1 IntroductionNowadays, firms opera

1 Introduction
Nowadays, firms operate in a global business environment which is characterized
by an increasing turbulence and competitiveness. This forces companies to
develop high quality products that meet consumers’ needs, quickly and at lower
costs than competitors. Therefore, on the one hand, this increasing competition has
forced firms to improve their internal operations. Another tendency for businesses
is to concentrate their efforts on their core activities and outsource non-core
activities. This phenomenon causes that variables related to quality, delivery and
price of products, depend not only on the capabilities of a company, but also
largely on the provider network it interacts with (Modi and Mabert 2007). On the
other hand, this increasing competition has driven firms to focus on integrating
their suppliers and customers into the overall value chain processes (Klein 2007;
Prajogo and Olhager 2012). Therefore, the integration among companies of supply
chain is a key factor for competitive position, especially when the environment is
characterized by uncertainty and dynamism (Youssef 1992; Handfiel and Nichols
1999; Frohlich and Westbrook 2001; Sanders 2007, 2012). This integration
involves upstream and downstream relationships. In this sense, Hammer (2001)
argues that successful companies are those that apply this approach in their
business activities by working closely with partners to design and manage processes
that go beyond their organizational boundaries. Harland et al. (2007) state
that in the current environment, in many cases, competition is not a matter of
company competitiveness, but a matter of supply chain competitiveness.
To achieve this integration, sharing relevant information among components of
the supply chain becomes crucial. Besides, in these situations information and
communications technologies in general, and the Internet and the Web in particular,
play a central role by allowing information sharing among suppliers and
customers while facilitating information availability by reducing the bullwhip
effect and improving quality. Thus, integration is a both sided advantage (suppliercustomer)
in a way that suppliers can organize detailed production and customers
are able to respond in time to market needs, reducing uncertainty, inventory levels
and costs (Lee and Whang 1998). Moreover, nowadays many companies have
integrated information and communication technologies (ICT) in their supply
chain, so companies facilitate the alignment of forecasting and scheduling of
operations between partners of supply chain, allowing better inter-firms coordination
