Great Power and Hierarchical Order

Great Power and Hierarchical Order in Southeast Asia
Analyzing Regional Security Strategies
Evelyn Goh
When the cold war ended in early 1990s, many leading scholars offered a bleak prognosis for East Asia: with the decline of the Soviet Union and the rise of China, the region would move forward an unstable multi-polar order, as the United States drew down its forces, Japan demilitarized, China’s economic and military power grew, and other countries in the region began to engage in arms races. More than a decade and a half late, however, East Asia has not descended into intense security competition with a high risk of violent conflict as predicted; instead an interim order that incorporates the United States, china, and other major regional players continues to prevail.
Why has East Asia enjoyed relative stability and peace in the post-Cold War era? The answer can be found partly in great power dynamics. The region has remained stable since 1990 largely because the United States has maintained its web of alliances and its deep economic and strategic involvement in the region; and it has avoided major conflicts partly because China has chosen not to aggressively challenge the status quo. These great power policy decisions, however, have also been influenced by the actions and persuasion of other regional states. In particular, the relatively peaceful transition so far may be the result of two complementary Strategies on the part of key East Asia States such as Japan and leading countries of Southeast Asia: (1) the building of regional multilateral institution that serve to regulate exchanges, develop norms, and create regional identity, thereby institutionalizing cooperation among the major power and socializing China; and (2) indirect balancing against potential Chinese (or other aggressive) power by facilitating the continued U.S. security commitment to the region.
While a discussion of broader East Asia security must focus on Northeast Asian dynamics such as the China-Japan relationship and the situation on the Korean Peninsula, Southeast Asia and the Association of Southeast Asia Nation (ASEAN) have become an important focus for those seeking to develop an understanding of regional strategies to cope with the changing distribution of power after the Cold War. At the same time, rapidly improving Sino Southeast Asia ties since the mid-1990s have garnered attention and some concern among U.S. policymakers, observers, and scholars. In June 2004 Assistant Secretary of state for East Asia and Pacific Affairs James Kelly claimed that China was ”challenging the status quo aggressively,” citing as the only example Beijing “expanding its influence in Southeast Asia by enhancing its diplomatic representation, increasing foreign assistance, and signing new bilateral and regional agreements.” While most Asia scholars note that China’s successful “charm offensive” has assuaged many but not all suspicions in Southeast Asia, other analysts see that its growing economic clout and deft diplomacy already mean that “China is rapidly becoming the predominant power in Southeast Asia … leaving in question the U.S. role and commitment to the region, even with traditional allies and friends.”
Southeast Asia’s mixed approaches to regional security after the end of the Cold War and with the rise of China, however, are not easily characterized using the prevailing lenses in international relations theory. They have generated debates about whether realist balancing or liberal institutionalism is more salient in explaining regional stability. And at which juncture of the power transition. More specifically, scholars disagree over two sets of questions: (1) whether Southeast Asia is balancing against China or accommodating, aligning, or even bandwagoning with it; and (2) whether the must-touted ASEAN-led regional institutions that have been created since the early 1990s have indeed moved toward regional security community, or are merely talk shops playing into the hands of great power interests.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พลังอันยิ่งใหญ่และคำสั่งตามลำดับชั้นในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้
วิเคราะห์กลยุทธ์การรักษาความปลอดภัยในระดับภูมิภาค

Evelyn GOH เมื่อสงครามเย็นสิ้นสุดลงในต้นปี 1990, นักวิชาการชั้นนำมากมายที่มีให้การพยากรณ์โรคที่เยือกเย็นเพื่อเอเชียตะวันออก: กับการลดลงของสหภาพโซเวียตและการเพิ่มขึ้นของประเทศจีน ภูมิภาคจะก้าวไปข้างหน้าเพื่อที่หลายขั้วไม่แน่นอนในขณะที่ประเทศสหรัฐอเมริกาเข้ามาลงกองกำลังญี่ปุ่นปลอดทหารของอำนาจทางเศรษฐกิจและการทหารของจีนขยายตัวและประเทศอื่น ๆ ในภูมิภาคเริ่มที่จะมีส่วนร่วมในการแข่งแขน กว่าทศวรรษและครึ่งหนึ่งในช่วงปลาย แต่เอเชียตะวันออกยังไม่ได้ลงไปในการรักษาความปลอดภัยการแข่งขันที่รุนแรงที่มีความเสี่ยงสูงของความขัดแย้งรุนแรงที่คาดการณ์ไว้แทนการสั่งซื้อระหว่างกาลที่ประกอบด้วยประเทศสหรัฐอเมริกา, จีน, และผู้เล่นอื่น ๆ ในภูมิภาคท​​ี่สำคัญยังคงเหนือกว่า .
