The Gaur occurs from sea level up t

The Gaur occurs from sea level up to at least 2,800 m asl (Wood 1937; Wharton 1968; Choudhury 2002). Despite the many reports that call it an animal of hill-country, low-lying areas seem to comprise optimal habitat (Choudhury 2002): in Conry’s (1989) study area, elevations ranged from 46 to 1,079 m asl but the three radio-tracked Gaur only used areas below 381 m. Elevations below 61 m were used most intensively and all three animals selected these low-lying areas; elevations above 61 m were selected against or used in proportion to availability (Conry 1989). Similarly, in the Tenasserim–Dawna mountains, Thailand, signs of Gaur were more abundant in the lowlands than in the hills, noting that this was the opposite of the patterns that would be predicted if hunting (itself concentrated heavily in the lowlands) was the chief determinant of population densities, although solitary animals were found mainly in the hills (Steinmetz et al. 2008). Schaller (1967) compared vegetation maps of India with the (mid-20th century) distribution of Gaur and concluded that the species was largely confined to evergreen, semi-evergreen, and moist deciduous forest but it also occurred in dry deciduous forest areas at the periphery of its range. He considered Gaur habitat to be "characterized by (1) large, relatively undisturbed forest tracts, (2) hilly terrain below an altitude of 5,000 to 6,000 ft (1,500–1,800 m asl), (3) availability of water, and (4) an abundance of forage in the form of coarse grasses (including bamboo), shrubs, and trees". However, He cautioned that the apparent preference of Gaur for hilly terrain may be partly due to the earlier conversion of most of the plains and other low lying areas to croplands and pastures. Similarly, Wharton (1968) concluded that Gaur appeared to avoid evergreen rainforest, "preferring foothill tracts of sub-humid or deciduous forest adjacent to savanna forest, glades or other open terrain affected by man and fire thus co-existing with and exploiting low human populations in hill zones with moderate to heavy rainfall". Throughout the range of Gaur, habitat destruction and human presence is usually higher in lowlands than in hills, meaning that differential human pressures may have caused the apparent preference of Gaur for hills. Gaur occurs in many forest types in Lao PDR, Viet Nam and Cambodia including truly evergreen and montane forest, but populations in closed canopy forests especially those at higher elevations might naturally be at much lower densities than those in lowland areas with a mosaic of open and closed forest types, and in closed canopy forests areas the species appears to frequent grassy openings (Duckworth et al 1999; Greiser Johns 2000; Duckworth and Hedges 1998; Timmins and Ou 2001; R.J. Timmins pers. comm. 2008). No significant difference was found in Gaur densities in moist compared with in dry deciduous forests in Nagarahole, India (Karanth and Sunquist 1992). Steinmetz et al. (in prep.) considered that Gaur herds in an expanding population were consistently concentrated in mixed deciduous forest rather than semi-evergreen forest, although the total area of study, that was safe from poaching, was only 20 km².

