Wilson et al., 2006). There are sti

Wilson et al., 2006). There are still major challenges in demonstrating the significant value inherent in this sector, and resistance in moving traditional policies of repression and neglect to one of positive engagement, support and integration with the formal system. In order for this shift to occur, governments and society need first to recognise the social, economic and environmental benefits that result from working with this sector, particularly through cooperative-based models. Despite these challenges, there are strong arguments for the inclusion of the informal and organised recycling sector in formal municipal services (Iskandar, 2003; Sembiring and Nitivattananon, 2010). An obvious debate is highlighted in the Millennium Development Goals (http://www.un.org/ millenniumgoals/), whose focus on poverty reduction would be counter-intuitive if municipalities tried to eliminate the livelihoods from a major section of the urban poor. Clearly, a solution to move forward in this direction would be to enhance the existing recycling system, including recycling co- operatives, and building on their capacity
Approaches in integrated solid waste management and the growing organisation of recycling cooperatives and associations have been instrumental in improving the livelihoods of recyclers in many parts of the world (Berthier, 2003; Gutberlet, 2008a; Medina, 2000). Increasing complexity, costs and coordination of waste management have necessitated multi-stakeholder involvement at every stage of the waste stream – calling for an integrated approach. This reflects the need to approach solid waste in a comprehensive manner with careful selection and sustained application of appropriate technology, working conditions and establishment of a ‘social license’ between the community and designated waste management authorities (most commonly local government) (Hoornweg and Bhada- Tata, 2012). An integrated system considers how to prevent, recycle and manage solid waste in ways that most effectively protect human health and the environment. Gutberlet (2010) and Tremblay et al. (2010) go on to consider a more socially ‘inclusive’ approach described as resource recovery with reuse and recycling practices that involve organised and empowered recycling cooperatives supported by public policies, embedded in solidarity economy and targeting social equity and environ- mental sustainability. This approach aims to tackle socio- economic vulnerability, reduce waste management costs, promote greater resource efficiency, build social cohesion and foster community – all of which require an inter-sectorial and inter-disciplinary urban planning and development approach.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Wilson et al., 2006) ยังมีความท้าทายที่สำคัญยังคงในเห็นค่าสำคัญในการนี้ภาค และความต้านทานในการย้ายโบราณนโยบายปราบปรามและละเลยการหมั้นบวก สนับสนุน และรวมกับระบบทาง การเปลี่ยนแปลงนี้เกิดขึ้น รัฐบาลและสังคมได้ก่อนรู้ผลประโยชน์ทางสังคม เศรษฐกิจ และสิ่งแวดล้อมที่เป็นผลมาจากการทำงานกับภาคนี้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งผ่านรูปแบบสหกรณ์ตาม แม้ มีความท้าทายเหล่านี้ มีอาร์กิวเมนต์ที่แข็งแกร่งสำหรับการรวมภาคเป็นทางการ และจัดรีไซเคิลในทางเทศบาล (อิส 2003 Sembiring ก Nitivattananon, 2010) เน้นการอภิปรายที่ชัดเจนในเป้าหมายการพัฒนามิลเลนเนียม (http://www.un.org/ millenniumgoals /), ซึ่งเน้นการลดความยากจนอำเภอพยายามกำจัดวิถีชีวิตจากส่วนสำคัญของคนจนเมือง counter-intuitive จะ ชัดเจน การแก้ไขปัญหาต่อไปในทิศทางนี้จะเพิ่มที่มีอยู่ในระบบ รีไซเคิลจำกัดนั่นเอง และอาคารในกำลังการผลิตรีไซเคิลApproaches in integrated solid waste management and the growing organisation of recycling cooperatives and associations have been instrumental in improving the livelihoods of recyclers in many parts of the world (Berthier, 2003; Gutberlet, 2008a; Medina, 2000). Increasing complexity, costs and coordination of waste management have necessitated multi-stakeholder involvement at every stage of the waste stream – calling for an integrated approach. This reflects the need to approach solid waste in a comprehensive manner with careful selection and sustained application of appropriate technology, working conditions and establishment of a ‘social license’ between the community and designated waste management authorities (most commonly local government) (Hoornweg and Bhada- Tata, 2012). An integrated system considers how to prevent, recycle and manage solid waste in ways that most effectively protect human health and the environment. Gutberlet (2010) and Tremblay et al. (2010) go on to consider a more socially ‘inclusive’ approach described as resource recovery with reuse and recycling practices that involve organised and empowered recycling cooperatives supported by public policies, embedded in solidarity economy and targeting social equity and environ- mental sustainability. This approach aims to tackle socio- economic vulnerability, reduce waste management costs, promote greater resource efficiency, build social cohesion and foster community – all of which require an inter-sectorial and inter-disciplinary urban planning and development approach.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วิลสัน et al., 2006) ยังคงมีความท้าทายที่สำคัญในการแสดงให้เห็นถึงคุณค่าที่สำคัญอยู่ในภาคนี้และความต้านทานในการย้ายนโยบายดั้งเดิมของการปราบปรามและละเลยที่จะเป็นหนึ่งในการสนับสนุนการมีส่วนร่วมในเชิงบวกและบูรณาการกับระบบอย่างเป็นทางการ เพื่อให้การเปลี่ยนแปลงที่จะเกิดขึ้นนี้ภาครัฐและสังคมต้องแรกที่ตระหนักถึงสังคมผลประโยชน์ทางเศรษฐกิจและสิ่งแวดล้อมที่เกิดจากการทำงานร่วมกับภาคนี้โดยเฉพาะอย่างยิ่งผ่านรูปแบบสหกรณ์ตาม แม้จะมีความท้าทายเหล่านี้มีข้อโต้แย้งที่แข็งแกร่งสำหรับการรวมของภาคการรีไซเคิลทางการและการจัดระเบียบในการให้บริการอย่างเป็นทางการในเขตเทศบาลเมือง (Iskandar 2003; Sembiring และ Nitivattananon 2010) การอภิปรายที่เห็นได้ชัดคือการเน้นในเป้าหมายการพัฒนาแห่งสหัสวรรษ (http://www.un.org/ millenniumgoals /) ซึ่งมุ่งเน้นไปที่การลดความยากจนจะเป็นเคาน์เตอร์ถ้าเทศบาลพยายามที่จะกำจัดการดำรงชีวิตจากส่วนที่สำคัญของเมืองที่ยากจน . เห็นได้ชัดว่าวิธีการแก้ปัญหาที่จะก้าวไปข้างหน้าในทิศทางนี้จะมีการเพิ่มระบบการรีไซเคิลที่มีอยู่รวมทั้งการรีไซเคิลปฏิบัติการร่วมและการสร้างขีดความสามารถในการ
