Illich was born in Vienna to a Croa

Illich was born in Vienna to a Croatian Catholic father, engineer Ivan Peter Illich, and a Sephardic Jewish mother, Ellen née Regenstreif-Ortlieb.[3] His maternal grandmother was from Texas.[4] Illich had Italian, Spanish, French, and German as native languages.[5][6] He later learned Croatian, the language of his grandfathers, then Ancient Greek and Latin, in addition to Spanish, Portuguese, Hindi, English, and other languages.[5] He studied histology and crystallography at the University of Florence (Italy) as well as theology and philosophy at the Pontifical Gregorian University in Rome (from 1942 to 1946), and medieval history in Salzburg.[5]

He wrote a dissertation focusing on the historian Arnold J. Toynbee and would return to that subject in his later years. In 1951, he "signed up to become a parish priest in one of New York’s poorest neighborhoods—Washington Heights, on the northern tip of Manhattan, then a barrio of fresh-off-the-airplane Puerto Rican immigrants."[2] In 1956, at the age of 30, he was appointed as the vice rector of the Catholic University of Puerto Rico, "a position he managed to keep for several years before getting thrown out—Illich was just a little too loud in his criticism of the Vatican’s pronouncements on birth control and comparatively demure silence about the bomb."[2] It was in Puerto Rico that Illich met Everett Reimer and the two began to analyze their own functions as "educational" leaders. In 1959, he traveled throughout South America on foot and by bus.[5]

In 1961, Illich founded the Centro Intercultural de Documentación (CIDOC, or Intercultural Documentation Center) at Cuernavaca in Mexico, ostensibly a research center offering language courses to missionaries from North America and volunteers of the Alliance for Progress program[5] initiated by John F. Kennedy. His real intent was to document the participation of the Vatican in the "modern development" of the so-called Third World. Illich looked askance at the liberal pity or conservative imperiousness that motivated the rising tide of global industrial development. He viewed such emissaries as a form of industrial hegemony and, as such, an act of "war on subsistence." He sought to teach missionaries dispatched by the Church not to impose their own cultural values[7] and to identify themselves instead as guests of the host country.[citation needed] "Throughout the late ’60s and early ’70s, CIDOC was part language school and part free university for intellectual hippies from all over the Americas."[2]

At the CIDOC, "Illich was able to develop his potent and highly influential critique of Third World development schemes and their fresh-faced agents: Kennedy’s Alliance for Progress, the Peace Corps, and countless other missionary efforts bankrolled and organized by wealthy nations, foundations, and religious groups."[2] After ten years, critical analysis from the CIDOC of the institutional actions by the Church brought the organization into conflict with the Vatican. Unpopular with the local chapter of Opus Dei,[2] Illich was called to Rome for questioning, due in part to a CIA report.[5] In 1976, Illich, apparently concerned by the influx of formal academics and the potential side effects of its own "institutionalization," shut the center down with consent from the other members of the CIDOC. Several of the members subsequently continued language schools in Cuernavaca, of which some still exist. Illich himself resigned from the active priesthood in the late 1960s (having attained the rank of monsignor), but continued to identify as a priest and occasionally performed private masses.

In the 1970s, Illich was popular among leftist intellectuals in France, his thesis having been discussed in particular by André Gorz. However, his influence declined after the 1981 election of François Mitterrand as Illich was considered too pessimistic at a time when the French Left took control of the government.[5]

In the 1980s and beyond, Illich traveled extensively, mainly splitting his time between the United States, Mexico, and Germany. He held an appointment as a Visiting Professor of Philosophy, Science, Technology and Society at Penn State. He also taught at the University of Bremen and University of Hagen.[8] During his last days of his life he admitted that he was greatly influenced by one of the Indian economists and adviser to M.K. Gandhi, J.C. Kumarappa, most notably, his book, Economy of Permanence.[9]