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Gaur เกิดจากระดับน้ำทะเลถึงน้อย 2800 m asl (1937 ไม้ ซีวาร์ตัน 1968 Choudhury 2002) แม้ มีรายงานมากมายที่เรียกว่าสัตว์เขาประเทศ พื้นที่ราบที่ดูเหมือนจะ มีการอยู่อาศัยที่เหมาะสม (Choudhury 2002): ในพื้นที่ของ Conry (1989) ศึกษา elevations อยู่ในช่วงจาก 46 เมตร 1,079 asl แต่ Gaur วิทยุติดตามที่สามเท่านั้นที่ใช้พื้นที่ด้านล่างม. 381 Elevations ล่าง 61 m ใช้สุด intensively และสัตว์ทั้งหมดสามเลือกพื้นที่ราบเหล่านี้ elevations เหนือ 61 m ถูกเลือกกับ หรือใช้สัดพร้อม (Conry 1989) ในทำนองเดียวกัน ในภูเขา Tenasserim – Dawna ประเทศไทย ของ Gaur มีชุกชุมมากขึ้นในสกอตแลนด์ตอนใต้กว่าเนินเขา สังเกตว่า นี้เป็นตรงข้ามของรูปแบบที่จะทำนายถ้า ล่า (ตัวเข้มข้นมากในสกอตแลนด์ตอนใต้) เป็นดีเทอร์มิแนนต์ประธานของประชากรความหนาแน่น แม้ว่าปัจเจกสัตว์พบในภูเขา (Steinmetz et al. 2008) Schaller (1967) เปรียบเทียบพืชแผนที่อินเดียกับ Gaur กระจาย (กลาง-20 เซนจูรี่) และสรุปว่า สายพันธุ์ส่วนใหญ่ถูกขังเอเวอร์กรีน กึ่งเอเวอร์กรีน และป่าผลัดใบชุ่มชื่น แต่ก็ยังเกิดขึ้นในพื้นที่ป่าผลัดใบแห้งที่ยสปริงของช่วง เขาถือว่าอยู่อาศัย Gaur เป็น "โดยรามิดป่า (1) ขนาดใหญ่ อย่างค่อนข้างมาก, (2) เนินใต้ระดับความสูง 5000-6000 ฟุต (1500 – 1800 m asl), (3) ความพร้อมใช้งาน และ (4) ความอุดมสมบูรณ์ของอาหารสัตว์ในรูปของหญ้าหยาบ (รวมทั้งไม้ไผ่), สนุกสนาน และต้นไม้" อย่างไรก็ตาม เขาเตือนว่า อาจมีการกำหนดลักษณะที่ปรากฏของ Gaur สำหรับเนินบางส่วนเนื่องจากส่วนใหญ่ของราบและพื้นที่อื่น ๆ ต่ำ lying แปลงก่อนหน้านี้ croplands และ pastures ในทำนองเดียวกัน ซีวาร์ตัน (1968) สรุปว่า Gaur ปรากฏเพื่อ หลีกเลี่ยงการป่าเอเวอร์กรีน "ร่วมรามิด foothill ป่าชื้นย่อย หรือผลัดใบอยู่ติดกับป่า savanna, glades หรือภูมิประเทศอื่น ๆ เปิดรับผลกระทบจากมนุษย์และไฟร่วมอยู่ด้วย และ exploiting ต่ำมนุษย์ประชากรในเขตเนินเขากับปานกลางถึงฝนตกหนัก" ตลอดช่วง Gaur ทำลายถิ่นฐานธรรมชาติและสถานะบุคคลได้สูงกว่าปกติในสกอตแลนด์ตอนใต้กว่าเนินเขา หมายความ ว่า กดดันมนุษย์แตกต่างอาจทำให้เกิดการกำหนดลักษณะที่ปรากฏของ Gaur สำหรับเขา Gaur เกิดขึ้นในหลายชนิดของป่าในลาว เวียดนาม และกัมพูชารวมทั้งป่า montane และเอเวอร์กรีนอย่างแท้จริง แต่ประชากรในฝาครอบปิดป่าธรรมชาติโดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่ elevations