“She certainly has great skill with

“She certainly has great skill with the sewing needle,” remarked one of the woman, “but what a shameful way to show it!”
“Make way in the King’s name” shouted the prison officer. “Everyone will have a chance to get a good view of this wicked woman from now until noon. Come along Hester. Show your scarlet letter in the marketplace!”
A lane opened up between the spectators and Hester Prynne walked toward the area appointed for public punishment. Calmly she came to the scaffold at the western end of the marketplace next to Boston’s oldest church. The scaffold was a platform where punishments were carried out publicly so as to impress the citizenry into obeying the laws. There was a pillory there designed to hold a human head tightly and keep it in the public gaze. But Hester Prynne was not sentenced to its confinement. Her sentence was just to stand on the platform for three hours.
She climbed the steps and began her sentence. The onlookers stared at her and the Scarlet letter in solemn silence. Hester had prepared herself to face the assault of the public’s scorn and insults, her mind began to travel back into itself as memories began to surface. She could see and feel the days of her happy childhood. Then she saw her face gazing in the mirror, and its glow of young beauty much older. His eyes were dim, and his skin was pale from many years of cloistered study. His figure was slightly misshapen his left shoulder a bit higher than his right. Then Hester Prynne’s memories ended and she found herself back on the scaffolding surrounded by the townspeople. They were still staring at her and the scarlet letter on her breast. She looked down at the letter on her chest and touched it to assure herself it was real. And it was, as were the infant and her burning shame.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"เธอแน่นอนมีทักษะดีกับเข็มเย็บผ้า กล่าวผู้หญิง "แต่ว่าถึงแม้วิธีการแสดง "อย่างใดอย่างหนึ่ง "ทำให้ทางในชื่อของพระมหากษัตริย์" ตะโกนคุกเจ้าหน้าที่ "ทุกคนจะได้มีโอกาสไปดูของหญิงคนชั่วนี้ตั้งแต่วันนี้จนถึงเที่ยง มาพร้อม Hester แสดงจดหมายสีแดงในตลาด" เลนที่เปิดระหว่างที่ผู้ชม และ Hester Prynne เดินไปยังบริเวณที่รับการลงโทษที่สาธารณะ เบา ๆ เธอมาถึงนั่งร้านด้านตะวันตกของตลาดอยู่ติดกับโบสถ์ที่เก่าแก่ที่สุดของบอสตัน นั่งร้านแพลตฟอร์มที่ลงโทษได้ดำเนินการอย่างเปิดเผยเพื่อสร้างความประทับใจมาเป็นกฎหมายก็ได้ มี pillory ที่มีออกแบบมาเพื่อกดหัวคนแน่น และเก็บไว้ในสายตาสาธารณะ แต่ Hester Prynne ถูกพิพากษาถึงความเข้าไม่ ประโยคของเธอที่จะ ยืนบนแพลตฟอร์มเวลา 3 ชั่วโมง เธอปีนขั้นตอน และเริ่มประโยคของเธอ Onlookers จ้องไปที่เธอและตัวอักษรสีแดงในความเงียบบุด Hester ได้เตรียมตัวเผชิญกับการโจมตีของสาธารณะชนและดูหมิ่น จิตใจของเธอเริ่มที่จะเดินทางกลับเข้าตัวเองกับความทรงจำเริ่มผิว เธอสามารถเห็น และรู้สึกวันของวัยเด็กของเธอมีความสุข จากนั้น เธอเห็นใบหน้าของเธอพร้อมกระจก และการเรืองแสงของสาวงามที่เก่ามาก ตาดูมีมิติ และผิวของเขาก็ซีดจากหลายปีของการศึกษา cloistered รูปของเขาเล็กน้อย misshapen บิตที่สูงกว่าของเขาขวาไหล่ซ้ายของเขาได้ แล้วสิ้นสุด Hester Prynne ความทรงจำ และเธอพบว่าตัวเองไปบนนั่งร้านที่ล้อมรอบ ด้วย townspeople พวกเขาก็ยังคงจ้องเธอและตัวอักษรสีแดงบนเต้านมของเธอ เธอมองลงไปที่ตัวอักษรบนหน้าอกของเธอ และสัมผัสไปมั่นใจตัวเองก็จริง และมัน เป็น เป็นเด็กทารกและความอัปยศของเธอเขียน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"เธอแน่นอนมีทักษะที่ดีด้วยเข็มเย็บผ้า" ตั้งข้อสังเกตหนึ่งของผู้หญิง "แต่สิ่งที่เป็นวิธีที่น่าอับอายที่จะแสดงมัน!"
"ทำให้ทางในชื่อของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว" ตะโกนเจ้าหน้าที่เรือนจำ "ทุกคนจะมีโอกาสที่จะได้รับมุมมองที่ดีของหญิงชั่วร้ายคนนี้ตั้งแต่วันนี้ถึงเที่ยง มาพร้อมเฮสเตอร์ แสดงจดหมายสีแดงของคุณในตลาด!