During his later 20 years, he suffered from a cancerous growth on his face that, in accordance with his critique of professionalized medicine, was treated with non-traditional methods, such as meditation and yoga.[citation needed] In the last few years, he regularly smoked opium to deal with the pain caused by this tumor.[citation needed] At an early stage, he consulted a doctor—who told him he would live only for 3 months—about having the tumor removed, but was told that there was too great a chance of losing his ability to speak, and so he lived with the tumor as best he could. He called it "my mortality."[10]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Illich เกิดในเวียนนากับพ่อโครเอเชียคาทอลิกวิศวกร Ivan Illich ปีเตอร์และแม่ชาวยิวดิก, เอลเลนnée Regenstreif-Ortlieb. [3] ยายแม่ของเขาคือจากเท็กซัส. [4] Illich มีอิตาลี, สเปน, ฝรั่งเศสและ ภาษาเยอรมันเป็นภาษาพื้นเมือง. [5] [6] เขามารู้ทีหลังโครเอเชีย, ภาษาของปู่ของเขาแล้วกรีกโบราณและละตินนอกเหนือไปจากสเปน, โปรตุเกส, ภาษาฮินดีภาษาอังกฤษและภาษาอื่น ๆ . [5] เขาศึกษาและเนื้อเยื่อ ผลึกที่มหาวิทยาลัยฟลอเรนซ์ (อิตาลี) เช่นเดียวกับศาสนศาสตร์และปรัชญาที่มหาวิทยาลัยสังฆราชเกรโกในกรุงโรม (1942-1946) และยุคประวัติศาสตร์ใน Salzburg. [5] เขาเขียนวิทยานิพนธ์มุ่งเน้นไปที่ประวัติศาสตร์อาร์โนลทอยน์บีเจ และจะกลับไปเรื่องว่าในปีต่อ ๆ มา ในปี 1951 เขา "ลงนามเพื่อเป็นพระรูปหนึ่งในใหม่ย่านวอชิงตันที่ยากจนที่สุดของนิวยอร์กไฮทส์ในตอนเหนือของแมนฮัตตันแล้วริโอของสดนอกเครื่องบินอพยพเปอร์โตริโก." [2] ปี 1956 ตอนอายุ 30 เขาได้รับการแต่งตั้งเป็นอธิการบดีรองของมหาวิทยาลัยคาทอลิกของเปอร์โตริโก "ตำแหน่งที่เขามีการจัดการเพื่อให้เป็นเวลาหลายปีก่อนที่จะโยนออก Illich เป็นเพียงเล็ก ๆ น้อย ๆ เสียงดังมากเกินไปในการวิจารณ์ของเขา แถลงการณ์ของวาติกันในการควบคุมการเกิดและความเงียบเอียงอายเปรียบเทียบเกี่ยวกับการระเบิด. "[2] มันเป็นในเปอร์โตริโกที่ Illich พบกับเอเวอไรเมอร์และทั้งสองเริ่มที่จะวิเคราะห์การทำงานของตัวเองเป็น" ผู้นำการศึกษา " ในปี 1959 เขาเดินทางไปทั่วอเมริกาใต้ด้วยการเดินเท้าและรถบัส. [5] ในปี 1961, Illich ก่อตั้ง Centro de Intercultural documentación (CIDOC หรือศูนย์เอกสาร Intercultural) ที่ Cuernavaca ในเม็กซิโกประหนึ่งว่าศูนย์การวิจัยเสนอหลักสูตรภาษาเพื่อมิชชันนารีจาก อเมริกาเหนือและอาสาสมัครของพันธมิตรสำหรับโปรแกรมความคืบหน้า [5] ริเริ่มโดยจอห์นเอฟเคนเนดี้ เจตนาที่แท้จริงของเขาคือการมีส่วนร่วมของเอกสารของวาติกันใน "การพัฒนาที่ทันสมัย" ของโลกที่สามที่เรียกว่า Illich มองด้วยความสงสัยที่สงสารเสรีนิยมหรืออนุรักษ์นิยม imperiousness ว่าแรงจูงใจน้ำที่เพิ่มขึ้นของการพัฒนาอุตสาหกรรมทั่วโลก เขามองทูตดังกล่าวเป็นรูปแบบของความเป็นเจ้าโลกอุตสาหกรรมและเป็นเช่นนี้การกระทำของ "สงครามกับการดำรงชีวิต." เขาพยายามที่จะสอนให้มิชชันนารีส่งโดยคริสตจักรไม่ได้ที่จะกำหนดคุณค่าทางวัฒนธรรมของตัวเอง [7] และเพื่อพิสูจน์ตัวเองแทนในฐานะแขกของประเทศเจ้าภาพ. [อ้างจำเป็น] "ตลอดยุค 60 และต้น 'ในช่วงปลายยุค 70 CIDOC เป็นภาษาส่วนหนึ่ง . โรงเรียนและเป็นส่วนหนึ่งของมหาวิทยาลัยฟรีสำหรับฮิปปี้ทางปัญญาจากทั่วทวีปอเมริกา "[2] ที่ CIDOC "Illich ก็สามารถที่จะพัฒนาวิจารณ์ที่มีศักยภาพและมีอิทธิพลอย่างมากของเขาในแผนการพัฒนาประเทศโลกที่สามและตัวแทนสดเผือดของพวกเขาพันธมิตรของเคนเนดีสำหรับความคืบหน้า , สันติภาพและความพยายามเผยแผ่ศาสนาอื่น ๆ มากมายแน่นแฟ้นและจัดโดยประเทศที่ร่ำรวยมูลนิธิและกลุ่มศาสนา. "[2] หลังจากสิบปีที่ผ่านมาการวิเคราะห์ที่สำคัญจาก CIDOC ของการดำเนินการโดยสถาบันคริสตจักรนำองค์กรสู่ความขัดแย้งกับ วาติกัน ไม่เป็นที่นิยมกับบทท้องถิ่นของโอปุสเด [2] Illich ถูกเรียกตัวไปยังกรุงโรมเพื่อสอบปากคำเนื่องจากในส่วนที่รายงานของซีไอเอ. [5] ในปี 1976 Illich กังวลเห็นได้ชัดจากการไหลเข้าของนักวิชาการที่เป็นทางการและผลข้างเคียงที่อาจเกิดขึ้นจาก ของตัวเอง "สถาบัน" ปิดศูนย์ลงด้วยความเห็นชอบจากสมาชิกคนอื่น ๆ ของ CIDOC หลายของสมาชิกอย่างต่อเนื่องต่อมาโรงเรียนสอนภาษาในกวานาวาซึ่งบางส่วนยังคงมีอยู่ Illich ตัวเองลาออกจากเพีใช้งานในช่วงปลายทศวรรษที่ 1960 (มียศพระคุณเจ้า) แต่ยังคงระบุได้ว่าเป็นพระสงฆ์และบางครั้งก็ดำเนินฝูงส่วนตัว. ในปี 1970, Illich เป็นที่นิยมในหมู่ปัญญาชนฝ่ายซ้ายในฝรั่งเศสวิทยานิพนธ์ของเขาได้รับ กล่าวถึงโดยเฉพาะอย่างยิ่งAndré Gorz อย่างไรก็ตามอิทธิพลของเขาลดลงหลังจากที่ 1981 เลือกตั้งFrançoisมิตเป็น Illich ได้รับการพิจารณาในแง่ร้ายเกินไปในช่วงเวลาที่ฝรั่งเศสซ้ายเข้าควบคุมของรัฐบาล. [5] ในช่วงปี 1980 และไกล Illich เดินทางส่วนใหญ่แยกเวลาของเขาระหว่าง สหรัฐอเมริกา, เม็กซิโก, และเยอรมนี เขาจัดขึ้นได้รับการแต่งตั้งเป็นศาสตราจารย์ปรัชญาวิทยาศาสตร์เทคโนโลยีและสังคมที่รัฐเพนน์ นอกจากนี้เขายังสอนที่มหาวิทยาลัยเบรเมินและมหาวิทยาลัยฮาเกน. [8] ในช่วงวันสุดท้ายของชีวิตของเขาเขายอมรับว่าเขาได้รับอิทธิพลอย่างมากโดยหนึ่งในนักเศรษฐศาสตร์ชาวอินเดียและให้คำปรึกษากับเอ็มเคธี JC Kumarappa สะดุดตาที่สุด, หนังสือของเขา เศรษฐกิจของความคงทน. [9] ในช่วง 20 ปีต่อมาเขาได้รับความเดือดร้อนจากการเจริญเติบโตของมะเร็งบนใบหน้าของเขาที่สอดคล้องกับคำวิจารณ์ของเขายา professionalized, ได้รับการรักษาด้วยวิธีการที่ไม่ใช่แบบดั้งเดิมเช่นการทำสมาธิและโยคะ. [อ้าง จำเป็น] ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาเขาสูบบุหรี่เป็นประจำฝิ่นที่จะจัดการกับความเจ็บปวดที่เกิดจากเนื้องอกนี้. [อ้างจำเป็น] ในช่วงแรกเขาปรึกษาแพทย์ที่บอกเขาว่าเขาจะมีชีวิตอยู่เพียง 3 เดือนเกี่ยวกับการมี เนื้องอกเอาออกไป แต่มีคนบอกว่ามีมากเกินไปโอกาสของการสูญเสียความสามารถของเขาที่จะพูดและเพื่อให้เขาอาศัยอยู่กับเนื้องอกที่ดีที่สุดที่เขาสามารถทำได้ เขาเรียกมันว่า "การเสียชีวิตของฉัน." [10]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ลิชเกิดในเวียนนากับโครเอเชียคาทอลิกพ่อวิศวกร อีวาน ปีเตอร์ ลิช และดิกยิวแม่ เอลเลน n é e regenstreif ORTLIEB [ 3 ] ยายของมารดาของเขาจากเท็กซัส . [ 4 ] ลิชมีอิตาลี , สเปน , ฝรั่งเศสและเยอรมันเป็นภาษา [ 5 ] [ 6 ] เขาในภายหลัง เรียนรู้ภาษาโครเอเชีย ภาษาของปู่ของเขา แล้วโบราณกรีกและละติน นอกจาก สเปน โปรตุเกสภาษาฮินดี ภาษาอังกฤษ และภาษาอื่น ๆ . [ 5 ] และเขาได้ศึกษาลักษณะพฤกษศาสตร์ที่มหาวิทยาลัยฟลอเรนซ์ ( อิตาลี ) ตลอดจนปรัชญาและเทววิทยาที่มหาวิทยาลัยเกรโกเรียนสังฆราชในโรม ( 1942 , 1946 ) และประวัติศาสตร์ยุคกลางในซาลซ์บูร์ก . [ 5 ]

