- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
PhilosophyReligious influencesThe p
Philosophy
Religious influences
The philosophies of Buddhism and Zen, and to a lesser extent Confucianism and Shinto, influenced the samurai culture. Zen meditation became an important teaching due to it offering a process to calm one's mind. The Buddhist concept of reincarnation and rebirth led samurai to abandon torture and needless killing, while some samurai even gave up violence altogether and became Buddhist monks after realizing how fruitless their killings were. Some were killed as they came to terms with these realizations in the battlefield. The most defining role that Confucianism played in samurai philosophy was to stress the importance of the lord-retainer relationship—the loyalty that a samurai was required to show his lord.
Painting of Ōishi Yoshio committing seppuku, 1703.
Bushidō ("way of the warrior") was a term that began to appear in intellectual and nationalist discourse after the Japanese defeat of China in 1895 and of Russia in 1905.[6] Hagakure or "Hidden in Leaves" by Yamamoto Tsunetomo and Gorin no Sho or "Book of the Five Rings" by Miyamoto Musashi, both written in the Tokugawa period (1603–1868), are theories often associated with Bushido and Zen philosophy.
The philosophies of Buddhism and Zen, and to a lesser extent Confucianism and Shinto, are attributed to the development of the samurai culture. "The notion that Zen is somehow related to Japanese culture in general, and bushido in particular, is familiar to Western students of Zen through the writings of D. T. Suzuki, no doubt the single most important figure in the spread of Zen in the West."[7]
In an account of Japan sent to Father Ignatius Loyola at Rome, drawn from the statements of Anger (Han-Siro's western name), Xavier describes the importance of honor to the Japanese (Letter preserved at College of Coimbra.):
In the first place, the nation with which we have had to do here surpasses in goodness any of the nations lately discovered. I really think that among barbarous nations there can be none that has more natural goodness than the Japanese. They are of a kindly disposition, not at all given to cheating, wonderfully desirous of honour and rank. Honour with them is placed above everything else. There are a great many poor among them, but poverty is not a disgrace to any one. There is one thing among them of which I hardly know whether it is practised anywhere among Christians. The nobles, however poor they may be, receive the same honour from the rest as if they were rich.[8]
Doctrine
Samurai warriors described themselves as followers of "The Way of the Warrior" or Bushido. Bushidō is defined by the Japanese dictionary Shogakukan Kokugo Daijiten as "a unique philosophy (ronri) that spread through the warrior class from the Muromachi (chusei) period. From the earliest times, the Samurai felt that the path of the warrior was one of honor, emphasizing duty to one's master, and loyalty unto death".[9]
In the 13th century, Hōjō Shigetoki (1198–1261 AD) wrote: "When one is serving officially or in the master's court, he should not think of a hundred or a thousand people, but should consider only the importance of the master."[10] Carl Steenstrup noted that 13th and 14th century warrior writings (gunki) "portrayed the bushi in their natural element, war, eulogizing such virtues as reckless bravery, fierce family pride, and selfless, at times senseless devotion of master and man".[11] Feudal lords such as Shiba Yoshimasa (1350–1410 AD) stated that a warrior looked forward to a glorious death in the service of a military leader or the Emperor: "It is a matter of regret to let the moment when one should die pass by....First, a man whose profession is the use of arms should think and then act upon not only his own fame, but also that of his descendants. He should not scandalize his name forever by holding his one and only life too dear....One's main purpose in throwing away his life is to do so either for the sake of the Emperor or in some great undertaking of a military general. It is that exactly that will be the great fame of one's descendants."[12]
General Akashi Gidayu preparing to commit Seppuku after losing a battle for his master in 1582. He had just written his death poem
In 1412 AD, Imagawa Sadayo wrote a letter of admonishment to his brother stressing the importance of duty to one's master. Imagawa was admired for his balance of military and administrative skills during his lifetime and his writings became widespread. The letters became central to Tokugawa-era laws and were a required study for traditional Japanese until World War II:[citation needed]
"First of all, a samurai who dislikes battle and has not put his heart in the right place even though he has been born in the house of the warrior, should not be reckoned among one's retainers....It is forbidden to forget the great debt of kindness one owes to his master and ancestors and thereby make light of the virtues of loyalty and filial piety....It is forbidden that one should...attach little importance to his duties to his master...There is a primary need to distinguish loyalty from disloyalty and to establish rewards and punishments."[13]
Similarly, the feudal lord Takeda Nobushige (1525–1561 AD) stated: "In matters both great and small, one should not turn his back on his master's commands...One should not ask for gifts or enfiefments from the master...No matter how unreasonably the master may treat a man, he should not feel disgruntled...An underling does not pass judgments on a superior"[14]
Nobushige's brother Takeda Shingen (1521–1573 AD) also made similar observations: "One who was born in the house of a warrior, regardless of his rank or class, first acquaints himself with a man of military feats and achievements in loyalty....Everyone knows that if a man doesn't hold filial piety toward his own parents he would also neglect his duties toward his lord. Such a neglect means a disloyalty toward humanity. Therefore such a man doesn't deserve to be called 'samurai'."[15]
The feudal lord Asakura Yoshikage (1428–1481 AD) wrote: "In the fief of the Asakura, one should not determine hereditary chief retainers. A man should be assigned according to his ability and loyalty." Asakura also observed that the successes of his father were obtained by the kind treatment of the warriors and common people living in domain. By his civility, "all were willing to sacrifice their lives for him and become his allies."[16]
Katō Kiyomasa was one of the most powerful and well-known lords of the Sengoku Era. He commanded most of Japan's major clans during the invasion of Korea (1592–1598). In a handbook he addressed to "all samurai, regardless of rank" he told his followers that a warrior's only duty in life was to "...grasp the long and the short swords and to die". He also ordered his followers to put forth great effort in studying the military classics, especially those related to loyalty and filial piety. He is best known for his quote:[17] "If a man does not investigate into the matter of Bushido daily, it will be difficult for him to die a brave and manly death. Thus it is essential to engrave this business of the warrior into one's mind well."
Nabeshima Naoshige (1538–1618 AD) was another Sengoku Daimyo who fought alongside Kato Kiyomasa in Korea. He stated that it was shameful for any man to have not risked his life at least once in the line of duty, regardless of his rank. Nabeshima's sayings would be passed down to his son and grandson and would become the basis for Tsunetomo Yamamoto's Hagakure. He is best known for his saying "The way of the Samurai is in desperateness. Ten men or more cannot kill such a man."[18][19]
Battle of Kawanakajima in 1561
Torii Mototada (1539–1600) was a feudal lord in the service of Tokugawa Ieyasu. On the eve of the battle of Sekigahara, he volunteered to remain behind in the doomed Fushimi Castle while his lord advanced to the east. Torii and Tokugawa both agreed that the castle was indefensible. In an act of loyalty to his lord, Torii chose to remain behind, pledging that he and his men would fight to the finish. As was custom, Torii vowed that he would not be taken alive. In a dramatic last stand, the garrison of 2,000 men held out against overwhelming odds for ten days against the massive army of Ishida Mitsunari's 40,000 warriors. In a moving last statement to his son Tadamasa, he wrote:[20]
"It is not the Way of the Warrior [i.e., bushido] to be shamed and avoid death even under circumstances that are not particularly important. It goes without saying that to sacrifice one's life for the sake of his master is an unchanging principle. That I should be able to go ahead of all the other warriors of this country and lay down my life for the sake of my master's benevolence is an honor to my family and has been my most fervent desire for many years."
It is said that both men cried when they parted ways, because they knew they would never see each other again. Torii's father and grandfather had served the Tokugawa before him and his own brother had already been killed in battle. Torii's actions changed the course of Japanese history. Ieyasu Tokugawa would successfully raise an army and win at Sekigahara.
The translator of Hagakure, William Scott Wilson observed examples of warrior emphasis on death in clans other than Yamamoto's: "he (Takeda Shingen) was a strict disciplinarian as a warrior, and there is an exemplary story in the Hagakure relating his execution of two brawlers, not because they had fought, but because they had not fought to the death".[21][22]
The rival of Takeda Shingen (1521–1573) was Uesugi Kenshin (1530–1578), a legendary Sengoku warlord well-versed in the Chinese military classics and who advocated the "way of the warrior as death". Japanese historian Daisetz Teitaro Suzuki describes Uesugi's beliefs as: "Those who are reluctant to give up their lives and embrace death are not true wa
Religious influences
The philosophies of Buddhism and Zen, and to a lesser extent Confucianism and Shinto, influenced the samurai culture. Zen meditation became an important teaching due to it offering a process to calm one's mind. The Buddhist concept of reincarnation and rebirth led samurai to abandon torture and needless killing, while some samurai even gave up violence altogether and became Buddhist monks after realizing how fruitless their killings were. Some were killed as they came to terms with these realizations in the battlefield. The most defining role that Confucianism played in samurai philosophy was to stress the importance of the lord-retainer relationship—the loyalty that a samurai was required to show his lord.
Painting of Ōishi Yoshio committing seppuku, 1703.
Bushidō ("way of the warrior") was a term that began to appear in intellectual and nationalist discourse after the Japanese defeat of China in 1895 and of Russia in 1905.[6] Hagakure or "Hidden in Leaves" by Yamamoto Tsunetomo and Gorin no Sho or "Book of the Five Rings" by Miyamoto Musashi, both written in the Tokugawa period (1603–1868), are theories often associated with Bushido and Zen philosophy.