สูงอาจจะที่มากความหนาแน่นต่ำกว่าพื้นที่ราบด้วยการเปิด และปิดป่าชนิด และบริเวณฝาครอบปิดป่าสายพันธุ์ปรากฏช่องหญ้าบ่อย (Duckworth et al, 1999 Greiser จอห์น 2000 Duckworth และประเมินค่าเฮดจ์ 1998 Timmins และ Ou 2001 R.J. Timmins อาทิสื่อ 2008) ไม่แตกต่างอย่างมีนัยสำคัญที่พบใน Gaur แน่นในชุ่มชื่นเมื่อเทียบกับในป่าผลัดใบแห้ง Nagarahole อินเดีย (Karanth และ Sunquist 1992) Steinmetz et al. (ในการเตรียมอาหาร) พิจารณาว่า Gaur ฝูงในประชากรการขยายตัวเข้มข้นอย่างสม่ำเสมอในป่าผสมผลัดใบกึ่งป่า แม้ว่าพื้นที่การศึกษา ที่ปลอดภัยจาก poaching มีเพียง 20 km²

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กระทิงเกิดขึ้นจากระดับน้ำทะเลขึ้นไปอย่างน้อย 2,800 เมตร ASL (ไม้ 1937; วอร์ตัน 1968; Choudhury 2002) แม้จะมีรายงานจำนวนมากที่เรียกว่าสัตว์ที่อยู่บนภูเขาในพื้นที่ต่ำโกหกดูเหมือนจะประกอบด้วยที่อยู่อาศัยที่ดีที่สุด (Choudhury 2002): ใน Conry ของ (1989) พื้นที่การศึกษาระดับตั้งแต่ 46 ถึง 1,079 เมตร ASL แต่สามวิทยุติดตาม พื้นที่กระทิงใช้เฉพาะด้านล่าง 381 เมตร เอนไซม์ด้านล่าง 61 มถูกนำมาใช้มากที่สุดอย่างหนาแน่นและทั้งสามสัตว์ที่เลือกพื้นที่เหล่านี้อยู่ในระดับต่ำ; ระดับเหนือ 61 เมตรได้รับการคัดเลือกหรือนำไปใช้กับในสัดส่วนที่ว่าง (Conry 1989) ในทำนองเดียวกันในเทือกเขาตะนาวศรี-Dawna, ไทย, สัญญาณของกระทิงมีความอุดมสมบูรณ์มากขึ้นในที่ราบลุ่มกว่าในเนินเขาสังเกตว่านี่เป็นตรงข้ามของรูปแบบที่จะคาดการณ์ถ้าล่า (ตัวเองมีความเข้มข้นอย่างมากในที่ราบลุ่ม) เป็น ปัจจัยหัวหน้าของความหนาแน่นของประชากรถึงแม้ว่าสัตว์โดดเดี่ยวถูกส่วนใหญ่พบในภูเขา (Steinmetz et al. 2008) Schaller (1967) เมื่อเทียบกับพืชแผนที่ของอินเดีย (กลางศตวรรษที่ 20) การกระจายของกระทิงและได้ข้อสรุปว่าสายพันธุ์ที่ถูกคุมขังส่วนใหญ่จะป่าดิบกึ่งป่าดิบและป่าเบญจพรรณชื้น แต่ก็ยังเกิดขึ้นในพื้นที่ป่าไม้ผลัดใบแห้ง ขอบของเทือกเขา เขาคิดว่าที่อยู่อาศัยของกระทิงที่จะ "โดดเด่นด้วย (1) ขนาดใหญ่ค่อนข้างผืนป่าที่ไม่ถูกรบกวน (2) ภูมิประเทศที่เป็นภูเขาด้านล่างที่ระดับความสูง 5,000 ถึง 6,000 ฟุต (1,500-1,800 เมตร ASL), (3) ความพร้อมของน้ำและ (4 ) ความอุดมสมบูรณ์ของอาหารสัตว์ในรูปแบบของหญ้าหยาบ (รวมถึงไม้ไผ่), พุ่มไม้และต้นไม้ " อย่างไรก็ตามเขาเตือนว่าการตั้งค่าที่ชัดเจนของกระทิงสำหรับภูมิประเทศที่เป็นภูเขาอาจจะเป็นส่วนหนึ่งเนื่องจากการแปลงก่อนหน้านี้ส่วนใหญ่ของที่ราบและอื่น ๆ ที่พื้นที่ลุ่มต่ำเพื่อ croplands และทุ่งหญ้า ในทำนองเดียวกันวอร์ตัน (1968) ได้ข้อสรุปว่ากระทิงปรากฏตัวเพื่อหลีกเลี่ยงการป่าดงดิบป่าดิบ "เลือกสถานที่เชิงเขาของป่าย่อยชื้นหรือผลัดใบที่อยู่ติดกับป่าหญ้าสะวันนากลิ่นหอมหรือภูมิประเทศอื่น ๆ ที่เปิดรับผลกระทบจากมนุษย์และไฟจึงร่วมอยู่ด้วยและการใช้ประโยชน์ของมนุษย์ต่ำ ประชากรในเขตภูเขาที่มีปริมาณน้ำฝนปานกลางถึงหนัก " ตลอดช่วงของกระทิงทำลายแหล่งที่อยู่อาศัยและการปรากฏตัวของมนุษย์มักจะสูงกว่าในที่ราบลุ่มในเนินเขาซึ่งหมายความว่าแรงกดดันของมนุษย์ที่แตกต่างกันอาจมีสาเหตุมาจากการตั้งค่าที่ชัดเจนของกระทิงสำหรับภูเขา กระทิงเกิดขึ้นในรูปแบบป่าจ​​ำนวนมากในประเทศลาวเวียดนามและกัมพูชารวมทั้งอย่างแท้จริงป่าดิบและป่าดิบเขา แต่ประชากรในป่าปิดหลังคาโดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่มีระดับที่สูงขึ้นตามธรรมชาติอาจจะมีความหนาแน่นที่ต่ำกว่าผู้ที่อยู่ในพื้นที่ลุ่มที่มีโมเสคของการเปิดและ ปิดป่าประเภทและในพื้นที่ป่าปิดหลังคาชนิดดูเหมือนจะเปิดหญ้าบ่อย (Duckworth et al, 1999; Greiser จอห์นส์ 2000 Duckworth และพุ่มไม้ 1998; มินอูและ 2001.. อาร์เจมินส pers สื่อสาร 2008) ไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญที่พบในความหนาแน่นกระทิงในที่ชื้นเมื่อเทียบกับในป่าผลัดใบแห้งใน Nagarahole, อินเดีย (Karanth และ Sunquist 1992) Steinmetz et al, (ในการเตรียม.) พิจารณาแล้วเห็นว่าฝูงวัวกระทิงในขยายตัวของประชากรมีความเข้มข้นอย่างต่อเนื่องในป่าเบญจพรรณป่ามากกว่ากึ่งป่าดิบแม้ว่าพื้นที่ทั้งหมดของการศึกษาที่มีความปลอดภัยจากการรุกล้ำเป็นเพียง 20 ตารางกิโลเมตร

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กระทิงเกิดขึ้นจากระดับน้ำทะเลขึ้นไปอย่างน้อย 2 , 800 เมตร asl ( ไม้ 1937 ; Wharton 1968 ; Choudhury 2002 ) แม้จะมีหลายรายงานที่เรียกสัตว์ของประเทศเขา พื้นที่ลุ่มดูเหมือนจะประกอบด้วยที่อยู่อาศัยที่เหมาะสม ( Choudhury 2002 ) : ใน conry ( 1989 ) พื้นที่ศึกษาระดับความสูงระหว่าง 46 - 991 เมตร asl แต่สามวิทยุติดตามกระทิงใช้พื้นที่ด้านล่าง 381 เมตรระดับล่าง 61 เมตร ส่วนใหญ่ใช้อย่างหนาแน่นและสัตว์ทั้งสามเลือกพื้นที่ลุ่มเหล่านี้ ที่ระดับความสูงเหนือ 61 เมตร ซึ่งต่อหรือใช้ในสัดส่วนที่ห้องพัก ( conry 1989 ) ในทำนองเดียวกัน ในเทือกเขาตะนาวศรี – dawna , ประเทศไทย , สัญญาณของกระทิงมีดาษดื่นในที่ต่ำกว่าในเนินเขาสังเกตว่านี่คือตรงข้ามของลวดลายที่จะทำนายถ้าล่าสัตว์ ( ตัวเองเข้มข้นมากในสกอตแลนด์ตอนใต้ ) เป็นหนึ่งหัวหน้าของความหนาแน่น ประชากร แม้ว่าสัตว์โดดเดี่ยว พบส่วนใหญ่ใน ฮิลส์ ( Steinmetz et al . 