Then I had to tell Phil Cavilleri. He did not cry or say anything. He quietly closed his house in Cranston and came to live in our flat. We all have ways of living with our troubles. Some people drink too much. Phil cleaned the flat, again and again. Perhaps he thought Jenny would come home again. Poor Phil.
Next I telephoned old man Jonas. I told him why I could not come into the office. I kept the conversation short because I knew he was unhappy. He wanted to say things to me, but could not find the words. I knew all about thet.
Phil and I lived for hospital visiting hours. The rest of life-eating and sleeping(or not sleeping)-meant nothing to us. One day, in the flat, I heard Phil saying, very quietly, ‘I can’take this much longer.’ I did not answer him. I just thought to myself, I can take it. Dear God, I can take it as long as You want-because Jenny is Jenny.
That evening, she sent me out of her room. She wanted to speak to her father, ‘man to man’. ‘But don’t go too far away,’she added.
I went to sit outside. Then Phil appeared. ‘She wants to see you now,’he said.
‘Close the door, ‘Jenny ordered. I went to sit by her bed. I always liked to sit beside her and look at her face, because it had her eyes shining in it.
‘If doesn’ t hurt, Ollie, really, ‘she said. ‘It’s like falling off a high building very slowly-you know’
Something moved deep inside me. I am not going to cry, I said to myself. I’m strong, OK And strong men don’t cry…But if I’m not going to cry, then I can’t open my mouth ‘M, ‘I said.
‘No, you don’t know, Preppie,’ she said. ‘You’ve never fallen off a high building in your life.’
‘Yes ,I have.’My voice came back. ‘I did when I met you.’
She smiled. ‘Who cares about Paris’ she said suddenly.
‘Paris,music,all that. You think you stole it from me,don’t you I can see it in your face. Well,I don’t care, you stupid Preppie. Can’t you accept that’
‘No,’ I answered honestly.
‘Then get out of here’she said angrily. ‘I don’t want you at my damn death-bad.’
‘OK,I accept it,’ I said.
‘That’s better. Now-will you do something for me’ From somewhere inside me came this sudden, violent need to cry.
But I was strong.I was not going to cry. ‘Mm,’ I said again.
‘Will you please hold me, Oliver’
I put my hand on her arm-oh God,she was so thin-and held it.
‘No, Oliver,’ she said. ‘Really hold me. Put your arms round me’.
Very, very carefully I onto the bed and put my arms round her.
‘Thanks Ollie.’
Those were her last words.
Phil Cavilleri was waiting outside. ‘Phil’ I said softly. He looked up and I think he already knew. I walked over and put my hand on his arm.
‘I won’t cry,’ he said quietly. ‘I’m going to be strong for you. I romised Jenny.’ He touched my hand very gently. But I had to be alone. To feel the night ari. To take a walk, perhaps.
Downstairs, the entrance hall of the hospital was very calm and quiet. The only noise was the sound of my footsteps on the hard floor.
‘Oliver.’
It was my father. Except for the woman at the desk, were all alone there. I could not speak to him. I went straight towards the door. But in a moment he was out there, standing beside me.
‘Oliver,’ he said. ‘Why didn’t you tell me’
It was very cold. That was good, because I wanted to feel something. My father continued to speak to me, while I stood still and felt the cold wind on my face.
‘I heard this evening. I jumped into the car at once.’ I was not wearing a coat. The cold was starting to make me ache. Good. Good.
‘Oliver,’ said my father. ‘I want to help.’
‘Jenny’ s dead,’ I told him.
‘I’ m sorry,’ he said very softly.
I don’t know why I did it. But I repeated Jenny’s words form long ago.
‘Love means you never have to say you’re sorry.’
Then I did something which I had never done in front of him before. My father put his arms round me, and I cried.
แล้วผมต้องบอกฟิล คาวิเลรี่ . เขาไม่ได้ร้องไห้ หรือพูดอะไร เขารีบปิดบ้านเขาใน เครนสตันและมาอาศัยอยู่ในแฟลตของเรา เราทุกคนมีวิถีชีวิตกับปัญหาของเรา บางคนดื่มมากเกินไป ฟิลล้างแบนอีกครั้งและอีกครั้ง บางทีเขาคิดว่าเจนนี่จะกลับบ้านอีกครั้ง ฟิลไม่ดี
ต่อไปผมโทรหาลุง โจนัส ฉันบอกเค้าว่า ทำไมฉันถึงไม่สามารถเข้ามาในสำนักงานฉันเก็บการสนทนาสั้น ๆ เพราะฉันรู้ว่าเขาไม่มีความสุข เขาต้องการจะพูดอะไรกับผม แต่ไม่อาจหาคำ ฉันรู้ทุกเรื่องเกี่ยวกับ thet .
ฟิลและฉันอยู่โรงพยาบาลถึงชั่วโมงเยี่ยมแล้ว ส่วนที่เหลือของชีวิตกินและนอน ( ไม่นอน ) - ไม่มีความหมายกับเรา วันหนึ่ง ในแบน ผมได้ยินฟิลพูดอย่างเงียบ ๆ ผม can'take นานกว่านี้แล้ว ผมไม่ตอบเขาผมแค่คิดว่า ผมสามารถใช้มัน พระเจ้า ผมสามารถใช้มันเท่าที่คุณต้องการเพราะ เจนนี่ เจนนี่
ในตอนเย็น เธอไล่ฉันออกไปจากห้อง เธออยากคุยกับพ่อของเธอ ' ชาย ' แต่ไม่ต้องไปไกล ด้วยหล่อนเพิ่ม .
