by Hg has intensified the search fo

by Hg has intensified the search for analytical methods that require
minimal sample preparation and provide good analytical sensitivity.
According to the EFSA Scientific Panel on Contaminants in the Food
Chain for dietary exposure to inorganic mercury, 20% of total mercury
in fish, 50% in seafood other than fish and 100% in other foods are in
the form of inorganic mercury [8]. In addition, the contribution of
methylmercury to total mercury is typically 80–100% in fish and
50–80% in seafood other than fish. In other foods, mercury is presumed
to be present as inorganic mercury [8]. Chemical products destined for
agriculture can be introduced into food chains from different sources
and an inadequate exposition of animals to environmental contamination,
or to heavy metals as mercury, antibiotics, veterinary drugs,
dioxins, and pesticides can lead to residue accumulation in edible tissues
[9]. In addition, the animals may be exposed to airborne mercury
and to deposited particulates in soils and plants that may contaminate
the water or feeds [5,6,10]. Furthermore, inadequate exposition of animals
to Hg can lead to accumulation of this contaminant in animal tissues
destined to consumption [9,11]. Thus, meat producers and
industry must ensure that their food products are not contaminated
with mercury and that levels of this substance are below the maximum
residue limits — MRLs

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โดย Hg ได้ทวีความรุนแรงมากการค้นหาวิธีการวิเคราะห์ที่ต้องการน้อยที่สุดการเตรียมตัวอย่าง และให้ดีวิเคราะห์ความไวตามแผง EFSA วิทยาศาสตร์ด้านสารปนเปื้อนในอาหารโซ่อาหารสัมผัสกับปรอทอนินทรีย์ 20% ปรอททั้งหมดปลา อาหารทะเลไม่ใช่ปลา 50% และ 100% ในอาหารอื่น ๆ อยู่ในแบบฟอร์มปรอทอนินทรีย์ [8] นอกจากนี้ ส่วนร่วมของmethylmercury ที่ปรอทรวมเป็น 80 – 100% ในปลาปกติ และ50-80% ในอาหารทะเลไม่ใช่ปลา สันนิษฐานว่าในอาหารอื่น ๆ ปรอทการนำเสนอเป็นปรอทอนินทรีย์ [8] ผลิตภัณฑ์เคมีที่ destined สำหรับเกษตรสามารถนำเข้าไปในห่วงโซ่อาหารจากแหล่งต่าง ๆและนิทรรศการของสัตว์จะปนเปื้อนสิ่งแวดล้อม ไม่เพียงพอหรือโลหะหนักเป็นสารปรอท ยาปฏิชีวนะ สัตว์ยาเสพ ติดdioxins และสารกำจัดศัตรูพืชสามารถนำไปสู่การสะสมสารตกค้างในเนื้อเยื่อกิน[9] . นอกจากนี้ สัตว์อาจได้สัมผัสกับอากาศปรอทและการฝากอนุภาคในดินและพืชที่อาจปนเปื้อนน้ำหรือตัวดึงข้อมูล [5,6,10] นอกจากนี้ นิทรรศการไม่เพียงพอของสัตว์การ Hg สามารถนำไปสู่การสะสมของสารปนเปื้อนนี้ในเนื้อเยื่อสัตว์กำหนดปริมาณการใช้วัสดุ [9,11] ดังนั้น ผู้ผลิต และอุตสาหกรรมต้องแน่ใจว่า สินค้าอาหารมีการปนเปื้อนได้ปรอทและที่ ระดับของสารนี้จะทำสารตกค้างจำกัด — MRLs

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โดยปรอทได้ทวีความรุนแรงการค้นหาวิธีการวิเคราะห์ที่จำเป็นต้องมี
การเตรียมตัวอย่างน้อยที่สุดและให้ความไวในการวิเคราะห์ที่ดี.
ตามที่ EFSA ทางวิทยาศาสตร์บนแผงสารปนเปื้อนในอาหาร
เชนสำหรับการเปิดรับอาหารปรอทอนินทรี 20% ของสารปรอทรวม
ในปลา 50% อาหารทะเลอื่น ๆ นอกเหนือจากปลาและ 100% ในอาหารอื่น ๆ อยู่ใน
รูปแบบของสารปรอทอนินทรี [8] นอกจากนี้ผลงานของ
เมทิลปรอทรวมเป็นปกติ 80-100% ในปลาและ
50-80% ในด้านอาหารทะเลอื่น ๆ ที่ไม่ใช่ปลา ในอาหารอื่น ๆ ปรอทขึ้นอยู่กับสถานการณ์
ที่จะนำเสนอเช่นปรอทอนินทรี [8] ผลิตภัณฑ์เคมี destined สำหรับ
การเกษตรสามารถนำเข้าสู่ห่วงโซ่อาหารจากแหล่งที่มาที่แตกต่างกัน
และการแสดงออกที่ไม่เพียงพอของสัตว์ปนเปื้อนสิ่งแวดล้อม
หรือโลหะหนักเช่นปรอท, ยาปฏิชีวนะ, ยาเสพติดสัตวแพทย์
ไดออกซินและสารกำจัดศัตรูพืชสามารถนำไปสู่การสะสมสารตกค้างในเนื้อเยื่อกิน
[9 ] นอกจากสัตว์ที่อาจได้รับสารปรอทในอากาศ
และฝุ่นละอองที่สะสมอยู่ในดินและพืชที่อาจปนเปื้อน
ในน้ำหรือฟีด [5,6,10] นอกจากนี้การแสดงออกที่ไม่เพียงพอของสัตว์
ที่จะปรอทสามารถนำไปสู่การสะสมของสารปนเปื้อนในเนื้อเยื่อของสัตว์
ชะตาที่จะบริโภค [9,11] ดังนั้นผู้ผลิตเนื้อสัตว์และ
อุตสาหกรรมต้องให้แน่ใจว่าผลิตภัณฑ์อาหารของพวกเขาจะไม่ได้รับการปนเปื้อน
ด้วยสารปรอทและว่าระดับของสารนี้มีดังต่อไปนี้สูงสุด
ขีด จำกัด ของสารตกค้าง - MRLs