Alignments and tensions between cli

Alignments and tensions between client and architect, between shared environmental ambitions and local governmental conservatism, intensified Murcutt’s inherently disciplined method. The architecture developed is newly austere and abstract, this quality extending from the overall building and its situation to all material details.

In early sketches the project follows a familiar initial strategy: a north-facing pavilion organized as bays, larger rooms on the northern glazed side with service facilities to a principally closed rear. Angled roofing protects the building in summer, allowing winter sun access. In the eventual siting, unexpectedly, this house plan was rotated ninety degrees to align with an existing bush track, the latter incorporated as the building’s circulation. This kind of reorientation is unusual for Murcutt as the mechanisms of climatic control implied by his directional section are wedded to a northern aspect for their success. The new placement, however, offered a significant economy in allowing a single-storey building to be more easily constructed along the flatter site contours with minimal adjustment to the existing ground. It further oriented the pavilion outlook across a fall in the landscape.

The final plan for the house. Drawing: Glenn Murcutt. State Library of NSW – PXD 728/Roll 121.
The final built linear path connects a garage/studio to a major living pavilion. A bridge, passing an external pond, includes this liquid platform within the built extent of the house. Entry is via a vestibule, one of two that bracket glazed openings to the living areas. These vestibules accommodate a series of sliding screens, allowing a glazed wall to completely disappear and the living room to be experienced as an open verandah. In this process of reorientation Murcutt’s apparent desire for universality, a generic solution to the house in a landscape, initially described via the simple logic of a north-facing pavilion and its component parts, is ultimately re-imagined as a heightened experience, an immediate connection to nature suggested by the minimal shelter of a refined path and camp site.

With the location and principal components established, this project developed over several years and via continuous and subtle adjustment was gradually refined. Its evolution is particularly visible in a series of section drawings at 1:20. These dry, economical drawings operate as both a mode of thinking and a medium for construction, and Murcutt’s architecture seems to substantively appear through numerous reworkings of this section.

An intricate knowledge of many off-the-shelf materials and prefabricated building systems informs these working drawings. The documents are heavily notated and specifications form an integral layer. Studies of Lidco standard aluminium sliding door and window glazing systems are indicative. Murcutt began using Lidco in the 1960s and has since employed this building component in successive projects. In spite of his clear familiarity with the product, in each project aluminium details are redrawn in plan and section at half and full scale to rethink and newly contextualize each element. The Simpson-Lee House drawings exemplify this process. Studies show stripped glazing extrusions coupled with rotated identical supports. Murcutt removes the handle on the sliding door and inverts the section to double as a handle. The interlocking of the elements improves structural stability and allows two vertical elements to read as a single glazing jamb. The overlapping provides a weather seal and reduces the total width of the accumulated layers. Standard sections are in this way continually reconceived to use less material and yet perform more functions. This design process is alluded to by Murcutt: “I always felt if you found a solution which did three things rather than one that the solution was getting somewhere.” Economy of means is implied as an ambition on several levels. In the Lidco example, the resultant elements are finer, thinner, visually lighter and simpler in appearance, yet they satisfy several levels of desired operation.

A “refined path and camp site,” the house offers an immediate connection to nature. Image: Richard Powers
This manner of thinking informs Murcutt’s general architectural development. Early thoughts on the integrated structural roof system at Simpson-Lee, for example, can be seen in an earlier project at Bingie Point. There, Murcutt achieves an improbably thin roof for a house that feels unexpectedly light, almost transportable. In the later house this thought in construction is re-used and the material representation even further reduced. This roof extension is more abstract and singular. Here, the entire roof element can almost read as a single corrugated metal sheet. The resultant ethereal detail is particularly remarkable for incorporating sprinkler pipes, providing bushfire protection. Murcutt comments: “The result of all this hand-crafting is a lighter building and an economy of materials … the building has a seamless quality about it; it feels as though it is just hanging on by its fingertips. One of the builders who looked at it initially said it was impossible to build and that the roof would not stay up on that structural system. Of course, it was perfectly fine.”3

Interrelationships between the Bingie Point house and the Simpson-Lee project are emblematic of the architect’s working method, which operates at multiple levels. Environmental control strategies, individual materials and details, discovery and re-employment of functional elements, and even entire building types are continually re-used and tested in each new architectural situation. Material reduction and adaptation are here achieved through repeated adjustment; “ordinary” elements are continually reframed as refinements.