ฉันไปนั่งข้างนอก แล้วฟิลก็ปรากฏ เธอต้องการพบคุณตอนนี้ , เขากล่าวว่า .
'close ประตู ' เจนนี่สั่ง ฉันไปนั่งข้างๆเตียงของเธอผมชอบที่จะนั่งข้าง ๆเธอ และมองไปที่ใบหน้าของเธอ เพราะมันมีตาของเธอเปล่งประกายใน
ถ้าไม่บาดเจ็บ ออยลี่ , จริงๆ , ' เธอกล่าว " มันเหมือนตกตึกสูงช้ามากรู้ไหม '
เรื่องย้ายลึกภายในฉัน ฉันจะไม่ร้องไห้ ฉันพูดกับตัวเอง ฉันแข็งแรงนะ และผู้ชายที่เข้มแข็งไม่ร้องไห้ . . . . . . . แต่ถ้าผมไม่ร้องไห้แล้ว ผมจะไม่เปิดปากของฉัน ' M ,
' ผมพูด' ไม่นะ คุณไม่รู้ preppie , ' เธอกล่าว ' คุณเคยตกจากอาคารสูงในชีวิตของคุณ . '
' ใช่ , ฉันมี เสียง ' ของฉันกลับมา ' ฉันได้เมื่อฉันได้พบคุณ . '
เธอยิ้ม ' ใครสนใจปารีส ' เธอพูดทันใดนั้น . .
'paris , เพลง , ทั้งหมด คุณคิดว่าคุณขโมยไปจากผม คุณไม่สามารถเห็นมันในใบหน้าของคุณ ผมไม่สน คุณโง่ preppie . คุณไม่ได้รับ '
' ,ผมตอบตามตรง
งั้นออกไป here'she กล่าวอย่างโกรธเกรี้ยว ' ผมไม่อยากให้คุณที่ด่าตายเลย "
'ok ผมยอมรับ ผมกล่าว .
ที่ ดีขึ้น ตอนนี้คุณจะทำอะไรให้ฉันจากที่ไหนสักแห่งภายในฉันมากระทันหันแบบนี้ ความรุนแรง ต้องร้องไห้
แต่ฉันแข็งแรง ฉันก็ไม่ร้องไห้ ' อืม ' ผมถามอีกครั้ง
'will คุณได้โปรดกอดฉัน โอลิเวอร์ '
ฉันใส่มือของฉันบนแขนเธอ โอ้พระเจ้าเธอผอมและถือมัน .
' โอลิเวอร์ ' เธอพูด ' จริงๆ จับฉันไว้ วางแขนของคุณรอบฉัน .
ให้ดีๆนะฉันลงบนเตียงแล้วเอาแขนรอบเธอ 'thanks เนี่ยะ
" นี่เป็นคำพูดสุดท้ายของเธอ .
ฟิล คาวิเลรี่กำลังรออยู่ข้างนอก ' ฟิล ' ผมพูดเบาๆ เขาเงยหน้าขึ้นและฉันคิดว่าเขารู้อยู่แล้ว ฉันเดินไปและใส่มือของฉันบนแขนของเขา .
" ไม่ร้องไห้ " เขากล่าวอย่างเงียบ ๆ' ฉันต้องเข้มแข็งเพื่อลูก ผม romised เจนนี่ เขาจับมือฉันเบาๆ แต่ฉันต้องอยู่คนเดียว รู้สึกว่าเมื่อคืน อารี เดินเล่น , บางที .
ชั้นล่าง โถงทางเข้าของโรงพยาบาลมากสงบและเงียบ เสียงเดียวคือเสียงเท้าของฉันบนพื้นแข็ง 'oliver
.
มันคือพ่อของผม ยกเว้นผู้หญิงที่โต๊ะอยู่คนเดียวที่นั่นผมจะไม่พูดกับเค้า ฉันเดินตรงไปที่ประตู แต่ในช่วงเวลาที่เขาอยู่ข้างนอก ที่ยืนอยู่ข้างๆ ผม 'oliver
' เขากล่าว ทำไมคุณไม่บอกฉัน '
มันหนาวมาก ดีแล้ว เพราะฉันต้องการรู้สึกบางอย่าง พ่อยังคงพูดกับผมในขณะที่ผมยังคงยืนนิ่งและรู้สึกถึงลมเย็นบนใบหน้าของฉัน .
" ได้ยินว่าเย็นนี้ ฉันกระโดดเข้าไปในรถทันที' ผมไม่ได้ใส่เสื้อโค้ต อากาศหนาวเริ่มจะทำให้ฉันปวด ดี ดี
'oliver ' พ่อ ' ฉันต้องการที่จะช่วย 'jenny '
' ตาย ' ฉันบอกเขา
" ' ขอโทษ ' เขาพูดอย่างแผ่วเบา
ฉันไม่รู้ว่าทำไมฉันถึงทำมัน แต่ฉันซ้ำของเจนนี่ วาจามานานแล้ว .
'love หมายความว่าคุณไม่ต้องพูดว่าคุณเสียใจ '
แล้วผมก็ทำสิ่งที่ผมไม่เคยทำ ต่อหน้าเขามาก่อนพ่อวางแขนรอบฉันและฉันร้องไห้
การแปล กรุณารอสักครู่..