4. Discussion4.1. Previous studiesI

4. Discussion
4.1. Previous studies
In a study conducted by Lengemann and Comar (1964), cows
were fed encapsulated iodine-131 under controlled conditions and
the levels of iodine-131 were measured in milk, thyroid and whole
body. An important factor in this studywas that the batch of iodine-
131 was prepared and then allowed to decay throughout the study
period while being administered in feed (Lengemann and Comar,
1964). This matched the conditions, to a degree, of the plume
experienced at the Cal Poly Dairy which, with the help of precipitation,
deposited radioiodine over quantified portions of the feed
and water supply of the herd. The bulk of the precipitation and
deposition occurred over a short period of time, thus mimicking a
single contamination event. The outcome of the Lengemann study
showed that generally 1% of the iodine-131 ingested was detected
per liter of milk.
In another study by Bustad et al., cows were fed iodine-131 and
it was observed that 0.4e1.0% of the daily activity ingested was
detected in milk. A simulated single contamination event was also
attempted by allowing the initial batch of radioiodine to decay
throughout the study. Furthermore, part of the study included the
feeding of radioiodine labeled grain in addition to other feed
sources (Bustad et al., 1963).
In a later study on dairy cows, transfer coefficients ranging from
0.2% to 2.7% per liter of milk, with 90% of the results lying between
0.5% and 2.0% per liter were determined. In this study, cows were
also given encapsulated radioiodine. The overall determinationwas
that the transfer coefficient for iodine-131 was 0.88% per liter of
milk (Sam et al., 1980). The concept of the transfer coefficient is
similar to that of stating a percentage in that it represents the
fraction of the daily intake of radionuclide that is detected in milk.
Considering air inhalation contribution to the milk activity,
transfer coefficients for the inhalation pathway are generally
regarded as orders of magnitude lower than the ingestion pathway.
One study suggests that there is a possibility that the inhalation
pathway could be underestimated; however, this considers dust
loads nearer to ground level that could contain higher

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

4. สนทนา4.1 ศึกษาก่อนหน้านี้ในการศึกษาโดย Lengemann และ Comar (1964), โคได้รับไอโอดีน-131 สรุปสภาวะควบคุม และมีวัดระดับของไอโอดีน-131 ในนม ต่อมไทรอยด์ และทั้งร่างกาย ปัจจัยสำคัญใน studywas นี้ที่ชุดของไอโอดีน -เตรียมพร้อม และสามารถเสื่อมสลายตลอดการศึกษา 131ระยะเวลาในขณะที่การบริหารงานในอาหาร (Lengemann และ Comarปี 1964) ซึ่งตรงกับเงื่อนไข ระดับ ของเบิ้ลพลูมมีผลิตภัณฑ์นมโพลี Cal ซึ่ง ด้วยความช่วยเหลือของฝนฝาก radioiodine ผ่าน quantified ส่วนอาหารและน้ำของฝูง จำนวนมากที่ฝน และสะสมที่เกิดขึ้นระยะสั้นของเวลา ดังนั้น mimicking การเหตุการณ์ปนเปื้อนเดียว ผลของการศึกษา Lengemannพบว่า โดยทั่วไป 1% ของไอโอดีน-131 กินพบต่อลิตรของน้ำนมในการศึกษาอื่นโดย Bustad et al. วัวได้รับไอโอดีน-131 และมันถูกพบที่ 0.4e1.0% ทุกวันมีกิจกรรมกินตรวจพบในน้ำนม เหตุการณ์จำลองเดียวปนได้ยังดำเนินการ โดยให้ชุดแรกของ radioiodine เสื่อมสลายตลอดการศึกษา นอกจากนี้ ส่วนหนึ่งของการศึกษาอยู่อาหารของ radioiodine ป้ายข้าวนอกจากอาหารอื่น ๆแหล่ง (Bustad et al., 1963)ในการศึกษาต่อนม โอนตั้งแต่สัมประสิทธิ์0.2% 2.7% ต่อลิตรนม 90% ของผลอยู่ระหว่าง0.5% and 2.0% per liter were determined. In this study, cows werealso given encapsulated radioiodine. The overall determinationwasthat the transfer coefficient for iodine-131 was 0.88% per liter ofmilk (Sam et al., 1980). The concept of the transfer coefficient issimilar to that of stating a percentage in that it represents thefraction of the daily intake of radionuclide that is detected in milk.Considering air inhalation contribution to the milk activity,transfer coefficients for the inhalation pathway are generallyregarded as orders of magnitude lower than the ingestion pathway.One study suggests that there is a possibility that the inhalationpathway could be underestimated; however, this considers dustloads nearer to ground level that could contain higher