(Prajogo and Olhager 2012). Concepts like e-commerce, e-procurement and
e-collaboration are now part of a dynamic supply chain in which the Internet turns
into a natural platform. In fact, the impact of the Internet on supply chain Management
allows sharing a large amount of information along the Supply Chain in
real time, including operations, logistics and strategic planning data. This circumstance
provides firms with more visibility, improves production planning,
inventory management, and distribution (Devaraj et al. 2007; Sanders 2007). The
purpose of this paper is threefold. Firstly, it intends to provide an extensive theoretical
framework on Supply Chain Management process integration.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แนะนำ 1
ปัจจุบัน บริษัทมีสภาพแวดล้อมทางธุรกิจทั่วโลกซึ่งเป็นลักษณะ
ด้วยความปั่นป่วนและการแข่งขันเพิ่มขึ้น บังคับบริษัท
พัฒนาผลิตภัณฑ์คุณภาพสูงที่ตรงกับความต้องการของผู้บริโภค และ ที่ต่ำรวดเร็ว
ต้นทุนคู่แข่ง ดังนั้น คง แข่งขันที่เพิ่มขึ้นนี้ได้
บังคับบริษัทเพื่อปรับปรุงการดำเนินงานภายใน แนวโน้มอื่นสำหรับธุรกิจ
นักเน้นกิจกรรมหลัก และให้บริการภายนอกไม่ใช่งานหลัก
กิจกรรม ปรากฏการณ์นี้ทำให้ตัวแปรที่เกี่ยวข้องกับคุณภาพ จัดส่ง และ
ราคาของผลิตภัณฑ์ ไม่เพียงแต่ขึ้นอยู่กับความสามารถของบริษัท แต่ยัง
ส่วนใหญ่บนเครือข่ายผู้ให้บริการจะโต้ตอบกับ (Modi และ Mabert 2007) ในการ
อีก แข่งขันที่เพิ่มขึ้นนี้ได้ขับเคลื่อนบริษัทให้ความสำคัญกับการรวม
ซัพพลายเออร์และลูกค้าเป็นค่าโดยรวมของกระบวนการลูกโซ่ (Klein 2007;
Prajogo และ Olhager 2012) ดังนั้น รวมบริษัทซัพพลาย
ลูกโซ่เป็นปัจจัยสำคัญสำหรับแข่งขันตำแหน่ง โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อมี
โดยความไม่แน่นอนและสามัคคี (Youssef 1992 Handfiel และนิโคล
1999 Frohlich และ Westbrook 2001 แซนเดอร์ส์ 2007, 2012) รวมนี้
เกี่ยวข้องกับความสัมพันธ์ขั้นต้นน้ำ และปลายน้ำ ในนี้รู้สึก ค้อน (2001)
จนว่า บริษัทประสบความสำเร็จเป็นผู้ที่ใช้วิธีนี้ในการ
กิจกรรมทางธุรกิจ โดยการทำงานอย่างใกล้ชิดกับคู่ค้าเพื่อออกแบบ และกระบวนการ
ที่เกินขอบเขตขององค์กร รัฐ Harland et al. (2007)
ว่า ในปัจจุบันสิ่งแวดล้อม ในหลายกรณี การแข่งขันไม่กี่
บริษัทแข่งขัน แต่เป็นเรื่องของซัพพลายเชนแข่งขัน
เพื่อให้บรรลุนี้รวม แบ่งปันข้อมูลที่เกี่ยวข้องระหว่างคอมโพเนนต์ของ
ซัพพลายเชนเป็นสิ่งสำคัญ นอกจาก ข้อมูลสถานการณ์เหล่านี้ และ
เทคโนโลยีสื่อสารทั่ว ไป และอินเทอร์เน็ต และเว็บโดยเฉพาะอย่างยิ่ง,
บทบาทศูนย์กลาง โดยให้ข้อมูลที่ใช้ร่วมกันระหว่างผู้จำหน่าย และ
ลูกค้าขณะที่อำนวยความสะดวกข้อมูลความพร้อมใช้งานโดยการลด bullwhip
ผลและปรับปรุงคุณภาพ รวมจึงเป็นทั้งหน้าประโยชน์ (suppliercustomer)
แบบว่า ซัพพลายเออร์สามารถจัดระเบียบรายละเอียดผลิตและลูกค้า
จะลดความไม่แน่นอน ระดับสินค้าคงคลังสามารถตอบสนองในเวลาที่ตลาดต้อง
และต้นทุน (ลีและ Whang 1998) นอกจากนี้ ทุกวันนี้หลายบริษัทมี
