Keywords Community-based forest man

Keywords

Community-based forest management;
Financial viability;
Amazon;
Brazil;
Participatory research

1. Introduction

Collective management of forests for commercial purposes provides an alternative paradigm to the traditional model of the firm as a private enterprise, and presents unique institutional and economic challenges (Antinori, 2005). Often termed community-based forest management, this collective model came to the fore in the 1980s (Amaral and Amaral Neto, 2005, Bray et al., 2005 and Scherr et al., 2004), and was linked to global concerns and efforts to protect natural tropical forests from deforestation and degradation, to reduce poverty and inequality in rural areas, and to integrate more relevant and just development assistance to communities (Charnley and Poe, 2007). Its rise also coincided with rapid devolution of forested lands to communities (Agrawal and Gibson, 1999 and Stone and d' Andrea, 2001), such that nearly one-fourth of the forest estate in developing countries is currently owned and/or controlled by low-income forest communities (White and Martin, 2002). This global trend continues, though with obstacles and at a slower pace (Sunderlin et al., 2005), amidst growing evidence that community forest management plays an important role in limiting deforestation in the tropics (Bray et al., 2008, Ellis and Porter-Bolland, 2008, Nepstad et al., 2006 and Porter-Bolland et al., 2012).

Although many community-based forest enterprises (CFEs) are focused on commercial production, they must often still strive to balance social, political, and income motivations, for example the maximization of jobs versus profit. In addition, as CFEs in the tropics also typically operate under conditions of low levels of worker training, inadequate capital, insecure property rights, restricted market access and information, and small scales of production, it is inevitable that financial viability will also be a challenge. Nonetheless, some studies have concluded that CFEs were not only viable, but had rates of return ranging from 20 to 81% (Medina and Pokorny, 2008 and Torres-Rojo et al., 2005). However, these studies frequently excluded costs that are typically subsidized, especially technical assistance and machinery costs (Antinori, 2005 and Pinho de Sa and de Assis Correa Silva, 2004). Inconsistent methodologies even within studies (e.g., Antinori, 2005) also make it difficult to compare study results. A notable exception is a study by Medina and Pokorny (2008) that occurred concurrent to this one and included two of the same CFEs. While they used consistent methodologies within their study, since these methods were different from ours, their results also differed from ours (this is further elaborated in the Discussion section).

Community-based forest enterprises are important actors in sustainable forest management in the Brazilian Amazon, where communities control nearly 60% of the public forests (SFB and MMA, 2009). Successful CFEs could provide multiple benefits to Brazilian society, including a higher standard of living for rural communities, improved governance of natural resources, and conservation of biological diversity. Community forestry in the Amazon was heavily subsidized from the mid 1990s to the late 2000s, but subsidies have been reduced dramatically in recent years in this region and elsewhere in Latin America (e.g., Mexico, Guatemala).

We report on the financial viability of three CFEs in the Brazilian Amazon using a consistent methodology aimed at full cost accounting (i.e., we included all costs, even those normally subsidized). Each CFE had been in operation for at least a couple of years, and as such, each case study captures the accumulated experience of each CFE along a dynamic, but poorly understood, learning curve. Not surprisingly, our full cost accounting methodology resulted in consistently lower profitability estimates than most other studies to date.
2. Community-based Forest Enterprises in the Brazilian Amazon

Community-based forest management projects for timber production in Brazil began in the mid 1990s.1 In 2000, Amaral and Amaral Neto reported 14 such pilot projects in the legal Brazilian Amazon. In 2006, the number of communities that had submitted timber management plans in the region dramatically rose to 176 (IEB, 2006), although only about one-third followed through with the plans. Several pilot CFEs received financial support from the government program Support for Sustainable Forest Management in the Amazon (ProManejo) from 1999 to 2007 (ProManejo, 2006a).2 This support was based on the hope that community forest management would provide a higher standard of living for rural communities, improve natural resource governance and biodiversity conservation, and generate sources of wood produced both legally and in a more environmentally sustainable way (Amaral and Amaral Neto, 2000).

CFEs in the region share many challenges, of which securing land tenure is the most fundamental. In 2000, 57% of the pilot CFE projects were on untitled land (Amaral and Amaral Neto, 2000). However, as the area under “community use” has reached nearly 60% of the Amazon's public forests and is expected to increase each year as the federal government parcels out public forests for industrial concessions and community use (SFB and MMA, 2009), tenure should be less of an obstacle and communities are expected to play an increasingly important role as forest managers. Another challenge arises from the typical 3-year project funding cycle — after three years most CFEs are facing first-time harvest and timber sale challenges.3 In addition, given tight operational time constraints, all-too-common bureaucratic delays have posed an enormous risk for communities and timber buyers. Perhaps because of preoccupations with these difficult conditions, no CFEs have accessed the few affordable credit programs available (Amaral and Amaral Neto, 2000; personal observations), which may be critical sources of capital when subsidies end. Finally, CFEs have difficulty staying informed of the market (market prices and products demanded), and commonly small volumes, low quality products, and isolation make it difficult to access markets that pay higher prices for legal wood from managed sources. Some CFEs have sought to overcome these challenges through collaboration with other CFEs and/or companies, and participation in forest certification systems.