One finds a resultant tension in Murcutt’s work between two economies: system building, detail development and component re-use on the one hand, and a terse final abstract singularity on the other. The Simpson-Lee House is a development of the Bingie Point pavilion, yet more concentrated and refined, and the result is much more austere. It offers a new elemental whole. Three architectural components – a wall, a screen, a platform and roof – all appear to float apart. Emblematic of this separateness is the design of the central pond, an implied void. As a constructed space between two pavilions, it heightens one’s experience of the reflected sky and landscape, while at a bluntly functional level it collects water for survival and firefighting. As an architectural clearing, it anticipates the act of building in this forest and creates a precise yet ethereal platform, suggesting elemental inhabitation. In this particularly light house, apparently ordinary building elements are assembled to make possible a heightened minimalist experience.

In early sketches the project follows a familiar initial strategy: a north-facing pavilion organized as bays, larger rooms on the northern glazed side with service facilities to a principally closed rear. Angled roofing protects the building in summer, allowing winter sun access. In the eventual siting, unexpectedly, this house plan was rotated ninety degrees to align with an existing bush track, the latter incorporated as the building’s circulation. This kind of reorientation is unusual for Murcutt as the mechanisms of climatic control implied by his directional section are wedded to a northern aspect for their success. The new placement, however, offered a significant economy in allowing a single-storey building to be more easily constructed along the flatter site contours with minimal adjustment to the existing ground. It further oriented the pavilion outlook across a fall in the landscape.

The final plan for the house. Drawing: Glenn Murcutt. State Library of NSW – PXD 728/Roll 121.
The final built linear path connects a garage/studio to a major living pavilion. A bridge, passing an external pond, includes this liquid platform within the built extent of the house. Entry is via a vestibule, one of two that bracket glazed openings to the living areas. These vestibules accommodate a series of sliding screens, allowing a glazed wall to completely disappear and the living room to be experienced as an open verandah. In this process of reorientation Murcutt’s apparent desire for universality, a generic solution to the house in a landscape, initially described via the simple logic of a north-facing pavilion and its component parts, is ultimately re-imagined as a heightened experience, an immediate connection to nature suggested by the minimal shelter of a refined path and camp site.

With the location and principal components established, this project developed over several years and via continuous and subtle adjustment was gradually refined. Its evolution is particularly visible in a series of section drawings at 1:20. These dry, economical drawings operate as both a mode of thinking and a medium for construction, and Murcutt’s architecture seems to substantively appear through numerous reworkings of this section.

An intricate knowledge of many off-the-shelf materials and prefabricated building systems informs these working drawings. The documents are heavily notated and specifications form an integral layer. Studies of Lidco standard aluminium sliding door and window glazing systems are indicative. Murcutt began using Lidco in the 1960s and has since employed this building component in successive projects. In spite of his clear familiarity with the product, in each project aluminium details are redrawn in plan and section at half and full scale to rethink and newly contextualize each element. The Simpson-Lee House drawings exemplify this process. Studies show stripped glazing extrusions coupled with rotated identical supports. Murcutt removes the handle on the sliding door and inverts the section to double as a handle. The interlocking of the elements improves structural stability and allows two vertical elements to read as a single glazing jamb. The overlapping provides a weather seal and reduces the total width of the accumulated layers. Standard sections are in this way continually reconceived to use less material and yet perform more functions. This design process is alluded to by Murcutt: “I always felt if you found a solution which did three things rather than one that the solution was getting somewhere.” Economy of means is implied as an ambition on several levels. In the Lidco example, the resultant elements are finer, thinner, visually lighter and simpler in appearance, yet they satisfy several levels of desired operation.