รวมข้อมูลและการสื่อสารเทคโนโลยี (ICT) ในการจัดหา
โซ่ เพื่อให้บริษัทช่วยจัดตำแหน่งของการคาดการณ์ และวางแผนของ
การดำเนินงานระหว่างพันธมิตรของห่วงโซ่อุปทาน ประสานงานระหว่างบริษัทดีให้
(Prajogo และ Olhager) แนวคิดเช่นอีคอมเมิร์ซ อีจัดซื้อ และ
อีร่วมเป็นส่วนหนึ่งของห่วงโซ่อุปทานแบบไดนามิกอินเทอร์เน็ตเปิด
เป็นแพลตฟอร์มธรรมชาติ ในความเป็นจริง ผลกระทบของอินเทอร์เน็ตกับอุปทานโซ่จัดการ
ช่วยแชร์ข้อมูลตลอดห่วงโซ่อุปทานในจำนวนมาก
เวลาจริง รวมทั้งการดำเนินงาน โลจิสติกส์ และข้อมูลการวางแผนเชิงกลยุทธ์ สถานการณ์นี้
ให้บริษัทมองเห็นมากขึ้น ปรับปรุงการวางแผนการผลิต,
สินค้าคงคลังการจัดการ และการจัดจำหน่าย (Devaraj et al. 2007 แซนเดอร์ส์ 2007) ใน
วัตถุประสงค์ของเอกสารนี้คือ threefold ประการแรก มันมีให้การทฤษฎี
กรอบการรวมกระบวนการบริหารห่วงโซ่อุปทาน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

1 บทนำ
ปัจจุบัน บริษัท ดำเนินงานในสภาพแวดล้อมทางธุรกิจทั่วโลกซึ่งเป็นลักษณะ
โดยความวุ่นวายที่เพิ่มขึ้นและการแข่งขัน กองกำลังนี้ บริษัท ในการ
พัฒนาผลิตภัณฑ์ที่มีคุณภาพสูงที่ตอบสนองความต้องการของผู้บริโภคได้อย่างรวดเร็วและลด
ค่าใช้จ่ายกว่าคู่แข่ง ดังนั้นบนมือข้างหนึ่งนี้การแข่งขันที่เพิ่มขึ้นได้
บังคับให้ บริษัท ในการปรับปรุงการดำเนินงานภายในของพวกเขา แนวโน้มสำหรับธุรกิจอื่น
คือการเน้นความพยายามของพวกเขาในกิจกรรมหลักของพวกเขาและภายนอกไม่ใช่ธุรกิจหลักของ
กิจกรรม ปรากฏการณ์นี้ทำให้เกิดตัวแปรที่เกี่ยวข้องกับการที่มีคุณภาพการส่งมอบและ
ราคาของผลิตภัณฑ์ที่ไม่เพียง แต่ขึ้นอยู่กับความสามารถของ บริษัท แต่ยัง
ส่วนใหญ่ในเครือข่ายของผู้ให้บริการที่จะมีปฏิสัมพันธ์กับ (Modi และ Mabert 2007) บน
มืออื่น ๆ นี้การแข่งขันที่เพิ่มขึ้นได้รับแรงผลักดัน บริษัท ให้ความสำคัญในการบูรณาการ
ซัพพลายเออร์และลูกค้าของพวกเขาในกระบวนการห่วงโซ่มูลค่าโดยรวม (ไคลน์ 2007;
Prajogo และ Olhager 2012) ดังนั้นการบูรณาการระหว่าง บริษัท ของอุปทาน
ห่วงโซ่เป็นปัจจัยที่สำคัญสำหรับตำแหน่งในการแข่งขันโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อสภาพแวดล้อมที่มี
ความโดดเด่นด้วยความไม่แน่นอนและชีวิตชีวา (เซฟ 1992; Handfiel และนิโคลส์
1999; Frohlich และ Westbrook 2001 แซนเดอ 2007 2012) บูรณาการนี้
เกี่ยวข้องกับความสัมพันธ์ที่ต้นน้ำและปลายน้ำ ในแง่นี้ค้อน (2001)
ระบุว่า บริษัท ประสบความสำเร็จเป็นคนที่ใช้วิธีการนี้ในการ
ดำเนินธุรกิจด้วยการทำงานอย่างใกล้ชิดกับคู่ค้าในการออกแบบและการจัดการกระบวนการ
ที่ไปไกลกว่าขอบเขตขององค์กรของพวกเขา ฮาร์แลนด์และอัล (2007) รัฐ
ที่อยู่ในสภาพแวดล้อมในปัจจุบันในหลายกรณีการแข่งขันไม่ได้เป็นเรื่องของ
การแข่งขันของ บริษัท แต่เรื่องของความสามารถในการแข่งขันของห่วงโซ่อุปทาน
เพื่อให้บรรลุการรวมกลุ่มนี้ใช้ข้อมูลร่วมกันในหมู่ผู้ที่เกี่ยวข้องส่วนหนึ่งของ
ห่วงโซ่อุปทานกลายเป็นสิ่งจำเป็น นอกจากนี้ในสถานการณ์เหล่านี้ข้อมูลและ
เทคโนโลยีการสื่อสารทั่วไปและอินเทอร์เน็ตและเว็บโดยเฉพาะอย่างยิ่ง
มีบทบาทสำคัญโดยการอนุญาตให้การแลกเปลี่ยนข้อมูลระหว่างซัพพลายเออร์และ