เขาเขียนวิทยานิพนธ์ เน้น นักประวัติศาสตร์ อาร์โนลด์ เจ ทอยน์บี และจะกลับไปที่เรื่องของเขา ต่อมาปี ในปี 1951เขาสมัครเป็นอธิการโบสถ์แห่งหนึ่งในย่านที่ยากจนที่สุดของนิวยอร์กวอชิงตันไฮท์ ในตอนเหนือของแมนฮัตตัน แล้ว Barrio สดออกจากเครื่องบินเปอร์โตริโกอพยพ " [ 2 ] ในปี พ.ศ. 2499 ขณะอายุ 30 , เขาได้รับการแต่งตั้งให้เป็นรองอธิการบดีของมหาวิทยาลัยคาทอลิก เปอร์โตริโก" ในฐานะที่เขามีการจัดการเพื่อให้หลายปี ก่อนที่จะถูกทิ้งลิชก็แค่เสียงดังเกินไปในการวิจารณ์ของวาติกัน pronouncements ในการควบคุมกำเนิด และเปรียบเทียบความเอียงอายเกี่ยวกับระเบิด " [ 2 ] มันอยู่ในเปอร์โตริโกที่ลิชพบ Everett ไรเมอร์และทั้งสองเริ่มที่จะวิเคราะห์การทำงานของตัวเองเป็น " ผู้บริหารการศึกษา " ในปี 1959 ,เขาเดินทางไปทั่วอเมริกาใต้ บนเท้า และโดยรถบัส [ 5 ]