Despite these challenges, the expectation has been that, with donor support and accumulation of experience and knowledge, pilot projects could develop into financially viable CFEs after a few years. To date, however, the pilot projects have had difficulty getting management plans approved (due in large part to bureaucratic holdups) thus delaying timber harvests and sales. Those pilot projects that have completed timber sales have had difficulty competing with both industrial operations (with large volumes and established market networks), as well as illegal operations (whose low costs and market dominance keep prices artificially low). Profitability analyses of CFEs have been limited (Amaral and Amaral Neto, 2000 and Sabogal et al., 2008), and differences in methodology and reporting of results make meaningful comparisons of the few existing studies difficult. Since ProManejo ended in 2007 and the Brazilian pilot projects/CFEs face reduced or discontinued subsidies, it is timely to assess financial viability and consider if incomes and profits are sufficient for community-based forest management to become a competitive and compelling land-use.
3. Community-based Forest Enterprise Case Studies

Of the 16 CFEs in the states of Acre, Amazonas, and Pará that had sold wood since 2005, or would be ready to sell by the end of 2008, we chose three for our financial analysis (Fig. 1). These were chosen to capture diversity in scale, production, and location for CFEs (Table 1). While the case studies illustrate diversity among Brazilian CFEs, they are not necessarily representative of all CFEs in the region. Further, although we sought a range of CFEs to study, we were unable to implement a true experimental design. Thus, it was not possible to unambiguously isolate the impacts of various factors on profitability. However, based on our empirical analysis and observations, we summarize the operating conditions that appear to improve or hinder profitability for the cases investigated.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คำสำคัญ การจัดการป่าชุมชน คุ้มทุน อเมซอน บราซิล วิจัยแบบมีส่วนร่วม1. บทนำจัดการรวมของป่าพาณิชย์ให้การกระบวนทัศน์ทางเลือกกับรูปแบบดั้งเดิมของบริษัทเป็นองค์กรเอกชน และแสดงเฉพาะสถาบัน และเศรษฐกิจท้าทาย (Antinori, 2005) มักจะเรียกว่าการจัดการป่าชุมชน นี้รวมรุ่นมาในทศวรรษ 1980 (Amaral และ Amaral Neto ปี 2005, Bray et al., 2005 และเชอร์ et al., 2004), การลำเลียงสา และถูกเชื่อมโยงกับโลกความกังวลและความร้อนป้องกันการทำลายป่าและการลด การลดความยากจนและความไม่เท่าเทียมกันในชนบท และ การรวมขึ้นที่เกี่ยวข้อง และเพียงพัฒนาช่วยเหลือชุมชน (Charnley และท่าโพธิ์, 2007) เพิ่มขึ้นของยังร่วมกับที่ดินป่าไม้เพื่อชุมชน (Agrawal และกิบ สัน 1999 และหิน และ d' Andrea, 2001), ขึ้นอย่างรวดเร็วเช่นที่เกือบหนึ่งส่วนสี่ของฟอเรสท์เอสเตทในประเทศกำลังพัฒนาเป็นปัจจุบันเป็นเจ้าของ หรือควบคุม โดยชุมชนป่าแนซ์ (ขาวและมาร์ติน 2002) แนวโน้มโลกนี้ยังคง แม้ว่า มีอุปสรรค และความช้าก้าว (Sunderlin et al., 2005), ท่ามกลางการเติบโตหลักฐานที่ว่า การจัดการป่าชุมชนมีบทบาทสำคัญในการจำกัดการตัดไม้ทำลายป่าในเขตร้อน (Bray et al., 2008 เอลลิสและกระเป๋า Bolland, 2008, Nepstad และ al., 2006 และกระเป๋า Bolland et al., 2012)แม้ว่าหลายองค์กรป่าชุมชน (CFEs) จะมุ่งเน้นการผลิตเชิงพาณิชย์ พวกเขาต้องมุ่งมั่นมักจะยังคงสมดุลสังคม การเมือง และรายได้โต่ง เช่น maximization ของงานเมื่อเทียบกับกำไร นอกจากนี้ เป็น CFEs ในเขตร้อนโดยทั่วไปยังมีภายใต้เงื่อนไขของระดับต่ำของผู้ปฏิบัติงานในการฝึกอบรม เงินทุนไม่เพียงพอ ทรัพย์สินไม่ปลอดภัย เข้าตลาดจำกัด และข้อมูล และเครื่องชั่งน้ำหนักขนาดเล็กผลิต ได้หลีกเลี่ยงไม่ได้ว่า ความคุ้มทุนจะเป็นเรื่องที่ท้าทาย กระนั้น บางการศึกษาได้สรุปว่า CFEs เท่านั้นไม่สามารถทำงานได้ แต่มีอัตราผลตอบแทนตั้งแต่ 20 ถึง 81% (เมดินา และ Pokorny, 2008 และ Rojo ทอร์เรส et al., 2005) อย่างไรก็ตาม ศึกษาเหล่านี้มักไม่รวมต้นทุนที่ทดแทนกันได้โดยทั่วไป ทางเทคนิคโดยเฉพาะอย่างยิ่งความช่วยเหลือและเครื่องจักรต้นทุน (Antinori, 2005 และเด Pinho Sa และเดอช่วยเหลือต่อ Silva, 2004) หลักสูตรไม่สอดคล้องกันแม้แต่ในการศึกษา (เช่น Antinori, 2005) นอกจากนี้ยัง ทำการเปรียบเทียบผลการศึกษา ข้อยกเว้นที่โดดเด่นเป็นการศึกษา