- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
Our English word "paper", is derive
Our English word "paper", is derived from the word "papyrus", an Egyptian word that originally meant "that which belongs to the house" (the bureaucracy of ancient Egypt). At about the same time as the ancient Egyptians moved from prehistory to history by developing a written language, they discovered the need for a medium other than stone to transcribe upon. They found this in their papyrus plant, a triangular reed which symbolized ancient lower Egypt. It was light, strong, thin, durable and easy to carry, and for thousands of years, there was nothing better for the purpose of writing. The earliest extant documented papyrus comes from Egypt's 1st Dynasty, but we believe it may have been used as early as 4,000
A papyrus plant
BC. It's use continued until about the 11th century AD. Besides its use for producing a medium for writing purposes, papyrus was also used for mattresses on beds, for building chairs, tables, and other furniture as well as for mats, baskets, boxes, sandals, utensils, rope and boats. Furthermore, the papyrus root was a source of food, medicine and perfume. Papyrus was, and continues today to be made from the papyrus reed that grows in freshwater marshes along the river Nile, though today this growth is rare and controlled. Technically, it is Cyperus papyrus, a part of the sedge family. The plant grows to a height of about ten feet. After harvesting, the outer fibers are peeled away and the core of the stalk and sliced into very thin strips that are as broad as possible. The best of these strips, from the perspective of quality, comes from the center. Progressively, the
quality of the papyrus strips decline as the strips are taken further from the center of the yellowish-white pith. These
Making papyrus by hand today
strips are next soaked in water to remove the sugar content. Next, the strips are pounded and the water drained away, after which they are placed side by side, overlapping slightly. A second set of strips are placed at right angles to the first, again overlapping slightly. Next, this raw papyrus sheet is pounded once again, and left under a heavy weight (usually a stone slab) to dry for approximately six days. The remaining sugar within this concoction seals the strips together. Finally, after drying the surface of the sheet is polished to a smooth finish by rubbing (for example, with a shell or a piece of smooth ivory). Though during various periods of Egyptian history, this process could be slightly different, some papyrus continues to be made in a similar manner even today, for artistic purposes. For example, Pliny, during the Greek period, describes the process somewhat differently
Egyptian gods on papyrus
and included information on the various grades of Papyrus: For practical purposes, the papyrus was limited to a standard size running 47 cm in length at the most (29-33 cm on the average), and 22 cm in width, though by no means was this always so, particularly over Egypt's long history. For longer documents, these pages were joined to create a papyrus roll (scroll). In fact, papyrus sheets were usually not sold individually, but in rolls (of about 20 sheets), with the fibers running in the same direction, except for the end sheets, which were reversed in order to add stringth. However, in later periods, we also find papyrus books, called codex, which finally triumphed over the roll. Just like there are many different kinds and qualities of paper today, the same was true for papyrus. Each type was used for a different purpose. Very cheaply made coarse papyrus was used by merchants to wrap items. The finest and most expensive varieties were reserved for religious or literary works.
Quality depended upon a number of factors. Where the papyrus plants were grown, the age of the plants, the season when they were harvested, and most importantly, the layer of pith used in manufacture were all factors that affected the quality of the finished product. The finest papyrus was made using the innermost pith layers and was said to have come from the Delta region. A typical roll was usually constructed of papyrus sheets of varying quality. The best sheets would be used for its ends, since they received the most wear and tear, and lesser quality sheets for its inner sections. To add additional strength and help prevent fraying, at the end margins, a strip of papyrus would be glued along the ends of the roll. In some cases, each end of the scroll would be wound around a stick (called an umbicus) which had attached cords to keep the roll from unraveling. The various varieties and sizes of papyrus were often named in honor of emperors or officials. This information, particularly during the Roman and Byzantine periods, was written on the first sheet of a roll and was called a protocol. Additionally, the protocol often included the date and place of manufacture of the papyrus. Generally, the protocol would be cut off before using the roll. However, for legal documents, this practice was forbidden by the Laws of Justinian. The practice of adding a protocol to a finished papyrus roll continued into Islamic times. Usually, the ancient Egyptians and others only wrote on one side of the papyrus, with the sheet oriented so that the fibers ran horizontally (recto). Rarely was there actually graphics applied to papyrus, particularly outside ancient religious matter. Egyptian rulers realizing the importance of Papyrus, made its production a state monopoly, and guarded the secret of Papyrus jealously. Soon, Egyptians were even exporting their papyrus "paper", though outside of Egypt, not much of it has survived. This is due to the climate of Egypt and a few parts of Mesopotamia, where the dry climate is conducive to such preservation. However, Papyri have also been found in Asia and Europe. Few fragments of papyri from the classic period have been found in Greece, though dozens of drawings of rolls and papyri appear on vases of the same period.
Of course, there was a concentration of papyrus in the debris of ancient towns and the necropolises of Egypt. In the external history of the discoveries the most noteworthy feature is that so many of the papyri have been dug up with the spade from Egyptian rubbish-heaps. The fact that so many of the papryi are found among the dust-heaps of ancient cities is a valuable indication of their general significance. The multitude of papyri from theFayoum and a few other locations, do not, as was at first supposed, but simply the everyday trash of ancient civilization. Furthermore, in Egypt, papyrus was recycled in the form of mummy cartonnage. In themummification process, the ancient Egyptians first prepared the corpses and wrapped them in linen. Then they covered the deceased with pieces of cartonnage covered with plaster and painted in bright colors. This cartonnage, at least in certain periods of Egyptian history, consisted of several layers of papyrus usually discarded by administrative offices. Actually, the largest percentage of papyrus that has survived was written during theGreco-Roman Period of Egyptian history and afterwards, from about the late fourth century BC until the middle of the seventh century AD. Most of this text is written in Greek. After the conquest of Egypt by Alexander the Great, almost all administration of Egypt was largely conducted in Greek, and this remained so even after the Romans took control of Egypt. In fact, Greek continued to be used for this administrative purposes even after the Arab conquest in 642 AD. However, there also remains considerable text written
