3. Results and discussions3.1. Ferm

3. Results and discussions
3.1. Fermentation of glucose
The glucose concentration before and after the hydrolysis and
pretreatment stages is shown in Table 2. The glucose concentration
over time is shown in Fig. 2.
Glucose consumption is rapid on the first day of fermentation
when the concentration is higher. Therefore, it can be stated that S.
cerevisiae is only able to convert the simplest chemical compounds
present in the mixture into ethanol and hydrogen, and thus results
in an inefficient degradation of the more complex compounds.
Table 2 shows that NPbh produces a glucose concentration of
approximately 25 g/L. The hydrolysis stage (including the heating
to 120 !C and the 0.5% v/v H2SO4 addition to the reaction medium)
increases the glucose concentration to 31.61 g/L (NPah, Table 2). This
increase is the result of the breakdown of the polymeric structures
of cellulose and the consequent release of glucose monomers [23].
The glucose concentration of NPah coincides with the glucose
content obtained in the UP, BP and PCa tests before the respective
pretreatments. Only BP is able to increase the glucose in the mixtures
to a significant level, that is, to approximately 47 g/L. (Table 2).
However, the glucose concentration remains the same for the UP
and PCa tests at 32.60 g/L and 32.54 g/L, respectively.
A basic pretreatment is widely recognized as being effective for
materials with a large percentage of lignin and cellulose, as in OP.
Fan et al. [26] suggested that the base removes the lignin through a
saponification reaction of the intermolecular ester bonds that
cross-link xylose hemicelluloses and other components, such as
lignin, whereas the action mechanism appears to result from the
increase in porosity of the ligno-cellulosic materials. Generally,
NaOH treatment appears to cause different beneficial effects towards
biological attack on ligno-cellulosic materials, in particular
on cellulose, by increasing the internal surface area, decreasing the
degree of polymerization and crystallinity, and promoting the
cracking of the structural links between the carbohydrates, thus
releasing glucose monomers [23]. The PCa and UP tests did not
show a relevant increase in the sugar concentrations, which
remained almost identical to those recorded before the pretreatment.
This pretreatment did not degrade ligno-cellulosic materials
for the CaCO3 case, but contributed to reducing the concentration of
inhibiting polyphenols in the mixture.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

3. ผล และอภิปราย3.1. การหมักกลูโคสความเข้มข้นกลูโคสก่อน และ หลังการย่อย และขั้นตอนสวยงามมากกว่าจะแสดงในตารางที่ 2 ความเข้มข้นกลูโคสช่วงเวลาที่จะแสดงในรูป 2ปริมาณการใช้น้ำตาลกลูโคสเป็นอย่างรวดเร็วในวันแรกของการหมักเมื่อความเข้มข้นสูงขึ้น ดังนั้น มันสามารถระบุ s ได้ที่cerevisiae จะสามารถแปลงสารประกอบทางเคมีที่ง่ายที่สุดมีส่วนผสมเอทานอล และไฮโดรเจน และดังนั้นผลลัพธ์ในการลดต่ำของสารที่ซับซ้อนมากขึ้นตารางที่ 2 แสดงว่า NPbh สร้างเข้มข้นกลูโคสประมาณ 25 กรัม/ลิตร ขั้นตอนย่อย (รวมถึงความร้อน120 C และ 0.5% v/v ซัลฟิวริกกรดกำมะถันจากปฏิกิริยาสื่อ)เพิ่มความเข้มข้นกลูโคสการ 31.61 แยก (NPah ตารางที่ 2) นี้เพิ่มขึ้นเป็นผลของการแบ่งโครงสร้างเมอร์เซลลูโลสและการกำหนดรุ่นอสามารถกลูโคส [23]ความเข้มข้นกลูโคส NPah สอดคล้องกับน้ำตาลกลูโคสเนื้อหาที่ได้รับสาย BP และ PCa ทดสอบก่อนได้pretreatments BP เท่านั้นคือสามารถเพิ่มกลูโคสในส่วนผสมสำคัญระดับ คือ ไป 47 ประมาณ g/l (ตารางที่ 2)อย่างไรก็ตาม ความเข้มข้นกลูโคสยังคงเหมือนเดิมสำหรับขึ้นและ PCa ทดสอบที่ 32.60 g/L และ 32.54 บัญชี ตามลำดับปรับสภาพพื้นฐานเป็นที่ยอมรับว่ามีประสิทธิภาพในการวัสดุที่ มีลิกนินและเซลลูโลส เช่นเมื่อทำงานในปริมาณมากพัดลมร้อยเอ็ด [26] แนะนำว่า ฐานเอาลิกนิผ่านการปฏิกิริยาสะพอนิฟิเอสเตอร์ intermolecular พันธบัตรที่cross-link hemicelluloses สารและส่วนประกอบ เช่นลิกนิ ในขณะที่กลไกการดำเนินการปรากฏ ผลจากการเพิ่มความพรุนของวัสดุ ligno ครั้ง โดยทั่วไปรักษา NaOH จะ ทำให้เกิดผลประโยชน์ที่แตกต่างกันไปโจมตีทางชีวภาพวัสดุ ligno ไลต์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งบนเซลลูโลส โดยการเพิ่มพื้นที่ผิวภายใน ลดการจำนวน และผลึก และส่งเสริมการแตกของโครงสร้างการเชื่อมโยงระหว่างคาร์โบไฮเดรต ดังนั้นปล่อยกลูโคสอสามารถ [23] ทดสอบ PCa และขึ้นไม่แสดงการเพิ่มขึ้นที่เกี่ยวข้องในความเข้มข้นของน้ำตาล ซึ่งอยู่เกือบเหมือนกับผู้บันทึกก่อนการปรับสภาพปรับสภาพนี้ไม่ได้ลดลงวัสดุ ligno ครั้งสำหรับกรณี CaCO3 แต่ส่วนการลดความเข้มข้นของยับยั้งโพลีฟีนในส่วนผสม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