โดยนาและ Pokorny (2008) ที่เกิดขึ้นพร้อมการรวมสองของ CFEs เดียวกัน ในขณะที่พวกเขาใช้วิธีสอดคล้องกันในการเรียน เนื่องจากวิธีการเหล่านี้ไม่แตกต่างจากเรา ผลลัพธ์ยังแตกต่างจากเรา (นี้คือเพิ่มเติม elaborated ในส่วนอภิปราย)วิสาหกิจชุมชนป่าเป็นนักแสดงสำคัญในการจัดการป่าไม้อย่างยั่งยืนในอเมซอนบราซิล ที่ชุมชนควบคุมเกือบ 60% ของป่าสาธารณะ (SFB และ MMA, 2009) CFEs ประสบความสำเร็จสามารถให้ประโยชน์หลายสังคมบราซิล รวมทั้งความสูงมาตรฐานของที่อยู่อาศัยสำหรับชุมชนชนบท กำกับดูแลกิจการที่ดีของทรัพยากรธรรมชาติและอนุรักษ์ความหลากหลายทางชีวภาพ วนศาสตร์ชุมชนในอเมซอนถูกมากทดแทนกันได้จากปี 1990 กลางถึง 2000s สาย ได้เงินอุดหนุนลดลงอย่างมากในปีที่ผ่านมา ในภูมิภาคนี้ และที่อื่น ๆ ในสหรัฐอเมริกา (เช่น เม็กซิโก กัวเตมาลา)เรารายงานการคุ้มทุนของ CFEs สามใน Amazon บราซิลที่ใช้วิธีการสอดคล้องลงบัญชีต้นทุนเต็ม (เช่น เรารวมต้นทุนทั้งหมด แม้เหล่านั้นโดยปกติทดแทนกันได้) CFE แต่ละได้ในการดำเนินการสำหรับคู่น้อยของปี และเป็นเช่นนั้น แต่ละกรณีศึกษารวบรวมประสบการณ์สะสมของแต่ละ CFE ตามเส้นโค้งการเรียนรู้แบบไดนามิก แต่งาน เข้าใจ ไม่น่าแปลกใจ วิธีการบัญชีต้นทุนเต็มของผลในการประเมินผลกำไรสม่ำเสมอต่ำกว่าการศึกษาอื่น ๆ ส่วนใหญ่วันที่2. ชุมชนป่าวิสาหกิจในอเมซอนบราซิลโครงการบริหารจัดการป่าชุมชนการผลิตยางพาราในประเทศบราซิลเริ่มต้นขึ้นในกลาง 1990s.1 ในปี 2000, Amaral และ Amaral Neto รายงาน 14 เช่นโครงการนำร่องในอเมซอนบราซิลตามกฎหมาย ในปี 2006 จำนวนชุมชนที่ได้ยื่นแผนบริหารจัดการยางพาราในภูมิภาคอย่างมาก กุหลาบไป 176 (IEB, 2006), แม้เพียงประมาณหนึ่งในสามตามผ่านกับแผนการ นำร่องหลาย CFEs ได้รับเงินสนับสนุนจากรัฐบาลโปรแกรมสนับสนุนการจัดการป่าไม้อย่างยั่งยืนในอเมซอน (ProManejo) จากปี 1999 ถึงปี 2007 (ProManejo, 2006a) 2 สนับสนุนนี้เป็นไปตามหวังว่า การจัดการป่าชุมชนจะให้สูงกว่ามาตรฐานของกินสำหรับชุมชนชนบท ปรับปรุงการบริหารจัดการทรัพยากรธรรมชาติและอนุรักษ์ความหลากหลายทางชีวภาพ และสร้างแหล่งไม้ผลิตทั้งตามกฎหมาย และ ในทางอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมมากขึ้น (Amaral และ Amaral Neto, 2000)CFEs ในภูมิภาคร่วมกันความท้าทายมาก เป็นพื้นฐานที่สุดของการรักษาความปลอดภัยอายุงาน ใน 2000, 57% ของโครงการนำร่อง CFE ที่บนบกไม่มีชื่อ (Amaral และ Amaral Neto, 2000) อย่างไรก็ตาม เป็นพื้นที่ภายใต้ "ชุมชนใช้" ได้ถึงเกือบ 60% ของป่าสาธารณะของ Amazon และคาดว่าจะเพิ่ม หีบห่อแต่ละปีเป็นรัฐบาลออกป่าสาธารณะสำหรับสัมปทานอุตสาหกรรม และชุมชนใช้ (SFB และ MMA, 2009), อายุงานควรน้อยกำแพง และคาดว่าจะมีบทบาทสำคัญมากขึ้นเป็นผู้จัดการป่าชุมชน อีกความท้าทายเกิดขึ้นจากโครงการ 3 ปีโดยทั่วไปทุนรอบ — หลังจากสามปี CFEs ส่วนใหญ่จะหันหน้าเก็บเกี่ยวครั้งแรก challenges.3 ขายไม้นอกจากนี้ กำหนดข้อจำกัดเวลาดำเนินงานแน่น ความล่าช้าราชการทั้งหมดเกินไปทั่วไป-มีอึ้งเป็นความเสี่ยงอย่างมากสำหรับชุมชนและซื้อไม้ อาจเนื่องจาก preoccupations มีเงื่อนไขเหล่านี้ยาก CFEs ไม่เข้าถึงสินเชื่อราคาไม่แพงโปรแกรมไม่มี (Amaral และ Amaral Neto, 2000 ข้อสังเกตส่วนตัว), ซึ่งอาจเป็นแหล่งสำคัญของทุนเมื่อสิ้นสุดเงินอุดหนุนได้ สุดท้าย CFEs มีความยากลำบากที่พักข่าวสารของตลาด (ราคาตลาดและผลิตภัณฑ์ที่ต้องการ), และขนาดเล็กโดยทั่วไปปริมาณ คุณภาพต่ำ และแยกทำให้ยากต่อการเข้าถึงตลาดที่จ่ายราคาที่สูงขึ้นสำหรับกฎหมายไม้จากแหล่งที่มีการจัดการ บาง CFEs ได้พยายามที่จะเอาชนะความท้าทายเหล่านี้ผ่านความร่วมมือกับ CFEs และ/หรือบริษัทอื่น ๆ และมีส่วนร่วมในป่ารับรองระบบแม้ มีความท้าทายเหล่านี้ ความคาดหวังได้ว่า ผู้บริจาคสนับสนุนและสะสมประสบการณ์และความรู้ โครงการนำร่องสามารถพัฒนาเป็น CFEs ทำงานได้เงินหลังจากไม่กี่ปี วันที่ อย่างไรก็ตาม โครงการนำร่องมีการอนุมัติแผนการจัดการปัญหา (ครบส่วนใหญ่ราชการ holdups) จึง ล่าช้า harvests ไม้และขาย โครงการนำร่องดังกล่าวที่เสร็จขายไม้มีความยากลำบากในการแข่งขันและการดำเนินการไม่ถูกต้อง (ที่ครอบงำตลาดและต้นทุนที่ต่ำทำให้ราคาต่ำสุดเหือด) ทั้งการดำเนินงานอุตสาหกรรม (มีจำนวนมากและสร้างตลาดเครือข่าย), การวิเคราะห์กำไรของ CFEs จำกัด (Amaral และ Amaral Neto, 2000 และ Sabogal et al., 2008), และผลต่างในวิธีการ และการรายงานผลทำเปรียบเทียบความหมายของการศึกษาที่มีอยู่น้อยยาก เนื่องจาก ProManejo สิ้นสุดในปี 2007 และหน้าบราซิลนำร่อง โครงการ/CFEs ลด หรือยกเลิกเงินอุดหนุน ได้ทันเวลาเพื่อประเมินความคุ้มทุน และพิจารณาถ้ารายได้และผลกำไรเพียงพอสำหรับการจัดการป่าชุมชนเป็น ที่ดินใช้แข่งขัน และน่าสนใจ3. ชุมชนป่าองค์กรกรณีศึกษาของ CFEs 16 ในอเมริกาเอเคอร์ อามาโซนัส และ Pará