A “refined path and camp site,” the house offers an immediate connection to nature. Image: Richard Powers
This manner of thinking informs Murcutt’s general architectural development. Early thoughts on the integrated structural roof system at Simpson-Lee, for example, can be seen in an earlier project at Bingie Point. There, Murcutt achieves an improbably thin roof for a house that feels unexpectedly light, almost transportable. In the later house this thought in construction is re-used and the material representation even further reduced. This roof extension is more abstract and singular. Here, the entire roof element can almost read as a single corrugated metal sheet. The resultant ethereal detail is particularly remarkable for incorporating sprinkler pipes, providing bushfire protection. Murcutt comments: “The result of all this hand-crafting is a lighter building and an economy of materials … the building has a seamless quality about it; it feels as though it is just hanging on by its fingertips. One of the builders who looked at it initially said it was impossible to build and that the roof would not stay up on that structural system. Of course, it was perfectly fine.”3

Interrelationships between the Bingie Point house and the Simpson-Lee project are emblematic of the architect’s working method, which operates at multiple levels. Environmental control strategies, individual materials and details, discovery and re-employment of functional elements, and even entire building types are continually re-used and tested in each new architectural situation. Material reduction and adaptation are here achieved through repeated adjustment; “ordinary” elements are continually reframed as refinements.

One finds a resultant tension in Murcutt’s work between two economies: system building, detail development and component re-use on the one hand, and a terse final abstract singularity on the other. The Simpson-Lee House is a development of the Bingie Point pavilion, yet more concentrated and refined, and the result is much more austere. It offers a new elemental whole. Three architectural components – a wall, a screen, a platform and roof – all appear to float apart. Emblematic of this separateness is the design of the central pond, an implied void. As a constructed space between two pavilions, it heightens one’s experience of the reflected sky and landscape, while at a bluntly functional level it collects water for survival and firefighting. As an architectural clearing, it anticipates the act of building in this forest and creates a precise yet ethereal platform, suggesting elemental inhabitation. In this particularly light house, apparently ordinary building elements are assembled to make possible a heightened minimalist experience.

0/5000

จาก: -

เป็น: -

ผลลัพธ์ (ไทย) 1: [สำเนา]

คัดลอก!