ในปี 1961 ลิชก่อตั้ง Centro วัฒนธรรม เดอ documentaci เลออง ( cidoc หรือเอกสารศูนย์วัฒนธรรม ) ใน กูเอร์นาวากาในประเทศเม็กซิโก ว่าศูนย์วิจัยเสนอหลักสูตรภาษาเพื่อมิชชันนารีจากอเมริกาและอาสาสมัครของสมาคมเพื่อความก้าวหน้าของโปรแกรม [ 5 ] ริเริ่มโดย จอห์น เอฟ เคนเนดี้เจตนาที่แท้จริงของเขาคือเอกสารการมีส่วนร่วมของวาติกันในการพัฒนา " สมัยใหม่ " ของโลกที่สามเรียกว่า ลิชมองอย่างชิงชัง ที่สงสารเสรีนิยมหรืออนุรักษ์นิยมที่เป็นแรงจูงใจ imperiousness น้ำขึ้นของการพัฒนาอุตสาหกรรมระดับโลก เขาดูเช่น emissaries เป็นรูปแบบของอำนาจและอุตสาหกรรม ดังนี้ การกระทำของ " สงครามยังชีพ" เขาพยายามที่จะสอนศาสนามาจากโบสถ์ไม่ต้องกําหนดค่า [ 7 ] วัฒนธรรมของตนเองและเพื่อระบุตัวเองแทนในฐานะแขกของประเทศเจ้าภาพ . [ อ้างอิงที่จำเป็น ] " ตลอดช่วงปลายยุค 60 และต้นยุค 70 cidoc เป็นโรงเรียนภาษาส่วนหนึ่งและส่วนหนึ่งทางมหาวิทยาลัยฟรีฮิปปี้จากทั่วอเมริกา " [ 2 ] ที่ cidoc