ที่มีขายไม้ 2548 หรือจะพร้อมที่จะขาย โดย 2008 เราเลือก 3 สำหรับการวิเคราะห์ทางการเงินของเรา (Fig. 1) เหล่านี้ได้เลือกที่จะรวบรวมความหลากหลายในขนาด ผลิต และตำแหน่ง CFEs (ตารางที่ 1) ในขณะที่กรณีศึกษาแสดงให้เห็นถึงความหลากหลายระหว่างบราซิล CFEs พวกเขาไม่จำเป็นตัวแทนของ CFEs ทั้งหมดในภูมิภาค เพิ่มเติม แต่เราขอเป็นช่วงของ CFEs เพื่อศึกษา เราไม่สามารถสามารถออกแบบการทดลองที่แท้จริง ดังนั้น ก็ยังไม่สามารถแยกผลกระทบของปัจจัยต่าง ๆ ในการทำกำไรอย่างชัดเจน อย่างไรก็ตาม ตามผลการวิเคราะห์และการสังเกตการณ์ สรุปเงื่อนไขการดำเนินงานที่ปรากฏ หรือขัดขวางผลกำไรสำหรับกรณีที่ตรวจสอบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คำสำคัญการจัดการป่าไม้ตามชุมชนที่มีศักยภาพทางการเงินเมซอนบราซิลวิจัยแบบมีส่วนร่วมที่ 1 บทนำการจัดการกลุ่มของป่าเพื่อการค้าให้กระบวนทัศน์ทางเลือกในรูปแบบดั้งเดิมของ บริษัท ในฐานะเป็นองค์กรเอกชนและนำเสนอความท้าทายสถาบันและเศรษฐกิจที่ไม่ซ้ำกัน (Antinori, 2005) มักจะเรียกว่าการจัดการป่าชุมชนตามรูปแบบนี้มาร่วมกันไปก่อนในปี 1980 (และมาร็อมาร็อเน, 2005, เบรย์ et al., 2005 และ Scherr et al., 2004) และได้รับการเชื่อมโยงกับความกังวลทั่วโลกและความพยายามที่จะ ปกป้องป่าเขตร้อนตามธรรมชาติจากการทำลายป่าและความเสื่อมโทรมของเพื่อลดความยากจนและความไม่เท่าเทียมกันในชนบทและเพื่อบูรณาการความช่วยเหลือที่เกี่ยวข้องมากขึ้นและเพียงแค่การพัฒนาชุมชน (Charnley และโป 2007) มันยังเพิ่มขึ้นใกล้เคียงกับความรับผิดชอบอย่างรวดเร็วของดินแดนป่ากับชุมชน (Agrawal และกิบสัน, ปี 1999 และหินและ D 'Andrea, 2001) เช่นว่าเกือบหนึ่งในสี่ของที่ดินป่าในประเทศกำลังพัฒนาปัจจุบันเป็นเจ้าของและ / หรือควบคุมโดยต่ำ ป่าชุมชน -income (สีขาวและมาร์ติน, 2002) นี้แนวโน้มทั่วโลกอย่างต่อเนื่องแม้ว่าจะมีอุปสรรคและอัตราที่ชะลอลง (SUNDERLIN et al., 2005) ท่ามกลางหลักฐานที่มากขึ้นว่าการจัดการป่าชุมชนมีบทบาทสำคัญในการ จำกัด การตัดไม้ทำลายป่าในเขตร้อน (เบรย์ et al., 2008, เอลลิสและพอร์เตอร์ -Bolland 2008 NEPSTAD et al., 2006 และพอร์เตอร์บอลแลนด์ et al., 2012). แม้ว่าจะมีหลายชุมชนตามผู้ประกอบการป่าไม้ (CFEs) จะมุ่งเน้นการผลิตในเชิงพาณิชย์จะต้องมักจะยังคงมุ่งมั่นที่จะรักษาความสมดุลของสังคมการเมืองและ แรงจูงใจของรายได้เช่นสูงสุดของงานเมื่อเทียบกับกำไร นอกจากนี้ยังเป็น CFEs ในเขตร้อนยังมักจะดำเนินงานภายใต้เงื่อนไขของระดับที่ต่ำของการฝึกอบรมคนงานเงินทุนไม่เพียงพอสิทธิในทรัพย์สินไม่ปลอดภัยการเข้าถึงตลาด จำกัด และข้อมูลและเครื่องชั่งน้ำหนักขนาดเล็กของการผลิตก็เป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ว่าชีวิตทางการเงินนอกจากนี้ยังจะเป็นสิ่งที่ท้าทาย . อย่างไรก็ตามการศึกษาบางส่วนได้ข้อสรุปว่า CFEs ไม่ได้ทำงานเพียงอย่างเดียว แต่มีอัตราผลตอบแทนตั้งแต่ 20-81% (เมดินาและ Pokorny 2008 และ Torres-Rojo et al., 2005) อย่างไรก็ตามการศึกษาเหล่านี้ค่าใช้จ่ายในการยกเว้นบ่อยที่ได้รับการอุดหนุนโดยทั่วไปโดยเฉพาะอย่างยิ่งความช่วยเหลือด้านเทคนิคและค่าใช้จ่ายทางการเกษตร (Antinori, ปี 2005 และ Pinho de Sa และเดอ Assis กอร์ซิลวา, 2004) วิธีการที่ไม่สอดคล้องกันแม้จะอยู่ในการศึกษา (เช่น Antinori, 2005) นอกจากนี้ยังทำให้มันยากที่จะเปรียบเทียบผลการศึกษา เด่นเป็นพิเศษคือการศึกษาโดยเมดินาและ Pokorny (2008) ที่เกิดขึ้นพร้อมกันนี้และรวมถึงสอง CFEs เดียวกัน ในขณะที่พวกเขาใช้วิธีการที่สอดคล้องกันในการศึกษาของพวกเขาตั้งแต่วิธีการเหล่านี้มีความแตกต่างจากของเราผลของพวกเขายังแตกต่างไปจากเรา (นี่คือเนื้อหาเพิ่มเติมในส่วนการอภิปราย). ชุมชนผู้ประกอบการป่าไม้เป็นนักแสดงที่สำคัญในการจัดการป่าไม้อย่างยั่งยืนในอะเมซอนบราซิล ที่ชุมชนควบคุมเกือบ 60% ของป่าสาธารณะ (SFB และวีค 2009) ที่ประสบความสำเร็จ CFEs สามารถให้ประโยชน์หลายต่อสังคมบราซิลรวมถึงมาตรฐานที่สูงขึ้นของที่อยู่อาศัยสำหรับชุมชนในชนบท, การกำกับดูแลที่ดีขึ้นของทรัพยากรทางธรรมชาติและการอนุรักษ์ความหลากหลายทางชีวภาพ ป่าชุมชนใน Amazon ได้รับการอุดหนุนอย่างหนักจากปี 1990 ช่วงกลางถึงปลายยุค 2000 แต่เงินอุดหนุนที่ได้รับการลดลงอย่างมากในปีที่ผ่านมาในภูมิภาคนี้และที่อื่น ๆ ในลาตินอเมริกา (เช่นเม็กซิโกกัวเตมาลา). เรารายงานเกี่ยวกับความสามารถทางการเงินของทั้งสาม CFEs ใน Amazon บราซิลโดยใช้วิธีการที่สอดคล้องมุ่งเป้าไปที่การบัญชีต้นทุนเต็มรูปแบบ (เช่นเรารวมค่าใช้จ่ายทั้งหมดแม้กระทั่งผู้ที่รับเงินอุดหนุนตามปกติ) CFE แต่ละที่ได้รับในการดำเนินงานเป็นเวลาอย่างน้อยสองสามปีที่ผ่านมาและเป็นเช่นกรณีศึกษาแต่ละจับสะสมประสบการณ์ของแต่ละ CFE พร้อมไดนามิก แต่เข้าใจการเรียนรู้โค้ง ไม่แปลกใจที่ค่าใช้จ่ายทั้งหมดของเราวิธีการบัญชีที่มีผลในการลดลงอย่างต่อเนื่องประมาณการผลกำไรมากที่สุดกว่าการศึกษาอื่น ๆ ถึงวันที่. 