Homer's Iliad on papyrus
Papyrus grove
in Coptic, Latin and Arabic on papyrus as well as some Hieratic and more commonly, Demotic Egyptian. The ancient subject matter recorded on papyrus can be extremely varied, and can include literature, religious texts, magical texts and even instrumental music. Religious topics recorded on Papyrus can include subjects related to ancient religions both in Egypt and outside, as well as biblical, including early Christian text. That biblical literature was originally written on papyrus (rather than on parchment) is evident from archaeological finds and textual analysis. In wadi Murbaat (near the Dead Sea) a papyrus has been found from the 7th century BC, and another one, dating from the 4th century BC, has been found above Jericho. These findings support the scholarly claim that the "books" mentioned in the Bible (Jer 36; 15,16; Ezek 2,8-3,3) were actually written on papyrus. Over 800 scrolls have been found in Qumran (The Dead Sea Scrolls), of which more than 60 (8%) are papyrus scrolls. However, a large body of papyrus documentation exits on administrative matters such as official tax accounts, private documents from tax receipts to letters, court documents and others. In fact, these texts illustrate life in ancient Egypt under Greek and Roman rule in all its aspects, and the study of this body of
Greek text on papyrus
information is called papyrology. The first recorded purchase of papyri by European visitors to Egypt was in 1778. In that year a nameless dealer in antiquities bought from some peasants a papyrus roll of documents from the year 191 - 192 AD., and looked on while they set fire to fifty or so others simply to enjoy the aromatic smoke that was produced. Since that date an enormous quantity of inscribed papyri in all possible languages, of ages varying from a thousand to nearly five thousand years, have been recovered from the magic soil of the ancient seats of civilization in the Nile Valley. From about 1820 to 1840 the museums of Europe acquired quite a respectable number of papyri from Memphis and Letopolis in Middle Egypt, and from This, Panopolis, Thebes (modern Luxor), Hermonthis, Elephantine, and Syene (Aswan) in Upper Egypt. Not many scholars took any notice of them at first, and only a very few read and profited by them. The next decisive event, apart from isolated finds, was the discovery of papyri in the province of E
A papyrus plant
BC. It's use continued until about the 11th century AD. Besides its use for producing a medium for writing purposes, papyrus was also used for mattresses on beds, for building chairs, tables, and other furniture as well as for mats, baskets, boxes, sandals, utensils, rope and boats. Furthermore, the papyrus root was a source of food, medicine and perfume. Papyrus was, and continues today to be made from the papyrus reed that grows in freshwater marshes along the river Nile, though today this growth is rare and controlled. Technically, it is Cyperus papyrus, a part of the sedge family. The plant grows to a height of about ten feet. After harvesting, the outer fibers are peeled away and the core of the stalk and sliced into very thin strips that are as broad as possible. The best of these strips, from the perspective of quality, comes from the center. Progressively, the
quality of the papyrus strips decline as the strips are taken further from the center of the yellowish-white pith. These
Making papyrus by hand today
strips are next soaked in water to remove the sugar content. Next, the strips are pounded and the water drained away, after which they are placed side by side, overlapping slightly. A second set of strips are placed at right angles to the first, again overlapping slightly. Next, this raw papyrus sheet is pounded once again, and left under a heavy weight (usually a stone slab) to dry for approximately six days. The remaining sugar within this concoction seals the strips together. Finally, after drying the surface of the sheet is polished to a smooth finish by rubbing (for example, with a shell or a piece of smooth ivory). Though during various periods of Egyptian history, this process could be slightly different, some papyrus continues to be made in a similar manner even today, for artistic purposes. For example, Pliny, during the Greek period, describes the process somewhat differently
Egyptian gods on papyrus
and included information on the various grades of Papyrus: For practical purposes, the papyrus was limited to a standard size running 47 cm in length at the most (29-33 cm on the average), and 22 cm in width, though by no means was this always so, particularly over Egypt's long history. For longer documents, these pages were joined to create a papyrus roll (scroll). In fact, papyrus sheets were usually not sold individually, but in rolls (of about 20 sheets), with the fibers running in the same direction, except for the end sheets, which were reversed in order to add stringth. However, in later periods, we also find papyrus books, called codex, which finally triumphed over the roll. Just like there are many different kinds and qualities of paper today, the same was true for papyrus. Each type was used for a different purpose. Very cheaply made coarse papyrus was used by merchants to wrap items. The finest and most expensive varieties were reserved for religious or literary works.
Quality depended upon a number of factors. Where the papyrus plants were grown, the age of the plants, the season when they were harvested, and most importantly, the layer of pith used in manufacture were all factors that affected the quality of the finished product. The finest papyrus was made using the innermost pith layers and was said to have come from the Delta region. A typical roll was usually constructed of papyrus sheets of varying quality. The best sheets would be used for its ends, since they received the most wear and tear, and lesser quality sheets for its inner sections. To add additional strength and help prevent fraying, at the end margins, a strip of papyrus would be glued along the ends of the roll. In some cases, each end of the scroll would be wound around a stick (called an umbicus) which had attached cords to keep the roll from unraveling. The various varieties and sizes of papyrus were often named in honor of emperors or officials. This information, particularly during the Roman and Byzantine periods, was written on the first sheet of a roll and was called a protocol. Additionally, the protocol often included the date and place of manufacture of the papyrus. Generally, the protocol would be cut off before using the roll. However, for legal documents, this practice was forbidden by the Laws of Justinian. The practice of adding a protocol to a finished papyrus roll continued into Islamic times. Usually, the ancient Egyptians and others only wrote on one side of the papyrus, with the sheet oriented so that the fibers ran horizontally (recto). Rarely was there actually graphics applied to papyrus, particularly outside ancient religious matter. Egyptian rulers realizing the importance of Papyrus, made its production a state monopoly, and guarded the secret of Papyrus jealously. Soon, Egyptians were even exporting their papyrus "paper", though outside of Egypt, not much of it has survived. This is due to the climate of Egypt and a few parts of Mesopotamia, where the dry climate is conducive to such preservation. However, Papyri have also been found in Asia and Europe. Few fragments of papyri from the classic period have been found in Greece, though dozens of drawings of rolls and papyri appear on vases of the same period.
