We measured variability of foot pla

We measured variability of foot placement during gait to test whether lateral balance must be actively controlled against dynamic
instability. The hypothesis was developed using a simple dynamical model that can walk down a slight incline with a periodic gait
resembling that of humans. This gait is entirely passive except that it requires active control for a single unstable mode, con"ned
mainly to lateral motion. An especially e$cient means of controlling this instability is to adjust lateral foot placement. We
hypothesized that similar active feedback control is performed by humans, with fore-aft dynamics stabilized either passively or by very
low-level control. The model predicts that uncertainty within the active feedback loop should result in variability in foot placement
that is larger laterally than fore-aft. In addition, loss of sensory information such as by closing the eyes should result in larger increases
in lateral variability. The control model also predicts a slight coupling between step width and length. We tested 15 young normal
human subjects and found that lateral variability was 79% larger than fore-aft variability with eyes open, and a larger increase in
lateral variability (53% vs. 21%) with eyes closed, consistent with the model's predictions. We also found that the coupling between
lateral and fore-aft foot placements was consistent with a value of 0.13 predicted by the control model. Our results imply that humans
may harness passive dynamic properties of the limbs in the sagittal plane, but must provide signi"cant active control in order to
stabilize lateral motion. ( 2000 Elsevier Science Ltd. All rights reserved

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เราวัดความแปรปรวนของการวางเท้าในระหว่างการเดินเพื่อทดสอบว่าข้างสมดุลต้องกำลังควบคุมกับไดนามิกความไม่แน่นอน สมมติฐานถูกพัฒนาโดยใช้โมเดล dynamical ง่ายที่สามารถเดินลงลาดเอียงเล็กน้อยกับการเดินเป็นระยะคล้ายของมนุษย์ เดินนี้จะแฝงทั้งหมดยกเว้นว่าต้องควบคุมใช้งานสำหรับโหมดไม่เสถียรเดียว ปรับ "nedส่วนใหญ่การเคลื่อนไหวด้านข้าง โดยเฉพาะอย่างยิ่ง e$ cient วิธีที่มีการควบคุมความไม่แน่นอนนี้คือการ ปรับตำแหน่งข้างเท้า เราตั้งสมมติฐานที่ใช้งานคล้ายการควบคุมจะดำเนินการ โดยมนุษย์ กับข้างหน้าท้าย dynamics เสถียรหรือเฉย ๆ หรือโดยมากการควบคุมระดับ แบบจำลองการคาดการณ์ว่า ความไม่แน่นอนภายในวงคำติชมการใช้งานควรทำความแปรปรวนในการจัดวางเท้าที่มีขนาดใหญ่กว่าข้างหน้าท้ายแบนข้าง นอกจากนี้ สูญเสียข้อมูลทางประสาทสัมผัสเช่นโดยการปิดตาจะมีผลให้ขนาดใหญ่ขึ้นในความแปรปรวนด้านข้าง แบบควบคุมยังทำนายการเชื่อมต่อเพียงเล็กน้อยระหว่างขั้นตอนที่ความกว้างและความยาว เราทดสอบ 15 หนุ่มปกติมนุษย์วัตถุ และพบว่า ความแปรปรวนด้านข้าง ขนาดใหญ่กว่าข้างหน้าท้ายความแปรปรวนกับเปิดตา และการเพิ่มขนาดใหญ่ใน 79%ด้านข้างความแปรปรวน (53% เทียบกับ 21%) ตาปิด สอดคล้องกับการคาดการณ์ของแบบจำลอง เรายังพบว่าการเชื่อมต่อระหว่างเท้าด้านข้าง และข้างหน้าท้ายตำแหน่งสอดคล้องกับค่า 0.13 ตามรูปแบบควบคุมได้ ผลของเรานัยว่ามนุษย์อาจเทียมแฝงคุณสมบัติแบบไดนามิกของแขนขาในระนาบ sagittal แต่ต้องให้ signi "ไม่สามารถใช้งานตัวควบคุมเพื่อให้ความมั่นคงเคลื่อนไหวด้านข้าง (2000 Elsevier วิทยาศาสตร์ จำกัด สงวนลิขสิทธิ์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เราวัดความแปรปรวนของการจัดวางเท้าในระหว่างการเดินเพื่อทดสอบว่าสมดุลด้านข้างต้องมีการควบคุมอย่างแข็งขันกับแบบไดนามิก