ลูกค้าในขณะที่การอำนวยความสะดวกพร้อมข้อมูลโดยการลด bullwhip
ผลและการปรับปรุงคุณภาพ ดังนั้นการรวมกลุ่มเป็นข้อได้เปรียบด้านทั้งสอง (suppliercustomer)
ในวิธีการที่ซัพพลายเออร์ที่สามารถจัดระเบียบรายละเอียดการผลิตและลูกค้า
สามารถที่จะตอบสนองในเวลาที่ความต้องการของตลาดลดความไม่แน่นอนระดับสินค้าคงคลัง
และค่าใช้จ่าย (วังลีและ 1998) นอกจากนี้ในปัจจุบันหลาย บริษัท ได้
บูรณาการข้อมูลและเทคโนโลยีการสื่อสาร (ICT) ในการจัดหาของพวกเขา
ห่วงโซ่, บริษัท เพื่ออำนวยความสะดวกในการจัดตำแหน่งของการคาดการณ์และการตั้งเวลาของ
การดำเนินงานระหว่างคู่ของห่วงโซ่อุปทานเพื่อให้ บริษัท ระหว่างการประสานงานที่ดีขึ้น
(Prajogo และ Olhager 2012) แนวคิดเช่น E-commerce, e จัดซื้อจัดจ้างและ
การทำงานร่วมกันอีเป็นส่วนหนึ่งของห่วงโซ่อุปทานแบบไดนามิกที่อินเทอร์เน็ตกลาย
เป็นแพลตฟอร์มที่เป็นธรรมชาติ ในความเป็นจริงผลกระทบของอินเทอร์เน็ตบนการบริหารจัดการห่วงโซ่อุปทาน
ที่ช่วยให้ใช้งานร่วมกันจำนวนมากของข้อมูลพร้อมซัพพลายเชนใน
เวลาจริงรวมทั้งการดำเนินงานโลจิสติกและการวางแผนเชิงกลยุทธ์ กรณีนี้
ให้ บริษัท ที่มีการมองเห็นมากขึ้นช่วยเพิ่มการวางแผนการผลิต,
การจัดการสินค้าคงคลังและการจัดจำหน่าย (Devaraj et al, 2007. แซนเดอ 2007)
วัตถุประสงค์ของบทความนี้เป็นสามเท่า ประการแรกก็ตั้งใจที่จะให้ทฤษฎีที่ครอบคลุม
กรอบในห่วงโซ่อุปทานกระบวนการบูรณาการการบริหารจัดการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

1 บทนำ
ปัจจุบันธุรกิจในสภาพแวดล้อมทางธุรกิจระดับโลกซึ่งเป็นลักษณะ
โดยการเพิ่มการความวุ่นวายและการแข่งขัน นี้บังคับให้บริษัท
พัฒนาผลิตภัณฑ์คุณภาพสูงที่ตอบสนองความต้องการของผู้บริโภคได้อย่างรวดเร็วและลดค่าใช้จ่าย
กว่าคู่แข่ง ดังนั้น ในมือข้างหนึ่งของการแข่งขันที่เพิ่มขึ้นนี้มีการบังคับให้ บริษัท ปรับปรุง
การดำเนินงานภายในของพวกเขาอีกแนวโน้มธุรกิจ
คือเน้นความพยายามของพวกเขาในกิจกรรมหลักของพวกเขา และ outsource กิจกรรมหลัก
ไม่ ปรากฏการณ์นี้สาเหตุที่ตัวแปรที่เกี่ยวข้องกับคุณภาพ การจัดส่ง และราคาของสินค้าขึ้นอยู่กับ
, ไม่เพียง แต่ในความสามารถของ บริษัท แต่ยัง
ส่วนใหญ่ที่ผู้ให้บริการเครือข่ายเพื่อค้นหา ( โมดิ และ mabert 2007 ) บน
มืออื่น ๆการแข่งขันที่เพิ่มขึ้นนี้ทำให้ บริษัท ที่มุ่งเน้นการรวม
ซัพพลายเออร์ และลูกค้าของพวกเขาในห่วงโซ่มูลค่าโดยรวมของกระบวนการ ( Klein 2007 ;
prajogo และ olhager 2012 ) ดังนั้น การบูรณาการระหว่างบริษัทของห่วงโซ่อุปทาน
เป็นปัจจัยสําคัญสําหรับตําแหน่งการแข่งขัน โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อสภาพแวดล้อม
ลักษณะความไม่แน่นอนและพลวัต ( 30 handfiel 1992 ; และ นิโคล
2542 ;โฟรลิก Westbrook 2001 และ 2007 ; Sanders , 2012 ) นี้เกี่ยวข้องกับความสัมพันธ์และบูรณาการ
ต้นน้ำปลายน้ำ ในความรู้สึกนี้ , ค้อน ( 2544 ) ระบุว่า บริษัทประสบความสําเร็จ
เป็นผู้ที่ใช้วิธีการนี้ในกิจกรรมทางธุรกิจของพวกเขาโดยการทำงานอย่างใกล้ชิดกับคู่ค้า

เพื่อออกแบบและจัดการกระบวนการขององค์การที่เกินขอบเขต ฮาร์แลนด์ et al .