Of course, there was a concentration of papyrus in the debris of ancient towns and the necropolises of Egypt. In the external history of the discoveries the most noteworthy feature is that so many of the papyri have been dug up with the spade from Egyptian rubbish-heaps. The fact that so many of the papryi are found among the dust-heaps of ancient cities is a valuable indication of their general significance. The multitude of papyri from theFayoum and a few other locations, do not, as was at first supposed, but simply the everyday trash of ancient civilization. Furthermore, in Egypt, papyrus was recycled in the form of mummy cartonnage. In themummification process, the ancient Egyptians first prepared the corpses and wrapped them in linen. Then they covered the deceased with pieces of cartonnage covered with plaster and painted in bright colors. This cartonnage, at least in certain periods of Egyptian history, consisted of several layers of papyrus usually discarded by administrative offices. Actually, the largest percentage of papyrus that has survived was written during theGreco-Roman Period of Egyptian history and afterwards, from about the late fourth century BC until the middle of the seventh century AD. Most of this text is written in Greek. After the conquest of Egypt by Alexander the Great, almost all administration of Egypt was largely conducted in Greek, and this remained so even after the Romans took control of Egypt. In fact, Greek continued to be used for this administrative purposes even after the Arab conquest in 642 AD. However, there also remains considerable text written
Homer's Iliad on papyrus
Papyrus grove
in Coptic, Latin and Arabic on papyrus as well as some Hieratic and more commonly, Demotic Egyptian. The ancient subject matter recorded on papyrus can be extremely varied, and can include literature, religious texts, magical texts and even instrumental music. Religious topics recorded on Papyrus can include subjects related to ancient religions both in Egypt and outside, as well as biblical, including early Christian text. That biblical literature was originally written on papyrus (rather than on parchment) is evident from archaeological finds and textual analysis. In wadi Murbaat (near the Dead Sea) a papyrus has been found from the 7th century BC, and another one, dating from the 4th century BC, has been found above Jericho. These findings support the scholarly claim that the "books" mentioned in the Bible (Jer 36; 15,16; Ezek 2,8-3,3) were actually written on papyrus. Over 800 scrolls have been found in Qumran (The Dead Sea Scrolls), of which more than 60 (8%) are papyrus scrolls. However, a large body of papyrus documentation exits on administrative matters such as official tax accounts, private documents from tax receipts to letters, court documents and others. In fact, these texts illustrate life in ancient Egypt under Greek and Roman rule in all its aspects, and the study of this body of
Greek text on papyrus
information is called papyrology. The first recorded purchase of papyri by European visitors to Egypt was in 1778. In that year a nameless dealer in antiquities bought from some peasants a papyrus roll of documents from the year 191 - 192 AD., and looked on while they set fire to fifty or so others simply to enjoy the aromatic smoke that was produced. Since that date an enormous quantity of inscribed papyri in all possible languages, of ages varying from a thousand to nearly five thousand years, have been recovered from the magic soil of the ancient seats of civilization in the Nile Valley. From about 1820 to 1840 the museums of Europe acquired quite a respectable number of papyri from Memphis and Letopolis in Middle Egypt, and from This, Panopolis, Thebes (modern Luxor), Hermonthis, Elephantine, and Syene (Aswan) in Upper Egypt. Not many scholars took any notice of them at first, and only a very few read and profited by them. The next decisive event, apart from isolated finds, was the discovery of papyri in the province of E
0/5000
คำภาษาอังกฤษของเรา "กระดาษ" มาจากคำว่า "กระดาษพาไพรัส" อียิปต์คำที่เดิม หมายถึง "ที่ซึ่งเป็นสมาชิกของบ้าน" (อำมาตยาธิปไตยของอียิปต์โบราณ) ที่เกี่ยวกับเวลาเดียวกัน เป็นชาวอียิปต์โบราณย้ายจากยุคก่อนประวัติศาสตร์กับประวัติศาสตร์ โดยการพัฒนาภาษาเขียน พวกเขาพบต้องเป็นกลางไม่ใช่หินจำลองตามนั้น พวกเขาสามารถพบได้ในโรงงานกระดาษพาไพรัส กกสามเหลี่ยมซึ่งรูปเฟืองล่างอียิปต์โบราณ มันเบา แข็งแรง บาง ทนทาน และง่ายต่อการพก และพัน ๆ ปี ไม่มีอะไรดีเพื่อเขียน แรกสุดยังเอกสารกระดาษพาไพรัสมาจากราชวงศ์แรกของอียิปต์ แต่เราเชื่อว่า มันอาจถูกนำมาใช้ก่อนเป็น 4000โรงงานกระดาษพาไพรัสBC มันใช้อย่างต่อเนื่องเกี่ยวกับ AD ศตวรรษที่ 11 จน นอกจากใช้ในการผลิตสื่อสำหรับการเขียนวัตถุประสงค์ กระดาษพาไพรัสยังใช้สำหรับนอนบนเตียง การสร้างเก้าอี้ ตาราง และเฟอร์นิเจอร์อื่น ๆ เช่นสำหรับเสื่อ ตะกร้า กล่อง รองเท้าแตะ เครื่องครัว เชือก และเรือ นอกจากนี้ รากกระดาษพาไพรัสมีแหล่งที่มาของอาหาร ยา และน้ำหอม กระดาษพาไพรัส และวันนี้ยังทำจากกกกระดาษพาไพรัสที่เติบโตใน marshes น้ำจืดตามแม่น้ำไนล์ แม้ว่าวันนี้เจริญเติบโตนี้จะหายาก และควบคุม เทคนิค จึงพาไพรัสสมุนไพร เป็นส่วนหนึ่งของครอบครัว sedge พืชเติบโตสูงประมาณ 10 ฟุต หลังเก็บเกี่ยว เส้นใยนอกจะปอกเปลือกออก และหลักของสายนี้ และหั่นเป็นแผ่นบางมากที่กว้างที่สุด ส่วนของแถบเหล่านี้ จากมุมมองของคุณภาพ มาจากศูนย์ ความก้าวหน้า การคุณภาพของกระดาษพาไพรัสแถบลดลงเป็นแถบถูกนำหวแห่งขุดสีขาวเหลือง เหล่านี้ทำกระดาษพาไพรัสด้วยมือวันนี้แถบจะนำไปแช่ในน้ำเพื่อเอาเนื้อหาน้ำตาลถัดไป ถัดไป ในแถบที่โขลก และน้ำระบายออกไป หลังจากที่พวกเขาอยู่เคียงข้าง เหลื่อมกันเล็กน้อย แผ่นชุดที่สองจะอยู่ที่มุมทางขวาไปก่อน ทับซ้อนอีก เล็กน้อย แผ่นพาไพรัสดิบนี้โขลกอีกครั้ง และด้านซ้ายภายใต้น้ำหนักหนัก (มักจะเป็นพื้นหิน) ให้แห้งประมาณ 6 วัน น้ำตาลส่วนที่เหลือภายในนี้ concoction แมวน้ำในแถบด้วยกัน สุดท้าย หลังจากการแห้งผิวของแผ่นเป็นเงาให้เรียบเป็น เสร็จสิ้น โดยการถู (ตัวอย่าง มีเปลือกหรือชิ้นส่วนของงาช้างเรียบ) แม้ว่าช่วงต่าง ๆ ของประวัติศาสตร์อียิปต์ กระบวนการนี้อาจแตกต่างกันเล็กน้อย กระดาษพาไพรัสบางยังคงจะทำในลักษณะคล้ายกันแม้กระทั่งวันนี้ ศิลปะประสงค์ ตัวอย่าง Pliny ช่วงกรีก อธิบายกระบวนการค่อนข้างแตกต่างกันเทพเจ้าอียิปต์บนกระดาษพาไพรัสรวมข้อมูลเกรดต่าง ๆ ของกระดาษพาไพรัส: ประสงค์ปฏิบัติ กระดาษพาไพรัสถูกจำกัดขนาดมาตรฐานทำงาน 47 ซม.