cause the fraction of workers whose

cause the fraction of workers whose income was determined by market forces rather than family sharing increased.
We now turn to Figure 2, which is based on the model of Harris and Todaro (1970).We see that the marginal value product of labor curves form Figure I have been retained.The first majoy change in Figure2 relative to Figure 1 is that the minimum wage now applies only to industry rather than to both industry and agriculture.It is therefore relaeled.Harris and Todaro view the minimum wage as determined not by the need for subsistence but rather by institutional forces such as government regulations and union contracts, which in turn are seen as effective in urban but not in rural areas. The notion of a subsistence wage is absent from the Harris and Todaro model entirrely, so there is no floor underneath the agricultural wage. This raises the question, why does the agricultural wage not fall to at which agricultural employment and there is no underemployment To answer we need to describe how the urban labor market functions in the Harris and Todaro model. We will then be able to generate the second major change in Figure 2 relative to Figure 1, the addition of the curve.
In the Harris and Todaro model the urban labor market can be described as a market for casual labol, in which every day employers hire anew the amount of workers they need that day. (This is more typically observed in construction or dock work than in manufacturing.)All workers picked on a given day receive the wage , and the remainder are unemployed that day and earn zero. Morever, each day's drawing is random and independent of the previous day's drawing:being picked today does not make a worker more or less likely to be picked tomorrow. Every urban worket's odds of being picked on any day are thus equal to the ratio of total urban labor demand to total urban labor suppy. It follows that every urban worker's income averages out to in the long run. Returning to Figure 2 ,we see that if the agri-

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทำให้เกิดส่วนของแรงงานที่มีรายได้ถูกกำหนดโดยกลไกตลาดมากกว่าการใช้ร่วมกันในครอบครัวที่เพิ่มขึ้น.
ตอนนี้เราหันไปรูปที่ 2 ซึ่งจะขึ้นอยู่กับรูปแบบของแฮร์ริสและ Todaro (1970) เราเห็นว่ารูปแบบผลิตภัณฑ์มูลค่าเพิ่มของเส้นโค้งแรงงาน รูปที่ฉันได้รับการเปลี่ยนแปลง retained.The majoy แรกในญาติ Figure2 รูปที่ 1 คือการที่ค่าจ้างขั้นต่ำในขณะนี้ใช้เฉพาะกับอุตสาหกรรมมากกว่าอุตสาหกรรมและ agriculture.It จึง relaeled.Harris Todaro และดูค่าจ้างขั้นต่ำตามที่กำหนดไม่ได้โดย ความจำเป็นในการดำรงชีวิต แต่โดยกองกำลังของสถาบันเช่นกฎระเบียบของรัฐบาลและสัญญาสหภาพซึ่งในทางกลับกันจะเห็นว่ามีประสิทธิภาพในการเมือง แต่ไม่ได้อยู่ในพื้นที่ชนบท ความคิดของค่าจ้างการดำรงชีวิตคือขาดจากแฮร์ริสและ Todaro entirrely รูปแบบเพื่อให้มีพื้นใต้ค่าจ้างไม่มีทางการเกษตร นี้ทำให้เกิดคำถามที่ว่าทำไมค่าจ้างการเกษตรไม่ได้ตกไปที่การจ้างงานภาคเกษตรและมีการทำงานไม่เต็มไม่มีที่จะตอบเราต้องอธิบายวิธีการทำงานของตลาดแรงงานในเมืองแฮร์ริสและรูปแบบ Todaro จากนั้นเราก็จะสามารถที่จะสร้างการเปลี่ยนแปลงที่สำคัญที่สองในรูปที่ 2 เมื่อเทียบกับรูปที่ 1 นอกจากนี้ของเส้นโค้ง.
ในแฮร์ริสและ Todaro รูปแบบของตลาดแรงงานในเมืองสามารถอธิบายเป็นตลาดสำหรับ labol สบาย ๆ ซึ่งในทุกนายจ้างวัน จ้างใหม่จำนวนของคนที่พวกเขาต้องการในวันนั้น (ซึ่งเป็นที่สังเกตมากกว่าปกติในการก่อสร้างหรือการทำงานของท่าเรือกว่าในการผลิต.) คนงานทั้งหมดเลือกในวันที่กำหนดได้รับค่าจ้างและส่วนที่เหลือจะตกงานในวันนั้นและได้รับเป็นศูนย์ Morever, การวาดภาพในแต่ละวันเป็นแบบสุ่มและเป็นอิสระจากการวาดภาพของวันก่อนหน้านี้ถูกเลือกในวันนี้ไม่ได้ทำให้คนงานมากหรือน้อยมีแนวโน้มที่จะได้รับเลือกในวันพรุ่งนี้ อัตราต่อรองทุก worket เมืองของถูกเลือกในแต่ละวันจึงเท่ากับอัตราส่วนของแรงงานในเมืองรวมความต้องการแรงงานรวม suppy เมือง มันตามที่ทุกคนงานในเมืองของค่าเฉลี่ยรายได้ออกไปในระยะยาว กลับไปที่รูปที่ 2 เราจะเห็นว่าถ้าเกษตร