แนวทางในการบริหารจัดการขยะมูลฝอยแบบบูรณาการและองค์กรที่เติบโตของสหกรณ์การรีไซเคิลและสมาคมได้รับประโยชน์ในการปรับปรุง วิถีชีวิตของรีไซเคิลในหลายส่วนของโลก (Berthier 2003; Gutberlet, 2008a; เมดินา, 2000) เพิ่มความซับซ้อนค่าใช้จ่ายและการประสานงานของการจัดการของเสียได้เพียงพอสำหรับการมีส่วนร่วมของผู้มีส่วนได้ส่วนเสียหลายในขั้นตอนของน้ำเสียทุกคน - เรียกร้องให้มีการบูรณาการ นี้สะท้อนให้เห็นถึงความต้องการที่จะเข้าใกล้ขยะมูลฝอยในลักษณะที่ครอบคลุมกับการเลือกและการประยุกต์ใช้ความระมัดระวังอย่างยั่งยืนของเทคโนโลยีที่เหมาะสมสภาพการทำงานและการจัดตั้ง 'ใบอนุญาตทางสังคมระหว่างชุมชนและหน่วยงานการจัดการของเสียที่กำหนด (โดยทั่วไปรัฐบาลท้องถิ่น) (Hoornweg และ Bhada - ทาทา, 2012) ระบบบูรณาการพิจารณาวิธีการป้องกันการรีไซเคิลและการบริหารจัดการขยะมูลฝอยในรูปแบบที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดปกป้องสุขภาพของมนุษย์และสิ่งแวดล้อม Gutberlet (2010) และ Tremblay et al, (2010) ไปในการที่จะต้องพิจารณาวิธีการอื่น ๆ เพื่อเข้าสังคม 'รวม' อธิบายว่าการกู้คืนทรัพยากรกับการปฏิบัติที่นำมาใช้ใหม่และการรีไซเคิลที่เกี่ยวข้องกับการจัดระเบียบและเพิ่มขีดความสามารถรีไซเคิลสหกรณ์ได้รับการสนับสนุนจากนโยบายสาธารณะที่ฝังอยู่ในเศรษฐกิจความเป็นปึกแผ่นและการกำหนดเป้าหมายความเท่าเทียมทางสังคมและความยั่งยืนของสิ่งแวดล้อมทางจิต วิธีการนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อแก้ไขปัญหาช่องโหว่ทางเศรษฐกิจและสังคมในการลดค่าใช้จ่ายในการจัดการขยะส่งเสริมทรัพยากรอย่างมีประสิทธิภาพมากขึ้นในการสร้างการทำงานร่วมกันทางสังคมและส่งเสริมให้เกิดชุมชน - ทั้งหมดที่จำเป็นต้องใช้ระหว่างรายสาขาและระหว่างทางวินัยการวางผังเมืองและแนวทางการพัฒนา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วิลสัน et al . , 2006 ) ยังคงมีความท้าทายที่สำคัญในระบบ ที่สำคัญคุณค่าที่แท้จริงในภาคนี้ และในการต่อต้านนโยบายดั้งเดิมของการย้าย และละเลยการหนึ่งของคู่ บวก สนับสนุนและบูรณาการกับระบบอย่างเป็นทางการ ในการสั่งซื้อสำหรับการเปลี่ยนแปลงนี้จะเกิดขึ้นได้ รัฐบาล และสังคม ต้องแรกที่ตระหนักถึงสังคมและผลประโยชน์ทางเศรษฐกิจและสิ่งแวดล้อมที่เป็นผลจากการทำงานกับภาคนี้โดยเฉพาะผ่านสหกรณ์ ตามแบบ แม้จะมีความท้าทายเหล่านี้มีอาร์กิวเมนต์ที่แข็งแกร่งสำหรับการรวมของทางการและภาคบริการจัดการรีไซเคิลเทศบาลอย่างเป็นทางการ ( Iskandar , 2003 ; และ sembiring วงศ์ภิรมย์ศานติ์ , 2010 )การอภิปรายที่ชัดเจนคือเน้นเป้าหมายการพัฒนาแห่งสหัสวรรษ ( http://www.un.org/ millenniumgoals / ) ซึ่งเน้นการลดความยากจนจะง่ายเคาน์เตอร์ ถ้าเทศบาลพยายามที่จะกำจัดวิถีชีวิตจากส่วนหลักของเมืองที่น่าสงสาร ชัดเจน , โซลูชั่นที่จะย้ายไปข้างหน้าในทิศทางนี้จะเพิ่มการรีไซเคิลที่มีอยู่ในระบบรวมทั้งการรีไซเคิลสหกรณ์ และสร้างขีดความสามารถ
แนวทางบูรณาการการจัดการมูลฝอย และการเติบโตขององค์กรรีไซเคิลสหกรณ์และสมาคมได้รับเครื่องมือในการพัฒนาวิถีชีวิตของการรีไซเคิล ในส่วนต่างๆ ของโลก ( เบอร์แทร์ , 2003 ; gutberlet 2008a ; , Medina , 2000 ) ความซับซ้อนที่เพิ่มขึ้นค่าใช้จ่ายและการประสานงานของการจัดการของเสียมี necessitated การมีส่วนร่วมของผู้มีส่วนได้ส่วนเสียหลายที่ทุกขั้นตอนของกระแสของเสีย–โทรสำหรับวิธีการแบบบูรณาการ นี้สะท้อนให้เห็นถึงความต้องการแนวทางมูลฝอยในลักษณะที่ครอบคลุมและยั่งยืน ระมัดระวังในการเลือกใช้เทคโนโลยีที่เหมาะสมสภาพการทำงานและสถานประกอบการของทางสังคม ' ใบอนุญาต ' ระหว่างชุมชนและเขตหน่วยงานการจัดการของเสีย ( นิยมท้องถิ่น ( hoornweg และ bhada - ทาทา , 2012 ) ระบบบูรณาการพิจารณาวิธีการป้องกัน , รีไซเคิลและจัดการขยะมูลฝอยในวิธีที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดป้องกันสุขภาพของมนุษย์และสิ่งแวดล้อม gutberlet ( 2010 ) และ เทรมเบลย์ et al .( 2010 ) ไปพิจารณาแนวทางเพิ่มเติมสังคม ' ราคา ' อธิบายว่า การฟื้นฟูทรัพยากรและการปฏิบัติที่เกี่ยวข้องกับวัสดุรีไซเคิลและการรีไซเคิล ซึ่งมีอํานาจสหกรณ์ได้รับการสนับสนุนโดยนโยบายสาธารณะ ที่ฝังตัวอยู่ในความสามัคคี เศรษฐกิจ และสังคมสิ่งแวดล้อม - จิตและเป้าหมายของความยั่งยืน วิธีการนี้มีจุดมุ่งหมายที่จะแก้ไขปัญหาความอ่อนแอทางเศรษฐกิจสังคมการลดต้นทุนการจัดการของเสีย การส่งเสริมประสิทธิภาพการใช้ทรัพยากรมากขึ้น สร้างสามัคคี สังคมและชุมชน และอุปถัมภ์ ซึ่งทั้งหมดต้องมีอินเตอร์และวิธีการทางวินัยหมวดธุรกิจระหว่างการวางผังเมืองและการพัฒนา