Rogers described himself as a solit

Rogers described himself as a solitary boy, dreamy and lost in fantasy much of the time. He read incessantly, any book he could find, even the dictionary and encyclopedia. As a result of this solitude, he came to rely on his own experience and his own view of the world, a characteristic that stayed with him all his life and formed a part of his personality theory. In his later years he came to realize how strongly his early solitude and loneliness had influenced both his own personality and his formal approach to the study of personality. "As I look back," he wrote, "I realize that my interest in interviewing and in therapy certainly grew out of my early loneliness. Here was a socially approved way of getting really close to individuals and thus filling some of the hunger I had undoubtedly felt" (Rogers, 1980, P. 34).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โรเจอร์สอธิบายตัวเองเป็นผู้ชายปัจเจก ฝัน และหายไปในจินตนาการมากเวลา อ่าน incessantly สมุดใด ๆ เขาพบ แม้พจนานุกรมและสารานุกรม จากความสันโดษนี้ เขามาพึ่งพาตนเองประสบการณ์และมุมมองของตัวเองของโลก ลักษณะที่อยู่กับเขาตลอดชีวิตของเขา และเกิดขึ้นเป็นส่วนหนึ่งของทฤษฎีบุคลิกภาพของเขา ในปีภายหลังเขา ได้มาตระหนักถึงวิธีขอต้นความสันโดษและความเหงาของเขาได้มีอิทธิพลต่อบุคลิกภาพของตัวเองและวิธีการศึกษาบุคลิกภาพของเขาอย่างเป็นทางการ "เป็นฉันดูกลับ เขาเขียน "ฉันรู้ว่า ฉันสนใจ ในการสัมภาษณ์ข้อมูลส่วนตัว และบำบัดแน่นอนเกิดขึ้นจากความเหงาของฉันก่อน นี่คือสังคมอนุมัติวิธีการจริง ๆ ใกล้กับบุคคล และจึง บรรจุของความหิวที่ผมรู้สึกได้อย่างไม่ต้องสงสัย" (โรเจอร์ส 1980, P. 34)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โรเจอร์สอธิบายว่าตัวเองเป็นเด็กโดดเดี่ยวเหมือนฝันและหายไปในจินตนาการมากเวลา เขาอ่านอย่างไม่หยุดหย่อนหนังสือใด ๆ ที่เขาสามารถหาได้ในพจนานุกรมและสารานุกรม เป็นผลมาจากความเหงานี้เขามาต้องพึ่งพาประสบการณ์ของตัวเองและมุมมองของตัวเองของโลกมีลักษณะที่อยู่กับเขาตลอดชีวิตของเขาและกลายเป็นส่วนหนึ่งของทฤษฎีบุคลิกภาพของเขา ในปีต่อมาเขามาตระหนักถึงวิธีการขอความเหงาในช่วงต้นของเขาและความเหงามีอิทธิพลต่อทั้งบุคลิกของเขาเองและวิธีการอย่างเป็นทางการของเขาในการศึกษาบุคลิกภาพ "ขณะที่ผมมองย้อนกลับไป" เขาเขียนว่า "ผมตระหนักดีว่าความสนใจของผมในการสัมภาษณ์และในการรักษาอย่างแน่นอนงอกออกมาจากความเหงาในช่วงต้นของฉัน. ที่นี่เป็นวิธีที่ได้รับการอนุมัติของสังคมที่จะได้รับจริงใกล้เคียงกับบุคคลและจึงเติมบางส่วนของความหิวที่ฉันมี ไม่ต้องสงสัยเลยรู้สึกว่า "(โรเจอร์ส 1980, P. 34)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โรเจอร์สอธิบายว่าตัวเองเป็นเด็กที่โดดเดี่ยว , ฝันและหายไปในจินตนาการมากของเวลา เขาอ่านหลั่ง หนังสือใด ๆที่เขาสามารถหา แม้แต่พจนานุกรมและสารานุกรม ผลของความโดดเดี่ยวนี้ เขาก็อาศัยประสบการณ์และมุมมองของตัวเองของโลกของตัวเองเป็นลักษณะที่อยู่กับเขาได้ตลอดชีวิต และเกิดขึ้นเป็นส่วนหนึ่งของทฤษฎีบุคลิกภาพของเขาใน ปีต่อมาเขาก็ตระหนักว่ามีความสันโดษในวัยเด็กของเขา และความเหงาได้อิทธิพลทั้งของตัวเองและบุคลิกภาพแบบเป็นทางการของเขาเพื่อการศึกษาบุคลิกภาพ” ขณะที่ผมมองย้อนกลับไป " เขาเขียน " ฉันตระหนักว่าฉันสนใจในการสัมภาษณ์และในการบำบัดก็ขยายตัวออกจากความเหงาแรกของฉันที่นี่เป็นสังคมที่ได้รับการอนุมัติทางที่จะสนิทกับบุคคลจึงกรอกข้อมูลบางส่วนของความหิวก็ไม่ต้องสงสัยว่า " ( Rogers , 2523 , หน้า 34 )