“Have they been shown to you?” “Not

“Have they been shown to you?”

“Not…as of yet.”

Sir Leonhard sat across from me inside the carriage. When he questioned me, I looked down.
My father was too busy, so I’ve had difficulty catching him during the day, and even when dark fell. I considered imposing on him right before he went to sleep, but couldn’t manage to work up the courage.
Under one of his absolute zero stares, if he were to question whether I lacked common sense or not, I’d cry. Yeah no, that was a lie. I’d probably flip out.

“He’s busy throughout the day, and I lose courage when I think of disturbing his work. But, the sooner the better, right? I’ve decided I’ll ask him to make time, even if it takes a few days.”

It sounded like I was trying to justify myself, but the words just fell out of their own volition.
When I peeped up at him with a You must be surprised, right? look, for some reason Sir Leonhard looked uneasy. Rather than shock, it seemed like he was worried about something.

“What troubles you?” I asked him timidly.
His jet black eyes seemed to settle on me with hesitation.

“Have you said a word of your meeting with His Majesty to Prince Christof?”

“I haven’t,” I said with clarity.

Sir Leonhard’s expression became even more clouded.
Looking at his brows furrowed in worry, I was impatient. What was it, have I messed up?

Though I did encounter my father—who I hardly ever saw—I hadn’t considered it information I needed to go out of my way to report, but had I been mistaken?

“Uh, umm…”

Silent the entire time, Sir Leonhard took notice of my self-doubt forming and softened his expression, like he was trying to let me calm down.

“Ahh, it was nothing. I am not criticizing you, princess. Please, do not make such a worried face.”

I must have looked absolutely pathetic.
Sir Leonhard smiled, like he was trying to make a child feel better. I wasn’t exactly happy to be treated like a child, but right now my relief far outweighed my concerns.
I’m so glad…I didn’t make him mad.

“Your Royal Highness…”

“Yes?”

“The story you have inclined to share with me, have you not considered sharing with Prince Christof?”

“Huh?”

At the unexpected question, I stared with eyes wide.
It took a moment for my brain to catch up. The story I told Sir Leonhard…in other words, telling my brother? About me knowing about the future?

That was…

“No.”

It slipped out, speedily and without hesitation.

“I can’t tell him. If I must, I would rather tell my father,” I said decisively.

Sir Leonhard’s eyes opened as wide as mine had.
Mouth dropped open, and eyes rounded. I wanted to take my time enjoying him make such a rare expression, but the timing was entirely inappropriate.
I cleared my throat to cover up my split second of fascination, and continued to explain myself.

“My story makes no sense, but I’m sure my brother would still believe me. Additionally, I do believe it would be to my advantage for any course of action I take from here on out.”

“Then, whyever?”

“While Chris is my older brother, at the same time, he is also the heir to the throne. I mustn’t do anything to influence him, such as giving him information that may or may not be true. The future I saw has already begun to change, and not one thing remains that is for certain.”

“Your Royal Highness…”

“That is where I stand.”

After I gave him a plausible reason, my serious expression remained unchanged as I added another thought.

“If the future I have seen was to come true, somewhere down the road my brother will one day have to use me for the good of the kingdom, won’t he? Not as my brother, but as the prince.”