2 ตามชุมชน Enterprises ในป่าอะเมซอนบราซิลชุมชนโครงการการจัดการป่าไม้สำหรับการผลิตในบราซิลเริ่มต้นขึ้นในช่วงกลาง 1990s.1 ในปี 2000 และมาร็อมาร็อเนรายงาน 14 โครงการนำร่องดังกล่าวในทางกฎหมายที่อะเมซอนบราซิล ในปี 2006 จำนวนของชุมชนที่ได้ส่งแผนการจัดการป่าไม้ในภูมิภาคอย่างมากเพิ่มขึ้นถึง 176 (IEB 2006) แม้ว่าจะมีเพียงประมาณหนึ่งในสามตามผ่านกับแผน นักบินหลาย CFEs ได้รับการสนับสนุนทางการเงินจากการสนับสนุนโครงการของรัฐบาลในการจัดการป่าไม้อย่างยั่งยืนในอเมซอน (ProManejo) 1999-2007 (ProManejo, 2006a) 0.2 การสนับสนุนนี้ก็ขึ้นอยู่กับความหวังว่าการจัดการป่าชุมชนจะให้สูงกว่ามาตรฐานการครองชีพ สำหรับชุมชนในชนบทในการปรับปรุงการกำกับดูแลการอนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติและความหลากหลายทางชีวภาพและการสร้างแหล่งที่มาของไม้ที่ผลิตทั้งถูกต้องตามกฎหมายและในทางที่ยั่งยืนกับสิ่งแวดล้อมมากขึ้น (และมาร็อมาร็อเน, 2000). CFEs ในหุ้นภูมิภาคท้าทายมากมายซึ่งการรักษาความปลอดภัยการครอบครองที่ดิน พื้นฐานที่สุด ในปี 2000, 57% ของโครงการ CFE นักบินอยู่บนที่ดินไม่มีชื่อ (ร็อลและมาร็อเน, 2000) แต่เป็นพื้นที่ภายใต้ "การใช้ชุมชน" ได้ถึงเกือบ 60% ของป่าสาธารณะของ Amazon และคาดว่าจะเพิ่มขึ้นในแต่ละปีเป็นผืนรัฐบาลออกป่าสาธารณะสำหรับสัมปทานอุตสาหกรรมและการใช้ชุมชน (SFB และวีค 2009) ดำรงตำแหน่ง ควรจะน้อยของอุปสรรคและชุมชนที่คาดว่าจะมีบทบาทสำคัญมากขึ้นเป็นผู้จัดการป่า ความท้าทายอีกประการหนึ่งที่เกิดขึ้นจากการระดมทุนโครงการรอบ 3 ปีโดยทั่วไป - หลังจากสามปี CFEs ส่วนใหญ่กำลังเผชิญการเก็บเกี่ยวครั้งแรกและการขายไม้ challenges.3 นอกจากนี้ยังได้รับข้อ จำกัด ด้านเวลาในการดำเนินงานแน่นทุกเกินไปทั่วไปล่าช้าของระบบราชการได้ถูกวางมหาศาล ความเสี่ยงให้กับชุมชนและผู้ซื้อไม้ บางทีอาจเป็นเพราะเพ้อพกกับสภาวะที่ยากลำบากเหล่านี้ไม่มี CFEs ได้เข้าถึงโครงการสินเชื่อที่ไม่แพงไม่กี่ (ร็อลและมาร็อเน, 2000; สังเกตส่วนตัว) ซึ่งอาจจะเป็นแหล่งที่มาของเงินทุนที่สำคัญเมื่อเงินอุดหนุนที่สิ้นสุด สุดท้าย CFEs มีปัญหาในการเข้าพักแจ้งของตลาด (ราคาในตลาดและผลิตภัณฑ์เรียกร้อง) และโดยทั่วไปเล่มเล็ก, ผลิตภัณฑ์ที่มีคุณภาพต่ำและความโดดเดี่ยวทำให้มันยากที่จะเข้าถึงตลาดที่จ่ายในราคาที่สูงขึ้นสำหรับไม้ทางกฎหมายจากแหล่งที่มาที่มีการจัดการ CFEs บางคนได้พยายามที่จะเอาชนะความท้าทายเหล่านี้ผ่านความร่วมมือกับ CFEs อื่น ๆ และ / หรือ บริษัท ในการมีส่วนร่วมในระบบการรับรองป่า. แม้จะมีความท้าทายเหล่านี้คาดหวังได้รับการที่มีผู้บริจาคเงินสนับสนุนและการสะสมของประสบการณ์และความรู้, โครงการนำร่องอาจพัฒนาไปสู่ CFEs ศักยภาพทางการเงินหลังจากนั้นไม่กี่ปีที่ผ่านมา จนถึงวันนี้ แต่โครงการนำร่องมีความยากลำบากในการได้รับการอนุมัติแผนการบริหารจัดการ (เนื่องจากส่วนใหญ่จะ holdups ราชการ) จึงชะลอการเก็บเกี่ยวไม้และการขาย ผู้โครงการนำร่องที่ได้เสร็จสิ้นการขายไม้มีความยากลำบากในการแข่งขันกับการดำเนินงานอุตสาหกรรมทั้งสอง (ที่มีปริมาณมากและเป็นที่ยอมรับในตลาดเครือข่าย) เช่นเดียวกับการดำเนินการที่ผิดกฎหมาย (ที่มีค่าใช้จ่ายต่ำและครอบงำตลาดให้ราคาต่ำเทียม) กำไรวิเคราะห์ CFEs ได้ถูก จำกัด (Amaral และมาร็อเน, 2000 และ Sabogal et al., 2008) และความแตกต่างในวิธีการและการรายงานผลการเปรียบเทียบความหมายของการศึกษาที่มีอยู่ไม่กี่เรื่องยาก ตั้งแต่ ProManejo สิ้นสุดลงในปี 2007 และโครงการนำร่องบราซิล / ใบหน้า CFEs ลดลงหรือยกเลิกเงินอุดหนุนมันเป็นเวลาที่เหมาะสมในการประเมินความสามารถทางการเงินและพิจารณาว่ารายได้และกำไรที่เพียงพอสำหรับการจัดการป่าชุมชนตามที่จะเป็นที่น่าสนใจในการแข่งขันและการใช้ที่ดิน. 3 . ตามชุมชนกรณีศึกษาองค์กรป่าของ 16 CFEs ในรัฐเอเคอร์, Amazonas และปาราว่าได้ขายไม้ตั้งแต่ปี 2005 หรือจะพร้อมที่จะขายในช่วงปลายปี 2008 เราเลือกที่สามสำหรับการวิเคราะห์ทางการเงินของเรา (รูปที่ 1) เหล่านี้ได้รับการคัดเลือกในการจับภาพความหลากหลายในระดับการผลิตและสถานที่สำหรับการ CFEs (ตารางที่ 1) ในขณะที่กรณีศึกษาที่แสดงให้เห็นถึงความหลากหลายในหมู่บราซิล CFEs พวกเขาจะไม่จำเป็นต้องเป็นตัวแทนของ CFEs ทั้งหมดในภูมิภาค นอกจากนี้แม้ว่าเราจะพยายามที่ช่วงของ CFEs เพื่อการศึกษาเราไม่สามารถที่จะใช้การออกแบบการทดลองจริง ดังนั้นจึงเป็นไปไม่ได้ที่จะไม่น่าสงสัยแยกผลกระทบจากปัจจัยต่างๆในการทำกำไร อย่างไรก็ตามจากการวิเคราะห์เชิงประจักษ์ของเราและข้อสังเกตเราสรุปสภาพการทำงานที่ปรากฏในการปรับปรุงหรือขัดขวางการทำกำไรสำหรับกรณีการตรวจสอบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คำสำคัญ

