Emerging countries have tended to u

Emerging countries have tended to use instruments for suitable for macroprudential
policy more heavily than have advanced economies (Lim et al., 2011). This
partly reflects the use of such instruments in monetary policy operations, the lesser
development of financial markets and often more limited flexibility of interest rates
(which favour the use of direct over indirect instruments) and the greater use of capital
controls. The middle-income Emerging Asian countries rely particularly on loan-tovalue
and to a lesser extent debt-income caps on lending and on limits open currency
positions (Table 3.13). China, Malaysia and Thailand seem to have made most extensive
use of macroprudential instruments, while the Philippines and Indonesia have made
less use of them. None of the countries has as yet used more dynamic macroprudential
instruments, such as counter-cyclical capital or provision requirements

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ประเทศได้มีแนวโน้มที่จะ ใช้เครื่องมือเหมาะสม macroprudentialนโยบายอย่างมากมากกว่ามีสูงเศรษฐกิจ (Lim et al., 2011) นี้บางส่วนสะท้อนให้เห็นถึงการใช้เครื่องมือดังกล่าวในการดำเนินนโยบายการเงิน น้อยกว่าพัฒนาตลาดการเงิน และมักจะจำกัดความยืดหยุ่นของอัตราดอกเบี้ยมาก(ซึ่งโปรดปรานการใช้โดยตรงผ่านเครื่องมือทางอ้อม) และใช้ทุนมากขึ้นควบคุม ประเทศแถบเอเชีย Emerging คอร์รัปชั่นพึ่งโดยเฉพาะอย่างยิ่งเงินกู้ tovalueอาจน้อยกว่า หมวกหนี้เงินให้กู้ยืมเงิน และวงเงินเปิดสกุลตำแหน่ง (ตารางที่ 3.13) จีน มาเลเซีย และประเทศไทยดูเหมือนจะ ทำมากที่สุดใช้เครื่องมือ macroprudential ในขณะที่ฟิลิปปินส์และอินโดนีเซียได้ทำใช้น้อยของพวกเขา ไม่มีประเทศที่ยังใช้ macroprudential แบบไดนามิกมากขึ้นเครื่องมือ เช่นความต้องการเงินทุนหรือเงินสำรองทวนวัฏจักร

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ประเทศเกิดใหม่มีแนวโน้มที่จะใช้เครื่องมือในการที่เหมาะสมสำหรับการ macroprudential
นโยบายมากขึ้นกว่าที่มีเศรษฐกิจขั้นสูง (ลิ et al., 2011) ซึ่ง
ส่วนหนึ่งสะท้อนให้เห็นถึงการใช้เครื่องมือดังกล่าวในการดำเนินนโยบายการเงินน้อยกว่า
การพัฒนาของตลาดการเงินและความยืดหยุ่นมักจะ จำกัด มากขึ้นของอัตราดอกเบี้ย
(ซึ่งสนับสนุนการใช้โดยตรงผ่านเครื่องมือทางอ้อม) และการใช้งานที่มากขึ้นของเงินทุนที่
ควบคุม กลางรายได้ที่เกิดขึ้นใหม่ประเทศในเอเชียโดยเฉพาะอย่างยิ่งเกี่ยวกับการพึ่งพาเงินกู้ยืม tovalue
และบอชหมวกหนี้มีรายได้ในการให้สินเชื่อและการ จำกัด เปิดสกุลเงิน
ตำแหน่ง (ตารางที่ 3.13) จีน, มาเลเซียและไทยดูเหมือนจะได้ทำให้ครอบคลุมมากที่สุด
การใช้เครื่องมือ macroprudential ขณะที่ฟิลิปปินส์และอินโดนีเซียได้ทำให้
การใช้งานน้อยกว่าพวกเขา ไม่มีของประเทศได้เป็นยังใช้ macroprudential แบบไดนามิกมากขึ้น
เครื่องมือเช่นเงินทุนหรือการให้ความต้องการที่เคาน์เตอร์วงจร

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ประเทศเกิดใหม่มีแนวโน้มที่จะใช้เครื่องมือที่เหมาะสมสำหรับนโยบาย macroprudential
หนักกว่าเศรษฐกิจขั้นสูง ( ลิม et al . , 2011 ) นี้
บางส่วนสะท้อนใช้เช่นเครื่องมือในการดำเนินนโยบายการเงินที่น้อยกว่าการพัฒนาของตลาดการเงินและความยืดหยุ่นมักจะ จำกัด มากขึ้นของอัตราดอกเบี้ย
( ซึ่งโปรดปรานการใช้โดยตรงผ่านเครื่องมือทางอ้อม ) และการใช้งานมากกว่าการควบคุมเงินทุน

รายได้ที่เกิดขึ้นใหม่ โดยเฉพาะประเทศในเอเชียพึ่งพาเงินกู้ tovalue
และน้อยกว่าขอบเขตหนี้รายได้หมวกเกี่ยวกับการให้กู้ยืมเงินและตำแหน่งแลก
เปิดจำกัด ( ตารางที่ 3.13 ) จีน มาเลเซีย และไทย ดูเหมือนจะทำให้การใช้ที่กว้างขวางของ macroprudential
ที่สุดเครื่องดนตรีขณะที่ฟิลิปปินส์ และอินโดนีเซีย ทำให้
ใช้น้อยของพวกเขา ไม่มีประเทศได้ยังใช้แบบไดนามิกมากขึ้น macroprudential
เครื่องมือ เช่น เคาน์เตอร์วัฏจักรการให้ทุนหรือความต้องการ