( 2007 ) รัฐในสภาพแวดล้อมปัจจุบัน ในหลายกรณี มีการแข่งขันไม่สำคัญ
การแข่งขันบริษัท แต่เป็นเรื่องของการแข่งขันในห่วงโซ่อุปทาน .
เพื่อให้บรรลุรวมนี้ แชร์ข้อมูลระหว่างคอมโพเนนต์ของ
ห่วงโซ่อุปทานเป็นสำคัญ นอกจากนี้ ในสถานการณ์แบบนี้ และข้อมูล
การสื่อสารทั่วไปและอินเทอร์เน็ตและเว็บโดยเฉพาะ
มีบทบาทกลาง โดยให้ข้อมูลที่ใช้ร่วมกันระหว่างซัพพลายเออร์ และลูกค้า ในขณะที่สกรีน
ความพร้อมของข้อมูลโดยการลด bullwhip ผลและการปรับปรุงคุณภาพ ดังนั้น การรวมเป็นประโยชน์ทั้งสองด้าน ( suppliercustomer )
ในทางที่ซัพพลายเออร์ที่สามารถจัดการรายละเอียดของการผลิตและลูกค้า
สามารถตอบสนองในเวลาที่ความต้องการตลาด การลดระดับสินค้าคงคลัง
ความไม่แน่นอนและค่าใช้จ่าย ( ลี และหวาง 1998 ) นอกจากนี้ ปัจจุบันหลาย บริษัท มีเทคโนโลยีการสื่อสารและบูรณาการ
สารสนเทศ ( ICT ) ในการจัดหา
โซ่ , บริษัทอำนวยความสะดวกในการพยากรณ์และวางแผนการดำเนินงานของ
ระหว่างพันธมิตรในห่วงโซ่อุปทาน การอนุญาตให้ บริษัท ที่ดีระหว่างการประสานงาน
( prajogo และ olhager 2012 ) แนวคิดเช่นระบบ e-commerce และ
คอลลาบ รชั่น ตอนนี้เป็นส่วนหนึ่งของห่วงโซ่อุปทานแบบไดนามิกที่อินเทอร์เน็ตกลายเป็น
ในแพลตฟอร์มธรรมชาติ ในความเป็นจริง , ผลกระทบของอินเทอร์เน็ตในการจัดการห่วงโซ่อุปทานช่วยให้การแบ่งปันข้อมูลจํานวนมาก ตามห่วงโซ่อุปทานใน
เวลาจริง รวมทั้งการดำเนินงานโลจิสติกและข้อมูลการวางแผนเชิงกลยุทธ์ นี้มี บริษัท ที่มีการมองเห็นมากขึ้นสถานการณ์

ปรับปรุงการวางแผนการผลิตการจัดการสินค้าคงคลังและการกระจาย ( devaraj et al . 2007 ; Sanders 2007 )
วัตถุประสงค์ของบทความนี้คือสามเท่า ตอนแรกก็ตั้งใจจะให้ครอบคลุมทฤษฎี
กรอบกระบวนการบูรณาการการจัดการซัพพลายเชน