The philosophies of Buddhism and Zen, and to a lesser extent Confucianism and Shinto, are attributed to the development of the samurai culture. "The notion that Zen is somehow related to Japanese culture in general, and bushido in particular, is familiar to Western students of Zen through the writings of D. T. Suzuki, no doubt the single most important figure in the spread of Zen in the West."[7]
In an account of Japan sent to Father Ignatius Loyola at Rome, drawn from the statements of Anger (Han-Siro's western name), Xavier describes the importance of honor to the Japanese (Letter preserved at College of Coimbra.):
In the first place, the nation with which we have had to do here surpasses in goodness any of the nations lately discovered. I really think that among barbarous nations there can be none that has more natural goodness than the Japanese. They are of a kindly disposition, not at all given to cheating, wonderfully desirous of honour and rank. Honour with them is placed above everything else. There are a great many poor among them, but poverty is not a disgrace to any one. There is one thing among them of which I hardly know whether it is practised anywhere among Christians. The nobles, however poor they may be, receive the same honour from the rest as if they were rich.[8]
Doctrine
Samurai warriors described themselves as followers of "The Way of the Warrior" or Bushido. Bushidō is defined by the Japanese dictionary Shogakukan Kokugo Daijiten as "a unique philosophy (ronri) that spread through the warrior class from the Muromachi (chusei) period. From the earliest times, the Samurai felt that the path of the warrior was one of honor, emphasizing duty to one's master, and loyalty unto death".[9]
In the 13th century, Hōjō Shigetoki (1198–1261 AD) wrote: "When one is serving officially or in the master's court, he should not think of a hundred or a thousand people, but should consider only the importance of the master."[10] Carl Steenstrup noted that 13th and 14th century warrior writings (gunki) "portrayed the bushi in their natural element, war, eulogizing such virtues as reckless bravery, fierce family pride, and selfless, at times senseless devotion of master and man".[11] Feudal lords such as Shiba Yoshimasa (1350–1410 AD) stated that a warrior looked forward to a glorious death in the service of a military leader or the Emperor: "It is a matter of regret to let the moment when one should die pass by....First, a man whose profession is the use of arms should think and then act upon not only his own fame, but also that of his descendants. He should not scandalize his name forever by holding his one and only life too dear....One's main purpose in throwing away his life is to do so either for the sake of the Emperor or in some great undertaking of a military general. It is that exactly that will be the great fame of one's descendants."[12]
General Akashi Gidayu preparing to commit Seppuku after losing a battle for his master in 1582. He had just written his death poem
In 1412 AD, Imagawa Sadayo wrote a letter of admonishment to his brother stressing the importance of duty to one's master. Imagawa was admired for his balance of military and administrative skills during his lifetime and his writings became widespread. The letters became central to Tokugawa-era laws and were a required study for traditional Japanese until World War II:[citation needed]
"First of all, a samurai who dislikes battle and has not put his heart in the right place even though he has been born in the house of the warrior, should not be reckoned among one's retainers....It is forbidden to forget the great debt of kindness one owes to his master and ancestors and thereby make light of the virtues of loyalty and filial piety....It is forbidden that one should...attach little importance to his duties to his master...There is a primary need to distinguish loyalty from disloyalty and to establish rewards and punishments."[13]
Similarly, the feudal lord Takeda Nobushige (1525–1561 AD) stated: "In matters both great and small, one should not turn his back on his master's commands...One should not ask for gifts or enfiefments from the master...No matter how unreasonably the master may treat a man, he should not feel disgruntled...An underling does not pass judgments on a superior"[14]
Nobushige's brother Takeda Shingen (1521–1573 AD) also made similar observations: "One who was born in the house of a warrior, regardless of his rank or class, first acquaints himself with a man of military feats and achievements in loyalty....Everyone knows that if a man doesn't hold filial piety toward his own parents he would also neglect his duties toward his lord. Such a neglect means a disloyalty toward humanity. Therefore such a man doesn't deserve to be called 'samurai'."[15]
The feudal lord Asakura Yoshikage (1428–1481 AD) wrote: "In the fief of the Asakura, one should not determine hereditary chief retainers. A man should be assigned according to his ability and loyalty." Asakura also observed that the successes of his father were obtained by the kind treatment of the warriors and common people living in domain. By his civility, "all were willing to sacrifice their lives for him and become his allies."[16]
Katō Kiyomasa was one of the most powerful and well-known lords of the Sengoku Era. He commanded most of Japan's major clans during the invasion of Korea (1592–1598). In a handbook he addressed to "all samurai, regardless of rank" he told his followers that a warrior's only duty in life was to "...grasp the long and the short swords and to die". He also ordered his followers to put forth great effort in studying the military classics, especially those related to loyalty and filial piety. He is best known for his quote:[17] "If a man does not investigate into the matter of Bushido daily, it will be difficult for him to die a brave and manly death. Thus it is essential to engrave this business of the warrior into one's mind well."