ชุมชน การจัดการป่าสามารถทางการเงิน ;
;

บราซิล Amazon ; วิจัย ;


1 บทนำ

รวมการจัดการป่าไม้เพื่อการค้า มีกระบวนทัศน์ทางเลือกในรูปแบบดั้งเดิมของ บริษัท เป็น บริษัท เอกชน และนำเสนอความท้าทายสถาบันและเศรษฐกิจพิเศษ ( Antinori , 2005 )มักจะเรียกว่าโดยชุมชนในการจัดการป่า รุ่นนี้ร่วมกันมาก่อนในช่วงปี 1980 ( amaral และ amaral เนโต้ , 2005 , เบรย์ et al . , 2005 และแชร์ et al . , 2004 ) และเชื่อมโยงกับความกังวลทั่วโลกและความพยายามที่จะปกป้องธรรมชาติจากการทำลายป่าและความเสื่อมโทรมของป่าเขตร้อน เพื่อลดความยากจนและความไม่เท่าเทียมกันในพื้นที่ ชนบทและบูรณาการที่เกี่ยวข้องมากขึ้นและการพัฒนาเพียงเพื่อช่วยเหลือชุมชน ( charnley และโพ , 2007 ) และยังสอดคล้องกับการเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วของป่าไม้ที่ดินชุมชนและ Agrawal กิ๊บสัน , 1999 และหินและ D ' Andrea , 2001 )เช่นที่เกือบหนึ่งในสี่ของป่าไม้ที่ดินในประเทศกำลังพัฒนาที่ปัจจุบันเป็นเจ้าของและ / หรือควบคุมโดยชุมชนป่าไม้น้อย ( ขาว และ มาร์ติน , 2002 ) แนวโน้มโลกนี้ต่อไป แม้มีอุปสรรค และเป็นจังหวะช้า ( sunderlin et al . , 2005 )ท่ามกลางการเติบโตของหลักฐานว่า การจัดการป่าชุมชน มีบทบาทสำคัญในการ จำกัด การทำลายป่าในเขตร้อน ( Bray et al . , 2008 , เอลลิสและ Porter บอลแลนด์ 2008 nepstad et al . , 2006 และ Porter บอลแลนด์ et al . , 2012 ) .