ทำไมเอเชียตะวันออกมีความสุขกับความมั่นคงและความสงบสุขในยุคหลังสงครามเย็น? คำตอบที่สามารถพบได้ส่วนหนึ่งในการเปลี่ยนแปลงพลังอันยิ่งใหญ่ ภูมิภาคยังคงมีเสถียรภาพตั้งแต่ปี 1990 ส่วนใหญ่เพราะประเทศสหรัฐอเมริกายังคงเว็บของพันธมิตรและการมีส่วนร่วมทางเศรษฐกิจและยุทธศาสตร์ลึกลงไปในภูมิภาคและจะมีการหลีกเลี่ยงความขัดแย้งที่สำคัญส่วนหนึ่งเป็นเพราะประเทศจีนได้เลือกที่จะไม่อุกอาจท้าทายสภาพที่เป็นอยู่ การตัดสินใจที่ดีเหล่านี้นโยบายพลังงาน แต่ยังได้รับอิทธิพลมาจากการกระทำและการชักชวนของรัฐในภูมิภาคอื่น ๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งการเปลี่ยนแปลงค่อนข้างเงียบสงบเพื่อให้ห่างไกลอาจเป็นผลจากสองกลยุทธ์เสริมในส่วนของรัฐเอเชียตะวันออกที่สำคัญเช่นญี่ปุ่นและประเทศชั้นนำของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ (1) อาคารของสถ​​าบันพหุภาคีระดับภูมิภาคท​​ี่ทำหน้าที่ในการควบคุมการแลกเปลี่ยนการพัฒนาบรรทัดฐาน และสร้างเอกลักษณ์ของภูมิภาคจึงจัดตั้งความร่วมมือระหว่างพลังงานและสังคมจีน; และ (2) ความสมดุลทางอ้อมที่อาจเกิดขึ้นกับจีน (หรือก้าวร้าวอื่น ๆ ) พลังงานโดยการอำนวยความสะดวกอย่างต่อเนื่องเรา ความมุ่งมั่นในการรักษาความปลอดภัยในพื้นที่
.ในขณะที่การอภิปรายในวงกว้างการรักษาความปลอดภัยในเอเชียตะวันออกจะต้องมุ่งเน้นไปที่การเปลี่ยนแปลงของเอเชียตะวันออกเฉียงเหนือเช่นความสัมพันธ์จีนญี่ปุ่นและสถานการณ์ในคาบสมุทรเกาหลี,เอเชียตะวันออกเฉียงใต้และความสัมพันธ์ของประเทศเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ (อาเซียน) ได้กลายเป็นจุดเน้นที่สำคัญสำหรับผู้ที่ต้องการพัฒนาความเข้าใจของกลยุทธ์ในระดับภูมิภาคเพื่อรับมือกับความเปลี่ยนแปลงของการกระจายอำนาจหลังจากสงครามเย็น ในเวลาเดียวกันการปรับปรุงอย่างรวดเร็วโนความสัมพันธ์เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ตั้งแต่กลางปี​​ 1990 ได้รับความสนใจและความกังวลในหมู่พวกเรา ผู้กำหนดนโยบายสังเกตการณ์และนักวิชาการ ในมิถุนายน 2004 ผู้ช่วยเลขานุการของรัฐเพื่อ james กิจการเอเชียตะวันออกและแปซิฟิก kelly อ้างว่าประเทศจีนคือ "ท้าทายสภาพที่เป็นอุกอาจ" อ้างเป็นตัวอย่างปักกิ่งเท่านั้น "การขยายอิทธิพลในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้โดยการเพิ่มนักการทูตของตนเพิ่มความช่วยเหลือจากต่างประเทศ และการลงนามในข้อตกลงทวิภาคีและระดับภูมิภาคใหม่"ในขณะที่นักวิชาการเอเชียส่วนใหญ่ทราบว่าประเทศจีนที่ประสบความสำเร็จ" สเน่ห์ "ได้ประคบจำนวนมาก แต่ไม่ได้สงสัยทั้งหมดที่อยู่ในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้นักวิเคราะห์อื่น ๆ เห็นว่าอิทธิพลทางเศรษฐกิจที่เพิ่มขึ้นและการทูตชำนาญแล้วหมายความว่า" ประเทศจีนอย่างรวดเร็วกลายเป็นพลังที่เด่นในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ... ออกในคำถามเรา บทบาทและความมุ่งมั่นในภูมิภาคแม้จะมีพันธมิตรดั้งเดิมและเพื่อน. "วิธีการผสม