ความยาวมากที่สุด (29-33 ซม.โดยเฉลี่ย), และ 22 ซม.ความกว้าง แม้ว่าไม่มีทางได้นี้เสมอดังนั้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งประวัติศาสตร์ยาวนานของอียิปต์ สำหรับเอกสารที่ยาว เพจเหล่านี้ได้ร่วมสร้างม้วนกระดาษพาไพรัส (เลื่อน) ในความเป็นจริง แผ่นพาไพรัสถูกมักจะไม่ขายละ แต่ในม้วน (ประมาณ 20 แผ่น), มีเส้นใยในทิศทางเดียวกัน ยกเว้นแผ่นสุดท้าย ซึ่งมีการย้อนกลับเพื่อเพิ่ม stringth อย่างไรก็ตาม ในภายหลังรอบระยะเวลา เรายังค้นหาหนังสือกระดาษพาไพรัส เรียกตซูบิชิ ที่ triumphed ในที่สุด ผ่านการม้วน เหมือนมีหลายชนิดและคุณภาพของกระดาษวันนี้ เดียวกันคือความจริงสำหรับกระดาษพาไพรัส แต่ละชนิดถูกใช้สำหรับวัตถุประสงค์ต่าง ๆ ใช้ทรอปิคอหยาบมากย่านทำ โดยพ่อค้าห่อสินค้า สายพันธุ์ที่ดีที่สุด และแพงที่สุดถูกสงวนไว้สำหรับทำงานทางศาสนา หรือวรรณกรรมคุณภาพขึ้นอยู่กับหลายปัจจัย ที่พืชกระดาษพาไพรัสมีโต อายุของพืช ฤดูกาลเมื่อพวกเขาได้เก็บเกี่ยว และสำคัญที่สุด ชั้นของขุดที่ใช้ในการผลิตมีปัจจัยทั้งหมดที่ได้รับผลกระทบคุณภาพของผลิตภัณฑ์สำเร็จรูป พาไพรัสดีที่สุดจะใช้ชั้นขุดก้น และกล่าวมาจากภาคเดลต้า ม้วนทั่วไปคือมักจะสร้างแผ่นพาไพรัสคุณภาพแตกต่างกัน แผ่นดีที่สุดจะใช้สำหรับปลาย เนื่องจากพวกเขาได้รับส่วนใหญ่สวมใส่และฉีกขาด และน้อยกว่าแผ่นคุณภาพในส่วนต่าง ๆ ภายใน เพิ่มเติมความแข็งแรง และช่วยป้องกัน fraying ที่ขอบท้าย ป่าทรอปิคอจะติดกาวตามปลายของค่าสะสม ในบางกรณี จะแผลแต่ละสิ้นเลื่อนรอบไม้ (เรียกว่าเป็น umbicus) ซึ่งได้แนบกับสายไฟเพื่อป้องกันไม่ให้รอบการม้วน สายพันธุ์ต่าง ๆ และขนาดของกระดาษพาไพรัสได้มักจะตั้งชื่อในเกียรติของจักรพรรดิหหรือเจ้าหน้าที่ ข้อมูลนี้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งช่วงโรมันและไบแซนไทน์ ถูกเขียนบนแผ่นม้วนแรก และถูกเรียกว่าโพรโทคอล นอกจากนี้ โพรโทคอลมักจะรวมวันและสถานที่ผลิตของกระดาษพาไพรัส ทั่วไป จะตัดปิดโพรโทคอลก่อนที่จะใช้ม้วน อย่างไรก็ตาม สำหรับเอกสารทางกฎหมาย แบบฝึกหัดนี้ถูกห้าม โดยกฎหมาย Justinian ปฏิบัติการเพิ่มโพรโทคอม้วนกระดาษพาไพรัสที่สำเร็จรูปอย่างต่อเนื่องในเวลาอิสลาม โดยปกติ อียิปต์โบราณและอื่น ๆ เฉพาะเขียนบนด้านหนึ่งของกระดาษพาไพรัส กับแผ่นงานมุ่งเน้นเพื่อให้เส้นใยวิ่งตามแนวนอน (recto) มีไม่ค่อยจริงกราฟิกที่ใช้กับกระดาษพาไพรัส นอกเรื่องศาสนาโบราณโดยเฉพาะอย่างยิ่ง ผู้ปกครองอียิปต์ที่ตระหนักถึงความสำคัญของกระดาษพาไพรัส ทำการผลิตผูกขาดรัฐ และรักษาความลับของทรอปิคอ jealously เร็ว ๆ นี้ คนมีแม้ส่งออกพาไพรัสของ "กระดาษ" แม้ว่าภายนอกอียิปต์ ไม่มากของมันมีชีวิตรอด นี่คือเนื่องจากสภาพภูมิอากาศของอียิปต์และส่วนน้อยของ Mesopotamia เอื้อต่อการอนุรักษ์เช่นอากาศแห้ง อย่างไรก็ตาม Papyri ยังพบในเอเชียและยุโรป ชิ้นส่วนน้อยของ papyri จากระยะคลาสสิกพบในกรีซ แม้ว่าหลายสิบภาพวาดม้วน และ papyri ปรากฏบนแจกันของรอบระยะเวลาเดียวกันOf course, there was a concentration of papyrus in the debris of ancient towns and the necropolises of Egypt. In the external history of the discoveries the most noteworthy feature is that so many of the papyri have been dug up with the spade from Egyptian rubbish-heaps. The fact that so many of the papryi are found among the dust-heaps of ancient cities is a valuable indication of their general significance. The multitude of papyri from theFayoum and a few other locations, do not, as was at first supposed, but simply the everyday trash of ancient civilization. Furthermore, in Egypt, papyrus was recycled in the form of mummy cartonnage. In themummification process, the ancient Egyptians first prepared the corpses and wrapped them in linen. Then they covered the deceased with pieces of cartonnage covered with plaster and painted in bright colors. This cartonnage, at least in certain periods of Egyptian history, consisted of several layers of papyrus usually discarded by administrative offices. Actually, the largest percentage of papyrus that has survived was written during theGreco-Roman Period of Egyptian history and afterwards, from about the late fourth century BC until the middle of the seventh century AD. Most of this text is written in Greek. After the conquest of Egypt by Alexander the Great, almost all administration of Egypt was largely conducted in Greek, and this remained so even after the Romans took control of Egypt. In fact, Greek continued to be used for this administrative purposes even after the Arab conquest in 642 AD. However, there also remains considerable text writtenอีเลียดของโฮเมอร์บนกระดาษพาไพรัสกระดาษพาไพรัสโกรฟไอยคุปต์ ละติน และอาหรับบนกระดาษพาไพรัส และ Hieratic บาง และ บ่อย อียิปต์ Demotic เรื่องเรื่องโบราณที่บันทึกบนกระดาษพาไพรัสสามารถจะมากแตกต่างกัน และอาจรวมถึงวรรณคดี ศาสนาข้อความ ข้อความขลัง และแม้แต่ดนตรี หัวข้อศาสนาที่บันทึกบนกระดาษพาไพรัสสามารถรวมวิชาที่เกี่ยวข้องกับศาสนาโบราณ ในอียิปต์ และภายนอก เป็น คัมภีร์ รวมถึงข้อความช่วงที่คริสเตียน ว่า คัมภีร์วรรณกรรมเดิมเขียน บนกระดาษพาไพรัส (มากกว่า parchment) จะปรากฏชัดจากโบราณคดีค้นหาและวิเคราะห์ข้อความ ในวดี Murbaat (ใกล้ทะเลเดดซี) กระดาษพาไพรัสที่พบจากก่อนคริสต์ศตวรรษที่ 7 และตรวจพบอีกหนึ่ง เดทจากก่อนคริสต์ศตวรรษที่ 4 เหนือ Jericho ผลการวิจัยเหล่านี้สนับสนุนว่า "หนังสือ" ที่กล่าวถึงในพระคัมภีร์อ้าง scholarly (Jer 36; 15,16 2,8 3,3 Ezek) จริงเขียนบนกระดาษพาไพรัส พบกว่า 800 เลื่อนใน Qumran (เดอะเดดซีเลื่อน), ซึ่งมากกว่า 60 (8%) จะเลื่อนกระดาษพาไพรัส อย่างไรก็ตาม ร่างกายขนาดใหญ่ของเอกสารกระดาษพาไพรัสออกจัดการเรื่องเช่นภาษีทางบัญชี เอกสารส่วนตัวจากภาษีรับจดหมาย เอกสารศาล และอื่น ๆ ในความเป็นจริง ข้อความเหล่านี้แสดงให้เห็นถึงชีวิตในอียิปต์โบราณภายใต้กฎกรีกและโรมันในทุกด้านของ และการศึกษานี้ร่างกายของข้อความภาษากรีกบนกระดาษพาไพรัสข้อมูลเรียกว่า papyrology ซื้อบันทึกแรกของ papyri โดยเยือนอียิปต์ยุโรปค.ศ. 1778 ในปีที่ ตัวแทนจำหน่ายนิรนามในโบราณวัตถุซื้อจากชาวนาบางม้วนกระดาษพาไพรัสเอกสารจากปี 191-192 AD. และมองในขณะที่พวกเขาตั้งไฟ 50 หรือเพื่อผู้อื่นเพียงเพื่อจะหอมควันที่ถูกผลิต ตั้งแต่วันที่ มีปริมาณมหาศาลของ papyri จารึกไว้ในทุกภาษาสามารถ วัยที่แตกต่างกันจากพันเกือบห้าพันปี ได้รับการกู้คืนจากดินวิเศษที่นั่งโบราณอารยธรรมในหุบเขาแม่น้ำไนล์ จากประมาณ 1820 1840 พิพิธภัณฑ์ของยุโรปมาเป็นเกียรติ จำนวน papyri จาก Memphis และ Letopolis ในอียิปต์กลาง และนี้ Panopolis, Thebes (สมัยลัก), Hermonthis, Elephantine, Syene (อัส) ในอียิปต์บน นักวิชาการจำนวนมากไม่เอาประกาศใด ๆ ของพวกเขาที่แรก และเพียงตัวน้อยอ่าน และ profited โดยพวกเขา เหตุการณ์เด็ดขาดถัดไป จากแยกค้นหา ถูกค้นพบในจังหวัด E papyri
