Place brands exist in various forms

Place brands exist in various forms (e.g., in the branding of nations, cities, regions
and tourism destinations) and there is no doubt that it is now well-established as an
area of academic study. Despite its long history, it was not until the last quarter of the
twentieth century that articles on place branding began to appear in the academic
literature (Kavaratzis 2005; Pike 2009). A recent study by Lucarelli and Berg (2011)
highlights, in particular, the rapid expansion in the number of articles published on place branding over the period 1988–2009. These appeared predominantly in urban
studies, tourism and geography journals, and more recently in marketing journals.
The latter combined mainstream branding theory with academic literature from the
other three disciplines which hitherto, had largely ignored both mainstream branding
theory and each other. As a result of this emerging convergence, it has been suggested

that “the focus of discussion for place branding has shifted…to business and
marketing” as the dominant perspective (Hanna and Rowley 2008, p. 69). This claim
may be contested, but there can be no doubt that these cross-disciplinary synergies
have led to a more holistic view of place branding. They have helped to develop
place branding theory which has, in turn, provided a broader platform for further
study and accelerated the process of research (Dinnie 2004; Kavaratzis 2005;
Hankinson 2007). This progress has encouraged the publication of a series of future
research agendas (for example, Pike 2009; Kavaratzis and Ashworth 2008; Dinnie
2008; Balakrishnan 2009; Hankinson 2010a) and the development of a more critical
perspective of place branding and marketing (Gertner 2011a, b).

This suggests that, although there is considerable potential for further interdisciplinary
synergy, there is some way to go before place branding can be regarded
as a mature academic domain. In particular, place branding research has only just
begun to take account of the significant deepening and broadening of the mainstream
branding domain which has taken place.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แบรนด์สถานที่อยู่ในรูปแบบต่าง ๆ (เช่นในการสร้างแบรนด์ของประเทศเมืองภูมิภาค
และแหล่งท่องเที่ยว) และมีข้อสงสัยว่าตอนนี้ดีขึ้นเป็นไม่มี
พื้นที่ของการศึกษาทางวิชาการ แม้จะมีประวัติศาสตร์อันยาวนานของมันไม่ได้จนกว่าไตรมาสสุดท้ายของ
ศตวรรษที่ยี่สิบที่บทความเกี่ยวกับการสร้างตราสินค้าที่เริ่มปรากฏให้เห็นในทางวิชาการ
วรรณกรรม (Kavaratzis 2005; หอก 2009) การศึกษาล่าสุดโดย Lucarelli และ Berg (2011)
ไฮไลท์โดยเฉพาะอย่างยิ่งการขยายตัวอย่างรวดเร็วในจำนวนของบทความที่ตีพิมพ์ในการสร้างตราสินค้าสถานที่ในช่วง 1988-2009 เหล่านี้ปรากฏส่วนใหญ่ในเมือง
การศึกษาการท่องเที่ยวและวารสารภูมิศาสตร์และเมื่อเร็ว ๆ นี้ในวารสารการตลาด.
หลังทฤษฎีการสร้างตราสินค้าหลักรวมกับวรรณกรรมวิชาการจาก
อีกสามสาขาวิชาซึ่งบัดนี้ได้ส่วนมากไม่สนใจการสร้างตราสินค้าทั้งหลัก
ทฤษฎีและอื่น ๆ อันเป็นผลมาจากการบรรจบกันเกิดขึ้นใหม่นี้จะได้รับการแนะนำว่า "โฟกัสของการสนทนาสำหรับการสร้างตราสินค้าที่ได้เปลี่ยน ... เพื่อธุรกิจและการตลาด "เป็นมุมมองที่โดดเด่น (ฮันนาและลีย์ 2008 พี. 69) การเรียกร้องนี้อาจจะเข้าร่วมแข่งขัน แต่จะมีข้อสงสัยว่าสิ่งเหล่านี้ทำงานร่วมกันข้ามทางวินัยไม่ได้นำไปสู่มุมมองแบบองค์รวมมากขึ้นของการสร้างตราสินค้าสถานที่ พวกเขาได้ช่วยในการพัฒนาทฤษฎีการสร้างตราสินค้าที่มีสถานที่ในการเปิดให้กว้างขึ้นสำหรับแพลตฟอร์มต่อการศึกษาและการเร่งกระบวนการของการวิจัย (เลี่ยมดินนี่ 2004; Kavaratzis 2005; Hankinson 2007) ความคืบหน้าเรื่องนี้ได้รับการสนับสนุนการตีพิมพ์ของชุดของอนาคตวาระการวิจัย (เช่นหอก 2009; Kavaratzis และแอชเวิร์ 2008; เลี่ยมดินนี่2008; บาลาค 2009; Hankinson 2010a) และการพัฒนาที่สำคัญมากขึ้นในมุมมองของการสร้างตราสินค้าสถานที่และการตลาด (Gertner 2011a b). นี้แสดงให้เห็นว่าถึงแม้จะมีศักยภาพมากสำหรับสหวิทยาการต่อการทำงานร่วมกันมีวิธีที่จะไปก่อนที่จะสร้างตราสินค้าที่สามารถถือบางอย่างเช่นโดเมนวิชาการผู้ใหญ่ โดยเฉพาะอย่างยิ่งการวิจัยการสร้างตราสินค้าที่มีเพียงแค่เริ่มที่จะใช้บัญชีของลึกที่สำคัญและการขยายสาขาโดเมนการสร้างตราสินค้าที่ได้เกิดขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สถานที่แบรนด์ที่มีอยู่ในรูปแบบต่างๆ ( เช่น ในการสร้างแบรนด์ของประเทศ , เมือง , ภูมิภาค
และการท่องเที่ยวจุดหมายปลายทาง ) และมีข้อสงสัยว่ามันคือตอนนี้ดีขึ้นเป็น
พื้นที่ของการศึกษาวิชาการ แม้จะมีประวัติศาสตร์อันยาวนานของมัน มันไม่ได้จนกว่าไตรมาสสุดท้ายของศตวรรษที่ยี่สิบที่บทความ
แบรนด์ที่เริ่มปรากฏในวรรณกรรมวิชาการ
( kavaratzis 2005 ; หอก 2009 )การศึกษาล่าสุดโดย ลูคาเรลลี่ และ เบิร์ก ( 2011 )
ไฮไลท์โดยเฉพาะการขยายตัวอย่างรวดเร็วในหมายเลขของบทความที่เผยแพร่ในช่วงปี 1988 ที่ตราสินค้า– 2009 ซึ่งจะปรากฏส่วนใหญ่ในเมือง
การศึกษา การท่องเที่ยว และภูมิศาสตร์วารสารและอื่น ๆเมื่อเร็ว ๆนี้ในวารสารการตลาด .
หลังรวมแบรนด์หลักทฤษฎีวิชาการวรรณกรรมจาก
อีก 3 สาขา ซึ่งแต่ก่อนมีไปละเว้นทั้งกระแสหลักและทฤษฎีการสร้างตราสินค้า
แต่ละอื่น ๆ ผลของการบรรจบกันใหม่ มันได้รับการแนะนำ

