Many sources state that the ancesto

Many sources state that the ancestors of the Akha people moved down south from the Tibetan highlands and settled in what is now southwestern China around 2000 years ago, in the mountains along the Red river and Black river, just north of the border with Laos and Vietnam. According to their own extensive and very precise oral tradition, the Akha as a separate people came into being some 1500 years ago when they split off from the Yi people.

The Akha are excellent growers of wet rice and masters of turning steep mountain sides into fertile rice land. The famous rice terraces of the Akha (or Hani as they are called in China) in Yuan Yang county, Yunnan, have been studied by Chinese scholars over 700 years ago. Reverence for and cooperation with nature is ingrained into the Akha culture. Traditionally animists, the Akha have in their long history developed a unique set of rules and regulations called “Akhazangr”, which can best be translated as “traditions as handed down by the fathers”. These rules are not based on a divine principal but on the collective wisdom of more than 60 generations of Akha people, much of which is entwined with nature and the need to practice a sustainable form of agriculture to ensure self sufficiency. For instance, there are elaborate rules regarding the protection and maintenance of the forest near villages. Not only because they act as a source of game, medicine, wood, wild fruit and vegetables but also as a way to entrap the moisture from the mist which rises from the valleys below each day, even in dry season, and thus provide the Akha with a steady supply of water the year round. The veneration that Akha people bestow their ancestors, witnessed by every Akha being taught their lineage sometimes spanning more than 50 generations, and the regular recitation of texts which have been handed down orally through the ages at ceremonies, show the strong cultural identity that the Akha have maintained until this day.

In the past 150 years, due to war and conflict in China, Akha groups have started migrating further southwards, into Burma, Laos and Thailand. It is estimated that around 60,000 Akha people now live in Thailand, mainly in villages high up in the mountains of northern Thailand’s Chiang Rai and Chiang Mai provinces.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แหล่งข่าวหลายคนระบุว่าบรรพบุรุษของชาวอาข่าย้ายลงมาทางใต้จากที่ราบสูงทิเบตและตั้งรกรากอยู่ในสิ่งที่อยู่ทางตะวันตกเฉียงใต้ของจีนในขณะนี้ประมาณ 2,000 ปีที่ผ่านมาในภูเขาไปตามแม่น้ำแดงและแม่น้ำดำ, ทางเหนือของชายแดนที่ติดกับประเทศลาวและเวียดนาม . ตามที่พวกเขาเองอย่างกว้างขวางและประเพณีในช่องปากได้อย่างแม่นยำมากชาวอาข่าเป็นคนแยกเข้ามาเป็นบางส่วน 1,500 ปีที่ผ่านมาเมื่อพวกเขาแยกออกจากคน Yi. อาข่าเป็นผู้ปลูกที่ดีของข้าวเปียกและต้นแบบของการเปิดด้านข้างภูเขาสูงชันลงไปในดินที่อุดมสมบูรณ์ ที่ดินข้าว ระเบียงข้าวที่มีชื่อเสียงของชาวอาข่า (หรือ Hani ขณะที่พวกเขาจะเรียกว่าในประเทศจีน) ในเขตหยวนหยางมณฑลยูนนานได้รับการศึกษาโดยนักวิชาการชาวจีนกว่า 700 ปีที่ผ่านมา เคารพและให้ความร่วมมือกับธรรมชาติเป็นที่ฝังแน่นในวัฒนธรรมอาข่า ตามเนื้อผ้าภูติผี, อาข่าได้ในประวัติศาสตร์อันยาวนานของพวกเขาพัฒนาชุดที่เป็นเอกลักษณ์ของกฎระเบียบและข้อบังคับที่เรียกว่า "Akhazangr" ซึ่งสามารถแปลได้ดีที่สุดเป็น "ประเพณีที่สืบทอดกันมาจากบรรพบุรุษ" กฎระเบียบเหล่านี้ไม่ได้อยู่บนพื้นฐานของหลักศาสนา แต่ในภูมิปัญญารวมกว่า 60 รุ่นของอาข่าซึ่งส่วนมากจะโอบแล้วกับธรรมชาติและความจำเป็นในการฝึกรูปแบบที่ยั่งยืนของการเกษตรเพื่อให้แน่ใจว่าพอเพียง ยกตัวอย่างเช่นมีกฎระเบียบที่ซับซ้อนเกี่ยวกับการป้องกันและการดูแลรักษาป่าใกล้หมู่บ้าน ไม่เพียงเพราะพวกเขาทำหน้าที่เป็นแหล่งที่มาของเกม, ยา, ไม้, ผลไม้ป่าและผัก แต่ยังเป็นวิธีการดักจับความชื้นจากหมอกที่ขึ้นมาจากหุบเขาด้านล่างในแต่ละวันแม้ในฤดูแล้งจึงให้ชาวอาข่า มีอุปทานคงที่ของน้ำตลอดทั้งปี ความเลื่อมใสว่าคนอาข่าให้แก่บรรพบุรุษของพวกเขาเห็นอาข่าทุกการสอนเชื้อสายของพวกเขาบางครั้งทอดกว่า 50 รุ่นและสวดปกติของตำราที่ได้รับการส่งลงปากเปล่าผ่านวัยในพิธีแสดงเอกลักษณ์ทางวัฒนธรรมที่แข็งแกร่งที่ชาวอาข่า ยังคงจนถึงวันนี้. ในอดีต 150 ปีเนื่องจากสงครามและความขัดแย้งในประเทศจีนกลุ่มอาข่าได้เริ่มต้นการโยกย้ายต่อไปทางทิศใต้ในพม่าลาวและไทย มันเป็นที่คาดว่าประมาณ 60,000 คนอาข่าในขณะนี้อาศัยอยู่ในประเทศไทยส่วนใหญ่ในหมู่บ้านสูงขึ้นไปในภูเขาทางภาคเหนือของไทยที่จังหวัดเชียงรายและจังหวัดเชียงใหม่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แหล่งที่มาระบุว่า บรรพบุรุษของชาวอาข่า ย้ายลงใต้จากที่ราบสูง ทิเบต และตัดสินในสิ่งที่ตอนนี้ตะวันตกเฉียงใต้ของจีนประมาณ 2000 ปีมาแล้ว ในภูเขาเลียบแม่น้ำสีแดงและสีดำแม่น้ำทางตอนเหนือของลาวและเวียดนาม ตามประเพณีในช่องปากอย่างละเอียดด้วยตนเอง และแม่นยำมากอาข่าเป็นแยกคนเข้ามาเป็นบาง 1 , 500 ปีที่ผ่านมาเมื่อพวกเขาแยกไปจากอีคน