“…………”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"พวกเขาแสดงให้เห็นคุณ" "ไม่...ยัง" นฮาร์ดรักนั่งตรงข้ามผมภายในขนส่ง เมื่อเขาถามฉัน ฉันมองลง พ่อไม่ว่าง เคยยากจับเขาในระหว่างวัน และ แม้ว่าจะมืดลง ผมถือว่าสง่างามบนเขาด้านขวาก่อนจะนอนหลับ แต่ไม่สามารถจัดการการทำงานค่าความกล้าหาญ ภายใต้หนึ่งศูนย์สัมบูรณ์ของเขาจ้อง ถ้าเขาถามว่า ฉันขาดสามัญสำนึก หรือ ไม่ ฉันจะร้องไห้ ใช่ไม่ นั่นคือการโกหก นอกจากนี้ผมอาจจะพลิกออก "เขาไม่ว่างตลอดทั้งวัน และฉันท้อถอยเมื่อฉันคิดว่า รบกวนการทำงานของเขา แต่ ความเร็วที่ดีกว่า ขวา ฉันตัดสินใจฉันจะถามเขาให้เวลา แม้ว่าจะใช้เวลากี่วัน" มันฟังเหมือนผมพยายามพิสูจน์ตัวเอง แต่คำว่าเพิ่งหลุดออกมาจากความตั้งใจของตนเอง เมื่อฉันปางขึ้น เขา ด้วยคุณต้องประหลาดใจ ขวา ได้ สำหรับเหตุผลบางนฮาร์ดรักดูสบายใจ แทนที่จะช็อก มันดูเหมือนเขากังวลเกี่ยวกับบางสิ่งบางอย่าง "อะไรปัญหาคุณ" ฉันถามเขา timidly ตาดำ jet ดูเหมือนจะ จับคู่ฉันกับลังเล "มีคุณกล่าวคำในการประชุมกับพระกับเจ้า Christof ฉัน กล่าวว่า มีความชัดเจน ยิ่งเป็นพวกที่รักนฮาร์ดนิพจน์ มองที่คิ้วของเขางุ่นง่านในกังวล ผมใจร้อน มันคือ มีฉัน messed ขึ้น แม้ว่าฉันไม่พบพ่อ — ที่แทบไม่เคยเห็น — ฉันไม่ถือข้อมูลที่ฉันต้องไปจากรายงาน แต่มีฉันถูกเข้าใจผิด " Uh, um..." เงียบตลอดเวลา นฮาร์ดรักเอาหนังสือรูปสงสัยในตนเองของฉัน และนุ่มนวลของเขาแสดงออก เช่นเขาพยายามให้ฉันสงบลง "ปรบมือ มันเป็นอะไรที่ ผมไม่ได้วิจารณ์คุณ เจ้าหญิง กรุณา ทำหน้ากังวล" ผมต้องได้ดูน่าสงสารจริง ๆ นฮาร์ดรักยิ้ม เช่นเขาพยายามทำให้เด็กรู้สึกดีขึ้น ผมไม่ว่ายินดีที่ได้รับการปฏิบัติเหมือน outweighed ไกลกังวลของฉันเด็ก แต่ขณะนี้ฉันบรรเทา ดีใจ... ผมไม่ได้ทำให้เขาบ้า "รอยัลฝ่าบาท..." "ใช่หรือไม่" "เรื่องที่คุณมีแนวโน้มที่จะแบ่งปันกับฉัน มีไม่พิจารณาร่วมกับเจ้าชาย Christof" "ฮะ" คำถามโดยไม่คาดคิด ฉันจ้องตากว้าง มันใช้เวลาครู่สมองของฉันให้ทัน เรื่องราวบอกนฮาร์ดรัก...ในคำอื่น ๆ บอกพี่ เกี่ยวกับฉันรู้เกี่ยวกับอนาคต นั่นคือ... "หมายเลข" มันลื่น อย่างรวดเร็ว และโดย ไม่ลังเล "ฉันไม่สามารถบอกเขา ฉันถ้าฉันต้องการ ฉันจะแทนที่จะบอกพ่อ กล่าวอย่างเด็ดขาด รักนฮาร์ดตาเปิดกว้างฉันมี ปากหลุดเปิด และตามน ผมต้องการใช้เวลาของฉันกับเขาทำให้นิพจน์ดังกล่าวหายากที่ แต่เวลาไม่เหมาะสมทั้งหมด ผมล้างคอจะครอบคลุมถึงฉันแยกที่สองถึงปัจจุบัน และการอธิบายตัวเอง "เรื่องราวของฉันทำให้รู้สึกไม่ แต่แน่ใจว่า พี่ชายของฉันยังจะเชื่อฉันหรือไม่ นอกจากนี้ ฉันเชื่อว่า มันจะเพื่อประโยชน์ของฉันสำหรับหลักสูตรใด ๆ ของการดำเนินการได้เมื่อไหร่จากบนออก " "แล้ว whyever" "ในขณะที่คริส พี่ พร้อมกัน เขายังเป็นผู้สืบราชบัลลังก์ ฉันจะทำอะไรจะมีอิทธิพลต่อเขา เช่นการให้ข้อมูลที่อาจ หรืออาจไม่เป็นจริงของเขา ผมเห็นอนาคตได้เริ่มขึ้นแล้วการเปลี่ยนแปลง และไม่ได้สิ่งหนึ่งยังคงที่บาง" "รอยัลฝ่าบาท..." "นั่นคือจุดที่ยืน" หลังจากผมเขามีเหตุผลเป็นไปได้ นิพจน์อย่างจริงจังของฉันยังคงไม่เปลี่ยนแปลงเช่นเพิ่มคิดอีก "ถ้าอนาคตผมเห็น จริง บางลงถนน พี่จะหนึ่งวันมีการใช้ฉันดีของราชอาณาจักร ไม่เขา ไม่ได้ เป็นพี่ชายของฉัน แต่ เป็นเจ้าชาย" “…………”