2008 )ชอเลอร์ ( 1967 ) เมื่อเทียบกับพืชแผนที่อินเดียด้วย ( กลาง - ศตวรรษที่ 20 ) การกระจายของกระทิง และสรุปว่า สปีชีส์ส่วนใหญ่ถูกคุมขังเป็นป่าดงดิบ และป่าเบญจพรรณชื้นกึ่งป่าดงดิบ แต่มันก็เกิดขึ้นในพื้นที่ป่าผลัดใบแห้งที่รอบนอกของช่วงของ เขาถือว่าเป็นกระทิง ที่อยู่อาศัยเป็น " ลักษณะ ( 1 ) ขนาดใหญ่ ผืนป่าที่ค่อนข้างมองเห็นทิวทัศน์( 2 ) ที่ราบสูงภูมิประเทศด้านล่างความสูง 5000 ไป 6000 ฟุต ( 1 , 500 – 1 , 800 m ASL ) , ( 3 ) ความพร้อมของน้ำ และ ( 4 ) ความอุดมสมบูรณ์ของพืชอาหารสัตว์ในรูปของหญ้าหยาบ ( รวมทั้งไม้ไผ่ พุ่มไม้ และต้นไม้ " อย่างไรก็ตามเขาเตือนว่าปรากฏความชอบของกระทิงสำหรับภูมิประเทศที่เป็นภูเขาอาจจะส่วนหนึ่งเนื่องจากก่อนหน้านี้ที่การแปลงของส่วนใหญ่ของที่ราบและพื้นที่อื่น ๆที่ต่ำ croplands และทุ่งหญ้า ในทำนองเดียวกัน วาร์ตัน ( 1968 ) สรุปได้ว่า กระทิงปรากฏเพื่อหลีกเลี่ยงป่าดิบชื้นป่าดิบเชิงเขา " พอใจ tracts ย่อยชื้น หรือป่าเต็งรัง ป่าที่อยู่ติดกับป่าเกลดส์หรือพื้นที่เปิดอื่น ๆผลกระทบจากมนุษย์และไฟจึง Co ที่มีอยู่ด้วย และ exploiting ต่ำ ประชากรมนุษย์ในเนินเขาโซนที่มีปานกลางถึงฝนตกหนัก " . ตลอดช่วงของกระทิง การทำลายสิ่งแวดล้อมและการปรากฏตัวของมนุษย์มักจะสูงในที่ต่ำกว่าในความหมายที่แตกต่างจากภูเขา มนุษย์ อาจจะเกิดจากการปรากฏของกระทิงสำหรับ Hillsกระทิงเกิดขึ้นในป่าชนิดมากมายในลาว เวียดนาม และกัมพูชา รวมทั้งป่าดิบอย่างแท้จริง และป่าภูเขา แต่ประชากรในป่าปิดหลังคาโดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่ความสูงอาจเป็นธรรมชาติที่ความหนาแน่นน้อยกว่าผู้ที่อยู่ในที่ลุ่มพื้นที่ด้วยกระเบื้องโมเสคของประเภทป่าเปิด และ ปิดและในพื้นที่ป่าปิดหลังคาชนิดปรากฏบ่อย ( เปิด grassy ดักเวิร์ธ et al 1999 ; greiser จอห์น 2000 ; ดัคเวิร์ธและพุ่มไม้ 1998 ; Timmins และ OU 2001 อาร์เจ Timmins ได้ที่ . ติดต่อ 2008 ) พบว่าไม่แตกต่างกันเมื่อเทียบกับกระทิงชื้นในป่าผลัดใบแห้งใน nagarahole , อินเดีย ( karanth และ sunquist 1992 ) Steinmetz et al . ( ในการเตรียม .) ถือว่า กระทิงฝูงในการขยายจำนวนอย่างต่อเนื่อง เข้มข้นมากกว่าในป่าเบญจพรรณ ป่าดิบแล้ง แม้ว่าพื้นที่ทั้งหมดของการศึกษา นั่นคือความปลอดภัยจากการลักลอบล่าสัตว์ มีเพียง 20 กิโลเมตร พนักงานขาย