ความไม่แน่นอน สมมติฐานที่ได้รับการพัฒนาโดยใช้แบบจำลองพลังง่ายๆที่สามารถเดินลงเอียงเล็กน้อยกับการเดินเป็นระยะ
ที่คล้ายมนุษย์ เดินนี้เป็นเรื่อย ๆ ทั้งหมดยกเว้นว่าจะต้องมีการควบคุมการใช้งานสำหรับโหมดเสถียรเดียว Con "ned
เป็นหลักในการเคลื่อนไหวด้านข้าง. โดยเฉพาะอย่างยิ่ง E $ ประสิทธิภาพวิธีการควบคุมความไม่แน่นอนนี้คือการปรับตำแหน่งเท้าด้านข้าง. เรา
ตั้งสมมติฐานว่าการควบคุมการตอบรับการใช้งานที่คล้ายกันคือ ดำเนินการโดยมนุษย์กับ Dynamics ลำเรือมีความเสถียรทั้งอดทนหรือโดยมาก
การควบคุมในระดับต่ำ. รูปแบบการคาดการณ์ว่าความไม่แน่นอนภายในห่วงความคิดเห็นที่ใช้งานอยู่จะส่งผลให้ความแปรปรวนในการจัดวางเท้า
ที่มีขนาดใหญ่ขวางกว่าลำเรือ. นอกจากนี้การสูญเสีย ข้อมูลทางประสาทสัมผัสเช่นโดยการปิดตาควรจะส่งผลให้เกิดการเพิ่มขึ้นของขนาดใหญ่
ในความแปรปรวนด้านข้าง. รูปแบบการควบคุมยังคาดการณ์แต่งงานกันเล็กน้อยระหว่างความกว้างของขั้นตอนและระยะเวลา. เราได้ทดสอบ 15 หนุ่มปกติ
วิชามนุษย์และพบว่าความแปรปรวนด้านข้างเป็น 79% มีขนาดใหญ่กว่าก่อน ความแปรปรวน -aft ด้วยตาเปิดและการเพิ่มขึ้นของขนาดใหญ่ใน
ความแปรปรวนด้านข้าง (53% เทียบกับ 21%) กับตาปิดที่สอดคล้องกับการคาดการณ์ของแบบจำลอง. นอกจากนี้เรายังพบว่าการมีเพศสัมพันธ์ระหว่าง
ตำแหน่งเท้าด้านข้างและลำเรือมีความสอดคล้องกับ ค่าของ 0.13 ตามคำทำนายของรูปแบบการควบคุม ผลของเราบ่งบอกว่ามนุษย์
อาจใช้ประโยชน์จากคุณสมบัติแบบไดนามิกเรื่อย ๆ แขนขาในระนาบทั แต่ต้องจัดให้มีนัยสำคัญ "การควบคุมการใช้งานลาดเทเพื่อ
รักษาเสถียรภาพของการเคลื่อนไหวด้านข้าง. (2000 เอลส์วิทยาศาสตร์ Ltd. สงวนลิขสิทธิ์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เราวัดความแปรปรวนของการจัดวางเท้าขณะเดินเพื่อทดสอบว่าสมดุลด้านข้างต้องกระตือรือร้นควบคุมกับแบบไดนามิกความไม่มั่นคง สมมติฐานการวิพลวัตแบบที่สามารถเดินลงเอียงเล็กน้อยกับการเดินเป็นระยะ ๆคล้ายของมนุษย์ งานนี้มีทั้งเรื่อยๆ ยกเว้นที่ต้องควบคุมใช้งานเสถียรเดียวโหมด con " เน็ดส่วนที่มีการเคลื่อนไหว โดยเฉพาะอย่างยิ่ง E $ cient หมายถึงการควบคุมเสถียรภาพนี้ เพื่อปรับการจัดวางเท้าด้านข้าง เราสมมติฐานที่คล้ายกันปราดเปรียวความคิดเห็นการควบคุมโดยมนุษย์ กับหน้าหลังของเสถียรภาพให้เฉยๆ หรือมากควบคุมรวม แบบจำลองคาดการณ์ว่า ความไม่แน่นอนในห่วงความคิดเห็นปราดเปรียวน่าจะมีความผันแปรในการวางเท้าที่กว้างขวางกว่า fore-aft. นอกจากนี้การสูญเสียการรับรู้ เช่น โดยการปิดดวงตาจะส่งผลให้เพิ่มขนาดใหญ่การความผันแปร รูปแบบการควบคุมนอกจากนี้ยังคาดการณ์เล็กน้อยระหว่างขั้นตอนต่อความกว้างและความยาว เราทดสอบยังปกติคน และพบว่า ความแปรปรวนได้ร้อยละ 79 ด้านข้างมีขนาดใหญ่กว่าทางท้ายเรือก่อนลืมตาและขนาดใหญ่เพิ่มในด้านข้างของ ( 53% เทียบกับ 21% ) ปิดตาสอดคล้องกับการคาดการณ์ของแบบจำลอง นอกจากนี้เรายังพบว่า การมีเพศสัมพันธ์ระหว่างด้านข้างและหลังเท้า และตำแหน่งที่สอดคล้องกับค่าของ 0.13 ทำนายด้วยแบบจำลองการควบคุม ผลของเราแสดงให้เห็นว่า มนุษย์อาจใช้คุณสมบัติแบบไดนามิกเรื่อยๆของแขนขาในเครื่องบินแซก แต่ต้องให้ signi " ไม่สามารถใช้งานควบคุมเพื่อทำให้การเคลื่อนไหว ( 2000 Elsevier Science จำกัด สงวนสิทธิทั้งหมด