Nabeshima Naoshige (1538–1618 AD) was another Sengoku Daimyo who fought alongside Kato Kiyomasa in Korea. He stated that it was shameful for any man to have not risked his life at least once in the line of duty, regardless of his rank. Nabeshima's sayings would be passed down to his son and grandson and would become the basis for Tsunetomo Yamamoto's Hagakure. He is best known for his saying "The way of the Samurai is in desperateness. Ten men or more cannot kill such a man."[18][19]
Battle of Kawanakajima in 1561
Torii Mototada (1539–1600) was a feudal lord in the service of Tokugawa Ieyasu. On the eve of the battle of Sekigahara, he volunteered to remain behind in the doomed Fushimi Castle while his lord advanced to the east. Torii and Tokugawa both agreed that the castle was indefensible. In an act of loyalty to his lord, Torii chose to remain behind, pledging that he and his men would fight to the finish. As was custom, Torii vowed that he would not be taken alive. In a dramatic last stand, the garrison of 2,000 men held out against overwhelming odds for ten days against the massive army of Ishida Mitsunari's 40,000 warriors. In a moving last statement to his son Tadamasa, he wrote:[20]
"It is not the Way of the Warrior [i.e., bushido] to be shamed and avoid death even under circumstances that are not particularly important. It goes without saying that to sacrifice one's life for the sake of his master is an unchanging principle. That I should be able to go ahead of all the other warriors of this country and lay down my life for the sake of my master's benevolence is an honor to my family and has been my most fervent desire for many years."
It is said that both men cried when they parted ways, because they knew they would never see each other again. Torii's father and grandfather had served the Tokugawa before him and his own brother had already been killed in battle. Torii's actions changed the course of Japanese history. Ieyasu Tokugawa would successfully raise an army and win at Sekigahara.
The translator of Hagakure, William Scott Wilson observed examples of warrior emphasis on death in clans other than Yamamoto's: "he (Takeda Shingen) was a strict disciplinarian as a warrior, and there is an exemplary story in the Hagakure relating his execution of two brawlers, not because they had fought, but because they had not fought to the death".[21][22]
The rival of Takeda Shingen (1521–1573) was Uesugi Kenshin (1530–1578), a legendary Sengoku warlord well-versed in the Chinese military classics and who advocated the "way of the warrior as death". Japanese historian Daisetz Teitaro Suzuki describes Uesugi's beliefs as: "Those who are reluctant to give up their lives and embrace death are not true wa
0/5000
ปรัชญาอิทธิพลทางศาสนาปรัชญา ของศาสนาพุทธและเซน และขอบเขตที่น้อยกว่า Confucianism ชินโต มีอิทธิพลต่อวัฒนธรรมซามูไร ทำสมาธิเซนเป็น การสอนที่สำคัญเนื่องจากนำเสนอกระบวนการสงบใจ แนวคิดพุทธสุและเกิดใหม่นำซามูไรสละทรมานและจำเป็นฆ่า ซามูไรบางแม้ได้ความรุนแรงทั้งหมด และกลายเป็น พระสงฆ์หลังจากที่ทราบวิธี fruitless การฆาตกรรมได้ บางคนถูกฆ่าตายเป็นพวกเขามาสู่เหล่านี้ realizations ในสนามรบ ส่วนใหญ่การกำหนดบทบาทที่เล่น Confucianism ในปรัชญาซามูไรได้เน้นความสำคัญของความสัมพันธ์ของระยะเวลาในพระ — สมาชิกที่ซามูไรที่ต้องแสดงพระเจ้าของเขาภาพวาดของ Ōishi โยะทำ seppuku, 1703Bushidō ("วิธีของนักรบ") เป็นคำที่เริ่มปรากฏหลังจากการพ่ายแพ้ของญี่ปุ่น ของจีนในปีค.ศ. 1895 เพื่อ และรัสเซียพ.ศ. 2448 สมัยในวาทกรรมชาตินิยม และทางปัญญา [6] Hagakure หรือ "ซ่อนอยู่ในใบ" โดยยามาโมโตะ Tsunetomo Gorin Sho ไม่หรือ "จองของห้าห่วง" โดยมิยาโมโตะมุซาชิ ทั้งเขียนในช่วงโทะกุงะวะ (ค.ศ. 1603-1868), เป็นทฤษฎีที่มักจะเกี่ยวข้องกับปรัชญา Bushido และเซนปรัชญา ของศาสนาพุทธและเซน และขอบเขตที่น้อยกว่า Confucianism ชินโต มาจากการพัฒนาของวัฒนธรรมซามูไร "คิดว่า เซนอย่างใดเกี่ยวข้องกับวัฒนธรรมญี่ปุ่นทั่วไป และ bushido เฉพาะ คุ้นเคยนักศึกษาตะวันตกเซนผ่านงานเขียนของ D. ต.ซูซูกิ มีข้อสงสัยเดียวสำคัญรูปในการแพร่กระจายของเซนตะวันตก" [7]ในองค์กรของญี่ปุ่นที่ส่งไปให้พ่อโลโยลาอิกที่โรม ที่ดึงมาจากงบของความโกรธ (ฮั่นไซโรของตะวันตกชื่อ), Xavier อธิบายความสำคัญของเกียรติญี่ปุ่น (จดหมายเก็บรักษาไว้ที่วิทยาลัยโคอิมบรา):ในสถานที่แรก ประเทศที่เราเคยทำที่นี่ช่วยในความดีของประชาชาติที่ค้นพบเมื่อเร็ว ๆ นี้ จริง ๆ ผมคิดว่า ในประเทศบ้านป่าเมืองเถื่อน สามารถมีไม่มีที่มีความธรรมชาติดีกว่าญี่ปุ่น พวกเขาจะครอบครองกรุณา ไม่ให้โกง เยี่ยมยอดต้องการเกียรติและยศ เกียรติกับพวกเขาอยู่เหนือทุกอย่าง มีคนยากจนจำนวนมากมากในหมู่พวกเขา แต่ความยากจนจะไม่ขายหน้าไปใด ๆ มีสิ่งหนึ่งในหมู่พวกเขาที่ฉันไม่รู้ว่า มันจะปฏิบัติที่ใดก็ได้ในหมู่ชาวคริสต์ ขุนนาง ดีอย่างไรก็ตามพวกเขาอาจจะ ได้รับเกียรติเหมือนกันไปหมดเป็นถ้าพวกเขารวย [8]หลักคำสอนซามูไรวอริเออร์อธิบายตัวเองเป็นลูกศิษย์ของ "เดอะวิธีของนักรบ" หรือ Bushido Bushidō ไว้ โดยพจนานุกรมญี่ปุ่นโชงะกุกัง Kokugo Daijiten เป็น "เฉพาะปรัชญา (ronri) ที่แพร่กระจายผ่านชั้นนักรบจากระยะมุโระมะชิ (chusei) จากครั้งที่เร็วที่สุด ซามูไรที่รู้สึกว่า เส้นทางของนักรบมีเกียรติ หนึ่งเน้นหน้าที่หลัก และของสมาชิกแก่ตาย" [9]ในศตวรรษที่ 13 โฮ Shigetoki (1198-1261 AD) เขียน: "เมื่อหนึ่งคือบริการทาง หรือในศาลเป็นต้น เขาไม่ควรคิดเป็นร้อยหรือพันคน แต่ควรพิจารณาความสำคัญของหลักการ" [10] Carl Steenstrup ไว้ที่ 13 และงานเขียนนักรบศตวรรษที่ 14 (gunki) "เซ็กส์ bushi ที่องค์ประกอบของธรรมชาติ สงคราม eulogizing คุณธรรมเช่นความกล้าหาญเสี่ยง ไพรด์รุนแรงครอบครัว และบางครั้งหมดสติ เสียสละทุ่มเทเพื่อหลักและคน" [11] ศักดินาขุนนางเช่น Yoshimasa ชิบะ (1350 – 1410 AD) ระบุว่า