เด็กเป็นผู้ยอดเยี่ยมของข้าวเปียกและปริญญาโทเปิดข้างภูเขาสูงชันในที่อุดมสมบูรณ์ข้าวของแผ่นดิน ระเบียงข้าวที่มีชื่อเสียงของอาข่า ( หรือ ฮานี่ ตามที่พวกเขาจะเรียกว่าในประเทศจีน ) หยวน หยาง มณฑล ยูนนาน มีการศึกษาโดยนักวิชาการจีนกว่า 700 ปีมาแล้วความเคารพและความร่วมมือกับธรรมชาติที่ฝังแน่นในวัฒนธรรมอ่าข่า . ผ้ากินกริบ , อาข่ามีประวัติศาสตร์ที่ยาวนานของพวกเขาพัฒนาเอกลักษณ์ของชุดกฎและข้อบังคับที่เรียกว่า " akhazangr " ซึ่งสามารถแปลเป็น " ประเพณีที่ตกทอดจากบรรพบุรุษ "กฎเหล่านี้จะไม่อยู่บนพื้นฐานของหลักอันศักดิ์สิทธิ์แต่เมื่อรวมภูมิปัญญามากกว่า 60 รุ่นของอาข่า ซึ่งอยู่ติดกันกับธรรมชาติและต้องปฏิบัติแบบยั่งยืนของเกษตรพอเพียงเพื่อให้ตนเอง ตัวอย่าง มีกฎระเบียบที่ซับซ้อนเกี่ยวกับการป้องกันและรักษาป่าใกล้หมู่บ้านไม่เพียง แต่เพราะพวกเขาทำหน้าที่เป็นแหล่งที่มาของเกม , ยา , ไม้ป่า , ผักและผลไม้ แต่ยังเป็นวิธีการดักจับความชื้นจากหมอกที่ลอยขึ้นจากหุบเขาด้านล่าง แต่ละวัน แม้ในฤดูแล้ง จึงให้เด็กที่มีอุปทานคงที่ของน้ำในรอบปี ความเลื่อมใสที่มาม่าซังให้บรรพบุรุษของพวกเขาเห็นทุกอาข่าสอนเชื้อสายของพวกเขาบางครั้งครอบคลุมกว่า 50 รุ่น และปกติการท่องจำข้อความซึ่งได้ตกทอดกันผ่านวัยที่แข็งแรง พิธีแสดงเอกลักษณ์ทางวัฒนธรรมที่อาข่าได้เก็บรักษาไว้จนทุกวันนี้

ในรอบ 150 ปี เนื่องจากสงครามและความขัดแย้งในประเทศจีน , อาข่า กลุ่มได้เริ่มอพยพไปทางใต้อีก ,ในพม่า ลาว และไทย มันจะประมาณว่า ประมาณ 60 , 000 คนอาข่าตอนนี้อาศัยอยู่ในประเทศไทย ส่วนใหญ่ในหมู่บ้านขึ้นสูงในเทือกเขาของภาคเหนือคือเชียงราย และเชียงใหม่ จังหวัด