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เพราะสัดส่วนของแรงงานที่มีรายได้ถูกกำหนดโดยกลไกตลาดมากกว่าครอบครัวร่วมเพิ่มขึ้น .
ตอนนี้เราเปิดรูปที่ 2 ซึ่งจะขึ้นอยู่กับรูปแบบของ แฮริส และโทดาโร ( 1970 ) เราเห็นว่า เพิ่มมูลค่าผลิตภัณฑ์ของเส้นโค้งแรงงานรูปแบบรูปผมได้เก็บไว้การเปลี่ยนแปลงครั้งแรกใน ภาพที่ 2 อุตเทียบกับรูปที่ 1 คือ ค่าแรงขั้นต่ําใช้ตอนนี้เท่านั้นอุตสาหกรรมมากกว่าทั้งอุตสาหกรรมและเกษตรกรรม จึง relaeled . Harris และโทดาโรดูอัตราค่าจ้างขั้นต่ำตามที่กำหนด โดยต้องเพื่อยังชีพ แต่กองกำลังของสถาบัน เช่น กฎระเบียบของรัฐบาลและสหภาพ สัญญาซึ่งจะเห็นผลในเมือง แต่ไม่ได้อยู่ในชนบท ความคิดของประมงน้ำจืด คือขาดจาก Harris และโทดาโรรุ่น entirrely ดังนั้นไม่มีใต้พื้นค่าจ้างทางการเกษตร นี้เพิ่มคำถามทำไมค่าจ้างทางการเกษตรไม่ตกไปที่งานเกษตร และไม่มีระดับตอบเราต้องอธิบายว่า ตลาดแรงงานในการทำงานใน Harris และโทดาโรรุ่น เราก็จะสามารถสร้างการเปลี่ยนแปลงที่สำคัญที่สองในรูปที่ 2 กับรูปที่ 1 , 2 ของเส้นโค้ง .
ใน Harris และโทดาโรรุ่นตลาดแรงงานในเมืองสามารถอธิบายเป็นตลาดสำหรับสบาย ๆครั้งแรก ซึ่งนายจ้างทุกวันจ้างใหม่จํานวนคนงานในวันนั้นต้องการพวกเขา . ( นี้เป็นมากขึ้นมักจะพบในงานก่อสร้างหรือท่าเรือกว่าในการผลิต ) คนงานทั้งหมดไว้ให้ วัน รับค่าจ้าง และส่วนที่เหลือเป็นผู้ว่างงานในวันนั้น และหาศูนย์ ยิ่งไปกว่านั้นแต่ละวันในการวาดภาพแบบอิสระของวันก่อนหน้าการวาดภาพจะถูกเลือกในวันนี้ไม่ได้ทำให้คนงานมากกว่าหรือน้อยกว่าจะถูกเลือกในวันพรุ่งนี้ ทุกเมือง worket เป็นเดิมพันจะถูกเลือกในวันที่จึงเท่ากับอัตราส่วนของความต้องการแรงงานทั้งหมด เมืองรวมเมืองแรงงาน suppy . มันเป็นไปตามที่รายได้ทุกเมืองของคนงานเฉลี่ยออกในระยะยาว กลับมาที่รูปที่ 2เราพบว่า ถ้าเกษตร