เอเชียตะวันออกเฉียงใต้เพื่อความมั่นคงในภูมิภาคหลังจากการสิ้นสุดของสงครามเย็นและมีการเพิ่มขึ้นของประเทศจีน แต่จะไม่ได้โดดเด่นอย่างง่ายดายโดยใช้เลนส์แพร่หลายในทฤษฎีความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ พวกเขาได้สร้างการอภิปรายเกี่ยวกับว่าสมดุลความจริงหรือ institutionalism เสรีนิยมเป็นสำคัญมากขึ้นในการอธิบายความมั่นคงในภูมิภาคและที่จุดเชื่อมต่อของการเปลี่ยนแปลงอำนาจ มากขึ้นโดยเฉพาะนักวิชาการไม่เห็นด้วยกว่าสองชุดของคำถาม: (1) ไม่ว่าจะเป็นเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ที่มีความสมดุลกับประเทศจีนหรือรองรับการปรับหรือแม้กระทั่งการยึดถือกันกับมันและ (2) ไม่ว่าจะต้อง touted อาเซียนนำสถาบันระดับภูมิภาคท​​ี่ได้รับการสร้างขึ้น ตั้งแต่ปี 1990 ได้ย้ายแน่นอนต่อการรักษาความปลอดภัยของชุมชนในภูมิภาคหรือเป็นเพียงการพูดคุยร้านค้าการเล่นอยู่ในมือของผลประโยชน์ของพลังอันยิ่งใหญ่
.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มหาอำนาจและลำดับชั้นในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้
วิเคราะห์ความปลอดภัยกลยุทธ์ระดับภูมิภาค
Evelyn โก๊ะ
เมื่อสงครามเย็นสิ้นสุดลงในช่วงต้นทศวรรษ 1990 นักวิชาการชั้นนำหลายแห่งนำเสนอการคาดคะเนที่เยือกเย็นในเอเชียตะวันออก: การลดลงของสหภาพโซเวียตและการเพิ่มขึ้นของจีน ภูมิภาคจะก้าวไปข้างหน้าเสถียรขั้วโลกหลายใบ สหรัฐดึงลงของกองปลอดทหาร ญี่ปุ่น อำนาจทางเศรษฐกิจ และการทหารของจีนเพิ่มขึ้น และประเทศอื่น ๆ ในภูมิภาคได้เริ่มมีส่วนร่วมในการแข่งขันอาวุธ มากกว่าเป็นทศวรรษครึ่งปลาย ไร เอเชียตะวันออกมีไม่เสด็จไปยังแข่งขันรุนแรงความปลอดภัยมีความเสี่ยงสูงของความขัดแย้งรุนแรงเป็นคาดการณ์ แต่ ยังเหนือกว่าใบชั่วคราวซึ่งประกอบด้วยสหรัฐอเมริกา จีน และผู้เล่นระดับภูมิภาคอื่น ๆ หลัก การ
ทำไมมีเอเชียตะวันออกชอบญาติเสถียรภาพและสันติภาพในยุคสงครามเย็นภายหลัง สามารถพบคำตอบบางส่วนใน dynamics อำนาจ ภูมิภาคมียังคงมั่นคงตั้งแต่ปี 1990 เป็นส่วนใหญ่เนื่องจากสหรัฐอเมริกาได้รักษาเว็บของพันธมิตรและการมีส่วนร่วมลึกเศรษฐกิจ และเชิงกลยุทธ์ในภูมิภาค และจะได้หลีกเลี่ยงความขัดแย้งที่สำคัญเนื่องจากจีนได้เลือกการอุกอาจท้าทายสภาพ เหล่านี้การตัดสินใจนโยบายในอำนาจ อย่างไรก็ตาม มียังรับอิทธิพลมาจาก โดยการดำเนินการและการจูงใจของรัฐภูมิภาคอื่น ๆ โดยเฉพาะ เปลี่ยนค่อนข้างเงียบสงบจนอาจเป็นผลของกลยุทธ์เสริมสองในส่วนของคีย์อเมริกาเอเชียตะวันออกเช่นญี่ปุ่นและประเทศชั้นนำของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้: (1) การสร้างสถาบันพหุภาคีระดับภูมิภาคที่ทำหน้าที่ควบคุมการแลกเปลี่ยน พัฒนาบรรทัดฐาน และสร้างเอกลักษณ์ภูมิภาค จึง institutionalizing ความร่วมมือระหว่างอำนาจสำคัญและสวย ๆ จีน และ (2) ทางอ้อมดุลกับจีนเป็นไปได้ (หรือก้าวร้าวอื่น ๆ) ใช้พลังงาน โดยการอำนวยความสะดวกความปลอดภัยอันต่อเนื่องของสหรัฐไปยังภูมิภาค
ในขณะที่การสนทนาความปลอดภัยเอเชียตะวันออกกว้างต้องเน้น dynamics เอเชียตะวันออกเฉียงเหนือความสัมพันธ์จีนญี่ปุ่นและสถานการณ์ในคาบสมุทรเกาหลี เอเชียตะวันออกเฉียงใต้และสมาคมเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ประเทศ (อาเซียน) ได้กลายเป็น มีความสำคัญสำหรับผู้ที่ต้องพัฒนาความเข้าใจเกี่ยวกับภูมิภาคกลยุทธ์เพื่อรับมือกับการกระจายการเปลี่ยนอำนาจหลังสงครามเย็น ในเวลาเดียวกัน อย่างรวดเร็วพัฒนาภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ชิโนผูกตั้งแต่ช่วงกลางได้รวบรวมความสนใจและกังวลบางอย่างระหว่างผู้กำหนดนโยบายของสหรัฐอเมริกา ผู้สังเกตการณ์ และนักวิชาการ ในเดือน 2004 มิถุนายน ผู้ช่วยเลขานุการของรัฐในเอเชียตะวันออกและแปซิฟิกกิจการ James Kelly อ้างว่า จีนถูก "ท้าทายสภาพอุกอาจ อ้างถึงเป็นตัวอย่างเฉพาะปักกิ่ง"ขยายอิทธิพลในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ โดยเพิ่มของตัวแทนทางการทูต การเพิ่มความช่วยเหลือต่างประเทศ และลงนามข้อตกลงทวิภาคี และภูมิภาคใหม่"ในขณะที่นักวิชาการเอเชียส่วนมากทราบว่า จีนประสบความสำเร็จ"เสน่ห์ไม่เหมาะสม"มี assuaged มากแต่สงสัยความไม่ทั้งหมดในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ นักวิเคราะห์อื่น ๆ ดูหมายความว่า ของ clout เติบโตทางเศรษฐกิจและการทูตมือดีอยู่แล้วว่า ที่" จีนอย่างรวดเร็วเป็น อำนาจกันในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้...ออกจากบทบาทถามสหรัฐและภูมิภาค ความมุ่งมั่น แม้ว่าจะมีพันธมิตรและเพื่อน"
วิธีผสมตะวันออกเฉียงใต้ของเอเชียในภูมิภาคความปลอดภัยหลังจากสิ้นสุดสงครามเย็น และการเพิ่มขึ้นของจีน อย่างไรก็ตาม ไม่ได้มีง่าย ๆ ลักษณะใช้เลนส์เป็นทฤษฎีความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ พวกเขาได้สร้างดำเนินว่า institutionalism ดุล หรือเสรี realist เป็นเด่นมากในการอธิบายเสถียรภาพในภูมิภาค และ ที่ juncture ของการเปลี่ยนแปลงพลังงานที่ อื่น ๆ โดยเฉพาะ นักวิชาการไม่เห็นด้วยคำถาม 2 ชุด: (1) ว่าการสร้างสมดุลของภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้กับจีน หรือรองรับ ตำแหน่ง หรือแม้แต่ bandwagoning ด้วย และ (2) ว่าการ touted ต้องนำอาเซียนภูมิภาคสถาบันที่สร้างขึ้นตั้งแต่ช่วงต้นทศวรรษ 1990 มีจริงย้ายไปยังประชาคมภูมิภาคความปลอดภัย หรือมีการพูดคุยเพียงร้านที่เล่นไว้ในมือคอยอำนาจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การสั่งซื้อแบบลำดับชั้นที่ดีเยี่ยมใช้พลังงานและในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้
