Antidepressant medication is consid

Antidepressant medication is considered the current standard for severe depression, and cognitive therapy is the most widely investigated psychosocial treatment for depression. However, not all patients want to take medication, and cognitive therapy has not demonstrated consistent efficacy across trials. Moreover, dismantling designs have suggested that behavioral components may account for the efficacy of cognitive therapy. The present study tested the efficacy of behavioral activation by comparing it with cognitive therapy and antidepressant medication in a randomized placebo-controlled design in adults with major depressive disorder (N = 241). In addition, it examined the importance of initial severity as a moderator of treatment outcome. Among more severely depressed patients, behavioral activation was comparable to antidepressant medication, and both significantly outperformed cognitive therapy. The implications of these findings for the evaluation of current treatment guidelines and dissemination are discussed.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ยา antidepressant ถือมาตรฐานปัจจุบันสำหรับภาวะซึมเศร้ารุนแรง และรักษาด้วยการรับรู้ มากสุดอย่างกว้างขวางสอบสวน psychosocial รักษาภาวะซึมเศร้า อย่างไรก็ตาม ผู้ป่วยไม่ต้องการใช้ยา และรักษาด้วยการรับรู้ได้สาธิตประสิทธิภาพที่สอดคล้องกันระหว่างการทดลอง นอกจากนี้ วันออกได้แนะนำว่า ส่วนประกอบของพฤติกรรมอาจบัญชีสำหรับประสิทธิภาพของการรักษาด้วยการรับรู้ การศึกษาปัจจุบันทดสอบประสิทธิภาพของพฤติกรรมเปิดใช้งาน โดยเปรียบเทียบกับยาบำบัดและ antidepressant ที่รับรู้ในแบบ randomized ควบคุมด้วยยาหลอกในผู้ใหญ่มีเศร้า (N = 241) นอกจากนี้ มันตรวจสอบความสำคัญของความรุนแรงที่เริ่มต้นเป็นผู้ดูแลรักษาผล ผู้ป่วยซึมเศร้ารุนแรงมาก พฤติกรรมเปิดใช้งานได้เทียบเท่ากับยา antidepressant และทั้งสองอย่างมีนัยสำคัญ outperformed บำบัดรับรู้ ผลกระทบของผลการวิจัยเหล่านี้เพื่อการประเมินแนวทางการรักษาปัจจุบันและเผยแพร่ได้กล่าวถึง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ยากล่อมประสาทที่ถือว่าเป็นมาตรฐานในปัจจุบันสำหรับภาวะซึมเศร้าอย่างรุนแรงและการบำบัดทางปัญญาคือการรักษาทางจิตสังคมมากที่สุดการตรวจสอบกันอย่างแพร่หลายสำหรับภาวะซึมเศร้า แต่ไม่ให้ผู้ป่วยทุกคนต้องการที่จะใช้ยาและการบำบัดทางปัญญายังไม่ได้แสดงให้เห็นถึงประสิทธิภาพที่สอดคล้องกันระหว่างการทดลอง นอกจากนี้การออกแบบการรื้อได้ชี้ให้เห็นว่าองค์ประกอบพฤติกรรมอาจบัญชีสำหรับประสิทธิภาพของการบำบัดทางปัญญา การศึกษาครั้งนี้ได้รับการทดสอบประสิทธิภาพของการกระตุ้นพฤติกรรมโดยเปรียบเทียบกับการรักษาด้วยองค์ความรู้และยากล่อมประสาทในการออกแบบ placebo-controlled สุ่มในผู้ใหญ่ที่มีโรคซึมเศร้า (จำนวน = 241) นอกจากนี้ยังตรวจสอบความสำคัญของความรุนแรงที่เริ่มต้นเป็นผู้ดูแลของผลการรักษา ในบรรดาผู้ป่วยมากขึ้นตกต่ำอย่างรุนแรงก​​ารเปิดใช้งานเป็นพฤติกรรมที่เปรียบได้กับยายากล่อมประสาทและทั้งสองอย่างมีนัยสำคัญดีกว่าการบำบัดทางปัญญา ผลกระทบของการค้นพบเหล่านี้สำหรับการประเมินผลของแนวทางการรักษาในปัจจุบันและการเผยแพร่จะกล่าวถึง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ยา ยังถือว่าเป็นมาตรฐานในปัจจุบันสำหรับภาวะซึมเศร้าที่รุนแรงและการบำบัดทางปัญญากันอย่างแพร่หลายมากที่สุดและจิตรักษาอาการซึมเศร้า อย่างไรก็ตาม ผู้ป่วยทั้งหมดไม่ต้องใช้ยา และการบำบัดทางปัญญายังไม่ได้แสดงความสามารถสอดคล้องกันระหว่างการทดลอง นอกจากนี้รื้อออก พบว่า มีองค์ประกอบพฤติกรรมอาจบัญชีสำหรับประสิทธิภาพของการบำบัดทางปัญญา . การศึกษาทดสอบประสิทธิภาพของการกระตุ้นพฤติกรรม โดยเปรียบเทียบกับการรักษาและใช้ยาโรคซึมเศร้าในการศึกษาและออกแบบในผู้ใหญ่ที่มีโรคซึมเศร้า ( n = 23 ) นอกจากนี้ตรวจสอบความสำคัญของความรุนแรงของการเป็นผู้ดูแลรักษา ระหว่างการกระตุ้นพฤติกรรมรุนแรงมากขึ้นซึมเศร้าผู้ป่วยได้ยาโรคซึมเศร้า และทั้งสองอย่างมีนัยสำคัญในการรักษา ความหมายของการศึกษานี้เพื่อประเมินแนวทางการรักษาและเผยแพร่ว่า