," ลิชก็สามารถพัฒนาศักยภาพและการวิจารณ์ของเขามีอิทธิพลอย่างมากของรูปแบบการพัฒนาประเทศโลกที่สามและประสบสดตัวแทนพันธมิตร เคนเนดี เพื่อความก้าวหน้า เพื่อสันติภาพ และความพยายามนับไม่ถ้วนอื่น ๆที่จัดโดยสหประชาชาติและมิชชันนารี bankrolled ร่ำรวย รากฐาน , และกลุ่มศาสนา . [ 2 ] หลังจาก 10 ปีการวิเคราะห์จาก cidoc ของสถาบันการกระทำโดยคริสตจักรนำองค์กรเข้าสู่ความขัดแย้งกับวาติกัน ไม่เป็นที่นิยมกับท้องถิ่นของโอปุสเดอี [ 2 ] ลิชถูกเรียกไปยังกรุงโรมเพื่อถามคำถาม เนื่องจากในส่วนของซีไอเอรายงาน [ 5 ] ใน 1976 , ลิช เห็นได้ชัดว่าเกี่ยวข้องโดยการไหลเข้าของนักวิชาการที่เป็นทางการและศักยภาพผลข้างเคียงของสถาบันของตนเอง "" ปิดศูนย์ลงด้วยความยินยอมจากสมาชิกอื่น ๆของ cidoc . หลายของสมาชิกต่อมาอย่างต่อเนื่อง โรงเรียนภาษาในกูเอร์นาวากา ซึ่งบางส่วนยังคงมีอยู่ ลิชตัวเองลาออกจากฐานะปราดเปรียวในปลายทศวรรษที่ 1960 ( มีบรรลุอันดับของพระคุณเจ้า ) แต่ยังระบุว่าเป็นนักบวช และบางครั้งแสดงมวลส่วนบุคคล

ในทศวรรษลิชกำลังเป็นที่นิยมในหมู่ปัญญาชนฝ่ายซ้ายในฝรั่งเศส , วิทยานิพนธ์ของเขาได้รับการกล่าวถึงโดยเฉพาะ โดยอังเดร อิมแพ็ค . อย่างไรก็ตาม อิทธิพลของเขาลดลงหลังจากปี 1981 ในการเลือกตั้งของฟร็องซัว มีแตร็องเป็นลิชถือว่ามองโลกในแง่ร้ายเกินไป เวลาทิ้งฝรั่งเศสเข้าควบคุมรัฐบาล [ 5 ]

ไฟต์และนอกเหนือจากลิชเดินทางอย่างกว้างขวาง