Uwah, I got a huge (pleasant) surpr

Uwah, I got a huge (pleasant) surprise when I woke up this morning and saw such a response… well, aren’t ya glad I was working on chapter 4 last night? Now I can give you my thanks for your thanks XD Arigatou for the support, I appreciate it lots.

Back to business, I think you guys should’ve noticed in the previous chapter. I left certain terms that either
(1) doesn’t have an accurate enough/proper/apt English translation (eg. tsukkomi, otome game) or/and
(2) will most likely be commonly used in the story and are rather simple Japanese (eg. onii-chan, imouto) and
(3) sound effects, SFX, sounds made in conversation (eg. Un, Eh)
as they are. This is in hopes of remaining true to the original and the “flavour” of the story. I have a feeling most readers would at least have a basic grasp of the Japanese language. But for those who are new to this, if you need me to make notes, let me know.

Finally, someone’s comment reminded me (that I should remind you!) that this story is kinda BL (the whole female in male body thing makes the line blurred, but…), so those who are against/dislike/have unhappy feelings towards this genre, beware. I have no idea how far *cough* the BL will progress in the future. You have been warned!

===================

Watashi, Dokidoki Renai Kakumei de Onii-chan Yattemasu.

Chapter 4 – The Natural Flag-raiser and the Saviour and the Prince (1)

“Mako-chan’s cooking, it was insanely deliciousー! See you tomorrow!”

In the end, Kaname and Soutarou broke into my house for dinner yesterday. Even when I told them to go back home, Kaname remained with a smile on his face. I made curry rice with what’s left in the fridge, in this way showing some hospitality.

Because Kaname continued to maintain a tension one would have on the night of a field trip, last night we couldn’t sleep a wink. It’s troubling if he’s this tense for the training camp next week. I may be a man on the outside, but as the inside is a youthful maiden, I want to have enough sleep. Lack of sleep is bad for the skin. Even though my face is that of a man’s, having bad skin makes me feel awful. Sorry for that.

“I’m sorry for coming over to stay suddenly. Am I bothering you?”

“Even if I say you’re a bother, you’ll still come, right.”

As though trying to entreat me, the ends of Soutarou’s eyebrows lowered and he looked at me with upturned eyes. Really sly. This reminds me of him at the family restaurant yesterday.

With an uneasy expression, Soutarou did his classic head tilt. I suppose this is a habit of Soutarou’s. Whenever Soutarou hears words of denial from others and feels scared, he’ll make this face. I feel that somehow or other I’ve grasped his personality.

“That’s not it, because Makoto is very nice…… even if you’re unwilling, I thought that you won’t hate it.”

“Don’t say such strange things. I’m not as good-natured as Soutarou, if I really don’t like it, I’d have already said it.”

As though he was shocked by my words, Soutarou’s already large eyes grew wider by a size.

Whether is it Soutarou or is it Kaname, I’ve already come to think of them without any ill feelings. In fact, I’d say they’re very likable. I hope that we’ll get along even better from now on.

“I had fun too. A lot.”

It’s been a long time since I behaved like an idiot, merrymaking without any concerns.

I really had fun.

Arriving in a completely unfamiliar otome game and for some reason turning into a guy, I’ve been feeling very anxious. This feeling, I certainly can’t tell these two and even if I do tell them, they won’t understand.

Even so, these few days, I’m filled with nothing but gratitude for these two. I’ve had so much fun that I was able to forget my anxiety. Although Kaname, Soutarou and I have only met for a few days, I can already feel a friendship forming with them.

Hearing me say that I enjoyed myself, Soutarou’s face was full of smiles as though flowers were blooming.

Oh, as expected of an otome game’s capturable character. It’s possible for flowers to fly in the background. If this was a game screen, it would be the appearance of a CG.

“Thank goodness…… Can I, stay over at Mako’s house, again? Of course, together with Kana.”

“Ah. If it’s once in a while.”

“Un! I’m glad. Mako.”

Suddenly, Soutarou hugged me.

As expected, even if it’s me, being embraced by a guy taller than me by about 5cm will make me lose my stability. I wonder what would be the right action to take now. For the time being, I’ll just put my arms around Soutarou’s body. Un? This is also strange. Two guys embracing each other feels rather stifling.

“Let go already. It’s embarrassing for two guys to be hugging in front of the house.”

“Only Mako-chan and Souta, that’s unfair. Me too, me tooー!”

“Oi, didn’t you hear me? Let go.”