นักรบมองไปข้างหน้าเพื่อชีวิตรุ่งโรจน์ในการบริการของผู้นำทหารหรือจักรพรรดิ: "มันเป็นเรื่องของริเกร็ตให้ขณะเมื่อหนึ่งควรตายผ่าน... ครั้งแรก เป็นคนที่มีอาชีพเป็นการใช้อาวุธควรคิดแล้ว ทำตามไม่เพียงแต่ชื่อเสียงของเขาเอง แต่ที่หลาน เขาจะไม่ scandalize ชื่อของเขาตลอด โดยถือหนึ่งของเขาและเท่าชีวิตรักเกินไป... ของวัตถุประสงค์หลักในการทิ้งชีวิตจะทำ เพื่อจักรพรรดิ หรือ ในบางกิจการที่ดีของทหารทั่วไป ได้ว่า ตรงนั้นจะมีชื่อเสียงที่ดีของลูกหลานของ" [12]Gidayu Akashi ทั่วไปเตรียมกระทำ Seppuku หลังจากแพ้การต่อสู้หลักของเขาใน 1582 มีเพียงเขียนบทกวีของเขาตายในโฆษณา 1412, Imagawa Sadayo เขียนหนังสือ admonishment กับน้องย้ำความสำคัญของหน้าที่หลักของ Imagawa ถูกชื่นชมเขาดุลของทหาร และบริหารทักษะในชีวิต และงานเขียนของเขากลายเป็นที่แพร่หลาย ตัวอักษรกลายเป็นศูนย์กลางกฎหมายยุคโทะกุงะวะ และมีการศึกษาที่จำเป็นสำหรับญี่ปุ่นดั้งเดิมจนถึงสงครามโลก: [ต้องการอ้างอิง]"ครั้งแรกของทั้งหมด ซามูไรที่ไม่ชอบการต่อสู้ และได้ใส่หัวใจของเขาในสถานที่เหมาะแม้ว่าเขาได้เกิดในบ้านของนักรบ ควรไม่มี reckoned ในตัวยึด... ห้ามลืมหนี้ดีของหนึ่งค้างชำระต้นและบรรพบุรุษของเขา และทำให้แสงของคุณค่าของสมาชิกและความยำเกรง filial ... ห้ามหนึ่งควร...ความสำคัญน้อยกับหน้าที่ของเขาให้นาย... มีหลักความจำเป็น เพื่อแยกสมาชิกจากความไม่ซื่อสัตย์ และ ให้รางวัลและลงโทษ" [13]ในทำนองเดียวกัน ที่ศักดินาพระเจ้า Nobushige ทาเคดะ (กลึง-1561 AD) ระบุ: "ในเรื่องทั้งใหญ่ และเล็ก หนึ่งควรเปิดเขาในคำสั่งของนาย... หนึ่งควรขอของขวัญหรือ enfiefments จากต้นแบบ... ไม่ว่าผ่านหลักอาจรักษาคน เขาควรไม่รู้สึก disgruntled ... สมุนที่ผ่านการตัดสินในห้อง "[14]พี่ชายของ Nobushige ทาเคดะ Shingen (1521 – ค.ศ. 1573-ค.ศ. AD) ทำคล้ายสังเกต: "คนที่เกิดในบ้านของนักรบ พระอันดับหรือคลาส แรกแนะนำตัวเองกับคนทหาร feats และความสำเร็จในสมาชิก... ทุกคนรู้ว่า ถ้าเป็นคนไม่ถือ filial ความยำเกรงต่อพ่อแม่ของเขาเอง เขาจะยังละเลยหน้าที่ของเขาต่อพระเจ้าของเขา ละเลยความหมายถึง ความไม่ซื่อสัตย์ต่อมนุษย์ ดังนั้น คนไม่สมควรจะเรียก 'ซามูไร' " [15]พระศักดินา Yoshikage อา (1428 – ค.ศ. 1481 AD) เขียน: "ในการกำหนดศักดินาของอาการ หนึ่งควรกำหนดรัชทายาทแห่งหัวหน้ายึด มนุษย์ควรจะกำหนดตามความสามารถและความจงรักภักดีของเขา" อาซากุระยังสังเกตว่า ความสำเร็จของบิดาของเขาได้รับ โดยการรักษาชนิดของนักรบและประชาชนทั่วไปที่อาศัยอยู่ในโดเมน โดยมารยาทของเขา "ทั้งหมดได้ยอมเสียสละชีวิตของพวกเขาสำหรับเขา และกลายเป็น พันธมิตรของเขา" [16]คะโตเป็นหนึ่งในขุนนางมีประสิทธิภาพมากที่สุด และมีชื่อเสียงของยุคเซ็งโงะกุ เขาสั่งของสมัครพรรคพวกที่สำคัญของญี่ปุ่นในระหว่างการรุกรานของเกาหลี (พ.ศ. 2135-2141) ในคู่มือเขาส่งให้ "ทั้งหมดซามูไร โดยลำดับ" เขาบอกว่า ลูกศิษย์ของเขาว่า หน้าที่เฉพาะของนักรบในชีวิตก็คือการ "... .grasp นานและดาบสั้นและตาย" นอกจากนี้เขายังสั่งลูกศิษย์ของเขาใส่ความพยายามมากมาเรียนการพิชัยสงคราม โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่เกี่ยวข้องกับสมาชิกและความยำเกรง filial เขาเป็นที่รู้จักกันดีสำหรับใบเสนอราคาของเขา: [17] "ถ้าคนไม่ตรวจสอบในเรื่องของ Bushido ทุกวัน มันจะยากสำหรับเขาที่จะตาย ตายกล้า และแมน ดังนั้น จึงจำเป็นต้องแกะสลักนี้ธุรกิจของนักรบใจดี"สะพาน Naoshige (ไปรษณีย์ที่:-1618 AD) เป็นไดเมียว เซ็งโงะกุอีกคนสู้กับนายกาโตโตในเกาหลี เขาระบุว่า เป็นแม้สำหรับคนไปมี risked ชีวิตที่ในบรรทัดของภาษี โดยไม่คำนึงถึงอันดับของเขา คำพูดของสะพานจะผ่านลงไปบุตรชายและหลานของเขา และจะเป็น พื้นฐานสำหรับ Hagakure Tsunetomo ยามาโมโตะ เขาจะรู้จักกันดีสำหรับการพูดของเขา "วิถีซามูไรอยู่ใน desperateness สิบคนหรือมากกว่าไม่สามารถฆ่าชายคนหนึ่ง" [18] [19]การต่อสู้ของ Kawanakajima ใน 1561Mototada torii (1539-1600) มีพระเจ้าศักดินาในบริการของโทะกุงะวะอิเอะยะซุ ในวันของการต่อสู้ของ Sekigahara เขา volunteered ยังคงอยู่ในปราสาท Fushimi doomed ในขณะที่พระเจ้าของเขาขั้นสูงฝั่งตะวันออก ทั้งสองตกลงว่า ปราสาทถูก indefensible torii และโทะกุงะวะ ในพระราชบัญญัติของสมาชิกให้พระเจ้าของเขา Torii เลือกยังคงอยู่เบื้องหลัง กองว่า คนของเขาจะต่อสู้เพื่อเสร็จสิ้นการ เป็นแบบกำหนดเอง Torii vowed ว่า เขาจะไม่ควรมีชีวิตอยู่ ในขาสุดท้ายตัวละคร ต้าน 2000 คนจัดออกกับหยุดการโจมตีสำหรับสิบวันกับกองทัพใหญ่ของอิชิดะ Mitsunari 40000 นักรบ ในคำสั่งสุดท้ายย้ายไปบุตร Tadamasa เขาเขียน: [20]"มันไม่ได้แบบของนักรบ [เช่น bushido] shamed และหลีกเลี่ยงความตายแม้ภายใต้สถานการณ์ที่ไม่สำคัญโดยเฉพาะอย่างยิ่ง มันไปโดยไม่พูดที่เสียสละชีวิตเพื่อนายของเขาว่าหลักการไม่เปลี่ยนแปลง ว่า ผมควรจะไปก่อนทั้งหมดอื่น ๆ นักรบของประเทศนี้ และชีวิตของนายเมตตาเพื่อเป็นเกียรติกับครอบครัว และได้รับความปรารถนาของฉันร้องสุดหลายปี"มีกล่าวว่า ทั้งสองคนร้องเมื่อพวกเขาศึกษาธิการวิธี เนื่องจากพวกเขารู้พวกเขาจะไม่เคยเห็นกันอีกครั้ง พ่อและปู่ของ torii มีบริการโทะกุงะวะก่อนเขา และมีพี่ชายของเขาถูกสังหารระหว่างการต่อสู้ การดำเนินการของ torii เปลี่ยนหลักสูตรประวัติศาสตร์ญี่ปุ่น โทะกุงะวะอิเอะยะซุจะยกกองทัพประสบความสำเร็จ และชนะที่ Sekigaharaแปลของ Hagakure, Wilson สก็อต William ตรวจสอบตัวอย่างของนักรบเน้นตายในสมัครพรรคพวกไม่ใช่ของยามาโมโตะ: "เขา (ทาเคดะ Shingen) disciplinarian เข้มงวดเป็นนักรบ และมีเรื่องระบุใน Hagakure ที่เกี่ยวข้องดำเนินการสองมวย เขาไม่ได้ เพราะมีการสู้รบ แต่เป็น เพราะพวกเขาไม่ได้สู้ไปตาย" [21] [22]คู่แข่งของทาเคดะ Shingen (1521 – ค.ศ. 1573-ค.ศ.) ถูกเคนชิน Uesugi (1530-1578), ตำนานเซ็งโงะกุอุบลรอบรู้ในพิชัยสงครามจีนและผู้ advocated "วิธีของนักรบเป็นตาย" นักประวัติศาสตร์ญี่ปุ่น Daisetz Teitaro Suzuki อธิบายความเชื่อของ Uesugi เป็น: "คนที่ไม่ยอมแพ้ชีวิต และโอบกอดความตายไม่จริงวะ
การแปล กรุณารอสักครู่..
ปรัชญา
ทางศาสนาที่มีอิทธิพลต่อ