3. ผลการทดลองและการอภิปราย
3.1 การหมักของน้ำตาลกลูโคส
ความเข้มข้นของน้ำตาลกลูโคสก่อนและหลังการย่อยและ
การปรับสภาพขั้นตอนที่แสดงในตารางที่ 2 ความเข้มข้นของกลูโคส
ในช่วงเวลาที่มีการแสดงในรูป 2.
การบริโภคน้ำตาลกลูโคสเป็นไปอย่างรวดเร็วในวันแรกของการหมัก
เมื่อความเข้มข้นสูง ดังนั้นจึงอาจกล่าวได้ว่า S.
cerevisiae เป็นเพียงสามารถที่จะแปลงง่ายสารประกอบทางเคมี
ที่มีอยู่ในส่วนผสมลงในเอทานอลและไฮโดรเจนและทำให้ผล
ในการย่อยสลายไม่มีประสิทธิภาพของสารประกอบที่ซับซ้อนมากขึ้น.
ตารางที่ 2 แสดงให้เห็นว่า NPbh ผลิตความเข้มข้นของน้ำตาลกลูโคส ของ
ประมาณ 25 กรัม / ลิตร ขั้นตอนการย่อยสลาย (รวมถึงความร้อน
ถึง 120! C และ 0.5% v / V นอกจาก H2SO4 กลางปฏิกิริยา)
เพิ่มความเข้มข้นของกลูโคสไป 31.61 กรัม / ลิตร (NPah, ตารางที่ 2) นี้
เพิ่มขึ้นเป็นผลมาจากรายละเอียดของโครงสร้างพอลิเมอที่
ของเซลลูโลสและปล่อยผลเนื่องมาจากโมโนเมอร์ของน้ำตาลกลูโคส [23].
ความเข้มข้นของน้ำตาลกลูโคสของ NPah สอดคล้องกับกลูโคส
เนื้อหาที่ได้รับในการทดสอบขึ้นความดันโลหิตและ PCA ก่อนนั้น
การเตรียมการ เพียง BP คือสามารถที่จะเพิ่มกลูโคสในสารผสมที่
ให้อยู่ในระดับที่มีนัยสำคัญนั่นคือประมาณ 47 กรัม / ลิตร (ตารางที่ 2).
แต่ความเข้มข้นของกลูโคสยังคงเหมือนเดิมสำหรับ UP
ทดสอบและ PCA ที่ 32.60 กรัม / ลิตรและ 32.54 กรัม / ลิตรตามลำดับ.
ปรับสภาพพื้นฐานได้รับการยอมรับอย่างกว้างขวางว่าเป็นที่มีประสิทธิภาพสำหรับ
วัสดุที่มีขนาดใหญ่ร้อยละของลิกนิน เซลลูโลสเช่นเดียวกับใน OP.
พัดลม, et al [26] ชี้ให้เห็นว่าฐานเอาลิกนินผ่าน
ปฏิกิริยาสะพอของเอสเตอร์พันธบัตรระหว่างโมเลกุลที่
ข้ามการเชื่อมโยงเฮมิเซลลูโลสไซโลสและส่วนประกอบอื่น ๆ เช่น
ลิกนินในขณะที่กลไกการดำเนินการจะปรากฏขึ้นเพื่อผลมาจาก
การเพิ่มขึ้นของความพรุนของ Ligno-เซลลูโลส วัสดุ โดยทั่วไป
การรักษา NaOH ดูเหมือนจะก่อให้เกิดผลประโยชน์ที่แตกต่างกันต่อ
การโจมตีทางชีวภาพบนวัสดุ Ligno-เซลลูโลสโดยเฉพาะอย่างยิ่ง
ในเซลลูโลสโดยการเพิ่มพื้นที่ผิวภายในลด
ระดับของพอลิเมอและผลึกและการส่งเสริมการ
แตกร้าวของการเชื่อมโยงระหว่างโครงสร้างคาร์โบไฮเดรต จึง
ปล่อยกลูโคสโมโนเมอร์ [23] การทดสอบ PCA ขึ้นและไม่ได้
แสดงเพิ่มขึ้นที่เกี่ยวข้องในความเข้มข้นของน้ำตาลซึ่ง
ยังคงอยู่เกือบจะเหมือนกันกับที่บันทึกไว้ก่อนที่จะปรับสภาพ.
ปรับสภาพนี้ไม่ได้ย่อยสลายวัสดุ Ligno-เซลลูโลส
สำหรับกรณี CaCO3 แต่ส่วนร่วมในการลดความเข้มข้นของ
โพลีฟีนยับยั้ง ในส่วนผสม