ซึ่งจะช่วยปรับกลยุทธ์กัมพูชาอย่างมากใน ภูมิภาค การรักษาความ ปลอดภัย และการวิเคราะห์

เมื่อสงครามเย็นสิ้นสุดลงในช่วงต้นปี 1990 นักวิชาการชั้นนำจำนวนมากจัดให้บริการการทำนายอาการของโรคเศร้าสำหรับเอเชียตะวันออกเฉียงใต้พร้อมด้วยลดลงของ สหภาพโซเวียต และเกิดขึ้นมาของประเทศจีนที่จะย้ายไปสั่งซื้อแบบมัลติ - แผน ภาพ รูปแบบทิศทางสัญญาณเสียงที่ไม่มั่นคงเป็นประเทศสหรัฐอเมริกาที่ดึงพลังของมันญี่ปุ่นปลอดทหารอำนาจทางเศรษฐกิจและการทหารของจีนเพิ่มขึ้นและประเทศอื่นๆใน ภูมิภาค นี้เริ่มจะเข้าร่วมในการแข่งแขน มากกว่าหนึ่งทศวรรษครึ่งช่วงปลายแต่ถึงอย่างไรก็ตามเอเชียตะวันออกไม่มีในการแข่งขันการรักษาความ ปลอดภัย ขั้นสูงมีความเสี่ยงสูงที่ความขัดแย้งรุนแรงขึ้นเป็นคาดว่าแทนที่การสั่งซื้อชั่วคราวที่กลมกลืนเข้ากับสหรัฐอเมริกาจีนและผู้เล่นในระดับ ภูมิภาค อื่นๆที่สำคัญยังมีผลบังคับใช้เหนือ.
เหตุใดจึงมีเอเชียตะวันออกความเพลิดเพลินใจไปกับความเงียบสงบและความมั่นคงมีความสัมพันธ์กันอยู่ที่ที่ทำการไปรษณีย์ - เย็นทำสงครามยุคสมัยนี้ คำตอบที่สามารถพบได้ส่วนหนึ่งใน Dynamics พลังงานที่ยอดเยี่ยม เขตพื้นที่ที่มีอยู่ในเกณฑ์ดีมีความมั่นคงและนับตั้งแต่ปี 1990 ส่วนใหญ่เป็นเพราะสหรัฐอเมริกาที่มีการดูแลรักษาเป็นอย่างดีบนเว็บของพันธมิตรและการมีส่วนร่วมทางเศรษฐกิจและกลยุทธ์ลึกใน ภูมิภาค นี้และมีความพยายามหลีกเลี่ยงความขัดแย้งทางผลประโยชน์ที่สำคัญบางส่วนเพราะจีนมีเลือกที่จะไม่เป็นการท้าทายรักษา สถานภาพ เดิมอย่างรวดเร็วมาก การตัดสินใจเชิงนโยบายพลังงานที่ดีเยี่ยมเหล่านี้อย่างไรก็ตามได้รับการได้รับอิทธิพลจากแนะนำและการดำเนินการของรัฐในระดับ ภูมิภาค อื่นๆด้วย ในเฉพาะมีการเปลี่ยนแปลงอันเงียบสงบอย่างมากในการที่จะอาจเป็นผลมาจากสองกลยุทธ์ของสมนาคุณในส่วนของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ประเทศที่เป็นกุญแจสำคัญเช่นญี่ปุ่นและประเทศชั้นนำของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้( 1 )อาคารของสถาบันพหุ ภาคี ในระดับ ภูมิภาค ซึ่งจัดให้บริการในการกำกับการแลกเปลี่ยนพัฒนาเป็นบรรทัดฐานและสร้างรหัสประจำตัวในระดับ ภูมิภาคซึ่งจะเคียงคู่ความร่วมมือระหว่างอำนาจหลักและล้อจีนและ( 2 )การปรับสมดุลโดยอ้อมต่อ ศักยภาพ จีน(หรืออื่นๆรุก)ใช้พลังงานโดยการอำนวยความสะดวกแก่การรักษาความ ปลอดภัย ของสหรัฐอเมริกาอย่างต่อเนื่องเพื่อไปยังเขตพื้นที่ที่.