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

4. อภิปราย
4.1 ศึกษาก่อนหน้านี้ในการศึกษาที่จัดทำโดย Lengemann และ Comar (ที่ 1964) วัวได้รับการเลี้ยงดูห่อหุ้มไอโอดีน131 ภายใต้สภาวะควบคุมและระดับของไอโอดีน131 วัดในนมต่อมไทรอยด์และทั้งร่างกาย ปัจจัยสำคัญในการนี้ studywas ว่าชุดของ iodine- 131 จัดทำและได้รับอนุญาตให้สลายตัวตลอดการศึกษาระยะเวลาในขณะที่ถูกบริหารในอาหาร(Lengemann และ Comar, 1964) นี้ที่ตรงกับเงื่อนไขในการศึกษาระดับปริญญาตรีของขนนกที่มีประสบการณ์ที่นมอาชีวะซึ่งด้วยความช่วยเหลือของฝน, radioiodine ฝากมากกว่าส่วนปริมาณของอาหารและอุปทานน้ำของฝูง เป็นกลุ่มของฝนและการสะสมที่เกิดขึ้นในช่วงระยะเวลาสั้น ๆ จึงล้อเลียนเหตุการณ์การปนเปื้อนเดียว ผลของการศึกษา Lengemann แสดงให้เห็นว่าโดยทั่วไป 1% ของไอโอดีน 131 ติดเครื่องตรวจพบต่อลิตรของนม. ในการศึกษาอื่นโดย Bustad et al., วัวได้รับการเลี้ยงดูไอโอดีน 131 และมันก็ถูกตั้งข้อสังเกตว่า0.4e1.0% ของ กิจกรรมประจำวันกินได้รับการตรวจพบในนม เหตุการณ์การปนเปื้อนเดียวจำลองก็ยังพยายามโดยการอนุญาตให้ชุดเริ่มต้นของรังสีที่จะสลายตัวตลอดการศึกษา นอกจากนี้เป็นส่วนหนึ่งของการศึกษารวมถึงการให้อาหารเม็ดที่มีข้อความ radioiodine นอกเหนือไปจากอาหารอื่น ๆ แหล่งที่มา (Bustad et al., 1963). ในการศึกษาต่อมาโคนม, ค่าสัมประสิทธิ์การถ่ายเทตั้งแต่0.2% ถึง 2.7% ต่อลิตรของนม กับ 90% ของผลนอนอยู่ระหว่าง0.5% และ 2.0% ต่อลิตรได้รับการพิจารณา ในการศึกษานี้วัวถูกรับยังห่อหุ้ม radioiodine determinationwas โดยรวมว่าค่าสัมประสิทธิ์การถ่ายเทสำหรับไอโอดีน131 เป็น 0.88% ต่อลิตรของนม(แซม et al., 1980) แนวคิดของค่าสัมประสิทธิ์การถ่ายเทที่เป็นแบบเดียวกับที่ระบุร้อยละในการที่จะแสดงให้เห็นถึงส่วนของการบริโภคประจำวันของradionuclide ที่มีการตรวจพบในนม. พิจารณาผลงานที่สูดดมอากาศกับกิจกรรมนมค่าสัมประสิทธิ์การถ่ายเทสำหรับทางเดินสูดดมมักจะได้รับการยกย่อง. เป็นคำสั่งของขนาดต่ำกว่าทางเดินบริโภคผลการศึกษาแสดงให้เห็นว่ามีความเป็นไปได้ว่าการสูดดมทางเดินจะได้รับการประเมิน; แต่นี้จะพิจารณาฝุ่นโหลดใกล้ระดับพื้นดินที่อาจมีสูงขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