การแปล กรุณารอสักครู่..
Our English word "paper", is derived from the word "papyrus", an Egyptian word that originally meant "that which belongs to the house" (the bureaucracy of ancient Egypt). At about the same time as the ancient Egyptians moved from prehistory to history by developing a written language, they discovered the need for a medium other than stone to transcribe upon. They found this in their papyrus plant, a triangular reed which symbolized ancient lower Egypt. It was light, strong, thin, durable and easy to carry, and for thousands of years, there was nothing better for the purpose of writing. The earliest extant documented papyrus comes from Egypt's 1st Dynasty, but we believe it may have been used as early as 4,000
A papyrus plant
BC. It's use continued until about the 11th century AD. Besides its use for producing a medium for writing purposes, papyrus was also used for mattresses on beds, for building chairs, tables, and other furniture as well as for mats, baskets, boxes, sandals, utensils, rope and boats. Furthermore, the papyrus root was a source of food, medicine and perfume. Papyrus was, and continues today to be made from the papyrus reed that grows in freshwater marshes along the river Nile, though today this growth is rare and controlled. Technically, it is Cyperus papyrus, a part of the sedge family. The plant grows to a height of about ten feet. After harvesting, the outer fibers are peeled away and the core of the stalk and sliced into very thin strips that are as broad as possible. The best of these strips, from the perspective of quality, comes from the center. Progressively, the
quality of the papyrus strips decline as the strips are taken further from the center of the yellowish-white pith. These
Making papyrus by hand today
strips are next soaked in water to remove the sugar content. Next, the strips are pounded and the water drained away, after which they are placed side by side, overlapping slightly. A second set of strips are placed at right angles to the first, again overlapping slightly. Next, this raw papyrus sheet is pounded once again, and left under a heavy weight (usually a stone slab) to dry for approximately six days. The remaining sugar within this concoction seals the strips together. Finally, after drying the surface of the sheet is polished to a smooth finish by rubbing (for example, with a shell or a piece of smooth ivory). Though during various periods of Egyptian history, this process could be slightly different, some papyrus continues to be made in a similar manner even today, for artistic purposes. For example, Pliny, during the Greek period, describes the process somewhat differently
Egyptian gods on papyrus
and included information on the various grades of Papyrus: For practical purposes, the papyrus was limited to a standard size running 47 cm in length at the most (29-33 cm on the average), and 22 cm in width, though by no means was this always so, particularly over Egypt's long history. For longer documents, these pages were joined to create a papyrus roll (scroll). In fact, papyrus sheets were usually not sold individually, but in rolls (of about 20 sheets), with the fibers running in the same direction, except for the end sheets, which were reversed in order to add stringth. However, in later periods, we also find papyrus books, called codex, which finally triumphed over the roll. Just like there are many different kinds and qualities of paper today, the same was true for papyrus. Each type was used for a different purpose. Very cheaply made coarse papyrus was used by merchants to wrap items. The finest and most expensive varieties were reserved for religious or literary works.
Quality depended upon a number of factors. Where the papyrus plants were grown, the age of the plants, the season when they were harvested, and most importantly, the layer of pith used in manufacture were all factors that affected the quality of the finished product. The finest papyrus was made using the innermost pith layers and was said to have come from the Delta region. A typical roll was usually constructed of papyrus sheets of varying quality. The best sheets would be used for its ends, since they received the most wear and tear, and lesser quality sheets for its inner sections. To add additional strength and help prevent fraying, at the end margins, a strip of papyrus would be glued along the ends of the roll. In some cases, each end of the scroll would be wound around a stick (called an umbicus) which had attached cords to keep the roll from unraveling. The various varieties and sizes of papyrus were often named in honor of emperors or officials. This information, particularly during the Roman and Byzantine periods, was written on the first sheet of a roll and was called a protocol. Additionally, the protocol often included the date and place of manufacture of the papyrus. Generally, the protocol would be cut off before using the roll. However, for legal documents, this practice was forbidden by the Laws of Justinian. The practice of adding a protocol to a finished papyrus roll continued into Islamic times. Usually, the ancient Egyptians and others only wrote on one side of the papyrus, with the sheet oriented so that the fibers ran horizontally (recto). Rarely was there actually graphics applied to papyrus, particularly outside ancient religious matter. Egyptian rulers realizing the importance of Papyrus, made its production a state monopoly, and guarded the secret of Papyrus jealously. Soon, Egyptians were even exporting their papyrus "paper", though outside of Egypt, not much of it has survived. This is due to the climate of Egypt and a few parts of Mesopotamia, where the dry climate is conducive to such preservation. However, Papyri have also been found in Asia and Europe. Few fragments of papyri from the classic period have been found in Greece, though dozens of drawings of rolls and papyri appear on vases of the same period.