จัดแนวและความตึงเครียดระหว่างไคลเอนต์และสถาปนิก ความทะเยอทะยานด้านสิ่งแวดล้อมร่วมกันระหว่างท้องถิ่นรัฐบาลอนุรักษนิยม intensified วิธีความสามัคคีของ Murcutt สถาปัตยกรรมที่พัฒนาได้ใหม่น่ากลัว และ นามธรรม คุณภาพนี้ขยายจากอาคารโดยรวมและสถานการณ์ของรายละเอียดวัสดุทั้งหมดในต้นร่าง โครงการตามกลยุทธ์เริ่มคุ้นเคย: ศาลาหันหน้าไปทางเหนือจัดเป็นอ่าว ห้องใหญ่ด้านเหนือเคลือบด้วยบริการหลังปิดหลักการ หลังคาเป็นมุมปกป้องอาคารในช่วงฤดูร้อน ฤดูหนาวแสงแดดเข้าถึงทำให้ ในสุดกำหนด คาดคิด แผนบ้านนี้ได้เก้าสิบองศาหมุนตำแหน่ง ด้วยการคอยอยู่ หลังรวมเป็นการหมุนเวียนของอาคาร Reorientation ชนิดนี้เป็นปกติสำหรับ Murcutt เป็นกลไกควบคุม climatic นัย โดยส่วนทิศทางของเขาจะแต่งงานกับด้านเหนือสำหรับความสำเร็จของพวกเขา ตำแหน่งใหม่ นำเสนออย่างไรก็ตาม เศรษฐกิจสำคัญให้เป็นอาคารชั้นเดียวสร้างง่ายขึ้นตามรูปทรงไซต์ flatter ด้วยการปรับปรุงดินที่มีอยู่น้อยที่สุด มันเพิ่มเติมเน้น outlook พาวิลเลี่ยนในฤดูใบไม้ร่วงในแผนสุดท้ายในบ้าน วาด: เกลนน์เมอร์คัตต์ รัฐนิวเซาธ์เวลส์ – ไลบรารี PXD 728/ม้วน 121สุดท้ายเส้นทางสร้างเส้นเชื่อมต่อโรงรถ/สตูดิโอกับศาลานั่งเล่นใหญ่ สะพาน ช่วยบ่อภายนอก มีแพลตฟอร์มนี้ของเหลวภายในขอบเขตที่สร้างบ้าน รายการผ่าน vestibule หนึ่งสองที่วงเล็บเปิดเคลือบไปนั่งเล่นได้ Vestibules เหล่านี้รองรับชุดเลื่อนหน้าจอ ช่วยให้ผนังเคลือบจะหายไปทั้งหมดและห้องเป็นระเบียงเปิดประสบการณ์ ในกระบวนการนี้ของ reorientation Murcutt ชัดความ universality บ้านที่อยู่ในแนวนอน เริ่มต้นอธิบายผ่านตรรกะแบบง่าย ๆ ของศาลาหันหน้าไปทางทิศเหนือและส่วนประกอบ การแก้ไขทั่วไปคือสุดเรื่องสมมติอีกครั้งเป็นประสบการณ์ระดับที่สูงขึ้น การเชื่อมต่อทันทีกับธรรมชาติที่อยู่อาศัยน้อยที่สุดของเส้นทางที่กลั่นและค่ายแนะนำการและส่วนประกอบหลักที่ก่อตั้งขึ้น โครงการนี้มาหลายปี และผ่านการปรับปรุงอย่างต่อเนื่อง และละเอียดอ่อนถูกค่อย ๆ กลั่น วิวัฒนาการของมันโดยเฉพาะอย่างยิ่งสามารถมองเห็นได้ในชุดของภาพวาดส่วนที่ 1:20 ภาพวาดเหล่านี้แห้ง ประหยัดมีวิธีการคิดและสื่อสำหรับการก่อสร้าง และสถาปัตยกรรมของ Murcutt ดูเหมือนว่า substantively ปรากฏผ่าน reworkings จำนวนมากของส่วนนี้ความรู้ซับซ้อนในรูปวัสดุและระบบอาคารสำเร็จจะแจ้งให้ทราบภาพวาดเหล่านี้ทำงาน เอกสารมีมาก notated และชั้นที่เป็นแบบฟอร์มข้อมูลจำเพาะ การศึกษาของ Lidco มาตรฐานอลูมิเนียมประตูบานเลื่อนและหน้าต่างหัวข้อกระจกระบบเป็นตัวชี้ให้เห็น Murcutt เริ่มใช้ Lidco ในปี 1960 และมีการว่าจ้างตั้งแต่ส่วนประกอบอาคารนี้ในโครงการต่อเนื่อง แม้ว่าความคุ้นเคยล้างกับผลิตภัณฑ์ อลูมิเนียมแต่ละโครงการ ออกใหม่รายละเอียดในแผน และส่วนครึ่ง และเต็มขนาด rethink และ contextualize แต่ละองค์ประกอบใหม่ ภาพวาดบ้านซิมป์สันลี exemplify กระบวนการนี้ การศึกษาแสดง extrusions ปล้นกระจกควบคู่กับสนับสนุนหมุนเหมือนกัน Murcutt เอามือจับประตูบานเลื่อน และสลับตรงข้ามส่วนที่จะเป็นการจับคู่ พัวพันขององค์ประกอบโครงสร้างเสถียรภาพ และทำให้องค์ประกอบแนวตั้งสองอ่านเป็น jamb เดียวกระจกต่าง ๆ ที่ทับซ้อนกันมีตราสภาพอากาศ และลดความกว้างทั้งหมดของชั้นสะสม ส่วนมาตรฐานในลักษณะนี้อย่างต่อเนื่อง reconceived ใช้วัสดุน้อยกว่า และยัง ทำหน้าที่เพิ่มเติมได้ กระบวนการออกแบบนี้คือ alluded ไปตาม Murcutt: "ฉันมักจะรู้สึกว่า คุณพบโซลูชันที่ได้สามสิ่งแทนที่การแก้ปัญหาคือการอยู่" เศรษฐกิจหมายความเป็นนัยเป็นความใฝ่ฝันมีหลายระดับ อย่าง Lidco องค์ประกอบผลแก่มีปลีกย่อย ทินเนอร์ เบา และเรียบง่ายในลักษณะ แต่พวกเขาตอบสนองหลายระดับต้องการA “refined path and camp site,” the house offers an immediate connection to nature. Image: Richard PowersThis manner of thinking informs Murcutt’s general architectural development. Early thoughts on the integrated structural roof system at Simpson-Lee, for example, can be seen in an earlier project at Bingie Point. There, Murcutt achieves an improbably thin roof for a house that feels unexpectedly light, almost transportable. In the later house this thought in construction is re-used and the material representation even further reduced. This roof extension is more abstract and singular. Here, the entire roof element can almost read as a single corrugated metal sheet. The resultant ethereal detail is particularly remarkable for incorporating sprinkler pipes, providing bushfire protection. Murcutt comments: “The result of all this hand-crafting is a lighter building and an economy of materials … the building has a seamless quality about it; it feels as though it is just hanging on by its fingertips. One of the builders who looked at it initially said it was impossible to build and that the roof would not stay up on that structural system. Of course, it was perfectly fine.”3Interrelationships between the Bingie Point house and the Simpson-Lee project are emblematic of the architect’s working method, which operates at multiple levels. Environmental control strategies, individual materials and details, discovery and re-employment of functional elements, and even entire building types are continually re-used and tested in each new architectural situation. Material reduction and adaptation are here achieved through repeated adjustment; “ordinary” elements are continually reframed as refinements.One finds a resultant tension in Murcutt’s work between two economies: system building, detail development and component re-use on the one hand, and a terse final abstract singularity on the other. The Simpson-Lee House is a development of the Bingie Point pavilion, yet more concentrated and refined, and the result is much more austere. It offers a new elemental whole. Three architectural components – a wall, a screen, a platform and roof – all appear to float apart. Emblematic of this separateness is the design of the central pond, an implied void. As a constructed space between two pavilions, it heightens one’s experience of the reflected sky and landscape, while at a bluntly functional level it collects water for survival and firefighting. As an architectural clearing, it anticipates the act of building in this forest and creates a precise yet ethereal platform, suggesting elemental inhabitation. In this particularly light house, apparently ordinary building elements are assembled to make possible a heightened minimalist experience.