In addition to the Soutarou and I who were hugging, even Kaname joined in. Somehow the situation has evolved and became even more confusing. With the current circumstances being three high school boys sticking to each other, I already

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Uwah ผม (น่า) แปลกใจมากเมื่อตื่นขึ้นมาเช้านี้ และเห็นเช่นการตอบสนอง...ดี ไม่ได้ยายินดีทำงานในบทที่ 4 คืน ตอนนี้ฉันสามารถให้คุณขอบคุณสำหรับของคุณอริงาโตะ XD ขอบคุณสำหรับการสนับสนุน ฉันขอบคุณมันมากมายกลับไปยังธุรกิจ ผมคิดว่า พวกคุณควรทราบก่อน ผมออกจากเงื่อนไขบางข้อที่อย่างใดอย่างหนึ่ง(1) ไม่มีแปลอังกฤษพอ/เหมาะสม/ฉลาดที่ถูกต้อง (เช่น. tsukkomi เกมโตเมะ) หรือ / และ(2) จะมากที่สุดมักใช้ในเรื่อง และญี่ปุ่นค่อนข้างง่าย (เช่น. onii จันทร์ imouto) และ(3) เสียง SFX เสียงผู้สนทนา (เช่น สหประชาชาติ เอ๊ะ)พวกเขาเป็น ในความหวังของที่เหลือจริงเดิมและ "รส" ของเรื่องได้ ผมมีความรู้สึกที่ผู้อ่านส่วนใหญ่จะน้อยมีความเข้าใจพื้นฐานของภาษาญี่ปุ่น แต่สำหรับผู้ ที่มีความใหม่นี้ ถ้าคุณต้องการให้ผมทำบันทึก แจ้งให้เราทราบในที่สุด ข้อคิดเห็นของคนอื่นนะ (ที่ฉันควรเตือนคุณ) ว่า เรื่องนี้ไม่ทัน BL (หญิงทั้งในสิ่งที่ผมทำให้เส้นชัดเจน แต่...), ดัง นั้นผู้ที่มีความรู้สึกเศร้ากับ/ไม่ชอบ/มีต่อประเภทนี้ ระวัง มีความคิดว่าห่างไกล * ไอ * BL จะดำเนินการในอนาคต คำเตือนคุณ===================Watashi, Onii Dokidoki Renai Kakumei เดจัง Yattemasuบทที่ 4 – ธงระดมธรรมชาติ และออกแบบ และเจ้าชาย (1)"มะกอจังของทำอาหาร มันก็เมามัน deliciousー เจอกันพรุ่งนี้"ในสุด Kaname และ Soutarou บุกเข้าไปในบ้านของฉันสำหรับมื้อเย็นวันนี้ เมื่อฉันบอกว่า จะกลับบ้าน Kaname ยังคง มีรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา ฉันทำแกงข้าวสิ่งที่เหลือในตู้เย็น วิธีนี้แสดงบางคลายเพราะ Kaname ยังคงรักษาความตึงเครียดที่หนึ่งจะมีคืนวันทัศนศึกษา คืนสุดท้ายเราไม่สามารถอดนอน แยกแยะเป็นว่าเขากาลนี้สำหรับค่ายฝึกอบรมสัปดาห์ถัดไป อาจเป็นคนนอก แต่เป็นภายในเป็นหญิงสาวอ่อนเยาว์ ต้องนอนหลับเพียงพอ ขาดการนอนหลับได้ดีสำหรับผิว แม้ว่า ฉันอยู่ที่มนุษย์ของ มีผิวไม่ดีทำให้ผมรู้สึกน่ากลัว ขออภัยที่"ฉันขอเข้าไปพักก็ :ผมรบกวนคุณ""ถ้าผมบอกว่า คุณเป็นน่ารำคาญ คุณจะยังคงมา ขวา"ว่าพยายามฉะอ้อน ดุด่าฉัน ปลายของคิ้วของ Soutarou ลดลง และเขามองฉัน ด้วยสายตาที่บริสุทธิ์ จริง ๆ รอบจัด นี้ให้นึกของเขาที่ร้านอาหารครอบครัววันนี้ด้วยการแสดงออกที่ไม่สบายใจ Soutarou ไม่ได้เอียงหัวเขาคลาสสิก ผมคิดว่า นี่คือนิสัยของ Soutarou Soutarou ได้ยินคำปฏิเสธจากคนอื่น และรู้สึกกลัว เขาจะทำหน้านี้ รู้สึกที่อย่างใด หรืออื่น ๆ ที่ผมเคยชนะเขาบุคลิก"ที่ไม่ เพราะ Makoto เป็นดี...