Of course, there was a concentration of papyrus in the debris of ancient towns and the necropolises of Egypt. In the external history of the discoveries the most noteworthy feature is that so many of the papyri have been dug up with the spade from Egyptian rubbish-heaps. The fact that so many of the papryi are found among the dust-heaps of ancient cities is a valuable indication of their general significance. The multitude of papyri from theFayoum and a few other locations, do not, as was at first supposed, but simply the everyday trash of ancient civilization. Furthermore, in Egypt, papyrus was recycled in the form of mummy cartonnage. In themummification process, the ancient Egyptians first prepared the corpses and wrapped them in linen. Then they covered the deceased with pieces of cartonnage covered with plaster and painted in bright colors. This cartonnage, at least in certain periods of Egyptian history, consisted of several layers of papyrus usually discarded by administrative offices. Actually, the largest percentage of papyrus that has survived was written during theGreco-Roman Period of Egyptian history and afterwards, from about the late fourth century BC until the middle of the seventh century AD. Most of this text is written in Greek. After the conquest of Egypt by Alexander the Great, almost all administration of Egypt was largely conducted in Greek, and this remained so even after the Romans took control of Egypt. In fact, Greek continued to be used for this administrative purposes even after the Arab conquest in 642 AD. However, there also remains considerable text written
Homer's Iliad on papyrus
Papyrus grove
in Coptic, Latin and Arabic on papyrus as well as some Hieratic and more commonly, Demotic Egyptian. The ancient subject matter recorded on papyrus can be extremely varied, and can include literature, religious texts, magical texts and even instrumental music. Religious topics recorded on Papyrus can include subjects related to ancient religions both in Egypt and outside, as well as biblical, including early Christian text. That biblical literature was originally written on papyrus (rather than on parchment) is evident from archaeological finds and textual analysis. In wadi Murbaat (near the Dead Sea) a papyrus has been found from the 7th century BC, and another one, dating from the 4th century BC, has been found above Jericho. These findings support the scholarly claim that the "books" mentioned in the Bible (Jer 36; 15,16; Ezek 2,8-3,3) were actually written on papyrus. Over 800 scrolls have been found in Qumran (The Dead Sea Scrolls), of which more than 60 (8%) are papyrus scrolls. However, a large body of papyrus documentation exits on administrative matters such as official tax accounts, private documents from tax receipts to letters, court documents and others. In fact, these texts illustrate life in ancient Egypt under Greek and Roman rule in all its aspects, and the study of this body of
Greek text on papyrus
information is called papyrology. The first recorded purchase of papyri by European visitors to Egypt was in 1778. In that year a nameless dealer in antiquities bought from some peasants a papyrus roll of documents from the year 191 - 192 AD., and looked on while they set fire to fifty or so others simply to enjoy the aromatic smoke that was produced. Since that date an enormous quantity of inscribed papyri in all possible languages, of ages varying from a thousand to nearly five thousand years, have been recovered from the magic soil of the ancient seats of civilization in the Nile Valley. From about 1820 to 1840 the museums of Europe acquired quite a respectable number of papyri from Memphis and Letopolis in Middle Egypt, and from This, Panopolis, Thebes (modern Luxor), Hermonthis, Elephantine, and Syene (Aswan) in Upper Egypt. Not many scholars took any notice of them at first, and only a very few read and profited by them. The next decisive event, apart from isolated finds, was the discovery of papyri in the province of E
A papyrus plant
BC. It's use continued until about the 11th century AD. Besides its use for producing a medium for writing purposes, papyrus was also used for mattresses on beds, for building chairs, tables, and other furniture as well as for mats, baskets, boxes, sandals, utensils, rope and boats. Furthermore, the papyrus root was a source of food, medicine and perfume. Papyrus was, and continues today to be made from the papyrus reed that grows in freshwater marshes along the river Nile, though today this growth is rare and controlled. Technically, it is Cyperus papyrus, a part of the sedge family. The plant grows to a height of about ten feet. After harvesting, the outer fibers are peeled away and the core of the stalk and sliced into very thin strips that are as broad as possible. The best of these strips, from the perspective of quality, comes from the center. Progressively, the
quality of the papyrus strips decline as the strips are taken further from the center of the yellowish-white pith. These
Making papyrus by hand today
strips are next soaked in water to remove the sugar content. Next, the strips are pounded and the water drained away, after which they are placed side by side, overlapping slightly. A second set of strips are placed at right angles to the first, again overlapping slightly. Next, this raw papyrus sheet is pounded once again, and left under a heavy weight (usually a stone slab) to dry for approximately six days. The remaining sugar within this concoction seals the strips together. Finally, after drying the surface of the sheet is polished to a smooth finish by rubbing (for example, with a shell or a piece of smooth ivory). Though during various periods of Egyptian history, this process could be slightly different, some papyrus continues to be made in a similar manner even today, for artistic purposes. For example, Pliny, during the Greek period, describes the process somewhat differently
Egyptian gods on papyrus
and included information on the various grades of Papyrus: For practical purposes, the papyrus was limited to a standard size running 47 cm in length at the most (29-33 cm on the average), and 22 cm in width, though by no means was this always so, particularly over Egypt's long history. For longer documents, these pages were joined to create a papyrus roll (scroll). In fact, papyrus sheets were usually not sold individually, but in rolls (of about 20 sheets), with the fibers running in the same direction, except for the end sheets, which were reversed in order to add stringth. However, in later periods, we also find papyrus books, called codex, which finally triumphed over the roll. Just like there are many different kinds and qualities of paper today, the same was true for papyrus. Each type was used for a different purpose. Very cheaply made coarse papyrus was used by merchants to wrap items. The finest and most expensive varieties were reserved for religious or literary works.