ปรัชญาของพุทธศาสนาและเซนและในระดับน้อยขงจื้อและชินโตอิทธิพลวัฒนธรรมซามูไร การทำสมาธิเซนกลายเป็นการเรียนการสอนที่สำคัญเพราะมันนำเสนอขั้นตอนเพื่อความสงบใจ แนวคิดทางพุทธศาสนาของการเกิดใหม่และการเกิดใหม่นำซามูไรที่จะละทิ้งการทรมานและฆ่าไม่มีความจำเป็นในขณะที่บางคนถึงกับซามูไรให้ขึ้นความรุนแรงโดยสิ้นเชิงและกลายเป็นพระสงฆ์หลังจากที่รู้ว่าผลการฆ่าของพวกเขา บางคนถูกฆ่าตายที่พวกเขามาถึงข้อตกลงกับความเข้าใจเหล่านี้ในสนามรบ กำหนดบทบาทที่สุดที่ขงจื้อเล่นในปรัชญาซามูไรคือการเน้นความสำคัญของพระเจ้า-ยึดความสัมพันธ์ความจงรักภักดีของซามูไรที่จะต้องแสดงให้เห็นนายของเขา. จิตรกรรมโออิชิโยชิโอะกระทำท้อง 1,703 บูชิโด ("วิธีการของนักรบ ") เป็นคำที่เริ่มปรากฏให้เห็นในวาทกรรมชาตินิยมทางปัญญาและหลังจากความพ่ายแพ้ของญี่ปุ่นในประเทศจีนในปี 1895 และของรัสเซียในปี 1905 [6] Hagakure หรือ" ที่ซ่อนอยู่ในใบ "โดยยามาโมโตะและ Tsunetomo Gorin ไม่มี Sho หรือ" หนังสือของ ห้าห่วง "โดยมูซาชิโมะทั้งเขียนในช่วงงาวะ (1603-1868) มีทฤษฎีที่มักจะเกี่ยวข้องกับบูชิโดและปรัชญาเซน. ปรัชญาของพุทธศาสนาและเซนและในระดับน้อยขงจื้อและชินโตจะมีการบันทึกการพัฒนา ของวัฒนธรรมซามูไร "ความคิดที่ว่าเซนเป็นอย่างใดที่เกี่ยวข้องกับวัฒนธรรมญี่ปุ่นโดยทั่วไปและบูชิโดโดยเฉพาะอย่างยิ่งเป็นที่คุ้นเคยให้กับนักเรียนของเวสเทิร์เซนผ่านงานเขียนของ DT ซูซูกิข้อสงสัยที่สำคัญที่สุดเพียงอย่างเดียวในการแพร่กระจายของเซนในเวสต์ no." [7] ในบัญชีของญี่ปุ่นส่งไปยังพ่ออิก Loyola ที่กรุงโรมมาจากงบของความโกรธ (ฮันซิโรชื่อตะวันตก), ซาเวียร์อธิบายถึงความสำคัญของการให้เกียรติกับญี่ปุ่น (จดหมายเก็บรักษาไว้ที่วิทยาลัย Coimbra.) ใน สถานที่แรกของประเทศที่เราได้มีการทำที่นี่เกินกว่าในความดีใด ๆ ของประเทศเมื่อเร็ว ๆ นี้พบ ผมคิดว่าในหมู่ประชาชาติป่าเถื่อนจะมีใครที่มีความดีเป็นธรรมชาติมากขึ้นกว่าญี่ปุ่น พวกเขามีการจำหน่ายกรุณาไม่ได้รับทุกคนที่จะโกงปรารถนาที่เยี่ยมยอดของเกียรติและยศ เกียรติกับพวกเขาถูกวางไว้ข้างต้นทุกอย่างอื่น มีที่ดีมากที่ไม่ดีในหมู่พวกเขามี แต่ความยากจนไม่ได้เป็นความเสื่อมเสียมาสู่คนใดคนหนึ่ง มีสิ่งหนึ่งในหมู่พวกเขาที่ฉันแทบจะไม่เป็นที่ทราบว่ามันเป็นประสบการณ์ที่ใดก็ได้ในหมู่ชาวคริสต์ ขุนนาง แต่ที่น่าสงสารพวกเขาอาจจะได้รับเกียรติจากส่วนที่เหลือเหมือนกันราวกับว่าพวกเขาที่อุดมไปด้วย. [8] ลัทธินักรบซามูไรอธิบายตัวเองว่าเป็นสาวกของ "วิถีแห่งนักรบ" หรือบูชิโด บูชิโดถูกกำหนดโดยพจนานุกรมญี่ปุ่น Shogakukan kokugo Daijiten "เป็นปรัชญาที่ไม่ซ้ำกัน (ronri) ที่แพร่กระจายผ่านทางชนชั้นนักรบจากแมช (chusei) ระยะเวลา. จากครั้งแรก, ซามูไรรู้สึกว่าเส้นทางของนักรบเป็นหนึ่งในผู้มีเกียรติ เน้นหน้าที่หลักของคนและความจงรักภักดีแก่ความตาย ". [9] ในศตวรรษที่ 13, Hōjō Shigetoki (1198-1261 AD) เขียน: "เมื่อหนึ่งคือการให้บริการอย่างเป็นทางการในศาลหรือปริญญาโทที่เขาไม่ควรคิดเป็นร้อย หรือพันคน แต่ควรพิจารณาเฉพาะความสำคัญของหลัก. "[10] คาร์ล Steenstrup ตั้งข้อสังเกตว่างานเขียนของนักรบศตวรรษที่ 13 และ 14 (gunki)" ภาพ Bushi ในองค์ประกอบของธรรมชาติของพวกเขาสงคราม eulogizing คุณธรรมเช่นความกล้าหาญประมาท ความภาคภูมิใจของครอบครัวที่รุนแรงและเสียสละอุทิศตนในช่วงเวลาที่หมดสติของเจ้านายและคน ". [11] ขุนนางศักดินาเช่นชิบะ Yoshimasa (1350-1410 AD) ระบุว่าเป็นนักรบที่มองไปข้างหน้าเพื่อความตายอันรุ่งโรจน์ในการให้บริการของผู้นำทหารหรือ จักรพรรดิ: "มันเป็นเรื่องของความเสียใจที่จะปล่อยให้ช่วงเวลาหนึ่งควรตายผ่าน .... ครั้งแรกที่ชายคนหนึ่งซึ่งเป็นอาชีพที่ใช้อาวุธควรคิดแล้วปฏิบัติตามไม่เพียง แต่ชื่อเสียงของเขาเอง แต่ยังว่า ของลูกหลานของเขา เขาไม่ควรนินทาชื่อของเขาไปตลอดกาลโดยถือหนึ่งและชีวิตของเขาเท่านั้นที่รักเกินไป .... หนึ่งในวัตถุประสงค์หลักในการขว้างปาออกไปในชีวิตของเขาคือการทำเช่นนั้นอย่างใดอย่างหนึ่งเพื่อประโยชน์ของจักรพรรดิหรือในบางกิจการที่ดีของนายพลทหาร มันเป็นที่ตรงนั้นจะเป็นชื่อเสียงที่ดีของลูกหลานของคน. "[12] ทั่วไป Akashi Gidayu เตรียมความพร้อมที่จะกระทำการคว้านท้องหลังจากที่สูญเสียการต่อสู้เพื่อเจ้านายของเขาใน 1,582 เขาได้เขียนบทกวีเพียงแค่การตายของเขาใน 1412 AD, Imagawa Sadayo เขียน จดหมายตักเตือนพี่ชายของเขาเน้นความสำคัญของการปฏิบัติหน้าที่ให้แก่นายของคน. Imagawa ได้รับการยกย่องสำหรับความสมดุลของเขาทักษะทางทหารและการบริหารในช่วงชีวิตและงานเขียนของเขากลายเป็นที่แพร่หลายของเขา. ตัวอักษรกลายเป็นศูนย์กลางของกฎหมายงาวะยุคและมีการศึกษาที่จำเป็นสำหรับ ญี่ปุ่นแบบดั้งเดิมจนกระทั่งสงครามโลกครั้งที่สอง: [อ้างจำเป็น] "ครั้งแรกของทุกซามูไรที่ไม่ชอบการต่อสู้และยังไม่ได้ใส่หัวใจของเขาในสถานที่ที่เหมาะสมแม้เขาจะได้รับการเกิดในบ้านของนักรบไม่ควรจะคาดคิดในหมู่ของคน ๆ หนึ่ง ติดตาม .... มันเป็นสิ่งต้องห้ามที่จะลืมหนี้ที่ดีของความเมตตาหนึ่งเป็นหนี้ให้นายของเขาและบรรพบุรุษและจึงทำให้แสงของคุณธรรมของความจงรักภักดีและความกตัญญู .... มันเป็นสิ่งต้องห้ามว่าควรให้ความสำคัญ ... เล็ก ๆ น้อย ๆ การปฏิบัติหน้าที่ของเขาที่จะเจ้านายของเขา ... มีความต้องการหลักที่จะแยกแยะความจงรักภักดีจากความไม่ซื่อสัตย์และเพื่อสร้างผลตอบแทนและการลงโทษคือ "[13]. ในทำนองเดียวกันศักดินาลอร์ด Nobushige ทาเคดะ (1525-1561 AD) กล่าวว่า "ในเรื่องทั้งดี และขนาดเล็กหนึ่งไม่ควรหันหลังให้กับคำสั่งของเจ้านายของเขา ... หนึ่งไม่ควรถามหาของขวัญหรือ enfiefments จากต้นแบบ ... ไม่ว่าไม่มีเหตุผลหลักอาจรักษาคนที่เขาไม่ควรจะรู้สึกไม่พอใจ ... สมุนไม่ผ่านการตัดสินในวันที่ดีกว่า "[14] พี่ชายของทาเคดะ Nobushige Shingen (1521-1573 AD) ยังทำข้อสังเกตที่คล้ายกัน: "หนึ่งที่เกิดในบ้านของนักรบโดยไม่คำนึงถึงตำแหน่งหรือชั้นเรียนของเขาเป็นครั้งแรก acquaints ตัวเองด้วย คนอวดของทหารและความสำเร็จในความจงรักภักดี .... ทุกคนรู้ว่าถ้าคนที่ไม่ถือลูกกตัญญูที่มีต่อพ่อแม่ของเขาเองเขาก็จะละเลยหน้าที่ของเขาที่มีต่อเจ้านายของเขา ดังกล่าวหมายถึงการละเลยไม่จงรักภักดีที่มีต่อมนุษยชาติ . ดังนั้นเช่นคนไม่สมควรที่จะถูกเรียกว่า "ซามูไร" "[15] ศักดินาลอร์ดอาซาคุระ Yoshikage (1428-1481 AD) เขียน: "ในศักดินาของอาซาคุระหนึ่งไม่ควรตรวจสอบติดตามหัวหน้าถ่ายทอดทางพันธุกรรม คนที่ควรจะกำหนดตามความสามารถและความจงรักภักดีของเขา. "อาซาคุระยังตั้งข้อสังเกตว่าความสำเร็จของบิดาของเขาได้รับการรักษาชนิดของนักรบและคนทั่วไปที่อาศัยอยู่ในโดเมน. โดยความสุภาพของเขา" ทุกคนยินดีที่จะเสียสละชีวิตของพวกเขา สำหรับเขาและกลายเป็นพันธมิตรของเขา. "[16] Katō Kiyomasa เป็นหนึ่งในขุนนางมีประสิทธิภาพมากที่สุดและเป็นที่รู้จักของยุค Sengoku. เขาสั่งให้ส่วนใหญ่ของชนเผ่าที่สำคัญของญี่ปุ่นในระหว่างการรุกรานของเกาหลี (1592-1598). ในคู่มือ เขาจ่าหน้าถึง "ซามูไรทั้งหมดโดยไม่คำนึงถึงตำแหน่ง" เขาบอกลูกน้องของเขาที่ปฏิบัติหน้าที่เดียวของนักรบในชีวิตก็คือ "... เข้าใจดาบยาวและระยะสั้นและจะตาย." นอกจากนี้เขายังได้รับคำสั่งให้ลูกน้องของเขาใส่ความพยายามที่ดีออกมา คลาสสิกในการศึกษาทางทหารโดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่เกี่ยวข้องกับความจงรักภักดีและความกตัญญูเขาเป็นที่รู้จักดีที่สุดสำหรับการอ้างของเขา. [17] "ถ้าคนที่ไม่ได้ตรวจสอบในเรื่องของบูชิโดทุกวันมันจะเป็นเรื่องยากสำหรับเขาที่จะตายกล้าหาญ และการเสียชีวิตลูกผู้ชาย