Good computer and video games like

Good computer and video games like System Shock 2, Deus Ex, Pikmin, Rise of Nations, Neverwinter Nights, and Xenosaga: Episode 1 are learning machines. They get themselves learned and learned well, so that they get played long and hard by a great many people. This is how they and their designers survive and perpetuate themselves. If a game cannot be learned and even mastered at a certain level, it won't get played by enough people, and the company that makes it will go broke. Good learning in games is a capitalist-driven Darwinian process of selection of the fittest. Of course, game designers could have solved their learning problems by making games shorter and easier, by dumbing them down, so to speak. But most gamers don't want short and easy games. Thus, designers face and largely solve an intriguing educational dilemma, one also faced by schools and workplaces: how to get people, often young people, to learn and master something that is long and challenging--and enjoy it, to boot.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คอมพิวเตอร์และวิดีโอเกมเช่นระบบช็อต 2, Deus Ex เพิ่ม ขึ้นของ Nations, Neverwinter คืน และ Xenosaga: ตอน 1 เรียนเครื่อง พวกเขาได้รับตัวเองได้เรียนรู้ และเรียนรู้ที่ดี เพื่อให้พวกเขาได้เล่นนาน และยากดีหลายคน วิธีผู้ออกแบบของพวกเขาและพวกเขาอยู่รอด และขยายเวลาตัวเองได้ ถ้าเกมไม่สามารถเรียนรู้ และเข้าใจได้ในระดับหนึ่ง มันจะไม่ได้เล่น โดยคนพอ และบริษัทที่มันจะไปยากจน ในเกมการเรียนรู้ที่ดีเป็นทุนนิยมขับเคลื่อนกระบวนการดัตของ fittest ที่เลือก แน่นอน การออกแบบเกมสามารถมีแก้ไขปัญหาการเรียนรู้ โดยการทำเกมสั้น และง่าย ขึ้น โดย dumbing ลง เพื่อที่จะพูด แต่ส่วนใหญ่นักเล่นเกมไม่ต้องเกมสั้น และง่าย ดังนั้น นักออกแบบใบหน้า และส่วนใหญ่แก้ปัญหาน่าสนใจศึกษาคาย หนึ่งยัง ต้องเผชิญกับโรงเรียนและสถานที่ทำงาน: วิธีการรับคน คนหนุ่มสาวมักจะ การเรียนรู้ และหลักสิ่งที่ยาว และ ท้าทาย - และสนุกกับมัน บูต

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คอมพิวเตอร์และวิดีโอเกมที่ดีเช่นระบบช็อก 2 Deus Ex, Pikmin เพิ่มขึ้นของชาติ Neverwinter Nights และ Xenosaga: ตอนที่ 1 เป็นเครื่องการเรียนรู้ พวกเขาได้รับตัวเองได้เรียนรู้และเรียนรู้ที่ดีเพื่อให้พวกเขาได้รับการเล่นยาวและยากโดยคนจำนวนมาก นี่คือวิธีที่พวกเขาและนักออกแบบของพวกเขาอยู่รอดและขยายตัวเอง ถ้าเกมไม่สามารถเรียนรู้และยังเข้าใจได้ในระดับหนึ่งก็จะไม่ได้รับการเล่นโดยคนพอและ บริษัท ที่ทำให้มันจะเจ๊ง เรียนรู้ที่ดีในการเล่นเกมเป็นทุนนิยมที่ขับเคลื่อนด้วยกระบวนการของดาร์วินของการเลือกของ fittest ของหลักสูตรออกแบบเกมอาจมีการแก้ไขปัญหาการเรียนรู้ของพวกเขาโดยการทำเกมที่สั้นและง่ายขึ้นโดย dumbing พวกเขาลงเพื่อที่จะพูด แต่เกมส่วนใหญ่ไม่ต้องการเกมสั้นและง่าย ดังนั้นนักออกแบบใบหน้าและส่วนใหญ่แก้ขึ้นเขียงการศึกษาที่น่าสนใจหนึ่งยังต้องเผชิญกับโรงเรียนและสถานที่ทำงาน: วิธีการรับคนมักจะคนหนุ่มสาวที่จะเรียนรู้และสิ่งที่หลักที่มีความยาวและท้าทาย - และสนุกกับมันในการบูต