจัยที่จะเข้าใจว่า
ยูเรียถูกเก็บรักษาไว้โดยไต elasmobranch และเหงือกในใบหน้าของ
ขนาดใหญ่ลาดกำกับภายนอก (เช่น ~ 400mmoll-1 เป็น
ค่าปกติ)