When I was in university I had to a

When I was in university I had to away from my family for the first time. I was only 18 and had barely have friends because it was before new semester starts. I missed my family and friends a lot. But I trusted myself that I would adjust anyway in new places and people. So, I tried to find some interesting activities to overcome loneliness. I joined overseas volunteering club and English speaking club. Not only this, I met many good people in university and could be sociable and active person. If I only spent my time in my narrow dormitory room I would not became a better person like this. I am always convinced that I will overcome any conflict and challenging moment as well like I did before.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เมื่อผมในมหาวิทยาลัย ผมต้องห่างจากครอบครัวของฉันเป็นครั้งแรก ผม 18 เท่า และมีแทบไม่มีเพื่อนเพราะก่อนเริ่มภาคการศึกษาใหม่ ฉันพลาดเพื่อนและครอบครัวของฉันมาก แต่ใจตัวเองว่าผมจะปรับอย่างไรก็ตามในสถานใหม่และคน ดังนั้น ผมพยายามหากิจกรรมที่น่าสนใจบางอย่างเพื่อเอาชนะความเหงา เข้าร่วมคลับเป็นอาสาสมัครในต่างประเทศและคลับพูดภาษาอังกฤษ ไม่เพียงแค่นี้ ฉันได้พบคนดีในมหาวิทยาลัย และอาจจะเป็นคนเข้ากับคนง่าย และใช้งาน ถ้าเพียงใช้ เวลาในห้องพักแคบ ๆ ก็จะไม่กลายเป็น บุคคลดีเช่นนี้ ผมมักจะเชื่อว่า ฉันจะเอาชนะความขัดแย้งใด ๆ และช่วงเวลาที่ท้าทายเช่นกันเหมือนที่ผมทำก่อน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมื่อผมอยู่ในมหาวิทยาลัยที่ผมต้องออกไปจากครอบครัวของฉันเป็นครั้งแรก ฉันเป็นเพียง 18 และเพิ่งจะมีเพื่อนเพราะมันเป็นภาคการศึกษาก่อนที่จะเริ่มต้นใหม่ ฉันพลาดครอบครัวและเพื่อนของฉันมาก แต่ผมไว้วางใจตัวเองว่าฉันจะปรับอยู่แล้วในสถานที่ใหม่ ๆ และผู้คน ดังนั้นฉันจึงพยายามที่จะหากิจกรรมที่น่าสนใจบางอย่างที่จะเอาชนะความเหงา ผมได้เข้าร่วมเป็นอาสาสมัครในต่างประเทศสโมสรและการพูดภาษาอังกฤษของสโมสร ไม่เพียงแค่นี้ผมได้พบกับคนที่ดีมากในมหาวิทยาลัยและอาจจะเป็นคนที่เข้ากับคนง่ายและใช้งาน ถ้าผมใช้เวลาเพียงเวลาของฉันในห้องพักหอพักแคบ ๆ ของฉันฉันจะไม่กลายเป็นคนที่ดีขึ้นเช่นนี้ ฉันมักจะเชื่อว่าเราจะเอาชนะความขัดแย้งและความท้าทายขณะใด ๆ ได้เป็นอย่างดีเหมือนที่ผมเคยทำมาก่อน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตอนที่ฉันอยู่มหาวิทยาลัย ผมต้องห่างจากครอบครัวของฉันเป็นครั้งแรก ผมอายุแค่ 18 และมีแทบไม่มีเพื่อน เพราะมันก่อนภาคใหม่จะเริ่ม ฉันคิดถึงครอบครัวและเพื่อนมาก แต่ฉันเชื่อใจตัวเองว่าต้องปรับยังไง ในสถานที่ใหม่ และคน ดังนั้นฉันพยายามที่จะหากิจกรรมที่น่าสนใจที่จะเอาชนะความเหงา ผมได้เข้าร่วมเป็นอาสาสมัครชมรมคลับต่างประเทศและพูดภาษาอังกฤษ ไม่เพียง แต่นี้ ผมได้เจอผู้คนดีๆมากมายในมหาวิทยาลัย และสามารถเข้ากับคนง่าย และงานบุคคล ถ้าฉันใช้เวลาของฉันเวลาในหอพักแคบๆ ของผม ผมจะไม่กลายเป็นคนที่ดีกว่าแบบนี้ ผมก็มั่นใจว่าผมจะเอาชนะความขัดแย้งและความท้าทายในขณะที่ดีเหมือนเมื่อก่อนเลย