he speaker says that, wandering lik

he speaker says that, wandering like a cloud floating above hills and valleys, he encountered a field of daffodils beside a lake. The dancing, fluttering flowers stretched endlessly along the shore, and though the waves of the lake danced beside the flowers, the daffodils outdid the water in glee. The speaker says that a poet could not help but be happy in such a joyful company of flowers. He says that he stared and stared, but did not realize what wealth the scene would bring him. For now, whenever he feels “vacant” or “pensive,” the memory flashes upon “that inward eye / That is the bliss of solitude,” and his heart fills with pleasure, “and dances with the daffodils.”
 

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ลำโพงเขากล่าวว่า หลงเหมือนเมฆลอยอยู่เหนือเนินเขาและหุบเขา เขาพบเขตแดฟโฟดิลส์ข้างทะเลสาบ ดอกไม้เต้นรำ กระพือยืดไม่รู้จบตามชายฝั่ง และแม้ว่าคลื่นของทะเลสาบเต้นข้าง ๆ ดอกไม้ มิใช่ยิ่งกว่าน้ำในกลี ลำโพงบอกว่า กวีไม่สามารถช่วยเหลือแต่มีความสุขในบริษัทสุขของดอกไม้ เขากล่าวว่า เขาจ้องมอง และจ้องมอง แต่ไม่รู้อะไรให้ฉากจะนำเขา สำหรับตอนนี้ เมื่อเขารู้สึกว่า "ว่าง" หรือ "pensive หน่วยความจำกะพริบเมื่อ" ตาที่เข้าด้านในที่เป็นความสุขความสันโดษ, " และหัวใจของเขาเต็มไป ด้วยความสุข, " และเต้น ด้วยมิใช่ " 

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ลำโพงเขาบอกว่าหลงเหมือนเมฆลอ​​ยอยู่เหนือเนินเขาและหุบเขาเขาพบข้อมูลของแดฟโฟดิข้างทะเลสาบ เต้นรำ, ดอกไม้กระพือยืดอย่างไม่มีที่สิ้นสุดตามชายฝั่งและแม้ว่าคลื่นของทะเลสาบเต้นข้างดอกไม้, แดฟโฟดิยิ่งกว่าน้ำใน Glee ลำโพงกล่าวว่าเป็นกวีไม่สามารถช่วย แต่จะมีความสุขใน บริษัท ดังกล่าวมีความสุขของดอกไม้ เขาบอกว่าเขาจ้องมองและจ้อง แต่ไม่ได้ตระหนักถึงสิ่งที่มั่งคั่งฉากที่จะทำให้เขา สำหรับตอนนี้เมื่อใดก็ตามที่เขารู้สึกว่า "ว่าง" หรือ "หม่น" หน่วยความจำกะพริบเมื่อ "ที่เข้าตา / นั่นคือความสุขของความเหงา" และหัวใจของเขาเติมเต็มด้วยความสุข "และเต้นรำกับแดฟโฟดิได้."