Quality depended upon a number of factors. Where the papyrus plants were grown, the age of the plants, the season when they were harvested, and most importantly, the layer of pith used in manufacture were all factors that affected the quality of the finished product. The finest papyrus was made using the innermost pith layers and was said to have come from the Delta region. A typical roll was usually constructed of papyrus sheets of varying quality. The best sheets would be used for its ends, since they received the most wear and tear, and lesser quality sheets for its inner sections. To add additional strength and help prevent fraying, at the end margins, a strip of papyrus would be glued along the ends of the roll. In some cases, each end of the scroll would be wound around a stick (called an umbicus) which had attached cords to keep the roll from unraveling. The various varieties and sizes of papyrus were often named in honor of emperors or officials. This information, particularly during the Roman and Byzantine periods, was written on the first sheet of a roll and was called a protocol. Additionally, the protocol often included the date and place of manufacture of the papyrus. Generally, the protocol would be cut off before using the roll. However, for legal documents, this practice was forbidden by the Laws of Justinian. The practice of adding a protocol to a finished papyrus roll continued into Islamic times. Usually, the ancient Egyptians and others only wrote on one side of the papyrus, with the sheet oriented so that the fibers ran horizontally (recto). Rarely was there actually graphics applied to papyrus, particularly outside ancient religious matter. Egyptian rulers realizing the importance of Papyrus, made its production a state monopoly, and guarded the secret of Papyrus jealously. Soon, Egyptians were even exporting their papyrus "paper", though outside of Egypt, not much of it has survived. This is due to the climate of Egypt and a few parts of Mesopotamia, where the dry climate is conducive to such preservation. However, Papyri have also been found in Asia and Europe. Few fragments of papyri from the classic period have been found in Greece, though dozens of drawings of rolls and papyri appear on vases of the same period.
Of course, there was a concentration of papyrus in the debris of ancient towns and the necropolises of Egypt. In the external history of the discoveries the most noteworthy feature is that so many of the papyri have been dug up with the spade from Egyptian rubbish-heaps. The fact that so many of the papryi are found among the dust-heaps of ancient cities is a valuable indication of their general significance. The multitude of papyri from theFayoum and a few other locations, do not, as was at first supposed, but simply the everyday trash of ancient civilization. Furthermore, in Egypt, papyrus was recycled in the form of mummy cartonnage. In themummification process, the ancient Egyptians first prepared the corpses and wrapped them in linen. Then they covered the deceased with pieces of cartonnage covered with plaster and painted in bright colors. This cartonnage, at least in certain periods of Egyptian history, consisted of several layers of papyrus usually discarded by administrative offices. Actually, the largest percentage of papyrus that has survived was written during theGreco-Roman Period of Egyptian history and afterwards, from about the late fourth century BC until the middle of the seventh century AD. Most of this text is written in Greek. After the conquest of Egypt by Alexander the Great, almost all administration of Egypt was largely conducted in Greek, and this remained so even after the Romans took control of Egypt. In fact, Greek continued to be used for this administrative purposes even after the Arab conquest in 642 AD. However, there also remains considerable text written
Homer's Iliad on papyrus
Papyrus grove
in Coptic, Latin and Arabic on papyrus as well as some Hieratic and more commonly, Demotic Egyptian. The ancient subject matter recorded on papyrus can be extremely varied, and can include literature, religious texts, magical texts and even instrumental music. Religious topics recorded on Papyrus can include subjects related to ancient religions both in Egypt and outside, as well as biblical, including early Christian text. That biblical literature was originally written on papyrus (rather than on parchment) is evident from archaeological finds and textual analysis. In wadi Murbaat (near the Dead Sea) a papyrus has been found from the 7th century BC, and another one, dating from the 4th century BC, has been found above Jericho. These findings support the scholarly claim that the "books" mentioned in the Bible (Jer 36; 15,16; Ezek 2,8-3,3) were actually written on papyrus. Over 800 scrolls have been found in Qumran (The Dead Sea Scrolls), of which more than 60 (8%) are papyrus scrolls. However, a large body of papyrus documentation exits on administrative matters such as official tax accounts, private documents from tax receipts to letters, court documents and others. In fact, these texts illustrate life in ancient Egypt under Greek and Roman rule in all its aspects, and the study of this body of
Greek text on papyrus
