In 1498, the Portuguese explorer Va

In 1498, the Portuguese explorer Vasco da Gama visited the Tanzanian coast. Later, in 1506, the Portuguese succeeded in controlling most of the Southeast African littoral.[citation needed] In 1699, the Portuguese were ousted from Zanzibar by Omani Arabs.[citation needed]

Claiming the coastal strip, Omani Sultan Seyyid Said moved his capital to Zanzibar City in 1840. During this time, Zanzibar became the centre for the Arab slave trade.[27] Between 65% and 90% of the population of Arab-Swahili Zanzibar was enslaved.[28] One of the most infamous slave traders on the East African coast was Tippu Tip, who was himself the grandson of an enslaved African. The Nyamwezi slave traders operated under the leadership of Msiri and Mirambo.[29] According to Timothy Insoll, "Figures record the exporting of 718,000 slaves from the Swahili coast during the 19th century, and the retention of 769,000 on the coast."[30]

In the late 19th century, Imperial Germany conquered the regions that are now Tanzania (minus Zanzibar) and incorporated them into German East Africa. The post–World War I accords and the League of Nations charter designated the area a British Mandate, except for the Kionga Triangle, a small area in the southeast that was incorporated into Portuguese East Africa (later Mozambique).

During World War II, about 100,000 people from Tanganyika joined the Allied forces[31] and were among the 375,000 Africans who fought with those forces.[32] Tanganyikans fought in units of the King's African Rifles during the East African Campaign in Somalia and Abyssinia against the Italians, in Madagascar against the Vichy French during the Madagascar Campaign, and in Burma against the Japanese during the Burma Campaign.[32] Tanganyika was an important source of food during this war, and its export income increased greatly compared to the pre-war years of the Great Depression[31] Wartime demand, however, caused increased commodity prices and massive inflation within the colony.[33]

In 1954, Julius Nyerere transformed an organisation into the politically oriented Tanganyika African National Union (TANU). TANU's main objective was to achieve national sovereignty for Tanganyika. A campaign to register new members was launched, and within a year TANU had become the leading political organisation in the country. Nyerere became Minister of British-administered Tanganyika in 1960 and continued as prime minister when Tanganyika became independent in 1961.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ใน 1498, explorer โปรตุเกสวาสโกดากามาเยือนฝั่งแทนซาเนีย ในภายหลัง ใน 1506 โปรตุเกสประสบความสำเร็จในการควบคุมส่วนใหญ่ในตะวันออกเฉียงใต้แอฟริกา littoral [แก้] ใน 1699 โปรตุเกสถูกขับออกไปจากแซนซิบาร์ โดยชาวอาหรับโอมาน [แก้]อ้างว่า แนวชายฝั่ง โอมานสุลต่าน Seyyid กล่าวว่าย้ายเป็นเมืองหลวงของแซนซิบาร์เมืองใน 1840 ในช่วงเวลานี้ แซนซิบาร์กลายเป็น ศูนย์กลางสำหรับการค้าทาสของอาหรับ [27] ระหว่าง 65% และ 90% ของประชากรของแซนซิบาร์อาหรับ-สวาฮีลีถูกครอบงำ [28] หนึ่งพ่อค้าทาสน่าอับอายมากที่สุดบนชายฝั่งแอฟริกาตะวันออกคือ Tippu คำแนะนำ ผู้เป็นหลานของทาสแอฟริกันตัวเอง พ่อค้าทาส Nyamwezi ดำเนินการภายใต้การนำของ Msiri และ Mirambo [29] ตามการ Insoll ทิโมธี "ตัวเลขบันทึกการส่งออกของทาส 718,000 จากฝั่งสวาฮิลีในศตวรรษที่ 19 และการเก็บรักษาของ 769,000 บนชายฝั่ง" [30]ในปลายศตวรรษ จักรวรรดิเยอรมนีเอาชนะในภูมิภาคที่ตอนนี้แทนซาเนีย (ลบแซนซิบาร์) และ incorporated เยอรมันแอฟริกาตะวันออก โพสต์ – โลกสงครามผมมติ และกำหนดกฎบัตรสันนิบาตพื้นที่มอบอำนาจอังกฤษ ยกเว้นสามเหลี่ยม Kionga พื้นที่ขนาดเล็กในตะวันออกเฉียงใต้ที่ถูกรวมอยู่ในโปรตุเกสแอฟริกา (โมซัมบิกภายหลัง)ในระหว่างสงครามโลกครั้งที่สอง ประมาณ 100,000 คนจากแทนกันยีกาเข้าร่วมกองกำลังพันธมิตร [31] และคนแอฟริกัน 375,000 ที่ต่อสู้กับกองกำลังเหล่านั้น [32] Tanganyikans ต่อสู้ในหน่วยปืนไรเฟิลของแอฟริกาแอฟริกาตะวันออกเสริมในโซมาเลียและ Abyssinia กับชาวอิตาลี ในมาดากัสการ์กับฝรั่งเศสวิชีเสริมมาดากัสการ์ และพม่ากับญี่ปุ่นพม่าเสริม [32] แทนกันยีกาเป็นแหล่งสำคัญของอาหารในระหว่างสงครามนี้ และกำไรส่งออกเพิ่มขึ้นอย่างมากเมื่อเทียบกับปีก่อนสงครามของความต้องการยามสงครามตกต่ำ [31] อย่างไรก็ตาม เกิดจากราคาสินค้าโภคภัณฑ์เพิ่มขึ้นและอัตราเงินเฟ้อมหาศาลภายในอาณานิคม [33]ในปี 1954 จูเลียสไนเปลี่ยนองค์กรเป็นการมุ่งเน้นทางการเมืองแทนกันยีกาแอฟริกาชาติสหภาพ (นะอุทัย) วัตถุประสงค์หลักของนะอุทัยได้บรรลุอธิปไตยชาติสำหรับแทนกันยีกา เปิดตัวแคมเปญการลงทะเบียนสมาชิกใหม่ และภายในหนึ่งปี นะอุทัยกลายเป็น องค์กรทางการเมืองชั้นนำในประเทศ สไนกลายเป็น แทนกันยีกายารัฐมนตรีของอังกฤษในปี 1960 และอย่างต่อเนื่องและเป็นนายกรัฐมนตรีแทนกันยีกาเป็นอิสระในปีค.ศ. 1961

