Evaluation o f Tropical Forage Legu

Evaluation o f Tropical Forage Legumes (Medicago sativa, Dolichos lablab, Leucaena
leucocephala, Desmanthus bicornutus) fo r Growing Goats

A feeding tria l o f 56-d was conducted to compare the effect o f supplementing
forage legumes (Medicago sativa, Dolichos lablab, Leucaena leucocephala, and
Desmanthus bicornutus) on growth and feed performance o f goats. Castrated crossbred
kids (n=24), predominantly o f Boer or Spanish breeding w ith an average in itia l age o f
135-d and live-w eight o f 18.72 kg were used in the study. Four diet treatments were
composed o f Sorghum bicolor (sudangrass, 0.6 kg) supplemented by one o f four forage
legumes (0.4 kg), and com (0.2 k). A split-plot design was used w ith diet as main plots,
and pens as sub-plots (consisting o f 3 replicates pens per diet). Each pen contained two
goats. Forage legumes had over 20%CP, w hile NDF was higher fo r whole-plant forages
than fo r leaf-only forages. Final body weights were not affected by diet (/b>0.05). Total
body weight gains over the 56-d tria l were not significantly influenced by diet (4.61,
4.28, 5.26, and 3.41 kg for alfalfa, lablab, leucaena, and desmanthus, respectively). Goats
fed leucaena tended (P=0.075) to gain more weight (difference o f 1.85 kg) compared to
goats fed desmanthus. Voluntary legume intake was not the same for all legumes. Diet
tended to influence (P=0.062) feed conversion efficiency. In conclusion, Leucaena
leucocephala showed the most potential in the feeding o f growing goats.
iii
Reproduced with

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การประเมินผล o f ร้อนอาหารสัตว์ถั่ว (Medicago sativa, Dolichos lablab, Leucaenaleucocephala, Desmanthus bicornutus) ยอาจแพะโตดำเนินการเปรียบเทียบผล o f เสริมอาหารไทรอา l o f 56-dถั่วอาหารสัตว์ (Medicago sativa, Dolichos lablab กระถิน และDesmanthus bicornutus) ในการเจริญเติบโตและอาหารแพะ f ประสิทธิภาพ o ตอน crossbredเด็ก (n = 24), ส่วนใหญ่ o f w พันธุ์โบเออร์หรือภาษาสเปนระยะเฉลี่ยใน itia l อายุ o f135-d และ w อยู่ f o แปด 18.72 กิโลกรัมถูกนำมาใช้ในการศึกษา มีสี่วิธีการรักษาอาหารo ประกอบด้วย f ฟ่างไบคัลเลอร์ (sudangrass, 0.6 กิโลกรัม) เสริม ด้วย f o หนึ่งสี่พืชอาหารสัตว์ถั่ว (0.4 กก.), และ com (0.2 k) ใช้แบบแผนแยกอาหารระยะ w เป็นผืนหลักและปากกาเป็นแปลงย่อย (ประกอบด้วย o f 3 replicates ปากกาต่ออาหาร) ปากกาแต่ละคนมีอยู่สองแพะ พืชตระกูลถั่วพืชอาหารสัตว์ได้กว่า 20% CP, hile w สอบถามข้อมูลครับคือ สูงโฟจำนง r ทั้งโรงงานกว่าโฟ r ใบเดียวจำนง น้ำหนักตัวสุดท้ายไม่ได้รับผลกระทบจากอาหาร (/b > 0.05) รวมกำไรจากน้ำหนักตัวมากกว่า l 56 d ไทรอาได้ไม่มากได้รับอิทธิพลจากอาหาร (4.614.28, 5.26 และ 3.41 กก.ฟา lablab, leucaena และ desmanthus ตามลำดับ) แพะleucaena อาหารมาก (P = 0.075) มีแนวโน้มเพิ่มเติมน้ำหนัก (f o ต่าง 1.85 กก.) เมื่อเทียบกับแพะที่เลี้ยง desmanthus การบริโภคพืชตระกูลถั่วโดยสมัครใจไม่ได้เหมือนกันสำหรับพืชตระกูลถั่วทั้งหมด รับประทานอาหารแนวโน้มที่จะ มีอิทธิพลต่อประสิทธิภาพการเปลี่ยนอาหาร (P = 0.062) ในสรุป Leucaenaleucocephala พบศักยภาพมากที่สุดใน o ให้อาหารแพะเติบโต fiiiทำซ้ำด้วย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การประเมินผลเขตร้อนพืชอาหารสัตว์พืชตระกูลถั่ว (Medicago sativa, Dolichos Lablab, กระถิน
leucocephala, Desmanthus bicornutus) สำหรับ r เติบโตแพะ

นม Tria LOF 56-D ได้ดำเนินการเพื่อเปรียบเทียบผลของการเสริม
พืชตระกูลถั่วอาหารสัตว์ (Medicago sativa, Dolichos Lablab, กระถิน leucocephala และ
Desmanthus bicornutus) การเจริญเติบโตและประสิทธิภาพการทำงานของฟีดแพะ ตอนลูกผสม
เด็ก (n = 24) ส่วนใหญ่ของโบเออร์หรือการปรับปรุงพันธุ์สเปน W ith เฉลี่ยใน itia อายุลิตร
135-D และมีชีวิตอยู่-W แปด 18.72 กก. ถูกนำมาใช้ในการศึกษา สี่รักษาอาหารที่ถูก
ประกอบด้วยข้าวฟ่างสี (sudangrass 0.6 กิโลกรัม) เสริมด้วยหนึ่งในสี่ของอาหารสัตว์
พืชตระกูลถั่ว (0.4 กิโลกรัม) และ COM (0.2 k) การออกแบบแยกพล็อตที่ใช้ W ith อาหารเป็นแปลงหลัก
และปากกาย่อยแปลง (ประกอบด้วย 3 ซ้ำปากกาต่ออาหาร) ปากกาแต่ละมีสอง
แพะ พืชตระกูลถั่วอาหารสัตว์มีมากกว่า 20% CP, W NDF Hile สูงสำหรับ R จำนงโรงงานทั้งหมด
กว่าสำหรับ r จำนงใบเท่านั้น น้ำหนักตัวสุดท้ายไม่ได้รับผลกระทบจากการรับประทานอาหาร (/b>0.05) รวม
กำไรน้ำหนักตัวมากกว่า 56-D Tria L ไม่ได้รับอิทธิพลอย่างมีนัยสำคัญจากการรับประทานอาหาร (4.61,
4.28, 5.26 และ 3.41 กิโลกรัมสำหรับหญ้าชนิต Lablab, กระถินและ Desmanthus ตามลำดับ) แพะ
ที่เลี้ยงมีแนวโน้มกระถิน (p = 0.075) จะได้รับน้ำหนักมากขึ้น (ความแตกต่างของ 1.85 กก.) เมื่อเทียบกับ
แพะที่เลี้ยง Desmanthus การบริโภคพืชตระกูลถั่วเป็นความสมัครใจไม่เหมือนกันสำหรับพืชตระกูลถั่วทั้งหมด อาหาร
มีแนวโน้มที่จะมีอิทธิพลต่อ (p = 0.062) ประสิทธิภาพการเปลี่ยนอาหาร ในการสรุปกระถิน
leucocephala แสดงให้เห็นว่ามีศักยภาพมากที่สุดในการให้อาหารแพะเติบโต.
III
ทำซ้ำกับ