information is called papyrology. The first recorded purchase of papyri by European visitors to Egypt was in 1778. In that year a nameless dealer in antiquities bought from some peasants a papyrus roll of documents from the year 191 - 192 AD., and looked on while they set fire to fifty or so others simply to enjoy the aromatic smoke that was produced. Since that date an enormous quantity of inscribed papyri in all possible languages, of ages varying from a thousand to nearly five thousand years, have been recovered from the magic soil of the ancient seats of civilization in the Nile Valley. From about 1820 to 1840 the museums of Europe acquired quite a respectable number of papyri from Memphis and Letopolis in Middle Egypt, and from This, Panopolis, Thebes (modern Luxor), Hermonthis, Elephantine, and Syene (Aswan) in Upper Egypt. Not many scholars took any notice of them at first, and only a very few read and profited by them. The next decisive event, apart from isolated finds, was the discovery of papyri in the province of E
การแปล กรุณารอสักครู่..
คำภาษาอังกฤษที่ " กระดาษของเรา " มาจากคำว่า " ต้นกก " เป็นคำที่แต่เดิมหมายถึง " อียิปต์ที่ซึ่งเป็นของบ้าน " ( ระบบราชการของอียิปต์โบราณ ) ที่เกี่ยวกับเวลาเดียวกันเป็นชาวอียิปต์โบราณที่ย้ายจากประวัติศาสตร์ความเป็นมา โดยพัฒนาภาษาเขียน พวกเขาค้นพบความต้องการสื่อ นอกจากหินเพื่อคัดลอกบนพวกเขาพบสิ่งนี้ในโรงงานกระดาษปาปิรุสของพวกเขาเป็นสัญลักษณ์ของรีด ซึ่งโบราณอียิปต์ล่าง . มันเบา แข็งแรง ทนทาน และ บาง ง่ายต่อการพกพาและเป็นพัน ๆ ปี ไม่มีอะไรดีขึ้น สำหรับวัตถุประสงค์ของการเขียน กกหนึ่งโผล่ออกมาเป็นเอกสารที่มาจากอียิปต์ 1 ของราชวงศ์ แต่เราเชื่อว่ามันอาจจะถูกใช้ก่อน
4 โรงงานกระดาษปาปิรุส BCมันใช้ต่อเนื่องจนถึงประมาณศตวรรษที่โฆษณา นอกจากใช้ในการผลิตสื่อ การเขียนวัตถุประสงค์ กก ก็ใช้สำหรับที่นอนบนเตียง เพื่อสร้างเก้าอี้โต๊ะและเฟอร์นิเจอร์อื่น ๆ เช่นเดียวกับ เสื่อ ตะกร้า กล่อง รองเท้า อุปกรณ์ เชือก และ เรือ นอกจากนี้ กก รากเป็นแหล่งที่มาของอาหาร ยา และน้ำหอม ปาปีรัสได้และยังคงวันนี้จะทำจากกกกกที่เติบโตในบึงน้ำจืดตามแม่น้ำไนล์ ถึงแม้ว่าวันนี้การเติบโตนี้จะหายาก และควบคุม จริงๆ แล้ว คือ กกอียิปต์ เป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวกก . พืชที่เติบโตขึ้นถึงความสูงประมาณ 10 ฟุต หลังการเก็บเกี่ยวเส้นใยรอบนอกจะปอกเปลือกและแกนของก้านหั่นเป็นแผ่นบางมาก ที่กว้างที่สุด ที่ดีที่สุดของแถบเหล่านี้ จากมุมมองของภาพ ที่มาจากศูนย์ ก้าวหน้า ,
คุณภาพของกกแถบลดลงเป็นแถบจะถ่ายเพิ่มเติมจากศูนย์ของเยื่อขาวเหลือง เหล่านี้ทำโดยมือวันนี้
มารางหน้าแช่น้ำเพื่อเอาปริมาณน้ำตาล ถัดไป , รางบด และน้ำระบายออกไป หลังจากที่พวกเขาจะถูกวางไว้ข้างที่ทับซ้อนกันเล็กน้อย ชุดสองแผ่นวางอยู่ที่มุมขวาเพื่อแรก อีกครั้งที่ทับซ้อนกันเล็กน้อย ต่อไป นี้เป็นกระดาษปาปิรุสแผ่นดิบโขลกอีกครั้งและซ้ายภายใต้น้ำหนักหนัก ( ปกติพื้นศิลา ) ให้แห้ง ประมาณ 6 วัน เหลือน้ำตาลภายใน concoction นี้ซีลแผ่นด้วยกัน ในที่สุด หลังจากพื้นผิวของแผ่นแห้ง ขัดให้เรียบ โดย rubbing ( ตัวอย่างเช่นกับเปลือกหรือเศษงาช้างเรียบ ) แม้ว่าในช่วงเวลาต่างๆของประวัติศาสตร์อียิปต์ กระบวนการนี้อาจจะแตกต่างกันเล็กน้อยบางกกยังคงทำในลักษณะคล้ายคลึงกัน แม้วันนี้ เพื่อวัตถุประสงค์ของศิลปะ ตัวอย่างเช่น ไพลนี ในระหว่างรอบระยะเวลาของกรีก อธิบายถึงกระบวนการที่ค่อนข้างแตกต่างกัน
อียิปต์พระเจ้าบนกระดาษปาปิรุส
และรวมข้อมูลในวิชาต่าง ๆของต้นกก : เพื่อวัตถุประสงค์ในทางปฏิบัติกกถูก จำกัด ให้มีมาตรฐาน ขนาดวิ่ง 47 ซม. ยาวที่สุด ( 29-33 ซม. โดยเฉลี่ย )
4 โรงงานกระดาษปาปิรุส BCมันใช้ต่อเนื่องจนถึงประมาณศตวรรษที่โฆษณา นอกจากใช้ในการผลิตสื่อ การเขียนวัตถุประสงค์ กก ก็ใช้สำหรับที่นอนบนเตียง เพื่อสร้างเก้าอี้โต๊ะและเฟอร์นิเจอร์อื่น ๆ เช่นเดียวกับ เสื่อ ตะกร้า กล่อง รองเท้า อุปกรณ์ เชือก และ เรือ นอกจากนี้ กก รากเป็นแหล่งที่มาของอาหาร ยา และน้ำหอม ปาปีรัสได้และยังคงวันนี้จะทำจากกกกกที่เติบโตในบึงน้ำจืดตามแม่น้ำไนล์ ถึงแม้ว่าวันนี้การเติบโตนี้จะหายาก และควบคุม จริงๆ แล้ว คือ กกอียิปต์ เป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวกก . พืชที่เติบโตขึ้นถึงความสูงประมาณ 10 ฟุต หลังการเก็บเกี่ยวเส้นใยรอบนอกจะปอกเปลือกและแกนของก้านหั่นเป็นแผ่นบางมาก ที่กว้างที่สุด ที่ดีที่สุดของแถบเหล่านี้ จากมุมมองของภาพ ที่มาจากศูนย์ ก้าวหน้า ,
คุณภาพของกกแถบลดลงเป็นแถบจะถ่ายเพิ่มเติมจากศูนย์ของเยื่อขาวเหลือง เหล่านี้ทำโดยมือวันนี้
มารางหน้าแช่น้ำเพื่อเอาปริมาณน้ำตาล ถัดไป , รางบด และน้ำระบายออกไป หลังจากที่พวกเขาจะถูกวางไว้ข้างที่ทับซ้อนกันเล็กน้อย ชุดสองแผ่นวางอยู่ที่มุมขวาเพื่อแรก อีกครั้งที่ทับซ้อนกันเล็กน้อย ต่อไป นี้เป็นกระดาษปาปิรุสแผ่นดิบโขลกอีกครั้งและซ้ายภายใต้น้ำหนักหนัก ( ปกติพื้นศิลา ) ให้แห้ง ประมาณ 6 วัน เหลือน้ำตาลภายใน concoction นี้ซีลแผ่นด้วยกัน ในที่สุด หลังจากพื้นผิวของแผ่นแห้ง ขัดให้เรียบ โดย rubbing ( ตัวอย่างเช่นกับเปลือกหรือเศษงาช้างเรียบ ) แม้ว่าในช่วงเวลาต่างๆของประวัติศาสตร์อียิปต์ กระบวนการนี้อาจจะแตกต่างกันเล็กน้อยบางกกยังคงทำในลักษณะคล้ายคลึงกัน แม้วันนี้ เพื่อวัตถุประสงค์ของศิลปะ ตัวอย่างเช่น ไพลนี ในระหว่างรอบระยะเวลาของกรีก อธิบายถึงกระบวนการที่ค่อนข้างแตกต่างกัน
อียิปต์พระเจ้าบนกระดาษปาปิรุส
และรวมข้อมูลในวิชาต่าง ๆของต้นกก : เพื่อวัตถุประสงค์ในทางปฏิบัติกกถูก จำกัด ให้มีมาตรฐาน ขนาดวิ่ง 47 ซม. ยาวที่สุด ( 29-33 ซม. โดยเฉลี่ย )
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- ฝนตกชุกในหน้าฝน
- eventually they will return to breed but
- brek
- viennent d'être découvertes d'importante
- ทำสวน
- We don't have enough of Togo's snacks!
- when we turn to manages about intelligen
- แม่บอกฉันว่าฉันนอนกรนด้วย
- Presumed errors due to the adulteration
- ที่จริงแล้ว ฉันชอบรูปนั้นมาก แม้มันจะไม่
- หัวใจ
- มันไม่จำเป็นที่คุณต้องหล่อ ไม่จำเป็นว่าค
- และเข้าใจกันมากขึ้น
- Accounting is interesting
- Thai language ability:
- ทำไมคุณมาถึงบ้านไว
- และเป็นที่สักการะบูชาของถุทธศาสนิกชน
- ชอบทุกอย่างเลย
- เวลาฉันไปเที่ยวไม่เคยบอกแม่
- พวกเขาลงไปดำน้ำดูปะการังกัน
- ของชอบทั้งนั้นเลย
- Vitamin D-deficient trout at a body weig
- ABSTRACT: Nowadays whenever we are talki
- คอนกรีตหยาบ1:3:5 lean