ดังนั้นมันจึงเป็นสิ่งจำเป็นที่จะแกะสลักธุรกิจของนักรบนี้ในใจของคนดี. " Nabeshima Naoshige (1538-1618 AD) เป็นอีกหนึ่ง Sengoku เมียวที่ต่อสู้เคียงบ่าเคียงไหล่กับ Kato Kiyomasa ในเกาหลี. เขาบอกว่ามันเป็นเรื่องที่น่าอับอายสำหรับคนหนึ่งคนใดยังไม่ได้เสี่ยงชีวิต ชีวิตของเขาอย่างน้อยหนึ่งครั้งในการปฏิบัติหน้าที่โดยไม่คำนึงถึงตำแหน่งของเขา. คำพูด Nabeshima จะถูกส่งผ่านลงไปที่ลูกชายและหลานชายของเขาและจะกลายเป็นพื้นฐานสำหรับการ Tsunetomo ยามาโมโต Hagakure. เขาเป็นที่รู้จักกันดีที่สุดสำหรับการบอกว่า "ของเขาทางของซามูไร อยู่ใน desperateness สิบคนหรือมากกว่าไม่สามารถฆ่าคนดังกล่าว. "[18] [19] การต่อสู้ของ Kawanakajima ใน 1561 Torii Mototada (1539-1600) เป็นศักดินาลอร์ดในการให้บริการของโทคุงาวะอิเอะยะสุ. ในวันของการต่อสู้ของ Sekigahara เขา อาสาที่จะยังคงอยู่ในอีกต่อไปในขณะที่ปราสาทชิมินายของเขาก้าวไปทางทิศตะวันออก. Torii งาวะและทั้งสองตกลงกันว่าปราสาทเป็นแก้ตัวไม่ได้. ในการกระทำของความจงรักภักดีต่อเจ้านายของเขา Torii เลือกที่จะอยู่ข้างหลังให้คำมั่นว่าเขาและคนของเขาจะ ต่อสู้จนจบ. ตามประเพณี, Torii สาบานว่าเขาจะไม่ต้องดำเนินการมีชีวิตอยู่. ในยืนสุดท้ายละครทหาร 2,000 คนยื่นออกมากับอัตราต่อรองล้นหลามสำหรับสิบวันกับกองทัพใหญ่ของอิชิดะ Mitsunari 40,000 นักรบ. ใน ย้ายคำสั่งสุดท้ายกับลูกชายของเขา Tadamasa เขาเขียน: [20] "มันไม่ใช่วิถีแห่งนักรบ [คือบูชิโด] ที่จะอายและหลีกเลี่ยงการเสียชีวิตภายใต้สถานการณ์ที่ไม่สำคัญโดยเฉพาะอย่างยิ่ง มันไปโดยไม่บอกว่าจะเสียสละชีวิตเพื่อประโยชน์ของเจ้านายของเขาเป็นหลักการที่ไม่มีการเปลี่ยนแปลง ที่ฉันควรจะสามารถที่จะไปข้างหน้าของนักรบที่อื่น ๆ ของประเทศนี้และสละชีวิตของฉันเพื่อประโยชน์ของความเมตตากรุณาของนายข้าพระองค์เป็นเกียรติให้กับครอบครัวของฉันและได้รับความปรารถนาอย่างแรงกล้ามากที่สุดของฉันเป็นเวลาหลายปี. " มันบอกว่า ทั้งชายร้องไห้เมื่อพวกเขาแยกกันเพราะพวกเขารู้ว่าพวกเขาจะไม่เคยเห็นกันอีกครั้ง. พ่อ Torii และปู่ได้ทำหน้าที่งาวะก่อนที่เขาและพี่ชายของตนได้ถูกฆ่าตายในสนามรบ. การกระทำ Torii ของการเปลี่ยนแปลงหลักสูตรของประวัติศาสตร์ญี่ปุ่น. อิเอะยะสุ . งาวะที่ประสบความสำเร็จจะยกกองทัพและชนะที่ Sekigahara แปล Hagakure วิลเลียมสกอตต์วิลสันสังเกตเห็นตัวอย่างของการเน้นนักรบที่ตายในชนเผ่าอื่น ๆ กว่ายามาโมโต: "เขา (ทาเคดะ Shingen) เป็นวินัยที่เข้มงวดเป็นนักรบและมีคือ เรื่องราวที่เป็นแบบอย่างในการดำเนินการที่เกี่ยวข้องกับ Hagakure ของเขาสอง Brawlers ไม่ได้เพราะพวกเขาได้ต่อสู้ แต่เป็นเพราะพวกเขาไม่ได้ต่อสู้กับความตาย ". [21] [22] คู่แข่งของทาเคดะ Shingen (1521-1573) เป็นซุกิเคนชิน (1,530 -1578) ตำนาน Sengoku ขุนศึกรอบรู้ในคลาสสิกทหารจีนและผู้สนับสนุน "วิธีการของนักรบเป็นตาย" ประวัติศาสตร์ญี่ปุ่น Daisetz Teitaro ซูซูกิอธิบายความเชื่อซุกิเป็น "ผู้ที่มีความเต็มใจที่จะให้ชีวิตของพวกเขาขึ้นและโอบกอดความตายไม่เป็นความจริงวา
ทางศาสนาที่มีอิทธิพลต่อ
ปรัชญาของพุทธศาสนาและเซนและในระดับน้อยขงจื้อและชินโตอิทธิพลวัฒนธรรมซามูไร การทำสมาธิเซนกลายเป็นการเรียนการสอนที่สำคัญเพราะมันนำเสนอขั้นตอนเพื่อความสงบใจ แนวคิดทางพุทธศาสนาของการเกิดใหม่และการเกิดใหม่นำซามูไรที่จะละทิ้งการทรมานและฆ่าไม่มีความจำเป็นในขณะที่บางคนถึงกับซามูไรให้ขึ้นความรุนแรงโดยสิ้นเชิงและกลายเป็นพระสงฆ์หลังจากที่รู้ว่าผลการฆ่าของพวกเขา บางคนถูกฆ่าตายที่พวกเขามาถึงข้อตกลงกับความเข้าใจเหล่านี้ในสนามรบ กำหนดบทบาทที่สุดที่ขงจื้อเล่นในปรัชญาซามูไรคือการเน้นความสำคัญของพระเจ้า-ยึดความสัมพันธ์ความจงรักภักดีของซามูไรที่จะต้องแสดงให้เห็นนายของเขา. จิตรกรรมโออิชิโยชิโอะกระทำท้อง 1,703 บูชิโด ("วิธีการของนักรบ ") เป็นคำที่เริ่มปรากฏให้เห็นในวาทกรรมชาตินิยมทางปัญญาและหลังจากความพ่ายแพ้ของญี่ปุ่นในประเทศจีนในปี 1895 และของรัสเซียในปี 1905 [6] Hagakure หรือ" ที่ซ่อนอยู่ในใบ "โดยยามาโมโตะและ Tsunetomo Gorin ไม่มี Sho หรือ" หนังสือของ ห้าห่วง "โดยมูซาชิโมะทั้งเขียนในช่วงงาวะ (1603-1868) มีทฤษฎีที่มักจะเกี่ยวข้องกับบูชิโดและปรัชญาเซน. ปรัชญาของพุทธศาสนาและเซนและในระดับน้อยขงจื้อและชินโตจะมีการบันทึกการพัฒนา ของวัฒนธรรมซามูไร "ความคิดที่ว่าเซนเป็นอย่างใดที่เกี่ยวข้องกับวัฒนธรรมญี่ปุ่นโดยทั่วไปและบูชิโดโดยเฉพาะอย่างยิ่งเป็นที่คุ้นเคยให้กับนักเรียนของเวสเทิร์เซนผ่านงานเขียนของ DT ซูซูกิข้อสงสัยที่สำคัญที่สุดเพียงอย่างเดียวในการแพร่กระจายของเซนในเวสต์ no." [7] ในบัญชีของญี่ปุ่นส่งไปยังพ่ออิก Loyola ที่กรุงโรมมาจากงบของความโกรธ (ฮันซิโรชื่อตะวันตก), ซาเวียร์อธิบายถึงความสำคัญของการให้เกียรติกับญี่ปุ่น (จดหมายเก็บรักษาไว้ที่วิทยาลัย Coimbra.) ใน สถานที่แรกของประเทศที่เราได้มีการทำที่นี่เกินกว่าในความดีใด ๆ ของประเทศเมื่อเร็ว ๆ นี้พบ ผมคิดว่าในหมู่ประชาชาติป่าเถื่อนจะมีใครที่มีความดีเป็นธรรมชาติมากขึ้นกว่าญี่ปุ่น พวกเขามีการจำหน่ายกรุณาไม่ได้รับทุกคนที่จะโกงปรารถนาที่เยี่ยมยอดของเกียรติและยศ เกียรติกับพวกเขาถูกวางไว้ข้างต้นทุกอย่างอื่น มีที่ดีมากที่ไม่ดีในหมู่พวกเขามี แต่ความยากจนไม่ได้เป็นความเสื่อมเสียมาสู่คนใดคนหนึ่ง มีสิ่งหนึ่งในหมู่พวกเขาที่ฉันแทบจะไม่เป็นที่ทราบว่ามันเป็นประสบการณ์ที่ใดก็ได้ในหมู่ชาวคริสต์ ขุนนาง แต่ที่น่าสงสารพวกเขาอาจจะได้รับเกียรติจากส่วนที่เหลือเหมือนกันราวกับว่าพวกเขาที่อุดมไปด้วย. [8] ลัทธินักรบซามูไรอธิบายตัวเองว่าเป็นสาวกของ "วิถีแห่งนักรบ" หรือบูชิโด บูชิโดถูกกำหนดโดยพจนานุกรมญี่ปุ่น Shogakukan kokugo Daijiten "เป็นปรัชญาที่ไม่ซ้ำกัน (ronri) ที่แพร่กระจายผ่านทางชนชั้นนักรบจากแมช (chusei) ระยะเวลา. จากครั้งแรก, ซามูไรรู้สึกว่าเส้นทางของนักรบเป็นหนึ่งในผู้มีเกียรติ เน้นหน้าที่หลักของคนและความจงรักภักดีแก่ความตาย ". [9] ในศตวรรษที่ 13, Hōjō Shigetoki (1198-1261 AD) เขียน: "เมื่อหนึ่งคือการให้บริการอย่างเป็นทางการในศาลหรือปริญญาโทที่เขาไม่ควรคิดเป็นร้อย หรือพันคน แต่ควรพิจารณาเฉพาะความสำคัญของหลัก. "[10] คาร์ล Steenstrup ตั้งข้อสังเกตว่างานเขียนของนักรบศตวรรษที่ 13 และ 14 (gunki)" ภาพ Bushi ในองค์ประกอบของธรรมชาติของพวกเขาสงคราม eulogizing คุณธรรมเช่นความกล้าหาญประมาท ความภาคภูมิใจของครอบครัวที่รุนแรงและเสียสละอุทิศตนในช่วงเวลาที่หมดสติของเจ้านายและคน ". [11] ขุนนางศักดินาเช่นชิบะ Yoshimasa (1350-1410 AD) ระบุว่าเป็นนักรบที่มองไปข้างหน้าเพื่อความตายอันรุ่งโรจน์ในการให้บริการของผู้นำทหารหรือ จักรพรรดิ: "มันเป็นเรื่องของความเสียใจที่จะปล่อยให้ช่วงเวลาหนึ่งควรตายผ่าน .... ครั้งแรกที่ชายคนหนึ่งซึ่งเป็นอาชีพที่ใช้อาวุธควรคิดแล้วปฏิบัติตามไม่เพียง แต่ชื่อเสียงของเขาเอง แต่ยังว่า ของลูกหลานของเขา