4 . การอภิปราย
4.1 .
ของการศึกษาในการศึกษาโดย lengemann และโคมอร์ ( 1964 ) , วัว
เลี้ยงห่อหุ้มเซลล์ควบคุมสภาพและ
ระดับเซลล์ในต่อมไทรอยด์และวัดนม
ทั้งร่างกาย ปัจจัยสำคัญในคือว่าชุดของไอโอดีน - 131 และ
เตรียมอนุญาตตลอดการศึกษา
ผุช่วงขณะที่ถูกใช้ในอาหาร ( lengemann และโคมอร์
, 1964 ) ซึ่งสอดคล้องกับเงื่อนไข ปริญญาของขนนก
มีประสบการณ์ที่ Cal Poly โคนมซึ่งมีช่วยตกตะกอน
ฝาก radioiodine เหนือวัดบางส่วนของอาหาร
และประปาของฝูง เป็นกลุ่มของการตกตะกอนและ
สะสมเกิดขึ้นเมื่อช่วงเวลาสั้นของเวลา จึงแกล้งทำเป็น
เหตุการณ์การปนเปื้อนเพียงครั้งเดียว ผลของการศึกษาพบว่า โดยทั่วไป lengemann
1 % ของการบริโภคที่ตรวจพบเซลล์ต่อลิตรของน้ำนม
.
ในการศึกษาอื่นโดย bustad et al . , วัวเลี้ยงเซลล์ และพบว่า 0.4e1.0
% ของกิจกรรมทุกวัน กินคือ
ที่พบในนม จำลองเหตุการณ์การปนเปื้อนยัง
เดี่ยวพยายามให้ชุดเริ่มต้นของ radioiodine การสลาย
ตลอดการศึกษา นอกจากนี้ ในส่วนของการศึกษา
อาหาร radioiodine ป้ายเม็ดนอกจากแหล่งอาหารอื่น ๆ (
bustad et al . , 1963 ) .
ในการศึกษาต่อมาในโคนม , การโอนค่าสัมประสิทธิ์ตั้งแต่
0.2% 2.7% ต่อลิตรของนม กับ 90% ของผลโกหก
0.5 ล้านบาท และ 2 .0 % ต่อลิตรพบว่า . ในการศึกษานี้ , วัวถูก
ให้ห่อหุ้ม radioiodine . รวม determinationwas
ว่าสัมประสิทธิ์การถ่ายโอนเซลล์คือ 0.88 % ต่อลิตร
นม ( แซม et al . , 1980 ) แนวคิดของการโอนค่าสัมประสิทธิ์
ที่คล้ายกับที่ระบุเป็นเปอร์เซ็นต์ว่ามันหมายถึง
สัดส่วนของปริมาณรังสีที่ตรวจพบในนม .
พิจารณาการสูดอากาศบริจาคนมกิจกรรม
โอนเท่ากับการหายใจเส้นทางโดยทั่วไป
ถือว่าเป็นคำสั่งของขนาดต่ำกว่าการบริโภค . .
หนึ่งการศึกษาแสดงให้เห็นว่า มีความเป็นไปได้ว่า การสูดดมอาจจะประมาท
เส้นทาง อย่างไรก็ตาม เห็นว่าฝุ่น
โหลดใกล้ระดับพื้นดินที่อาจมีสูงกว่า