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ใน 1498 นักสำรวจชาวโปรตุเกส Vasco da Gama เยือนชายฝั่งแทนซาเนีย ต่อมาในปี 1506 โปรตุเกสประสบความสำเร็จในการควบคุมมากที่สุดของฝั่งทะเลแอฟริกาตะวันออกเฉียงใต้. [อ้างจำเป็น] ใน 1699 โปรตุเกสถูกตัดขาดจากแซนซิบาร์โดยโอมานอาหรับ. [อ้างจำเป็น]

อ้างแถบชายฝั่ง, โอมานสุลต่าน Seyyid กล่าวว่าย้ายเมืองหลวงของเขา แซนซิบาร์ในเมือง 1840 ในช่วงเวลานี้แซนซิบาร์กลายเป็นศูนย์การค้าทาสอาหรับ. [27] ระหว่าง 65% และ 90% ของประชากรของประเทศอาหรับภาษาสวาฮิลีแซนซิบาร์ที่ถูกกดขี่. [28] หนึ่งในที่สุดพ่อค้าทาสที่น่าอับอายบนชายฝั่งแอฟริกาตะวันออกเป็นเคล็ดลับทิปปูซึ่งเป็นหลานชายของตัวเองของทาสแอฟริกัน Nyamwezi พ่อค้าทาสดำเนินการภายใต้การนำของ Msiri และ Mirambo ได้. [29] ตามที่ทิโมธี Insoll "ตัวเลขบันทึกการส่งออกของ 718,000 ทาสจากชายฝั่งภาษาสวาฮิลีในช่วงศตวรรษที่ 19 และการเก็บรักษา 769,000 บนชายฝั่ง." [30]

ในช่วงปลายศตวรรษที่ 19 จักรวรรดิเยอรมนีเอาชนะภูมิภาคที่ตอนนี้มีประเทศแทนซาเนีย (ลบแซนซิบาร์) และรวมพวกเขาเข้าไปในเยอรมันตะวันออกแอฟริกา โพสต์สงครามโลกครั้งที่สอดคล้องและสันนิบาตแห่งชาติกฎบัตรกำหนดพื้นที่อาณัติของอังกฤษยกเว้น Kionga สามเหลี่ยม, พื้นที่เล็ก ๆ ในทิศตะวันออกเฉียงใต้ที่ได้รับการจัดตั้งขึ้นเป็นภาษาโปรตุเกสแอฟริกาตะวันออก (ภายหลังโมซัมบิก).

ในช่วงสงครามโลกครั้งที่สองเกี่ยวกับ 100,000 คนจากยิกาเข้าร่วมกองกำลังพันธมิตร [31] และเป็นหนึ่งในกลุ่ม 375,000 แอฟริกันที่ต่อสู้กับกองกำลังเหล่านั้น. [32] Tanganyikans ต่อสู้ในหน่วยของปืนแอฟริกันของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวในช่วงหาเสียงแอฟริกาตะวันออกในโซมาเลียและเอธิโอเปียกับชาวอิตาเลียนในมาดากัสการ์กับวิชีฝรั่งเศสในช่วงหาเสียงมาดากัสการ์และในประเทศพม่ากับญี่ปุ่นในช่วงหาเสียงพม่า. [32] ยิกาเป็นแหล่งสำคัญของอาหารในสงครามครั้งนี้และรายได้การส่งออกเพิ่มขึ้นอย่างมากเมื่อเทียบกับปีก่อนสงครามของตกต่ำ [31] ความต้องการสงคราม แต่เกิดจากราคาสินค้าโภคภัณฑ์ที่เพิ่มขึ้นและอัตราเงินเฟ้อขนาดใหญ่ภายในอาณานิคม. [33]

ในปี 1954 จูเลียส Nyerere กลายเป็นองค์กรที่มุ่งเน้นการเข้าสู่การเมืองยิกาแอฟริกาสหภาพแห่งชาติ (TANU) วัตถุประสงค์หลัก TANU ก็คือการบรรลุอธิปไตยของชาติสำหรับยิกา การรณรงค์เพื่อลงทะเบียนสมาชิกใหม่ที่เปิดตัวและภายในปี TANU ได้กลายเป็นองค์กรทางการเมืองชั้นนำในประเทศ Nyerere กลายเป็นรัฐมนตรีว่าการกระทรวงอังกฤษยายิกาในปี 1960 และยังคงเป็นนายกรัฐมนตรีเมื่อยิกากลายเป็นอิสระในปี 1961

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ใน 1498 , explorer Vasco da Gama โปรตุเกสเยือนชายฝั่งแทนซาเนีย . ต่อมาในปี 1506 โปรตุเกสประสบความสำเร็จในการควบคุมส่วนใหญ่ของประเทศเอเชียตะวันออกเฉียงใต้แอฟริกา . [ อ้างอิงที่จำเป็น ] ใน 1699 โปรตุเกสถูกขับไล่จากแซนซิบาร์ โดยโอมานอาหรับ . [ อ้างอิงที่จำเป็น ]อ้างว่าแถบชายฝั่งโอมาน สุลต่าน seyyid บอกว่าย้ายเมืองหลวงของเขาเมืองแซนซิบาร์ใน 1840 . ในช่วงเวลานี้ , ซานกลายเป็นศูนย์การค้าทาสอาหรับ [ 27 ] ระหว่าง 65% และ 90% ของประชากรอาหรับภาษาสวาฮิลีแซนซิบาร์ถูกกดขี่ [ 28 ] หนึ่งในผู้ค้าทาสที่น่าอับอายมากที่สุดบนชายฝั่งแอฟริกาตะวันออกเป็น tippu ปลายที่ตัวหลานชายของทาสชาวแอฟริกัน และ Nyamwezi ค้าทาสภายใต้ภาวะผู้นำของ msiri และ mirambo [ 29 ] ตามทิโมธี insoll " ตัวเลขสถิติการส่งออกของ 718000 ทาสจากชายฝั่ง ภาษาไทย ในช่วงศตวรรษที่ 19 และความคงอยู่ของ 769000 บนชายฝั่ง " [ 30 ]ในปลายศตวรรษที่ 19 จักรวรรดิเยอรมันเข้ายึดครองภูมิภาคว่า ขณะนี้แทนซาเนีย ( ลบ Zanzibar ) และรวมไว้ในเยอรมันตะวันออกแอฟริกา . โพสต์ - สงครามและการจัดลีกของกฎบัตรสหประชาชาติเขตพื้นที่อาณัติอังกฤษ ยกเว้น kionga สามเหลี่ยม พื้นที่ขนาดเล็กในตะวันออกเฉียงใต้ที่ถูกรวมเข้าไปในโปรตุเกสแอฟริกาตะวันออก ( ต่อมาโมซัมบิก )ในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง เรื่อง 100000 ผู้คนจากยิกาเข้าร่วมกองกำลังพันธมิตร [ 31 ] และในหมู่ชาวแอฟริกัน ที่สู้กับแรงบรรดาร [ 32 ] tanganyikans ทะเลาะกันในหน่วยของกษัตริย์ชาวปืนในแอฟริกาตะวันออกรณรงค์ในโซมาเลียและอะบิสซิเนียกับชาวอิตาเลียนในมาดากัสการ์กับ Vichy ฝรั่งเศสในช่วงรณรงค์ มาดากัสการ์ และในพม่าต่อต้านญี่ปุ่นในช่วงแคมเปญพม่า [ 32 ] ยิกาเป็นแหล่งสำคัญของอาหารในระหว่างสงครามนี้ และรายได้จากการส่งออกที่เพิ่มขึ้นอย่างมาก เมื่อเทียบกับก่อนสงครามปี Great Depression [ 31 ] สงครามความต้องการ อย่างไรก็ตาม จากราคาสินค้าที่เพิ่มขึ้นและอัตราเงินเฟ้อใหญ่ภายในอาณานิคม [ 33 ]ใน 1954 , จูเลียส Nyerere เปลี่ยนองค์กรในทางการเมืองเชิงยิกาแอฟริกาสหภาพแห่งชาติ ( จารุ ) วัตถุประสงค์หลักคือเพื่อให้บรรลุจารุเป็นอธิปไตยของชาติให้ยิกา . แคมเปญเพื่อลงทะเบียนสมาชิกใหม่เปิดตัว และภายใน 1 ปี ได้กลายเป็นองค์กรชั้นนําจารุทางการเมืองในประเทศ กลายเป็นรัฐมนตรีว่าการกระทรวงอังกฤษทดสอบ Nyerere ยิกาในปี 1960 และยังคงเป็นนายกรัฐมนตรีเมื่อยิกาเป็นอิสระในปี 1961 .