แม้คุณจะไม่เต็มใจ ฉันคิดว่า คุณจะเกลียดมัน""ไม่บอกสิ่งที่ผิดปกติดังกล่าว ฉันไม่เป็นอากาศเป็น Soutarou ถ้าฉันไม่ชอบมัน ฉันจะได้บอกมัน "ว่าเขาถูกตกใจ โดยคำพูดของฉัน ของ Soutarou ตาแล้วใหญ่โตกว้าง โดยขนาดไม่ว่าจะเป็น Soutarou หรือคือ Kaname ฉันแล้วมาคิดว่า พวกเขาไม่มีความรู้สึกไม่ดี ในความเป็นจริง ผมจะบอกว่า พวกเขากำลัง likable มาก หวังว่า เราจะได้รับตามได้ดีกว่านี้"ฉันสนุกเกินไป มากขึ้น"ฉันทำงานเหมือนคนงี่เง่า มโหรสพไม่ต้องกังวลเรื่องใด ๆ เป็นเวลานานแล้วผมมีความสนุกสนานมาถึง ในเกมโตเมะที่ไม่คุ้นเคยอย่างสมบูรณ์ และเหตุผลบางอย่างเปลี่ยนเป็นผู้ชาย ฉันรู้สึกกังวลมาก ความรู้สึกนี้ ฉันแน่นอนไม่ทราบเหล่านี้สอง และแม้ว่าฉันจะบอกพวกเขา พวกเขาจะไม่เข้าใจแต่กระนั้น เร็ว ๆ นี้ ข้าพเจ้าเปี่ยม ด้วยอะไรแต่ดีทั้งสอง ผมเคยมีสนุกมากที่ผมสามารถลืมความวิตกกังวลของฉัน แม้เพียง Kaname, Soutarou และฉันได้พบกี่วัน แล้วฉันมิตรภาพที่ขึ้นกับพวกเขาได้ยินฉันบอกว่า ฉันเอง ใบหน้าของ Soutarou ถูกเต็มไป ด้วยรอยยิ้มว่าดอกไม้เบ่งบานโอ้ ตามที่คาดไว้ของมีโตเมะเกม capturable อักขระ ดอกไม้การบินในพื้นหลังได้ ถ้านี้เป็นจอเกม มันจะเป็นลักษณะการกำกับดูแลกิจการ"ขอบคุณความดี สามารถ พักที่บ้าน Mako อีกหรือไม่ แน่นอน พร้อมคะนะ""อา ถ้าเป็นนานๆ""Un ฉันดีใจ มะกอ"ทันใดนั้น Soutarou ทุกกอดฉันตามที่คาดไว้ แม้ว่าฉัน การกอด โดยคนที่สูงกว่าผมประมาณ 5 ซม.จะทำให้ผมสูญเสียความมั่นคงของฉัน ผมสงสัยว่า ขณะนี้การดำเนินการที่เหมาะสมจะ ครั้ง ฉันเพียงแค่จะใส่แขนทั่วร่างกายของ Soutarou สหประชาชาติ นี่ก็แปลก สองคนกอดกันรู้สึกค่อนข้างอบอ้าว "ปล่อยให้ไปแล้ว มันน่าอายสำหรับสองคนเพื่อจะกอดหน้าบ้าน""มะกอจังและ Souta ที่เป็นธรรม ฉันเกินไป ฉัน tooー ! ""อ้อย ไม่คุณได้ยินฉัน ปล่อยให้ไป"นอกเหนือจากการ Soutarou และที่ได้กอด Kaname แม้แต่เข้าร่วมใน อย่างใดสถานการณ์ที่มีพัฒนา และกลายเป็นความสับสนมากยิ่งขึ้น สถานการณ์ปัจจุบันกำลังสามงี้ติดกัน เพิ่ม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Uwah ผมได้มาก (รื่นรมย์) แปลกใจเมื่อฉันตื่นขึ้นมาในเช้าวันนี้และเห็นการตอบสนองเช่น ... ดีไม่ได้ยาดีใจที่ฉันได้ทำงานในบทที่ 4 คืนที่ผ่านมา? ตอนนี้ฉันจะให้คุณขอบคุณสำหรับขอบคุณ XD