เขาไม่ควรนินทาชื่อของเขาไปตลอดกาลโดยถือหนึ่งและชีวิตของเขาเท่านั้นที่รักเกินไป .... หนึ่งในวัตถุประสงค์หลักในการขว้างปาออกไปในชีวิตของเขาคือการทำเช่นนั้นอย่างใดอย่างหนึ่งเพื่อประโยชน์ของจักรพรรดิหรือในบางกิจการที่ดีของนายพลทหาร มันเป็นที่ตรงนั้นจะเป็นชื่อเสียงที่ดีของลูกหลานของคน. "[12] ทั่วไป Akashi Gidayu เตรียมความพร้อมที่จะกระทำการคว้านท้องหลังจากที่สูญเสียการต่อสู้เพื่อเจ้านายของเขาใน 1,582 เขาได้เขียนบทกวีเพียงแค่การตายของเขาใน 1412 AD, Imagawa Sadayo เขียน จดหมายตักเตือนพี่ชายของเขาเน้นความสำคัญของการปฏิบัติหน้าที่ให้แก่นายของคน. Imagawa ได้รับการยกย่องสำหรับความสมดุลของเขาทักษะทางทหารและการบริหารในช่วงชีวิตและงานเขียนของเขากลายเป็นที่แพร่หลายของเขา. ตัวอักษรกลายเป็นศูนย์กลางของกฎหมายงาวะยุคและมีการศึกษาที่จำเป็นสำหรับ ญี่ปุ่นแบบดั้งเดิมจนกระทั่งสงครามโลกครั้งที่สอง: [อ้างจำเป็น] "ครั้งแรกของทุกซามูไรที่ไม่ชอบการต่อสู้และยังไม่ได้ใส่หัวใจของเขาในสถานที่ที่เหมาะสมแม้เขาจะได้รับการเกิดในบ้านของนักรบไม่ควรจะคาดคิดในหมู่ของคน ๆ หนึ่ง ติดตาม .... มันเป็นสิ่งต้องห้ามที่จะลืมหนี้ที่ดีของความเมตตาหนึ่งเป็นหนี้ให้นายของเขาและบรรพบุรุษและจึงทำให้แสงของคุณธรรมของความจงรักภักดีและความกตัญญู .... มันเป็นสิ่งต้องห้ามว่าควรให้ความสำคัญ ... เล็ก ๆ น้อย ๆ การปฏิบัติหน้าที่ของเขาที่จะเจ้านายของเขา ... มีความต้องการหลักที่จะแยกแยะความจงรักภักดีจากความไม่ซื่อสัตย์และเพื่อสร้างผลตอบแทนและการลงโทษคือ "[13]. ในทำนองเดียวกันศักดินาลอร์ด Nobushige ทาเคดะ (1525-1561 AD) กล่าวว่า "ในเรื่องทั้งดี และขนาดเล็กหนึ่งไม่ควรหันหลังให้กับคำสั่งของเจ้านายของเขา ... หนึ่งไม่ควรถามหาของขวัญหรือ enfiefments จากต้นแบบ ... ไม่ว่าไม่มีเหตุผลหลักอาจรักษาคนที่เขาไม่ควรจะรู้สึกไม่พอใจ ... สมุนไม่ผ่านการตัดสินในวันที่ดีกว่า "[14] พี่ชายของทาเคดะ Nobushige Shingen (1521-1573 AD) ยังทำข้อสังเกตที่คล้ายกัน: "หนึ่งที่เกิดในบ้านของนักรบโดยไม่คำนึงถึงตำแหน่งหรือชั้นเรียนของเขาเป็นครั้งแรก acquaints ตัวเองด้วย คนอวดของทหารและความสำเร็จในความจงรักภักดี .... ทุกคนรู้ว่าถ้าคนที่ไม่ถือลูกกตัญญูที่มีต่อพ่อแม่ของเขาเองเขาก็จะละเลยหน้าที่ของเขาที่มีต่อเจ้านายของเขา ดังกล่าวหมายถึงการละเลยไม่จงรักภักดีที่มีต่อมนุษยชาติ . ดังนั้นเช่นคนไม่สมควรที่จะถูกเรียกว่า "ซามูไร" "[15] ศักดินาลอร์ดอาซาคุระ Yoshikage (1428-1481 AD) เขียน: "ในศักดินาของอาซาคุระหนึ่งไม่ควรตรวจสอบติดตามหัวหน้าถ่ายทอดทางพันธุกรรม คนที่ควรจะกำหนดตามความสามารถและความจงรักภักดีของเขา. "อาซาคุระยังตั้งข้อสังเกตว่าความสำเร็จของบิดาของเขาได้รับการรักษาชนิดของนักรบและคนทั่วไปที่อาศัยอยู่ในโดเมน. โดยความสุภาพของเขา" ทุกคนยินดีที่จะเสียสละชีวิตของพวกเขา สำหรับเขาและกลายเป็นพันธมิตรของเขา. "[16] Katō Kiyomasa เป็นหนึ่งในขุนนางมีประสิทธิภาพมากที่สุดและเป็นที่รู้จักของยุค Sengoku. เขาสั่งให้ส่วนใหญ่ของชนเผ่าที่สำคัญของญี่ปุ่นในระหว่างการรุกรานของเกาหลี (1592-1598). ในคู่มือ เขาจ่าหน้าถึง "ซามูไรทั้งหมดโดยไม่คำนึงถึงตำแหน่ง" เขาบอกลูกน้องของเขาที่ปฏิบัติหน้าที่เดียวของนักรบในชีวิตก็คือ "... เข้าใจดาบยาวและระยะสั้นและจะตาย." นอกจากนี้เขายังได้รับคำสั่งให้ลูกน้องของเขาใส่ความพยายามที่ดีออกมา คลาสสิกในการศึกษาทางทหารโดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่เกี่ยวข้องกับความจงรักภักดีและความกตัญญูเขาเป็นที่รู้จักดีที่สุดสำหรับการอ้างของเขา. [17] "ถ้าคนที่ไม่ได้ตรวจสอบในเรื่องของบูชิโดทุกวันมันจะเป็นเรื่องยากสำหรับเขาที่จะตายกล้าหาญ และการเสียชีวิตลูกผู้ชาย ดังนั้นมันจึงเป็นสิ่งจำเป็นที่จะแกะสลักธุรกิจของนักรบนี้ในใจของคนดี. " Nabeshima Naoshige (1538-1618 AD) เป็นอีกหนึ่ง Sengoku เมียวที่ต่อสู้เคียงบ่าเคียงไหล่กับ Kato Kiyomasa ในเกาหลี. เขาบอกว่ามันเป็นเรื่องที่น่าอับอายสำหรับคนหนึ่งคนใดยังไม่ได้เสี่ยงชีวิต ชีวิตของเขาอย่างน้อยหนึ่งครั้งในการปฏิบัติหน้าที่โดยไม่คำนึงถึงตำแหน่งของเขา. คำพูด Nabeshima จะถูกส่งผ่านลงไปที่ลูกชายและหลานชายของเขาและจะกลายเป็นพื้นฐานสำหรับการ Tsunetomo ยามาโมโต Hagakure. เขาเป็นที่รู้จักกันดีที่สุดสำหรับการบอกว่า "ของเขาทางของซามูไร อยู่ใน desperateness สิบคนหรือมากกว่าไม่สามารถฆ่าคนดังกล่าว. "[18] [19] การต่อสู้ของ Kawanakajima ใน 1561 Torii Mototada (1539-1600) เป็นศักดินาลอร์ดในการให้บริการของโทคุงาวะอิเอะยะสุ. ในวันของการต่อสู้ของ Sekigahara เขา อาสาที่จะยังคงอยู่ในอีกต่อไปในขณะที่ปราสาทชิมินายของเขาก้าวไปทางทิศตะวันออก. Torii งาวะและทั้งสองตกลงกันว่าปราสาทเป็นแก้ตัวไม่ได้. ในการกระทำของความจงรักภักดีต่อเจ้านายของเขา Torii เลือกที่จะอยู่ข้างหลังให้คำมั่นว่าเขาและคนของเขาจะ ต่อสู้จนจบ. ตามประเพณี, Torii สาบานว่าเขาจะไม่ต้องดำเนินการมีชีวิตอยู่. ในยืนสุดท้ายละครทหาร 2,000 คนยื่นออกมากับอัตราต่อรองล้นหลามสำหรับสิบวันกับกองทัพใหญ่ของอิชิดะ Mitsunari 40,000 นักรบ. ใน ย้ายคำสั่งสุดท้ายกับลูกชายของเขา Tadamasa เขาเขียน: [20] "มันไม่ใช่วิถีแห่งนักรบ [คือบูชิโด] ที่จะอายและหลีกเลี่ยงการเสียชีวิตภายใต้สถานการณ์ที่ไม่สำคัญโดยเฉพาะอย่างยิ่ง มันไปโดยไม่บอกว่าจะเสียสละชีวิตเพื่อประโยชน์ของเจ้านายของเขาเป็นหลักการที่ไม่มีการเปลี่ยนแปลง ที่ฉันควรจะสามารถที่จะไปข้างหน้าของนักรบที่อื่น ๆ ของประเทศนี้และสละชีวิตของฉันเพื่อประโยชน์ของความเมตตากรุณาของนายข้าพระองค์เป็นเกียรติให้กับครอบครัวของฉันและได้รับความปรารถนาอย่างแรงกล้ามากที่สุดของฉันเป็นเวลาหลายปี. " มันบอกว่า ทั้งชายร้องไห้เมื่อพวกเขาแยกกันเพราะพวกเขารู้ว่าพวกเขาจะไม่เคยเห็นกันอีกครั้ง. พ่อ Torii และปู่ได้ทำหน้าที่งาวะก่อนที่เขาและพี่ชายของตนได้ถูกฆ่าตายในสนามรบ. การกระทำ Torii ของการเปลี่ยนแปลงหลักสูตรของประวัติศาสตร์ญี่ปุ่น. อิเอะยะสุ . งาวะที่ประสบความสำเร็จจะยกกองทัพและชนะที่ Sekigahara แปล Hagakure วิลเลียมสกอตต์วิลสันสังเกตเห็นตัวอย่างของการเน้นนักรบที่ตายในชนเผ่าอื่น ๆ กว่ายามาโมโต: "เขา (ทาเคดะ Shingen) เป็นวินัยที่เข้มงวดเป็นนักรบและมีคือ เรื่องราวที่เป็นแบบอย่างในการดำเนินการที่เกี่ยวข้องกับ Hagakure ของเขาสอง Brawlers ไม่ได้เพราะพวกเขาได้ต่อสู้ แต่เป็นเพราะพวกเขาไม่ได้ต่อสู้กับความตาย ". [21] [22] คู่แข่งของทาเคดะ Shingen (1521-1573) เป็นซุกิเคนชิน (1,530 -1578) ตำนาน Sengoku ขุนศึกรอบรู้ในคลาสสิกทหารจีนและผู้สนับสนุน "วิธีการของนักรบเป็นตาย" ประวัติศาสตร์ญี่ปุ่น Daisetz Teitaro ซูซูกิอธิบายความเชื่อซุกิเป็น "ผู้ที่มีความเต็มใจที่จะให้ชีวิตของพวกเขาขึ้นและโอบกอดความตายไม่เป็นความจริงวา
การแปล กรุณารอสักครู่..