ถึงแม้ว่าวิสาหกิจชุมชนป่าหลาย ( cfes ) จะเน้นการผลิตเชิงพาณิชย์ พวกเขามักจะยังคงมุ่งมั่นเพื่อความสมดุลของสังคม การเมืองแรงจูงใจและรายได้ เช่น สูงสุดของงาน เมื่อเทียบกับกำไร นอกจากนี้ยังเป็น cfes ในเขตร้อนโดยทั่วไปแล้วยังทำงานภายใต้เงื่อนไขของระดับต่ำของการฝึกอบรมคนงานขาดทุน ไม่ปลอดภัยสิทธิทรัพย์สิน จำกัด การเข้าถึงตลาด และข้อมูล และเกล็ดเล็ก ๆ ของการผลิต มันเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงที่สามารถทางการเงินจะถูกท้าทาย อย่างไรก็ตามบางการศึกษาพบว่า cfes ไม่เพียงได้ แต่อัตราผลตอบแทนตั้งแต่ 20 ถึง 81% ( Medina และ โพกอร์นี พ.ศ. 2551 ตอร์เรสสีแดง et al . , 2005 ) แต่ไม่รวมค่าใช้จ่ายเหล่านี้ การศึกษาบ่อยที่มักจะได้รับเงินอุดหนุนค่าใช้จ่ายโดยเฉพาะอย่างยิ่งความช่วยเหลือด้านเทคนิคและเครื่องจักร ( Antinori , 2005 และ pinho เดอ ซา และ เดอ ผศ กอร์เรอา ซิลวา , 2004 )วิธีการที่ไม่สอดคล้องกัน แม้ภายในการศึกษา ( เช่น Antinori , 2005 ) ยังทำให้มันยากที่จะเปรียบเทียบผลการศึกษา ข้อยกเว้นที่น่าสังเกตคือการศึกษาโดย Medina และ โพกอร์นี ( 2008 ) ที่เกิดขึ้นพร้อมกันในหนึ่งนี้และรวมสองของ cfes เดียวกัน ในขณะที่พวกเขาใช้วิธีการที่สอดคล้องกันในการศึกษาของพวกเขา เนื่องจากวิธีการเหล่านี้แตกต่างจากพวกเราผลของพวกเขายังแตกต่างจากของเรา ( นี่คือเพิ่มเติม elaborated ในส่วนอภิปราย )

ชุมชนป่าขนาดย่อมในการจัดการป่าอย่างยั่งยืน ที่สำคัญนักแสดงในบราซิล Amazon ที่ชุมชนควบคุมเกือบ 60% ของป่าสาธารณะ ( sfb และ MMA 2009 ) cfes ประสบความสำเร็จสามารถให้ประโยชน์หลายสังคมที่บราซิลรวมถึงมาตรฐานที่สูงขึ้นของที่อยู่อาศัยเพื่อชุมชนชนบท ปรับปรุงการบริหารทรัพยากรธรรมชาติและการอนุรักษ์ความหลากหลายทางชีวภาพ ป่าชุมชนใน Amazon คือ หนัก เงินอุดหนุนจากกลางปี 1990 ถึง 2000 แล้ว แต่เงินอุดหนุนที่ได้รับการลดลงอย่างมากในปีล่าสุดในภูมิภาคนี้และที่อื่น ๆในละตินอเมริกา เช่น เม็กซิโก กัวเตมาลา นะ

)เรารายงานเกี่ยวกับความสามารถทางการเงินของทั้งสาม cfes ใน Amazon บราซิลใช้วิธีการที่สอดคล้องกันเพื่อบัญชีค่าใช้จ่ายเต็ม ( เช่น เรารวมค่าใช้จ่ายทั้งหมด แม้แต่คนปกติมาก ) จำกัดได้รับในการดำเนินงานสำหรับแต่ละอย่างน้อยสองปีและเช่นแต่ละกรณีศึกษารวบรวมสะสมประสบการณ์ของแต่ละจำกัดตามแบบไดนามิก แต่ไม่ค่อยเข้าใจโค้งการเรียนรู้ไม่น่าแปลกใจ , ต้นทุนวิธีการบัญชีเต็มรูปแบบของเราให้อย่างต่อเนื่อง ลดอัตราประมาณการกว่าการศึกษาอื่น ๆ มากที่สุดถึงวัน .
2 องค์กรชุมชนป่าในบราซิล Amazon

ชุมชนตามโครงการการจัดการป่าไม้ที่ผลิตในบราซิลเริ่มในช่วงกลางทศวรรษ 1990 1 ใน 2000amaral amaral Neto และรายงาน 14 เช่นโครงการนำร่องใน Amazon บราซิลกฎหมาย ในปี 2006 จำนวนของชุมชนที่ได้ยื่นแผนการจัดการป่าไม้ในภูมิภาคอย่างมาก เพิ่มขึ้น 176 ( ieb , 2006 ) แต่เพียงประมาณหนึ่งในสาม ตามด้วยแผนการcfes นักบินหลายได้รับการสนับสนุนทางการเงินจากรัฐบาลสนับสนุนโปรแกรมการจัดการป่าไม้อย่างยั่งยืนใน Amazon ( promanejo ) จากปี 2550 ( promanejo 2006a , ) 2 การสนับสนุนนี้ขึ้นอยู่กับหวังว่าการจัดการป่าชุมชนจะให้มาตรฐานที่สูงขึ้นของที่อยู่อาศัยเพื่อชุมชนชนบท ปรับปรุงการบริหารการอนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติและความหลากหลายทางชีวภาพและสร้างแหล่งที่มาของไม้ ผลิตทั้งตามกฎหมายและในทางสิ่งแวดล้อมอย่างยั่งยืนมากขึ้น ( amaral และ amaral เนโต้ , 2000 )