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:[สำเนา]

คัดลอก!

การจัดแนวและความตึงเครียดระหว่างลูกค้าและสถาปนิกระหว่างความทะเยอทะยานด้านสิ่งแวดล้อมและการอนุรักษ์ร่วมกันของรัฐบาลท้องถิ่นรุนแรงของ Murcutt วิธีการรักษาวินัยโดยเนื้อแท้ สถาปัตยกรรมการพัฒนาเป็นใหม่เคร่งครัดและนามธรรมที่มีคุณภาพนี้ยื่นออกมาจากอาคารโดยรวมและสถานการณ์ในรายละเอียดของวัสดุทั้งหมด. ในการสเก็ตช์ในช่วงต้นของโครงการดังต่อไปนี้เป็นกลยุทธ์เริ่มต้นที่คุ้นเคย: ศาลาหันหน้าทิศเหนือจัดเป็นอ่าวห้องพักขนาดใหญ่ในภาคเหนือเคลือบ ด้านสิ่งอำนวยความสะดวกในการให้บริการหลังปิดหลัก หลังคาที่มีมุมปกป้องอาคารในช่วงฤดูร้อนที่ช่วยให้เข้าถึงดวงอาทิตย์ในช่วงฤดูหนาว ในที่สุดเมื่อเทียบกับที่โดยไม่คาดคิดแผนบ้านหลังนี้ถูกหมุนเก้าสิบองศาเพื่อให้สอดคล้องกับแทร็คที่พุ่มไม้ที่มีอยู่หลัง บริษัท ที่การไหลเวียนของอาคาร ชนิดของการเปลี่ยนเส้นทางนี้เป็นเรื่องแปลกสำหรับ Murcutt เป็นกลไกของการควบคุมสภาพภูมิอากาศโดยนัยส่วนทิศทางของเขาจะแต่งงานกับด้านเหนือสำเร็จของพวกเขา ตำแหน่งใหม่ แต่นำเสนอเศรษฐกิจอย่างมีนัยสำคัญในการอนุญาตให้เป็นอาคารชั้นเดียวที่ถูกสร้างขึ้นได้ง่ายขึ้นพร้อมรูปทรงแบนเว็บไซต์ที่มีการปรับน้อยที่สุดเพื่อพื้นดินที่มีอยู่ มันมุ่งเน้นต่อแนวโน้มศาลาข้ามฤดูใบไม้ร่วงในแนวนอน. แผนขั้นสุดท้ายสำหรับการบ้าน การวาดภาพ: เกลนน์เมอร์คัตต์ หอสมุดรัฐ NSW - PXD 728 / ม้วน 121 เส้นทางเชิงเส้นสุดท้ายที่สร้างขึ้นเชื่อมต่อโรงจอดรถ / สตูดิโอศาลาใช้สอยที่สำคัญ สะพานผ่านบ่อภายนอกรวมถึงแพลตฟอร์มที่มีสภาพคล่องในระดับที่สร้างขึ้นจากบ้าน รายการผ่านห้องโถงซึ่งเป็นหนึ่งในสองที่ยึดช่องกระจกไปยังพื้นที่ที่อยู่อาศัย vestibules เหล่านี้รองรับชุดของหน้าจอเลื่อนที่ช่วยให้ผนังกระจกที่จะสมบูรณ์หายไปและห้องนั่งเล่นที่จะมีประสบการณ์ในฐานะที่เป็นระเบียงเปิด ในขั้นตอนนี้ของ reorientation ปรารถนาชัดเจน Murcutt สำหรับสากลเป็นวิธีการแก้ปัญหาทั่วไปที่บ้านในแนวนอนที่อธิบายครั้งแรกผ่านทางตรรกะง่ายๆของศาลาหันหน้าทิศเหนือและชิ้นส่วนของมันคือในท้ายที่สุดอีกครั้งคิดเป็นประสบการณ์ที่มีความคิดริเริ่ม, ทันที การเชื่อมต่อกับธรรมชาติแนะนำโดยพักพิงที่น้อยที่สุดของเส้นทางกลั่นและเว็บไซต์ค่าย. ด้วยทำเลที่ตั้งและส่วนประกอบที่สำคัญการจัดตั้งโครงการนี้ได้รับการพัฒนาในช่วงหลายปีและผ่านการปรับอย่างต่อเนื่องและเป็นที่ลึกซึ้งกลั่นค่อยๆ วิวัฒนาการของมันคือสามารถมองเห็นได้โดยเฉพาะอย่างยิ่งในชุดของภาพวาดส่วนที่ 01:20 เหล่านี้แห้งภาพวาดที่ประหยัดการใช้งานขณะที่ทั้งสองโหมดของการคิดและสื่อกลางในการก่อสร้างและสถาปัตยกรรม Murcutt ดูเหมือนจะ substantively ปรากฏผ่าน reworkings จำนวนมากของส่วนนี้. ความรู้ที่ซับซ้อนของหลายวัสดุปิดการเก็บรักษาและระบบอาคารสำเร็จรูปแจ้งเหล่านี้ทำงาน ภาพวาด เอกสารที่จะ notated อย่างหนักและข้อกำหนดรูปแบบชั้นหนึ่ง การศึกษา LIDCO ประตูบานเลื่อนอลูมิเนียมมาตรฐานและระบบกระจกหน้าต่างที่บ่งบอก Murcutt เริ่มใช้ LIDCO ในปี 1960 และได้รับการว่าจ้างส่วนประกอบอาคารในโครงการต่อเนื่องนี้ ทั้งๆที่มีความคุ้นเคยที่ชัดเจนของเขากับผลิตภัณฑ์ในแต่ละรายละเอียดอลูมิเนียมโครงการวาดในการวางแผนและส่วนที่ครึ่งและเต็มรูปแบบที่จะคิดใหม่และเพิ่งบริบทแต่ละองค์ประกอบ ภาพวาดซิมป์สันลีเฮ้าส์เป็นตัวอย่างขั้นตอนนี้ การศึกษาแสดงให้เห็นการอัดขึ้นรูปถอดกระจกควบคู่ไปกับการสนับสนุนเหมือนกันหมุน Murcutt เอามือจับที่ประตูบานเลื่อนและตีความส่วนที่สองเป็นที่จับได้ ที่เชื่อมต่อกันขององค์ประกอบที่ช่วยเพิ่มเสถียรภาพของโครงสร้างและช่วยให้สององค์ประกอบในแนวตั้งที่จะอ่านเป็นกระจกวงกบเดียว ทับซ้อนกันให้ประทับตราสภาพอากาศและลดความกว้างทั้งหมดของชั้นสะสม ส่วนมาตรฐานในลักษณะนี้อย่างต่อเนื่อง reconceived ใช้วัสดุน้อยลงและยังทำหน้าที่มากขึ้น ขั้นตอนการออกแบบนี้จะพูดพาดพิงถึงโดย Murcutt: "ฉันมักจะรู้สึกว่าถ้าคุณพบว่าวิธีการแก้ปัญหาที่ทำสามสิ่งที่มากกว่าหนึ่งที่แก้ปัญหาได้รับบาง." เศรษฐกิจของวิธีการบอกเป็นนัย ๆ ว่าเป็นความใฝ่ฝันในระดับหลาย ในตัวอย่าง LIDCO องค์ประกอบปลีกย่อยผลมีทินเนอร์เบาสายตาและง่ายในลักษณะที่ตอบสนองพวกเขาก็ยังหลายระดับของการดำเนินงานที่ต้องการ. A "เส้นทางกลั่นและเว็บไซต์ค่าย" บ้านมีการเชื่อมต่อได้ทันทีเพื่อธรรมชาติ ภาพ: ริชาร์ดอำนาจลักษณะของการคิดนี้แจ้งการพัฒนาสถาปัตยกรรมทั่วไปของMurcutt ความคิดในช่วงต้นของระบบโครงสร้างหลังคาแบบบูรณาการที่ซิมป์สันลี, ตัวอย่างเช่นสามารถมองเห็นได้ในโครงการก่อนหน้านี้ที่ Bingie จุด มี Murcutt ประสบความสำเร็จหลังคาบางแอ็ปเปิ้ลสำหรับบ้านที่ให้ความรู้สึกไม่คาดคิดแสงขนส่งเกือบ ในบ้านต่อมาความคิดในการก่อสร้างนี้ถูกนำมาใช้อีกครั้งและการเป็นตัวแทนวัสดุที่แม้จะลดลงอีก ขยายหลังคานี้เป็นนามธรรมมากขึ้นและเอกพจน์ นี่คือองค์ประกอบหลังคาเกือบทั้งหมดสามารถอ่านเป็นแผ่นโลหะลูกฟูกเดียว ผลลัพธ์รายละเอียดไม่มีตัวตนเป็นที่น่าทึ่งอย่างยิ่งสำหรับการใช้มาตรการท่อสปริงเกลอร์ให้การป้องกัน bushfire Murcutt ความคิดเห็น: "ผลของทั้งหมดนี้มืองานหัตถกรรมเป็นอาคารที่มีน้ำหนักเบาและเศรษฐกิจของวัสดุและ ... อาคารมีคุณภาพที่ไร้รอยต่อเกี่ยวกับมัน มันให้ความรู้สึกราวกับว่ามันเป็นเพียงที่แขวนอยู่บนปลายนิ้วของตน หนึ่งในผู้สร้างที่มองมันในตอนแรกบอกว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่จะสร้างและที่หลังคาจะไม่อยู่บนระบบโครงสร้างที่ แน่นอนว่ามันเป็นเรื่องดีอย่างสมบูรณ์. "3 สัมพันธ์ระหว่างบ้าน Bingie จุดและโครงการซิมป์สันลีเป็นสัญลักษณ์ของวิธีการทำงานของสถาปนิกที่ทำงานในหลายระดับ กลยุทธ์การควบคุมสิ่งแวดล้อมวัสดุของแต่ละบุคคลและรายละเอียดการค้นพบและการจ้างงานใหม่ขององค์ประกอบการทำงานและแม้กระทั่งทั้งอาคารประเภทมีอย่างต่อเนื่องกลับมาใช้ใหม่และทดสอบในแต่ละสถานการณ์สถาปัตยกรรมใหม่ การลดลงของวัสดุและการปรับตัวจะประสบความสำเร็จที่นี่ผ่านการปรับซ้ำ; องค์ประกอบ "ธรรมดา" ที่มีการนิยามอย่างต่อเนื่องในขณะที่การปรับแต่ง. หนึ่งพบว่าความตึงเครียดในการทำงานผล Murcutt ระหว่างสองประเทศ: การสร้างระบบการพัฒนาในรายละเอียดและกลับมาใช้เป็นส่วนประกอบในมือข้างหนึ่งและเอกพจน์นามธรรมสั้นสุดท้ายในที่อื่น ๆ ซิมป์สันลีเฮ้าส์คือการพัฒนาของศาลา Bingie จุดที่ยังเข้มข้นมากขึ้นและการกลั่นและผลที่ได้มากขึ้นเคร่งครัด มันมีทั้งธาตุใหม่ สามองค์ประกอบสถาปัตยกรรม - ผนังหน้าจอเป็นแพลตฟอร์มและหลังคา - ทั้งหมดจะปรากฏที่จะลอยออกจากกัน สัญลักษณ์ของการแยกกันนี้คือการออกแบบบ่อกลางเป็นโมฆะโดยนัย ในฐานะที่เป็นพื้นที่ที่สร้างขึ้นระหว่างสองศาลาก็ heightens ประสบการณ์หนึ่งของท้องฟ้าและภูมิทัศน์ที่สะท้อนให้เห็นในขณะที่ระดับการทำงานตรงไปตรงมามันเก็บน้ำเพื่อความอยู่รอดและการดับเพลิง ในฐานะที่เป็นสำนักหักบัญชีสถาปัตยกรรมก็คาดว่าการกระทำของอาคารในป่าแห่งนี้และสร้างแพลตฟอร์มที่แม่นยำยังไม่มีตัวตนบอกอาศัยธาตุ ในบ้านแสงโดยเฉพาะอย่างยิ่งนี้เห็นได้ชัดสามัญองค์ประกอบอาคารประกอบที่จะทำให้เป็นไปได้ประสบการณ์ที่เรียบง่ายมีความคิดริเริ่ม

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:[สำเนา]

คัดลอก!

การแปล กรุณารอสักครู่..

ภาษาอื่น ๆ

การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.