อิทธิพลของปรัชญาทางศาสนา
ปรัชญาของพุทธศาสนาและเซน และน้อยกว่าขอบเขตลัทธิขงจื้อและลัทธิชินโต มีอิทธิพลต่อวัฒนธรรมซามูไร . เซนนั่งสมาธิเป็นสำคัญ เนื่องจากการเสนอกระบวนการมันสงบของจิตใจ พุทธศาสนาแนวคิดของการเกิดใหม่และการเกิดใหม่ทำให้ซามูไรทิ้งทรมานและไม่ฆ่าในขณะที่บางซามูไรแม้เลิกความรุนแรงทั้งหมด และเป็นพระสงฆ์หลังจากที่ตระหนักว่าไร้ผลการฆ่าพวกเขา . บางคนถูกฆ่าตายเมื่อพวกเขามาถึงข้อตกลงกับ realizations เหล่านี้ในสนามรบส่วนใหญ่การกำหนดบทบาท Confucianism เล่นในปรัชญาซามูไรคือความเครียดความสำคัญของพระผู้ติดตามความสัมพันธ์ความภักดีที่ซามูไรยังต้องแสดงให้เจ้านายของเขา
ภาพวาดของโอตะชิโยชิโอะกระทำเซ็ปปุกุ 1703
, .บุชิโด ( " วิถีของนักรบ " ) เป็นศัพท์ที่เริ่มปรากฏในทรัพย์สินทางปัญญาและวาทกรรมชาตินิยมหลังจากความพ่ายแพ้ของญี่ปุ่นและจีนใน 1895 ของรัสเซียใน 1905 [ 6 ] ฮากาคูเระ หรือ " ที่ซ่อนอยู่ในใบไม้และ " ยามาโมโต้ ซูเนะโตโมะกอเริ่นไม่โชหรือ " หนังสือห้าห่วง " มิยาโมโตะ มุซาชิ ทั้งเขียนในยุค TOKUGAWA ( 1603 - 1868 )เป็นทฤษฎีที่มักจะเกี่ยวข้องกับบูชิโดและปรัชญาเซน
ปรัชญาของพุทธศาสนาและเซน และน้อยกว่าขอบเขตลัทธิขงจื้อและลัทธิชินโต ประกอบกับมีการพัฒนาวัฒนธรรมซามูไร " ความคิดที่เซนเป็นอย่างใดที่เกี่ยวข้องกับวัฒนธรรมญี่ปุ่นทั่วไป และเกมส์ โดยเฉพาะ คุ้นเคยกับตะวันตก นักเรียนของเซนผ่านงานเขียนของ D . T . ซูซูกิสงสัยรูปเดียวที่สำคัญที่สุดในการแพร่กระจายของเซนในเวสต์ . " [ 7 ]
ในบัญชีของญี่ปุ่นส่งมาให้พ่ออิก Loyola ในกรุงโรม , วาดจากงบของความโกรธ ( ชื่อฝรั่งของฮานซิโร่ ) , ซาเวียร์ อธิบายถึงความสำคัญของเกียรติญี่ปุ่น ( จดหมายเก็บไว้ที่วิทยาลัย Coimbra ) :
ในสถานที่แรกประเทศที่เราได้ทำที่นี่กว่าในความดีใด ๆของสหประชาชาติ เมื่อเร็ว ๆนี้พบ ผมคิดจริงๆ ว่า ระหว่าง ป่าเถื่อนประเทศสามารถมีผู้ใดมีความดีตามธรรมชาติมากกว่าญี่ปุ่น พวกเขามีนิสัยอ่อนโยน ไม่ทั้งหมดให้โกง เยี่ยมยอด เป็นที่ต้องการของเกียรติยศและตำแหน่ง ให้เกียรติกับพวกเขาถูกวางไว้ข้างต้นทุกอย่างอื่น
ปรัชญาของพุทธศาสนาและเซน และน้อยกว่าขอบเขตลัทธิขงจื้อและลัทธิชินโต มีอิทธิพลต่อวัฒนธรรมซามูไร . เซนนั่งสมาธิเป็นสำคัญ เนื่องจากการเสนอกระบวนการมันสงบของจิตใจ พุทธศาสนาแนวคิดของการเกิดใหม่และการเกิดใหม่ทำให้ซามูไรทิ้งทรมานและไม่ฆ่าในขณะที่บางซามูไรแม้เลิกความรุนแรงทั้งหมด และเป็นพระสงฆ์หลังจากที่ตระหนักว่าไร้ผลการฆ่าพวกเขา . บางคนถูกฆ่าตายเมื่อพวกเขามาถึงข้อตกลงกับ realizations เหล่านี้ในสนามรบส่วนใหญ่การกำหนดบทบาท Confucianism เล่นในปรัชญาซามูไรคือความเครียดความสำคัญของพระผู้ติดตามความสัมพันธ์ความภักดีที่ซามูไรยังต้องแสดงให้เจ้านายของเขา
ภาพวาดของโอตะชิโยชิโอะกระทำเซ็ปปุกุ 1703
, .บุชิโด ( " วิถีของนักรบ " ) เป็นศัพท์ที่เริ่มปรากฏในทรัพย์สินทางปัญญาและวาทกรรมชาตินิยมหลังจากความพ่ายแพ้ของญี่ปุ่นและจีนใน 1895 ของรัสเซียใน 1905 [ 6 ] ฮากาคูเระ หรือ " ที่ซ่อนอยู่ในใบไม้และ " ยามาโมโต้ ซูเนะโตโมะกอเริ่นไม่โชหรือ " หนังสือห้าห่วง " มิยาโมโตะ มุซาชิ ทั้งเขียนในยุค TOKUGAWA ( 1603 - 1868 )เป็นทฤษฎีที่มักจะเกี่ยวข้องกับบูชิโดและปรัชญาเซน
ปรัชญาของพุทธศาสนาและเซน และน้อยกว่าขอบเขตลัทธิขงจื้อและลัทธิชินโต ประกอบกับมีการพัฒนาวัฒนธรรมซามูไร " ความคิดที่เซนเป็นอย่างใดที่เกี่ยวข้องกับวัฒนธรรมญี่ปุ่นทั่วไป และเกมส์ โดยเฉพาะ คุ้นเคยกับตะวันตก นักเรียนของเซนผ่านงานเขียนของ D . T . ซูซูกิสงสัยรูปเดียวที่สำคัญที่สุดในการแพร่กระจายของเซนในเวสต์ . " [ 7 ]
ในบัญชีของญี่ปุ่นส่งมาให้พ่ออิก Loyola ในกรุงโรม , วาดจากงบของความโกรธ ( ชื่อฝรั่งของฮานซิโร่ ) , ซาเวียร์ อธิบายถึงความสำคัญของเกียรติญี่ปุ่น ( จดหมายเก็บไว้ที่วิทยาลัย Coimbra ) :
ในสถานที่แรกประเทศที่เราได้ทำที่นี่กว่าในความดีใด ๆของสหประชาชาติ เมื่อเร็ว ๆนี้พบ ผมคิดจริงๆ ว่า ระหว่าง ป่าเถื่อนประเทศสามารถมีผู้ใดมีความดีตามธรรมชาติมากกว่าญี่ปุ่น พวกเขามีนิสัยอ่อนโยน ไม่ทั้งหมดให้โกง เยี่ยมยอด เป็นที่ต้องการของเกียรติยศและตำแหน่ง ให้เกียรติกับพวกเขาถูกวางไว้ข้างต้นทุกอย่างอื่น
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- แหล่งอ้างอิง
- กิ้งก่า ได้ ทอง
- Once client apps run and ContentResolver
- Britain
- ชาเขียว-พื้นหลังเบลอ
- น้องสาวของแม่ฉันในครอบครัวของฉันมาที่นี้
- Every time I listen to this song. I miss
- หาดป่าตอง อีกหนึ่งหาดที่มีชื่อเสียงของเก
- The presence of gastrin stimulates parie
- digestion ( deye JES chuhn ) mechanical
- Simple as that!
- และฉันยังอยากเป็นนักวาดการ์ตูนและนักเขีย
- ได้ไปทำกิจกรรมจัดกระทงในเเต่ละห้อง
- ขอบคุณที่ได้เจอกันขอบคุณที่รักกันฝันดีที
- บางสิ่งเด็กอาจเก่งกว่าผู้ใหญ่
- ใช่คุณหนือป่าวที่ติดตามฉันใน Instagram
- ฉันกำลังวางแผนงานในวันพรุ่งนี้
- เปิดร้านขายยา
- ตอนนี้จอดพักอยู่ข้างทาง
- mentira.
- เค้าตาโต
- คุณมีครอบครัวยัง
- ถึง
- เข้าใจเรา