cfes ในภูมิภาคร่วมกันหลายความท้าทาย ซึ่งการถือครองที่ดินเป็นพื้นฐานมากที่สุด ใน 2000 , ร้อยละ 57 ของนักบินจำกัดโครงการบนที่ดิน ( amaral ไม่มีชื่อ และ amaral เนโต้ , 2000 ) อย่างไรก็ตามเป็นพื้นที่ภายใต้ " ใช้ " ชุมชนได้ถึงเกือบ 60% ของ Amazon เป็นป่าสาธารณะ และคาดว่าจะเพิ่มขึ้นในแต่ละปีตามที่รัฐบาลพัสดุออกป่าสาธารณะสำหรับสัมปทานอุตสาหกรรมและชุมชนใช้ ( sfb และ MMA 2009 ) ตำแหน่งควรจะน้อยกว่าของอุปสรรคและชุมชนคาดว่ามีบทบาท มากขึ้นเป็นผู้จัดการป่าไม้ความท้าทายอีกประการหนึ่งที่เกิดขึ้นจากโครงการทุนทั่วไป 3 รอบ - หลังจากสามปี cfes ที่สุดเผชิญเก็บเกี่ยวครั้งแรก และยางพารา ขายความท้าทาย 3 โดยระบุข้อจำกัดด้านเวลางานแน่น ความล่าช้าระบบราชการมากเกินไปโดยทั่วไปได้ถูกวางความเสี่ยงมหาศาลเพื่อชุมชน และซื้อไม้ บางทีอาจเป็นเพราะ preoccupations ด้วยเงื่อนไขที่ยากเหล่านี้ไม่ cfes ได้เข้าถึงสินเชื่อโปรแกรมพร้อมใช้งาน ( amaral น้อยมาก และ amaral เนโต้ , 2000 ; ข้อสังเกตส่วนตัว ) ซึ่งอาจเป็นแหล่งที่สำคัญของทุนอุดหนุนเมื่อจบ ในที่สุด cfes มีปัญหาอยู่ทราบของตลาด ( ตลาดราคาและผลิตภัณฑ์ที่ต้องการ ) , และปริมาณโดยทั่วไปขนาดเล็กผลิตภัณฑ์ที่มีคุณภาพต่ำและแยกให้มันยากที่จะเข้าถึงตลาดที่จ่ายราคาที่สูงขึ้นสำหรับกฎหมายไม้จากแหล่งที่มีการจัดการ บาง cfes ได้พยายามที่จะเอาชนะความท้าทายเหล่านี้ โดยความร่วมมือกับ cfes อื่น และ / หรือ บริษัท และการมีส่วนร่วมในระบบการรับรองป่าไม้

แม้จะมีความท้าทายเหล่านี้ คาดการณ์ได้ว่า มีผู้บริจาคสนับสนุน และ สะสมประสบการณ์และความรู้โครงการนำร่องอาจพัฒนาไปสู่ความเป็น cfes หลังจากไม่กี่ปี วัน อย่างไรก็ตาม โครงการนำร่องมีปัญหาได้รับการจัดการแผนการอนุมัติ ( เนื่องจากในส่วนที่มีขนาดใหญ่เพื่อระบบราชการ holdups ) จึงล่าช้า ผลผลิตยางพารา และการขายผู้ที่ได้เสร็จสิ้นโครงการนำร่องไม้ขายได้ยาก แข่งขันกับทั้งอุตสาหกรรม การดำเนินงานมีปริมาณขนาดใหญ่ และสร้างเครือข่ายทางการตลาด ตลอดจนการดำเนินการที่ผิดกฎหมาย ( ที่มีค่าใช้จ่ายต่ำและการปกครองตลาดให้ราคาต่ำเทียม ) การวิเคราะห์ผลตอบแทนของ cfes มีจำกัด ( amaral และ amaral เนโต้ , 2000 และ sabogal et al . , 2008 )และความแตกต่างในวิธีการและการรายงานผลให้ความหมายการเปรียบเทียบมีอยู่ไม่กี่วิชาที่ยาก ตั้งแต่ promanejo สิ้นสุดลงใน 2007 และบราซิลนักบินโครงการ / cfes ใบหน้าลดลงหรือยกเลิกเงินอุดหนุน ,มันเป็นเวลาที่เหมาะสมเพื่อประเมินศักยภาพทางการเงิน และพิจารณาว่า รายได้และกำไรที่เพียงพอสำหรับการจัดการป่าโดยชุมชน เป็นการแข่งขันและน่าสนใจ .
3 จากองค์กรป่าชุมชนกรณีศึกษา

ของ 16 cfes ในอเมริกาของเอเคอร์ , Amazonas และรัฐปาราที่ขายไม้ตั้งแต่ปี 2005 หรือจะพร้อมขายภายในสิ้นปี 2551เราเลือกที่สามสำหรับการวิเคราะห์ทางการเงินของเรา ( รูปที่ 1 ) เหล่านี้เลือกที่จะจับภาพความหลากหลายในระดับการผลิตและสถานที่สำหรับ cfes ( ตารางที่ 1 ) ในขณะที่การศึกษาแสดงให้เห็นถึงความหลากหลายของบราซิล cfes พวกเขาไม่ใช่ตัวแทนของ cfes ทั้งหมดในภูมิภาค เพิ่มเติม แม้ว่าเราจะพยายามช่วงของ cfes ศึกษา เราไม่สามารถที่จะใช้จริง การทดลอง ดังนั้นมันเป็นไปไม่ได้ที่จะแยกผลกระทบของปัจจัยต่าง ๆ กันในผลกำไร อย่างไรก็ตาม จากการวิเคราะห์เชิงประจักษ์ของเราและการสังเกต เราสรุปสภาวะที่ปรากฏขึ้นเพื่อปรับปรุง หรือขัดขวางการทำกำไรสำหรับกรณีนี้