"เลนเปิดขึ้นระหว่างผู้ชมและเฮสเตอร์Prynne เดินไปยังพื้นที่ที่ได้รับการแต่งตั้งให้ลงโทษประชาชน ใจเย็นเธอมาถึงนั่งร้านที่ด้านตะวันตกของตลาดที่อยู่ติดกับโบสถ์ที่เก่าแก่ที่สุดของบอสตัน นั่งร้านเป็นแพลตฟอร์มที่การลงโทษได้ดำเนินการต่อสาธารณชนเพื่อสร้างความประทับใจให้ประชาชนเข้าไปปฏิบัติตามกฎหมาย มีประจานมีออกแบบมาเพื่อถือหัวมนุษย์แน่นและเก็บไว้ในสายตาประชาชน แต่เฮสเตอร์ Prynne ไม่ได้ถูกตัดสินจำคุกที่คุมขังของ ประโยคของเธอเป็นเพียงที่จะยืนอยู่บนเวทีเป็นเวลาสามชั่วโมง.
เธอปีนขึ้นไปตามขั้นตอนและเริ่มประโยคของเธอ ไทยมุงจ้องมองมาที่เธอและตัวอักษรสีแดงอยู่ในความเงียบเคร่งขรึม เฮสเตอร์ตัวเองได้เตรียมที่จะเผชิญกับการโจมตีของดูถูกประชาชนและด่าจิตใจของเธอเริ่มที่จะเดินทางกลับเข้ามาในตัวเองเป็นความทรงจำที่เริ่มปรากฏ เธอจะได้เห็นและความรู้สึกวันในวัยเด็กของเธอมีความสุข จากนั้นเธอก็เห็นใบหน้าของเธอจ้องมองในกระจกและการเรืองแสงของสาวงามมากเก่า ตามัวและผิวของเขาเป็นสีซีดจากหลายปีของการศึกษาร่มรื่น ร่างของเขาถูกผิดรูปเล็กน้อยไหล่ซ้ายของเขาบิตสูงกว่าขวาของเขา แล้วความทรงจำที่เฮสเตอร์ Prynne จบและเธอพบว่าตัวเองกลับมาอยู่บนนั่งร้านที่ล้อมรอบด้วยชาวเมือง พวกเขายังคงจ้องมองที่เธอและตัวอักษรสีแดงบนหน้าอกของเธอ เธอมองลงไปที่ตัวอักษรบนหน้าอกของเธอและสัมผัสมันเพื่อให้มั่นใจว่าตัวเองมันเป็นเรื่องจริง และมันก็เป็นเช่นเดียวกับทารกและความอับอายการเผาไหม้ของเธอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" เธอต้องมีทักษะที่ดีด้วยเข็มเย็บผ้า ' ' หนึ่งในผู้หญิง แต่สิ่งที่น่าละอายที่จะแสดงมัน "
" ทำให้ทางของกษัตริย์ชื่อ " ตะโกนเจ้าหน้าที่เรือนจำ . " ทุกคนจะมีโอกาสที่จะได้รับมุมมองที่ดีของผู้หญิงที่ชั่วร้ายจากตอนนี้จนถึงเที่ยง ตามมา เฮสเตอร์ แสดงจดหมายสีแดงของคุณในตลาด "
มีช่องเปิดระหว่างผู้ชมเฮสเตอร์พรินน์และเดินตรงไปยังพื้นที่การลงโทษประชาชน ใจเย็นเธอมานั่งร้านที่ปลายตะวันตกของตลาดข้างๆ โบสถ์เก่าแก่ของเมืองบอสตัน . นั่งร้านเป็นแพลตฟอร์มที่ให้โทษ ได้ดำเนินการอย่างเปิดเผย เพื่อให้ประชาชนและเชื่อฟังกฎหมายมีประจานมันออกแบบมาเพื่อถือหัวของมนุษย์ได้มิดชิด และเก็บไว้ในสายตาประชาชน แต่เฮสเตอร์พรินน์ได้พิพากษาให้กักขังของ ประโยคที่เธอกำลังยืนอยู่บนแพลตฟอร์มสำหรับสามชั่วโมง
เธอปีนขั้นตอนและเริ่มประโยคของเธอ ผู้ชมจ้องเธอและตัวอักษรสีแดงในความเงียบ เคร่งขรึมเฮสเตอร์ได้เตรียมตัวที่จะเผชิญกับการโจมตีของการดูหมิ่นและหมิ่น จิตใจของเธอเริ่มที่จะเดินทางกลับเข้าไปในตัวเอง ความทรงจำเริ่มพื้นผิว เธอได้เห็นและรู้สึกวันมีความสุขในวัยเด็กของเธอ แล้วเธอก็เห็นใบหน้าของเธอจ้องมองในกระจก และการเรืองแสงของสาวงาม เก่ามาก ดวงตาของเขาหรี่ และผิวของเขาซีดจากหลายปีของ cloistered ศึกษารูปของเขาเล็กน้อยเสียรูปของเขาไหล่ซ้ายเล็กน้อยสูงกว่าขวาของเขา แล้วเฮสเตอร์พรินน์ความทรงจำสิ้นสุดลง เธอพบว่าตัวเองกลับบนนั่งร้านล้อมรอบไปด้วยชาวเมือง พวกเขายังมองเธอและตัวอักษรสีแดงบนหน้าอกของเธอ เธอก้มลงมองจดหมายบนหน้าอกของเธอและสัมผัสมันได้เอง มันเป็นความจริง และมันเป็นเป็นทารกและความอับอายของเธอเขียน