" เน้นอภิปรายเพื่อสร้างแบรนด์ที่ได้เปลี่ยน . . . เพื่อธุรกิจและการตลาด
" เป็นมุมมองเด่น ( ฮันนาและราลี 2008 , หน้า 69 ) นี้อาจจะทำให้การเรียกร้อง
,แต่จะมีข้อสงสัยว่าเหล่านี้ข้ามทางวินัย synergies
ทำให้ได้มุมมองแบบองค์รวมมากขึ้นของการสร้างตราสินค้า พวกเขาได้ช่วยพัฒนา
สถานที่ตราสินค้าทฤษฎีซึ่งมี จะจัดเวทีที่กว้างขึ้นสำหรับศึกษาต่อ
และเร่งกระบวนการของการวิจัย ( dinnie 2004 kavaratzis 2005 ;
; แฮนกินสัน 2007 ) ความก้าวหน้านี้ได้สนับสนุนสิ่งพิมพ์ของชุดของอนาคต
วาระการวิจัย ( ตัวอย่างเช่น ไพค์ 2009 kavaratzis ใกล้ dinnie 2008 และ 2008 ;
; Balakrishnan 2009 ; แฮนกินสัน 2010a ) และการพัฒนามุมมองที่สำคัญมากขึ้นของการสร้างตราสินค้าและการตลาดสถานที่
( gertner 2011a , B )

ซึ่งแสดงให้เห็นว่าแม้จะมีศักยภาพมากสำหรับเพิ่มเติมสหวิทยาการ
) , มี วิธีที่จะไปบางส่วนก่อนการสร้างตราสินค้าที่สามารถถือ
เป็นผู้ใหญ่ด้านโดเมน โดยเฉพาะสถานที่ตราสินค้า การวิจัยได้แค่
เริ่มใช้บัญชีสําคัญของ deepening และส่งเสริมตราสินค้าหลัก
โดเมนซึ่งได้เกิดขึ้น