I sat stock-still and stole glances

I sat stock-still and stole glances at the tears on her weather-beaten cheeks. I had the urge to hug her and say something, but I felt that, for people like us who’ve only had sad parts to play since the day we were born, it would be overreacting. I knew she didn’t feel sorry about the money but was disheartened that we were harming one another at a time when society at large was wilfully tearing itself apart.
That day – the day of my departure – I sat waiting for her until it was near dusk, but she didn’t come. Father, who didn’t know why I had come home, tried to get me to stay the night, but I had to refuse. An appointment had been made that could not be missed – an appointment with my destiny which was tightly linked to the future of the country.
Father hobbled to see me off at the end of the alley leading to our house. As I walked away quietly, I didn’t dare turn around and look at his face again for fear he might catch on to the fact that this time our separation could be final. Besides, I knew he didn’t like to see any of his children cry.
And certainly not his sons.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เสาร์ stock-still และขโมยสายตาแปลกที่น้ำตาบนแก้มของเธอ weather-beaten ผมกระตุ้น การกอดเธอพูดอะไรบางอย่าง แต่ฉันรู้สึกว่า สำหรับคนเราที่ได้มีเพียงส่วนเศร้าเล่นตั้งแต่วันที่เราเกิด มันจะถูก overreacting ฉันรู้ว่า เธอไม่รู้สึกเสียใจเงิน แต่ถูก disheartened ว่า เราไม่เป็นอันตรายต่อหนึ่งครั้งเมื่อสังคมมีขนาดใหญ่ถูก wilfully ฉีกขาดเองกันวันที่ –วันของฉัน – ฉันนั่งรอเธอจนกระทั่งมันใกล้ค่ำ แต่เธอไม่มา พ่อ ที่ไม่รู้ว่าทำไมฉันมา บ้าน พยายามที่จะได้รับการคืน แต่ผมจะปฏิเสธ การนัดหมายมีการทำที่อาจไม่ควรพลาด – นัดหมายกับชะตากรรมของฉันที่ถูกเชื่อมโยงอย่างใกล้ชิดเพื่ออนาคตของประเทศ ได้พ่อ hobbled เพื่อดูฉันออกท้ายซอยไปบ้านเรา ขณะที่ฉันเดินไปอย่างเงียบ ๆ ฉันไม่กล้าหันไปรอบ ๆ และมองที่ใบหน้าของเขาอีกอย่างกลัวเขาอาจจับในในความเป็นจริงที่นี้เวลาเราอาจเป็นสุดท้าย นอกจาก ฉันรู้ไม่อยากเห็นเขาร้องไห้เด็กใด ๆและไม่แน่นอนบุตร

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฉันนั่งนิ่งและขโมยสายตาที่น้ำตาบนแก้มสภาพอากาศที่ตีเธอ ผมอยากจะกอดเธอและพูดอะไรบางอย่าง แต่ผมรู้สึกว่าสำหรับคนอย่างเราที่ได้มีเพียงชิ้นส่วนที่น่าเศร้าที่จะเล่นตั้งแต่วันที่เราเกิดมาก็จะเว่อ ฉันรู้ว่าเธอไม่ได้รู้สึกเสียใจเกี่ยวกับเงิน แต่ก็ท้อแท้ว่าเราถูกทำร้ายอีกคนหนึ่งในช่วงเวลาที่สังคมที่มีขนาดใหญ่ได้รับการจงใจฉีกตัวเองออกจากกัน.
วันนั้น - วันของการเดินทางของฉัน - ฉันนั่งรอเธอจนกระทั่งมัน ใกล้ค่ำ แต่เธอไม่ได้มา พ่อที่ไม่ได้รู้ว่าทำไมผมได้มาที่บ้านพยายามที่จะได้รับฉันไปพักค้างคืน แต่ฉันมีที่จะปฏิเสธ ได้รับการแต่งตั้งได้รับการทำที่ไม่ควรพลาด. - นัดกับชะตากรรมของฉันซึ่งได้รับการเชื่อมโยงอย่างแน่นหนาเพื่ออนาคตของประเทศ
พ่อ hobbled จะเห็นฉันออกที่ปลายสุดของซอยที่นำไปสู่บ้านของเรา ขณะที่ผมเดินออกไปอย่างเงียบ ๆ ผมไม่กล้าหันไปรอบ ๆ และมองไปที่ใบหน้าของเขาอีกครั้งเพราะกลัวเขาจะจับบนความจริงที่ว่าเวลานี้การแยกของเราอาจจะเป็นครั้งสุดท้าย นอกจากนี้ผมรู้ว่าเขาไม่ชอบที่จะเห็นใด ๆ ของลูก ๆ ของเขาร้องไห้.
และไม่แน่นอนลูกชายของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฉันนั่งมองหุ้นยังขโมยน้ำตาเธออากาศตีแก้ม ผมก็อยากจะกอดเธอและพูดอะไรบางอย่าง แต่ผมรู้สึกว่า สำหรับคนที่ชอบเราที่ได้มีเพียงส่วนเศร้าเล่นตั้งแต่วันแรกที่เราเกิดมา มันก็จะเกินไปฉันรู้ว่าเธอไม่ได้รู้สึกเสียใจเรื่องเงินแต่ก็ท้อแท้ เราทำร้ายคนอื่น ในเวลาที่สังคมที่ใหญ่ คือ จงใจฉีกตัวเองออกจาก .
วันนั้น ( วัน–การเดินทางของฉัน ฉันนั่งรอเธอจนใกล้มืด แต่เธอไม่ได้มา พ่อ ที่ไม่รู้ว่าฉันได้กลับมาบ้าน พยายามจะให้ผมอยู่ต่อทั้งคืน แต่ฉันต้องปฏิเสธนัดได้ที่ไม่สามารถพลาดทีนัดกับโชคชะตาของฉันที่ถูกยัดเยียดเชื่อมโยงกับอนาคตของประเทศ
พ่อโขยกมาส่งฉันที่ปลายตรอกสู่บ้านของเรา ขณะที่ฉันเดินจากไปอย่างเงียบๆ ผมไม่กล้าหันไปมองหน้าเขาอีกครั้ง เพราะกลัวเขาจะจับได้ในความจริงที่ว่านี้เวลาแยกของเราอาจจะสุดท้าย นอกจากนี้ฉันรู้ว่า เขาไม่ได้ต้องการเห็นลูกของตนร้องไห้
ไม่ใช่ลูกของเขา