Arigatou ที่ให้การสนับสนุนผมขอบคุณมันจำนวนมาก. กลับไปที่ธุรกิจผมคิดว่าพวกคุณควรจะได้สังเกตเห็นในบทก่อนหน้า ผมออกจากข้อตกลงบางอย่างที่ทั้ง(1) ไม่ได้มีความถูกต้องมากพอ / เหมาะสม / อพาร์แปลภาษาอังกฤษ (เช่น. tsukkomi เกม Otome) และ / หรือ(2) ส่วนใหญ่มีแนวโน้มที่จะถูกนำมาใช้กันอย่างแพร่หลายในเรื่องราวและค่อนข้างง่ายญี่ปุ่น (เช่น. Onii จังน้อง) และ(3) ผลกระทบเสียง, SFX เสียงที่เกิดขึ้นในการสนทนา (เช่น. สหประชาชาติเอ๊ะ) ที่พวกเขาเป็น นี่คือในความหวังของเหลือจริงต้นฉบับและ "รส" ของเรื่อง ฉันมีความรู้สึกผู้อ่านมากที่สุดอย่างน้อยจะมีความเข้าใจพื้นฐานของภาษาญี่ปุ่น แต่สำหรับผู้ที่ยังใหม่นี้ถ้าคุณต้องการฉันจะทำบันทึกแจ้งให้เราทราบ. ในที่สุดความคิดเห็นของใครบางคนเตือนฉัน (ว่าผมควรจะเตือนคุณ!) ว่าเรื่องนี้อยู่ครับ BL (หญิงทั้งในเพศชายทำให้สิ่งที่ร่างกาย เส้นเบลอ แต่ ... ) ดังนั้นผู้ที่มีความผิด / ไม่ชอบ / มีความรู้สึกไม่พึงพอใจที่มีต่อประเภทนี้ระวัง ฉันมีความคิดว่าไกลไอ * หัวเราะท้องแข็งจะมีความคืบหน้าในอนาคต คุณได้รับการเตือน! =================== Watashi, DokiDoki Renai Kakumei เด Onii จัง Yattemasu. บทที่ 4 - The Natural ธงระดมและผู้ช่วยให้รอดและเจ้าชาย ( 1) "การปรุงอาหาร Mako จังมันก็อร่อยเมามันー! เจอกันพรุ่งนี้นะ! " ในท้ายที่สุดเมะและโซทาโร่บุกเข้าไปในบ้านของฉันสำหรับอาหารเย็นเมื่อวานนี้ แม้ในขณะที่ผมบอกพวกเขาจะกลับไปบ้านเมะยังคงอยู่กับรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา ฉันทำข้าวแกงกะหรี่กับสิ่งที่เหลือในตู้เย็นในลักษณะนี้แสดงการต้อนรับบาง. เพราะเมะยังคงตึงเครียดอย่างใดอย่างหนึ่งจะมีในคืนวันที่ทัศนศึกษาทั้งคืนที่ผ่านมาเราไม่สามารถนอนหลับได้นะ มันหนักใจถ้าเขาตึงนี้สำหรับค่ายฝึกอบรมในสัปดาห์หน้า ผมอาจจะเป็นคนที่อยู่ข้างนอก แต่เป็นภายในเป็นหญิงสาวที่อ่อนเยาว์ฉันต้องการจะมีการนอนหลับเพียงพอ ขาดการนอนหลับไม่ดีสำหรับผิว แม้ว่าใบหน้าของฉันเป็นที่ของมนุษย์มีผิวที่ไม่ดีทำให้ฉันรู้สึกอันยิ่งใหญ่ ขออภัยที่. "ฉันขอโทษสำหรับการมามากกว่าที่จะอยู่อย่างกระทันหัน ฉันรบกวนคุณ? " " แม้ว่าผมจะพูดว่าคุณรำคาญคุณจะยังคงมาถูกต้อง. " ในฐานะที่เป็น แต่พยายามที่จะวิงวอนฉันปลายคิ้วโซทาโร่ที่ลดลงและเขามองมาที่ผมด้วยดวงตาหงาย จริงๆเจ้าเล่ห์ นี้ทำให้ผมนึกถึงเขาที่ร้านอาหารของครอบครัวเมื่อวานนี้. ด้วยสีหน้าไม่สบายใจโซทาโร่ไม่เอียงศีรษะของเขาคลาสสิก ผมคิดว่านี่เป็นนิสัยของโซทาโร่ของ เมื่อใดก็ตามที่โซทาโร่ได้ยินคำพูดของการปฏิเสธจากคนอื่น ๆ และรู้สึกกลัวเขาจะทำให้ใบหน้านี้ ผมรู้สึกว่าอย่างใดหรืออื่น ๆ ที่ผมเคยคว้าบุคลิกของเขา. "นั่นคือไม่ได้เพราะมาโกโตะเป็นคนดีมาก ...... แม้ว่าคุณจะไม่เต็มใจที่ผมคิดว่าคุณจะไม่เกลียดมัน." "อย่าพูดเช่นแปลก สิ่ง ฉันไม่ได้เป็นอัธยาศัยดีเป็นโซทาโร่ถ้าผมไม่ชอบมันผมได้กล่าวไว้แล้วว่ามัน. " ราวกับว่าเขาตกใจกับคำพูดของผมโซทาโร่ตาขนาดใหญ่อยู่แล้วขยายตัวกว้างขึ้นโดยขนาด. ไม่ว่าจะเป็น มันโซทาโร่หรือจะเป็นเมะที่ผมเคยได้มาแล้วจะคิดว่าพวกเขาโดยไม่รู้สึกร้ายใด ๆ ในความเป็นจริงผมว่าพวกเขากำลังน่ารักมาก ผมหวังว่าเราจะได้รับพร้อมที่ดียิ่งขึ้นต่อจากนี้ไป. "ผมมีความสนุกสนานมากเกินไป จำนวนมาก. " มันเป็นเวลานานตั้งแต่ผมทำตัวเหมือนคนงี่เง่า, การเฉลิมฉลองโดยไม่ต้องกังวลใด ๆ . ผมมีความสนุกสนาน. เดินทางมาถึงในเกม Otome ไม่คุ้นเคยอย่างสมบูรณ์และสำหรับเหตุผลที่กลายเป็นคนที่แต่งตัวประหลาดบางอย่างที่ฉันได้รับความรู้สึกกังวลมาก ความรู้สึกนี้แน่นอนฉันไม่สามารถบอกได้ทั้งสองและแม้ว่าฉันจะบอกพวกเขาว่าพวกเขาจะไม่เข้าใจ. ดังนั้นแม้ไม่กี่วันนี้ฉันเต็มไปด้วยอะไร แต่ความกตัญญูสำหรับทั้งสอง ผมเคยมีความสนุกสนานมากที่ผมสามารถที่จะลืมความวิตกกังวลของฉัน แม้ว่าเมะ, โซทาโร่และฉันได้พบเพียงไม่กี่วันผมอยู่แล้วสามารถรู้สึกมิตรภาพที่ก่อตัวขึ้นกับพวกเขา. ได้ยินฉันบอกว่าผมมีความสุขกับตัวเองใบหน้าโซทาโร่ก็เต็มไปด้วยรอยยิ้มราวกับว่าดอกบาน. โอ้เป็นไปตามคาดของ เกม Otome อักขระ capturable มันเป็นไปได้สำหรับดอกไม้ที่จะบินในพื้นหลัง ถ้านี้คือหน้าจอเกมก็จะเป็นลักษณะของการกำกับดูแลกิจการ. the "ขอบคุณพระเจ้า ...... ฉันสามารถอยู่ที่บ้าน Mako ของอีกครั้งหรือไม่ ของหลักสูตรร่วมกับ Kana. " " อา ถ้ามันครั้งในขณะที่. " " อู! ฉันดีใจ. Mako. " ทันใดนั้นโซทาโร่กอดผม. ตามคาดแม้ว่าจะเป็นผมที่ถูกโอบล้อมไปด้วยผู้ชายที่สูงกว่าฉันประมาณ 5cm จะทำให้ผมสูญเสียความมั่นคงของฉัน ฉันสงสัยว่าจะมีการดำเนินการที่เหมาะสมที่จะใช้ในขณะนี้ สำหรับเวลาที่เป็นอยู่ผมก็จะใส่แขนของฉันไปทั่วร่างกายของโซทาโร่ Un? นอกจากนี้ยังเป็นที่แปลกประหลาด สองคนกอดกันและกันรู้สึกค่อนข้างอบอ้าว. "ปล่อยให้ไปแล้ว มันน่าอายสำหรับสองคนจะได้รับการกอดในด้านหน้าของบ้าน. " " เพียง Mako จังและที่แสนที่ไม่เป็นธรรม ฉันเกินไปฉันเกินไปー! " " เฮ้ยไม่ได้คุณได้ยินฉัน? ปล่อยให้ไป. " นอกจากนี้ยังมีโซทาโร่และฉันที่ถูกกอดแม้เมะร่วม. อย่างใดสถานการณ์ที่มีการพัฒนาและกลายเป็นที่สับสนมาก กับสถานการณ์ปัจจุบันเป็นเด็กผู้ชายสามคนโรงเรียนมัธยมติดกับแต่ละอื่น ๆ ฉันแล้ว