ในขณะที่การประชุมของเอเชียตะวันออกที่กว้างขึ้นการรักษาความ ปลอดภัย จะต้องให้ความสำคัญกับ Dynamics ด้านทิศตะวันออกเฉียงเหนือในเอเชียเช่นความสัมพันธ์ระหว่างจีนและสถานการณ์ในคาบสมุทรเกาหลีได้เอเชียตะวันออกเฉียงใต้และการเชื่อมโยงของประเทศเอเชียตะวันออกเฉียงใต้(อาเซียน)ได้กลายเป็นประเด็นสำคัญสำหรับผู้ที่กำลังมองหาการพัฒนาความรู้ความเข้าใจในยุทธศาสตร์ในระดับ ภูมิภาค เพื่อรับมือกับการกระจายการเปลี่ยนแปลงที่กำลังทำสงครามหลังจากความหนาวเย็นได้ ในช่วงเวลาเดียวกันกับที่อย่างรวดเร็วการพัฒนาประเทศในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ความสัมพันธ์ระหว่างจีนนับตั้งแต่กลางทศวรรษที่ 1990 ได้รับความสนใจและความสำคัญบางส่วนในทางผู้ตรวจของสหรัฐอเมริกานักวิชาการและ. ในเดือนมิถุนายน 2004 เจมส์เคลลีผู้ช่วยเลขานุการของรัฐในกิจการเอเชียตะวันออกและแปซิฟิกกล่าวว่าจีนเป็น"ท้าทายกับการรักษา สถานภาพ เดิมได้อย่างรวดเร็วมาก""เป็นตัวอย่างเท่านั้นที่ปักกิ่งได้“การขยายอิทธิพลในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้โดยการปรับปรุงการเป็นตัวแทนทางการทูตของตนเพิ่มความช่วยเหลือจากต่างประเทศและการลงนามความตกลงทวิ ภาคี และ ภูมิภาค ใหม่"มากที่สุดในขณะที่ ภูมิภาค เอเชียนักวิชาการบันทึกไว้ด้วยว่าจีนประสบความสำเร็จของ"ความมีเสน่ห์น่ารังเกียจ"มีทั้งปวงก็ลดลงจำนวนมากแต่ไม่ใช่ทุกความสงสัยในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้,นักวิเคราะห์คนอื่นๆเห็นว่าการเติบโตของเศรษฐกิจและตบบ้องหูอีกทีด้วยความชำนาญทางการทูตแล้วหมายความว่า"จีนเป็นอย่างรวดเร็วและกลายเป็นความโดดเด่นที่ใช้พลังงานใน ภูมิภาค เอเชียตะวันออกเฉียงใต้...ออกจากคำถามที่สหรัฐอเมริกามีบทบาทและความมุ่งมั่นที่จะให้เขตพื้นที่แม้จะมีพันธมิตรแบบดั้งเดิมและเพื่อนๆ"
วิธีการผสมของประเทศในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ที่มีต่อการรักษาความ ปลอดภัย ในระดับ ภูมิภาค หลังจากที่สิ้นสุดของสงครามที่เย็นและพร้อมด้วยการเพิ่มของจีนแต่ถึงอย่างไรก็ตามไม่ได้ลักษณะการใช้เลนส์ในปัจจุบันที่ในทางทฤษฎีความสัมพันธ์ระหว่างประเทศได้อย่างง่ายดาย พวกเขาจะสร้างข้อถกเถียงเกี่ยวกับการปรับสมดุลไม่ว่าจะสมจริงหรือ institutionalism เสรีมีมากที่โดดเด่นในอธิบายถึง เสถียรภาพ ของ ภูมิภาคและที่ช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อของการเปลี่ยนแปลงพลังงาน มากขึ้นโดยเฉพาะนักวิชาการไม่เห็นด้วยมากกว่าสองชุดของคำถาม( 1 )ไม่ว่าจะเป็นประเทศในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้สร้างความสมดุลกับประเทศจีนหรือรองรับผู้ใช้บริการจัดให้หรือแม้แต่ bandwagoning พร้อมด้วยและ( 2 )ไม่ว่าจะต้องแนะนำการกำกับสถาบันการเงินใน ภูมิภาค อาเซียน - ไฟ LED ที่มีการสร้างมาตั้งแต่ต้นทศวรรษ 1990 ที่ต้องย้ายไปยังชุมชนการรักษาความ ปลอดภัย ในพื้นที่จริงๆหรือจะเป็นเพียงร้านค้าต่างๆพูดการเล่นไว้ในมือของผลประโยชน์อำนาจอันยิ่งใหญ่.