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"พวกเขาได้แสดงให้เห็นว่าคุณ?" "ไม่ ... ยังเป็นของ." เซอร์ Leonhard นั่งตรงข้ามฉันภายในสายการบิน เมื่อเขาถามผมผมมองลงไป. พ่อของฉันเป็นยุ่งเกินไปดังนั้นฉันได้มีความยากลำบากจับเขาในช่วงวันและแม้กระทั่งเมื่อลงสีเข้ม ผมถือว่าการจัดเก็บภาษีบนเขาทางด้านขวาก่อนที่เขาจะไปนอน แต่ไม่สามารถจัดการการทำงานถึงความกล้าหาญ. ภายใต้หนึ่งในสัมบูรณ์จ้องของเขาถ้าเขาจะถามว่าฉันขาดสามัญสำนึกหรือไม่ฉันร้องไห้ ใช่ไม่ว่าเป็นเรื่องโกหก ผมอาจจะพลิกออก. "เขาไม่ว่างตลอดทั้งวันและผมสูญเสียความกล้าหาญเมื่อฉันคิดว่าการรบกวนการทำงานของเขา แต่เร็วได้ยิ่งดีใช่มั้ย? ฉันได้ตัดสินใจที่ฉันจะขอให้เขาให้เวลาถึงแม้ว่ามันจะใช้เวลาไม่กี่วัน. " มันฟังเหมือนผมพยายามที่จะปรับตัวเอง แต่เพียงคำที่หลุดออกมาจากความตั้งใจของตัวเอง. เมื่อฉัน peeped ขึ้นที่เขาด้วย คุณต้องต้องแปลกใจใช่ไหม? มองด้วยเหตุผลบางอย่างเซอร์ Leonhard มองไม่สบายใจ แทนที่จะช็อตก็ลำบากเหมือนเขาเป็นห่วงเกี่ยวกับบางสิ่งบางอย่าง. "สิ่งที่สร้างปัญหาให้คุณ?" ฉันถามเขาเหนียม. เจ็ทตาสีดำของเขาดูเหมือนจะตั้งอยู่บนผมด้วยความลังเล. "คุณกล่าวว่าคำพูดของการประชุมของคุณกับพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวเพื่อให้เจ้าชาย Christof? " " ฉันไม่ได้ "ผมพูดด้วยความชัดเจน. แสดงออกเซอร์ของเลออนก็ยิ่งฟุ้งมากขึ้น. มองไปที่คิ้วของเขาขมวดกังวลผมเป็นคนใจร้อน อะไรคือมันมีผม messed up? แม้ว่าฉันไม่พบพ่อที่ฉันแทบจะไม่เคยเห็นฉันไม่เคยคิดว่ามันเป็นข้อมูลที่ฉันต้องการที่จะออกจากทางของฉันที่จะรายงานไป แต่ฉันได้รับการผิด? "เอ่อ, อืมม ... " เงียบตลอดเวลาที่เซอร์ Leonhard เอาแจ้งให้ทราบล่วงหน้าของตนเองสงสัยของฉันขึ้นรูปและการชะลอตัวการแสดงออกของเขาเหมือนกับว่าเขากำลังพยายามที่จะแจ้งให้เราสงบลง. " อ่ามันเป็นอะไร ผมไม่ได้วิจารณ์คุณปริ๊นเซ โปรดอย่าทำเช่นใบหน้ากังวล. " ฉันต้องดูน่าสงสารอย่างแน่นอน. เซอร์ Leonhard ยิ้มเหมือนกับว่าเขากำลังพยายามที่จะทำให้เด็กรู้สึกดีขึ้น ผมไม่ได้ว่ามีความสุขที่จะได้รับการปฏิบัติเหมือนเด็ก แต่ตอนนี้โล่งใจของฉันในแง่ไกลกังวลของฉัน. ฉันดีใจมากเลย ... ฉันไม่ได้ทำให้เขาบ้า. "เจ้าฟ้าของคุณ ... " "ใช่?" "เรื่อง คุณมีแนวโน้มที่จะใช้ร่วมกับฉันได้คุณไม่ได้พิจารณาร่วมกันกับเจ้าชายคริส? " " หือ? " ในคำถามที่ไม่คาดคิดผมจ้องด้วยดวงตาที่เบิกกว้าง. มันต้องใช้เวลาสักครู่สำหรับสมองของฉันที่จะจับขึ้น เรื่องที่ผมบอกเซอร์ Leonhard ... ในคำอื่น ๆ บอกน้องชายของฉันได้อย่างไร เกี่ยวกับฉันรู้เกี่ยวกับอนาคตหรือไม่นั่นคือ ... "ไม่ใช่" มันหลุดออก, รวดเร็วและโดยไม่ลังเล. "ผมไม่สามารถบอกเขา ถ้าฉันต้องผมค่อนข้างจะบอกพ่อของฉัน "ผมพูดอย่างเด็ดขาด. ตาเซอร์ Leonhard เปิดกว้างที่สุดเท่าที่มีการเหมืองแร่. ปากลดลงเปิดและดวงตากลม ผมอยากจะใช้เวลาของฉันเพลิดเพลินกับเขาทำเช่นการแสดงออกที่หายาก แต่เป็นเวลาที่ไม่เหมาะสมอย่างสิ้นเชิง. ฉันล้างลำคอของฉันที่จะครอบคลุมถึงแยกที่สองของฉันของเสน่ห์และยังคงอธิบายตัวเอง. "เรื่องของฉันทำให้รู้สึกไม่ แต่ฉัน M แน่ใจว่าพี่ชายของฉันยังคงเชื่อฉัน นอกจากนี้ผมไม่เชื่อว่ามันจะเป็นเพื่อประโยชน์ของฉันสำหรับหลักสูตรใดการกระทำของฉันใช้เวลาจากที่นี่ที่ออก. " " จากนั้น whyever? " " ในขณะที่คริสเป็นพี่ชายของฉันในเวลาเดียวกันเขายังเป็นทายาท ราชบัลลังก์ ฉันจะต้องไม่ทำอะไรที่จะมีอิทธิพลต่อเขาเช่นให้เขาข้อมูลที่อาจจะหรืออาจจะไม่เป็นจริง อนาคตผมเห็นได้เริ่มขึ้นแล้วที่จะเปลี่ยนแปลงและไม่สิ่งหนึ่งที่ยังคงอยู่ที่สำหรับบาง. " " พระราชอำนาจของคุณ ... " " นั่นคือที่ฉันยืน. " หลังจากที่ผมทำให้เขามีเหตุผลที่น่าเชื่อถือ, การแสดงออกที่รุนแรงของฉันยังคงไม่เปลี่ยนแปลงเป็นฉัน เพิ่มความคิดอีก. "ถ้าอนาคตผมได้เห็นกำลังจะมาจริงบางลงถนนพี่ชายของฉันวันหนึ่งจะต้องใช้ฉันเพื่อประโยชน์ของราชอาณาจักรที่เขาจะไม่? ไม่เป็นพี่ชายของฉัน แต่เป็นเจ้าชาย. " " ............ "