is the stage of the English languag

is the stage of the English language used from the beginning of the Tudor period until the English Interregnum and Restoration, or from the transition from Middle English in the late 15th century to the transition to Modern English during the mid- to late 17th century.[2]

Prior to and following the accession of James I to the English throne in 1603, the emerging English standard began to influence the spoken and written Middle Scots of Scotland.

Modern readers of English are generally able to understand texts written in the late phase of the Early Modern English period (e.g. the first edition of the King James Bible and the works of William Shakespeare), while texts from the earlier phase (such as Le Morte d'Arthur) may present more difficulties (though the latter is often classified as late Middle English). The Early Modern English of the early 17th century forms the base of the grammatical and orthographical conventions that survive in Modern English.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เป็นขั้นตอนของภาษาอังกฤษที่ใช้ จากจุดเริ่มต้นของสมัยทิวดอร์จนถึงราชวงศ์อังกฤษและบูรณะ หรือ จากการเปลี่ยนจากภาษาไทยกลางในปลายคริสต์ศตวรรษที่ 15 การเปลี่ยนภาษาอังกฤษสมัยใหม่ในช่วงกลาง-ถึงปลายศตวรรษที่ 17 [2]ก่อนและต่อไปการภาคยานุวัติของเจมส์ราชบัลลังก์อังกฤษในค.ศ. 1603 มาตรฐานภาษาอังกฤษใหม่ ๆ เริ่มมีอิทธิพลต่อการพูด และเขียนตรงกลางสก็อตของสกอตแลนด์ผู้อ่านสมัยใหม่ภาษาอังกฤษจะสามารถเข้าใจข้อความที่เขียนในระยะปลายของอังกฤษสมัยต้นงวด (เช่นตอนแรกของคิงเจมส์ไบเบิลและผลงานของวิลเลียมเชกสเปียร์), ในขณะที่ข้อความจากขั้นตอนก่อนหน้า (เช่น Le Morte d'Arthur) อาจมีความยากลำบากมากขึ้น (แม้ว่าหลังมักจะจัดเป็นภาษาอังกฤษยุคกลางปลาย) ภาษาอังกฤษสมัยใหม่ช่วงต้นของศตวรรษที่ 17 รูปแบบฐานของแบบแผนทางไวยากรณ์ และ orthographical ที่อยู่รอดในภาษาอังกฤษสมัยใหม่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เป็นขั้นตอนของการใช้ภาษาอังกฤษจากจุดเริ่มต้นของยุคทิวดอร์จนภาษาอังกฤษว่างและการฟื้นฟูหรือจากการเปลี่ยนแปลงจากภาษาอังกฤษยุคกลางในช่วงปลายศตวรรษที่ 15 ที่จะเปลี่ยนไปใช้ภาษาอังกฤษสมัยใหม่ในระหว่างช่วงกลางถึงปลายศตวรรษที่ 17. [ 2] ก่อนและต่อไปนี้การเพิ่มขึ้นของเจมส์ฉันเพื่อราชบัลลังก์อังกฤษใน 1603 ที่ภาษาอังกฤษมาตรฐานที่เกิดขึ้นใหม่เริ่มที่จะมีอิทธิพลต่อการพูดและการเขียนสก็อตกลางของสกอตแลนด์. อ่านที่ทันสมัยของภาษาอังกฤษโดยทั่วไปจะสามารถที่จะเข้าใจข้อความที่เขียนในเฟสปลาย งวดภาษาสมัยใหม่ยุคแรก (เช่นรุ่นแรกของคิงเจมส์ไบเบิลและผลงานของวิลเลียมเช็คสเปียร์) ในขณะที่ข้อความจากขั้นตอนก่อนหน้านี้ (เช่นเตเลอศิลปอาร์เธอร์) อาจมีความยากลำบากมากขึ้น ( แต่หลังมักจะถูกจัดเป็น ปลายภาษาอังกฤษยุคกลาง) ต้นโมเดิร์นภาษาอังกฤษในช่วงต้นศตวรรษที่ 17 รูปแบบฐานของการประชุมไวยากรณ์และ orthographical ที่อยู่รอดในภาษาอังกฤษสมัยใหม่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เป็นขั้นตอนของการใช้ภาษาอังกฤษจากจุดเริ่มต้นของระยะเวลาทิวดอร์จนถึงสมัยไร้กษัตริย์อังกฤษและฟื้นฟู หรือจากการเปลี่ยนจากภาษาอังกฤษยุคกลางศตวรรษที่ 15 สาย การเปลี่ยนไปใช้ภาษาอังกฤษสมัยใหม่ในช่วงกลางถึงปลายศตวรรษที่ 17 [ 2 ]ก่อนและต่อไปนี้การภาคยานุวัติของเจมส์กับราชบัลลังก์อังกฤษที่เกิดขึ้นใหม่ใน 1603 ภาษาอังกฤษมาตรฐานเริ่มต้นที่มีอิทธิพลต่อภาษาพูดและเขียนกลางสกอตของสกอตแลนด์ผู้อ่านที่ทันสมัยของภาษาอังกฤษโดยทั่วไปสามารถเข้าใจข้อความที่เขียนในช่วงปลายของยุคก่อนสมัยใหม่ภาษาอังกฤษ ( เช่นรุ่นแรกของคิงเจมส์ไบเบิลและผลงานของวิลเลียมเชกสเปียร์ ) ในขณะที่จากขั้นตอนก่อนหน้านี้ข้อความ ( เช่น เลอ มอร์ d"arthur ) อาจแสดงความยากลำบากมากขึ้น ( แม้ว่าหลังมักแบ่งเป็น ภาษาอังกฤษยุคกลางดึก ) ในภาษาอังกฤษสมัยใหม่ของต้นศตวรรษที่ 17 ในรูปแบบพื้นฐานของไวยากรณ์และการสะกดคำภาษาอังกฤษที่เอาตัวรอดในการประชุมที่ทันสมัย